Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2018 r. w G.

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. P. kwotę 54.050,- zł (pięćdziesiąt cztery tysiące pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 stycznia 2018r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 8120 zł (osiem tysięcy sto dwadzieścia złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 168/18

UZASADNIENIE

Powódka A. P. wniosła pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 54.050 zł z odsetkami ustawowymi od 26 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w związku ze śmiercią ojca – F. P..

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, iż w dniu 30 września 2017 roku w wypadku drogowym, którego sprawcą był kierowca korzystający z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego, F. P. doznał obrażeń ciała skutkujących zgonem. Powódka zgłosiła pozwanemu roszczenie o zapłatę kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w związku ze śmiercią ojca, jednak pozwany przyznał świadczenie jedynie w wysokości 15.950 zł. Powódka o wypadku ojca dowiedziała się podczas gali firmowej i niezwłocznie udała się do szpitala jednakże ojciec zmarł chwilę przed jej przybyciem. Powódka wskazała na bardzo bliskie relacje łączące ją z ojcem oraz obciążający psychicznie przebieg żałoby.

(pozew k. 2-5)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Zdaniem pozwanego dochodzone przez powódkę zadośćuczynienie jest nadmierne w stosunku do doznanej krzywdy. Pozwany zakwestionował także zasadność żądania odsetek od daty innej niż data wyrokowania.

(odpowiedź na pozew k. 20-26)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 września 2017 roku ojciec powódki F. P. jadąc samochodem jako pasażer z K. B. uległ wypadkowi, który spowodowany był błędną taktyką jazdy D. K.. F. P. doznał w wyniku wypadku rozległych, ciężkich i mnogich uszkodzeń ciała w następstwie których zmarł wkrótce po przewiezieniu do szpitala.

Pismem z dnia 11 grudnia 2017 roku powódka zgłosiła pozwanemu roszczenie o zapłatę kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany decyzją z dnia 25 stycznia 2018 roku przyznał i wypłacił powódce zadośćuczynienie w kwocie 15.950 zł.

Pojazd sprawcy posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...) S.A. z siedzibą w W..

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: akta szkody nr (...) – k. 19)

F. P. w chwili śmierci miał 68 lat. 13 lat przed śmiercią rozwiódł się z matką powódki T. S. a następnie związał się z K. B.. Powódka jest najmłodszym z pięciorga dzieci F. P.. Mimo rozwodu rodziców powódka pozostawała w bardzo silnych i prawidłowych relacjach z ojcem, była jego „oczkiem w głowie”. W dacie rozwodu powódka miała 11 lat. F. P. interesował się mimo to życiem powódki, chodził do jej szkoły na wywiadówki, uczestniczył w występach w szkole i teatrze, łożył na jej utrzymanie (dobrowolnie płacił alimenty, dawał kieszonkowe, finansował wyjazdy), kupował prezenty (np. laptop, biżuterię), spotykał w czasie świąt i uroczystości rodzinnych, spędzał wolny czas, chodził na spacery, koncerty, tańce.

Powódka A. P. w chwili śmierci ojca miała 23 lata. Pracowała dorywczo w sklepie oraz jako opiekunka na obozach letnich w górach. Ma wykształcenie średnie. Studia na kierunku religioznawstwo przerwała z uwagi na stan zdrowia. Od 2014r. lat pozostawała pod opieką psychiatryczną z powodu zaburzeń nastroju i łagodnego epizodu depresyjnego. Z uwagi na śmierć ojca nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia powódki skutkujące pobytem w okresie od 4 do 9 listopada 2017 roku w Wojewódzkim Szpitalu (...) w G.. Do dziś powódka podlega leczeniu farmakologicznemu oraz uczęszcza (codziennie w godz. 8-14) na terapię zajęciową w oddziale dziennym Szpitala (...) w G.. Nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z uwagi na trwające leczenie. W chwili śmierci ojca powódka miała narzeczonego, z którym mieszkała przez około rok. Załamanie stanu zdrowia po śmierci ojca skutkowało rozpadem tego związku.

Powódka po śmierci ojca odczuwała głębokie przygnębienie, rozpaczała. Nasiliły się jej dolegliwości o podłożu psychiatryczno - psychologicznym. Żałoba powódki nadal trwa. Powódka grób ojca odwiedziła tylko kilka razy, z uwagi na związane z tym silnie przeżycia emocjonalne. Powódka często wspomina zmarłego ojca, ogląda zdjęcia, tęskni za nim.

(okoliczności niesporne ustalone w oparciu o: akta szkody nr (...) – k. 19, przesłuchanie powódki A. P. oraz zeznania świadków: K. P., T. S. – płyta CD k. 36)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodu z dokumentów zawartych w aktach szkody oraz dowodu z zeznań świadków K. P., T. S. oraz dowodu z przesłuchania powódki A. P..

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zarówno dowody z dokumentów jak i zeznania świadków K. P. i T. S. oraz powódki.

W ocenie Sądu dokumenty te nie budziły wątpliwości zaś zeznania były szczere, logiczne, spontaniczne i zbieżne, co w przekonaniu Sądu świadczy o ich zgodności z prawdą. Z zeznań tych osób wyłania się bardzo spójny obraz relacji powódki z ojcem, a także następstw jego nagłej i gwałtownej śmierci dla życia osobistego powódki.

W niniejszej sprawie powódka domagała się zasądzenia kwoty 54.050 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę spowodowaną śmiercią ojca F. P. wskazując, iż roszczenie to przysługuje jej w oparciu o art. 448 k.c. w zw. z art. 23 i 24 § 1 k.c. Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady podniósł jednak, iż żądanie jest wygórowane.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było zatem ustalenie rozmiaru krzywdy doznanej przez powódkę. W sprawie nie budziła bowiem wątpliwości wina sprawcy wypadku ani fakt, iż w chwili zdarzenia korzystał on z ochrony ubezpieczeniowej pozwanego z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Podkreślić należy, iż wobec niewymierności szkody niemajątkowej - kryteria rozstrzygające o wysokości zadośćuczynienia nie dają się sprowadzić do prostego schematu. W orzecznictwie wskazuje się, iż określając wysokość "odpowiedniej sumy", sąd powinien niewątpliwie kierować się celami oraz charakterem zadośćuczynienia i uwzględnić wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej szkody niemajątkowej. Podzielić należy również pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 czerwca 2011r. (sygn. III CSK 279/10, LEX nr 898254), iż na rozmiar krzywdy mają przede wszystkim wpływ: dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem tego odejścia (np. nerwicy, depresji), roli w rodzinie pełnionej przez osobę zmarłą, stopień w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości i zdolności jej zaakceptowania, leczenie doznanej traumy, wiek pokrzywdzonego. Bez wątpienia wprowadzenie do przepisu klauzuli generalnej "odpowiedniej sumy" pozostawia sądowi orzekającemu margines uznaniowości, co do wysokości zasądzanej kwoty. Pomimo niemożności ścisłego ustalenia wysokości uszczerbku należy jednak opierać rozstrzygnięcie na kryteriach zobiektywizowanych, a nie kierować się wyłącznie subiektywnymi odczuciami poszkodowanego. Kierując się powyższymi przesłankami Sąd doszedł do przekonania, iż przyznanie powódce zadośćuczynienia za krzywdę w związku ze śmiercią ojca w kwocie 54.050 zł, ponad już przyznane 15.950 zł, jest w pełni uzasadnione. Nie ulega wątpliwości, iż tragiczna i nagła śmierć ojca, z którym powódka pozostawała w wyjątkowo bliskiej relacji była dla niej wyjątkowo bolesnym ciosem. Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny wskazuje, iż relacje te były stałe, żywe, serdeczne i bardzo bliskie. Nie zmienia tej oceny fakt, iż powódka jest osobą dorosłą i od ponad dziesięciu lat nie mieszkała z ojcem. Utrzymywali oni jednak ze sobą stały, wyjątkowo bliski kontakt w postaci spotkań, wspólnych wyjść na koncerty czy tańce, odwiedzin z okazji świąt i uroczystości. F. P. aktywnie i z zaangażowaniem uczestniczył w życiu powódki. Jego śmierć bez wątpienia wywołała u powódki cierpienie, wręcz rozpacz, czego najdalej idącym potwierdzeniem było załamanie kondycji psychicznej powódki skutkujące trwającym do dziś leczeniem psychiatrycznym. Jak jednoznacznie wynika z zeznań świadków, powódki oraz dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach szkody, stan zdrowia psychicznego powódki po epizodzie depresyjnym z 2014r. był stabilny, jednakże po przedmiotowym zdarzeniu uległ drastycznemu pogorszeniu. Jak wynika z zeznań świadków, obecnie powódka bardzo tęskni za zmarłym ojcem, często go wspomina, ogląda zdjęcia. Mimo to, nadal nie jest w stanie odwiedzać jego grobu. Powódka dotąd nie ułożyła sobie życia osobistego i mogła liczyć na pomoc i wsparcie ojca na przyszłość. Tymczasem, jego nagła śmierć nie pozwoli jej już skorzystać ze wsparcia jednej z najbliższych osób, co w obliczu złej kondycji zdrowotnej powódki dodatkowo wpływa na rozmiar doznanej krzywdy.

Oceniając zatem wysokość żądanego przez powódkę zadośćuczynienia wskazać należy, że utrata osoby bliskiej w tragicznym zdarzeniu nie podlega żadnej wycenie. Nie ma żadnych mierników, które pozwoliłyby ocenić wartość cierpienia osób po utracie najbliższych. Na rozmiar krzywdy i cierpienia osoby bliskiej ma wpływ także to, że śmierć była nagła, nieprzewidziana, spowodowana wyłącznie działaniem innej, obcej osoby.

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, w szczególności intensywność relacji pomiędzy ojcem i córką, wiek powódki, fakt, że powódka dotąd nie poradziła sobie z traumą, jaką była nagła i gwałtowna śmierć ojca, leczy się psychiatrycznie na dolegliwości, które nasiliły się na skutek śmierci ojca i przyczyniły się do rozpadu jej poważnego związku, Sąd doszedł do przekonania, że łączna suma 70.000 zł (54.050 zł zasądzone wyrokiem w niniejszej sprawie i 15.950 zł wypłacone powódce przez pozwanego przed wszczęciem sporu) nie stanowi wygórowanego zadośćuczynienia. Kwota ta nie pozostaje w dysproporcji do doznanej przez powódkę krzywdy i pozostaje odpowiednią, w rozumieniu art. 446 § 4 k.c.

Dlatego też Sąd uwzględnił w całości żądanie pozwu, w tym w zakresie odsetek ustawowych, albowiem pozwany jako profesjonalista w dziedzinie ubezpieczeń, był w stanie ustalić całościowo rozmiar krzywdy i wypłacić zadośćuczynienie w należnej wysokości w ustawowym terminie. Wypłacając natomiast kwotę odpowiadającą w ok. 15% żądanemu zadośćuczynieniu i dysponując dokumentami zgromadzonymi w aktach szkody, winien liczyć się z wysokim prawdopodobieństwem wystąpienia przez powódkę na drogę postępowania sądowego i odmienną oceną tego materiału dowodowego przez sąd.

Dlatego też na mocy ww. przepisów oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych orzeczono jak w pkt. I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804), zasądzając pozwanego kwotę 8.120 zł, na którą składają się poniesione przez powódkę koszty: opłata sądowa od pozwu 2.703 zł, opłata za czynności profesjonalnego pełnomocnika w stawce minimalnej 5.400 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł.