Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2019 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska-Szota

Protokolant: stażysta Kamila Kupiec

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2019 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę 5 100 zł i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. K. kwotę 5 100 zł (pięć tysięcy sto złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lipca 2016 roku;

II.  oddala powództwo o ustalenie;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 3 559zł ( trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić stronie pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 1 655,47 zł (tysiąc sześćset pięćdziesiąt pięć złotych 47/100) tytułem brakujących kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powódka E. K. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 5 100 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 lipca 2016 r., zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki zdarzenia z dnia 16 maja 2016 r.

W uzasadnieniu podała, że w w/w dniu doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia klatki piersiowej, urazu głowy i urazu psychicznego. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwana odmówiła jednak wypłaty zadośćuczynienia, co w ocenie powódki jest nieuzasadnione w kontekście doznanych przez nią obrażeń ciała i urazu psychicznego, które potwierdza dokumentacja medyczna.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana potwierdziła, że udzielała ochrony ubezpieczeniowej z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia, niemniej zakwestionowała zasadność roszczenia dochodzonego pozwem, podając, że między pojazdami doszło jedynie do niewielkiego kontaktu, przy ich nieznacznej prędkości, co wyklucza doznanie przez powódkę urazów ciała. Ponadto, z dokumentacji medycznej nie wynika, by powódka skarżyła się na dolegliwości związane z urazem głowy i klatki piersiowej, zaś wynik badania rezonansu magnetycznego potwierdził u powódki zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 maja 2016 r. powódka uczestniczyła w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczność bezsporna.

Tego samego dnia powódka zgłosiła się do (...) Centrum Medycznego S.A. w P., gdzie stwierdzono u niej skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, zalecając m. in. noszenie kołnierza S., oszczędzający tryb oraz kontrolę w POZ. Na skutek odczuwanych dolegliwości powódka pozostawała pod opieką lekarską, w tym ortopedyczną, została skierowana na rehabilitację oraz zażywała środki farmakologiczne. Od 17 maja do 10 czerwca 2016 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim. Orzeczeniem lekarskim z dnia 15 lipca 2016 r. stwierdzono, iż powódka wymaga udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia od 1 września 2016 r. do 31 sierpnia 2017 r.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego - k. 11 - 12

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne - k. 16

- zaświadczenie o odbyciu leczenia fizjoterapeutycznego - k. 17

- orzeczenie lekarskie nr (...) z 15.07.2016 r. - k. 18

- decyzja Dyrektora Szkoły Podstawowej w Szczytnej z 17.08.2016 r. - k. 19

- historia zdrowia i choroby pacjenta - k. 72 - 77

Do kolizji z udziałem powódki doszło w Szczytnej na drodze krajowej nr (...) w okolicznościach zatoru drogowego. Podczas ruszania, sprawca kierujący pojazdem marki (...) najechał na tył pojazdu powódki marki D. (...), powodując wgniecenie tylnej klapy i zderzaka. W chwili zderzenia pojazd sprawcy osiągnął prędkość ok. 9 - 12 km/h, natomiast pojazd powódki nie poruszał się.

W wyniku zdarzenia z dnia 16 maja 2016 r. powódka doznała urazu skrętnego odcinka szyjnego kręgosłupa o mechanice tzw. „whiplash” (smagnięcie biczem) o niewielkim nasileniu objawów, bez objawów neurologicznych czy też trwałych, istotnych ograniczeń ruchowych. Kolizja pozostawała w związku przyczynowo - skutkowym z odczuwanymi obecnie dolegliwościami w postaci bóli okresowych karku, bóli szyi z promieniowaniem do ramienia prawego i ręki prawej oraz bolesnych ruchów obrotowych głową - szczególnie w prawo, dyskomfortu i uczucia napięcia przy dłuższej nieruchomej pozycji głowy. Doznany przez powódkę uraz skutkuje 2% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu i doprowadził do nałożenia się zespołu chorobowego WAD („whiplash associaded disorder”) na zaostrzenie istniejących zmian chorobowych kręgosłupa szyjnego. Obrażenia, jakich doznała powódka mogły skutkować przez kilka, maksymalnie kilkanaście tygodni okresowymi bólami odcinka szyjnego, z uczuciem napięcia mięśni karku, z towarzyszącymi parastezjami palców rąk. Obrażenia te nie wymagały specjalistycznej pomocy medycznej i mogą być leczone ogólnodostępnymi lekami przeciwbólowymi, rozluźniającymi mięsnie i odpoczynkiem, powstrzymaniem się od wysiłku fizycznego oraz zmniejszeniem lub czasowym zaprzestaniem aktywności sportowej. Rokowania co do stanu zdrowia powódki są dobre, z uwagi na brak trwałych uszkodzeń układu kostno - stawowego. W zakresie istniejących zmian chorobowych kręgosłupa szyjnego rokowania są niepewne.

Dowód:

- zeznania świadka K. L. - k. 96 - 97

- opinia zespołowa i sprawozdanie z przeprowadzonych badań kolizji drogowej sporządzone przez biegłych sądowych z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych, fotografii kryminalistycznej i mechanoskopijnych badań pojazdów D. K. i z zakresu medycyny sądowej M. B. - k. 121 - 146

- opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu G. M. - k. 170 - 173

- znajdujące się w aktach szkody: wspólne oświadczenie o zdarzeniu drogowym z 16.05.2016 r., oświadczenie dotyczące okoliczności zdarzenia drogowego z 23.06.2016 r., kalkulacja naprawy z 29.05.2016 r., zdjęcia pojazdu powódki marki D. (...), wynik badania MR kręgosłupa szyjnego z 24.10.2016 r.

Po wypadku powódka odczuwała bóle głowy i szyi, przez ok. miesiąc nosiła kołnierz ortopedyczny, przy codziennych czynnościach pomagała jej teściowa, mąż i córka. Do chwili obecnej powódka zażywa leki zmniejszające napięcie mięśniowe, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, ograniczyła aktywność sportową, unika jazdy samochodem. Przed wypadkiem powódka nie odczuwała dolegliwości odcinka szyjnego kręgosłupa, nie miała też żadnych zabiegów związanych z kręgosłupem szyjnym.

Dowód: przesłuchanie powódki - k. 64 verte - 65

Pismem z dnia 8 czerwca 2016 r. powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej domagając się przyznania kwoty 30 000 zł tytułem zadośćuczynienia, zaś w przypadku braku możliwości zakończenia postępowania likwidacyjnego w terminie 30 dni, kwoty 15 000 zł tytułem bezspornej kwoty zadośćuczynienia. Pismem z dnia 22 czerwca 2016 r. pozwana poinformowała powódkę o przyjęciu zgłoszenia oraz o konieczności nadesłania stosownych dokumentów. Jednocześnie, w odrębnej decyzji z tego samego dnia pozwana odmówiła powódce wypłaty zadośćuczynienia z uwagi na brak obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia; mimo wezwania do zapłaty pozwana podtrzymała swoje stanowisko.

Okoliczności bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o zapłatę podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu 16 maja 2016 r. kolizji z udziałem powódki. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia zakwestionowała jednak wysokość roszczenia dochodzonego pozwem w kontekście braku obrażeń ciała u powódki.

Podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowił przepis art. 445 § 1 k.c, zgodnie z którym, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy w okolicznościach podawanych przez powódkę mogło dojść do obrażeń wskazywanych w pozwie, a także określenie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu powódki pozostającego w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową wymagało wiadomości specjalnych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, medycyny sądowej i ortopedii - traumatologii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych tych specjalności.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski wydanych w sprawie opinii biegłych sądowych, które nie były zresztą kwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Biegli z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych i medycyny sądowej wskazali, że wprawdzie są trudności z dokładnym ustaleniem prędkości, z jaką poruszał się pojazd sprawcy, jednak w podawanych okolicznościach sprawy mogło dojść u powódki do obrażeń ciała typu „whiplash”. Dodatkowo, z dokumentacji lekarskiej wynika, że nie zostały u powódki wykazane zmiany urazowe kręgosłupa szyjnego, a jedynie wcześniejsze zmiany chorobowe, które mogły nasilić się lub ujawnić wskutek kolizji z 16 maja 2016 r.

Biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii potwierdził powyższe ustalenia, uznając, że doznany przez powódkę uraz skrętny kręgosłupa odcinka szyjnego skutkował 2% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu. W ocenie biegłego, kolizja pozostawała w związku przyczynowo - skutkowym z odczuwanymi obecnie dolegliwościami w postaci bóli karku, szyi, bolesnych ruchów obrotowych głową oraz dyskomfortu i uczucia napięcia przy dłuższej nieruchomej pozycji głowy. Ponadto, obrażenia, jakich doznała powódka mogły skutkować bólami odcinka szyjnego, z uczuciem napięcia mięśni karku i towarzyszącymi parastezjami palców rąk przez okres kilku, maksymalnie kilkunastu tygodni. Obrażenia te nie wymagały specjalistycznej pomocy medycznej i mogły być leczone ogólnodostępnymi środkami farmakologicznymi, wskazane było jednak powstrzymanie się od wysiłku fizycznego oraz zmniejszenie lub czasowe zaprzestanie aktywności sportowej. Rokowania co do stanu zdrowia powódki są dobre, z uwagi na brak trwałych uszkodzeń układu kostno - stawowego.

Niezależnie od wysokości uszczerbku na zdrowiu, przy ocenie zasadności roszczenia, Sąd wziął również pod uwagę rozmiar bólu, z jakim borykała się powódka, okoliczność pozostawania na zwolnieniu lekarskim oraz szybkiego podjęcia leczenia specjalistycznego i rehabilitacji.

Zeznania świadka K. L., w kontekście roszczeń powódki, nie stanowiły istotnego dowodu, wszak świadek nie miał wiedzy z zakresu medycyny czy rekonstrukcji wypadków drogowych, a nawet gdyby takowe posiadał, to obiektywnym dowodem pozostaje opinia biegłego. Co do okoliczności zdarzenia przytoczonych przez świadka, to zasadniczo sa one zgodne z zeznaniami powódki.

Powódka domagała się zasądzenia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 5 100 zł. Biorąc pod uwagę poczynione wyżej rozważania co do skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powódki, stopnia stwierdzonego uszczerbku na jej zdrowiu oraz rokowań na przyszłość Sąd uznał, że żądana pozwem kwota nie jest wygórowana. Wymaga podkreślenia, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych (takich jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego niewątpliwie wynika, że powódka doznała ujemnych skutków kolizji z 16 maja 2016 r., które przejawiały się dolegliwościami bólowymi i czasowym wyłączeniem jej z życia zawodowego. Dolegliwości bólowe i ich intensywność mają oczywiście charakter subiektywny, nie ulega jednak wątpliwości, że wystąpiły one u powódki, a w konsekwencji, że przedmiotowe zdarzenie było dla niej źródłem cierpienia fizycznego i uniemożliwiało prowadzenie normalnego życia.

Należy wskazać, że rozstrzygając niniejszą sprawę Sąd nie wziął pod uwagę orzeczenia lekarskiego z dnia 15 lipca 2016 r., w którym stwierdzono, iż powódka wymaga udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia od 1 września 2016 r. do 31 sierpnia 2017 r. Z dokumentu tego nie wynika bowiem, z jakich przyczyn powódka wystąpiła o udzielenie urlopu i czy miało to związek wyłącznie z kolizją z 16 maja 2016 r., czy też wynikało z innych schorzeń, na które cierpiała powódką.

Sąd oddalił powództwo w zakresie dotyczącym ustalenia odpowiedzialności pozwanej na przyszłość za skutki zdarzenia z 16 maja 2016 r., bowiem z opinii biegłych sądowych wynika, że rokowania co do stanu zdrowia powódki są pomyślne. Ponadto, mając na uwadze treść przepisu art. 442 ¹ § 1 i 3 k.c. należy uznać, że w razie ujawnienia się u powódki nowej krzywdy będzie miała możliwość wystąpienia z nowym powództwem opartym na nowych okolicznościach pozostających w związku przyczynowym z przedmiotowym wypadkiem. Zdaniem Sądu, obecny stan prawny potwierdza zatem, że nie występuje ryzyko przedawnienia ewentualnych przyszłych roszczeń powódki. Co więcej, wyrok ustalający odpowiedzialność na przyszłość strony pozwanej w razie pojawienia się nowej krzywdy nie będzie stanowił istotnego dowodu dla wykazania związku przyczynowego między nową krzywdą a wypadkiem, a sama ewentualność powstania innych skutków zdarzenia nie powoduje istnienia interesu prawnego.

O należnych odsetkach ustawowych od zasądzonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 473 j.t.), w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powódka domagała się odsetek od 23 lipca 2016 r., tj. od dnia następującego po upływie 30 dni od daty sporządzenia przez pozwaną pisma o otrzymaniu zgłoszenia szkody. W związku z powyższym, żądanie w tym zakresie było uzasadnione w kontekście brzmienia w/w przepisów.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. Skoro powódka wygrała w zasadzie proces w całości, to pozwana winna zwrócić jej poniesione koszty w łącznej kwocie 3 559 zł, na które składają się: opłata sądowa od pozwu - 255 zł, koszty zastępstwa procesowego - 2 400 zł (wysokość wynagrodzenia obowiązująca w chwili wniesienia powództwa), opłaty skarbowe od pełnomocnictw - 34 zł i zaliczka na poczet należności biegłego sądowego - 870 zł, w całości spożytkowana.

Bacząc na wynik procesu, Sąd, w myśl przepisu art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 300 j.t.), nakazał stronie pozwanej uiszczenie brakujących kosztów sądowych w kwocie 1 655,47 zł wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Kłodzku na poczet należności biegłych sądowych