Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu w dniu 14.03.2019 r. w Giżycku

sprawy z powództwa J. B. (1)

przeciwko (...) SA w Ł.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) SA w Ł. na rzecz powoda J. B. (1) kwotę 1.715,05 (jeden tysiąc siedemset piętnaście 05/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19.05.2018r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 361,28 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 23/19

UZASADNIENIE

Powód J. B. (1) domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w Ł. kwoty 1.715,05 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. W uzasadnieniu swego żądania wskazał, że dochodzone roszczenie stanowi uzupełniające odszkodowanie za szkodę komunikacyjną powstałą w dniu 27.09.2016 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki D. (...), nr rej. (...), należący do J. B. (2). Powód wskazał, że sprawca wypadku miał zawartą polisę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Z uwagi na to, że zaproponowana przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego łączna kwota odszkodowania, tj. 13.898,21 zł była rażąco zaniżona, powód wytoczył już powództwo przeciwko pozwanemu o zasądzenie kwoty 3.919,19 zł tytułem odszkodowania, a żądanie to zostało w całości uwzględnione przez Sąd Rejonowy w Giżycku w wyroku z 20.12.2017r. sygn. akt I C 1311/17. Powód podał także, iż w sprawie I C 1311/17 została wydana opinia biegłego z zakresu szacowania kosztów naprawy pojazdów, w której została ustalona wysokość całkowitego odszkodowani należnego powodowi na kwotę 19.532,45 zł. Kwota objta niniejszym pozwem stanowi różnicę pomiędzy należnym – w ocenie powoda – odszkodowaniem, a wysokością uzyskanego do tej pory naprawienia szkody.

Pozwany (...) S.A. w Ł. w odpowiedzi na pozew nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości, podnosząc, że stanowisko taie zająl jedynie z ostrożności procesowej, bowiem strony doszły do porozumienia i zamierzały zawrzeć stosowną ugodę.

Na rozprawie w dniu 14.03.2019r. strony zgodne były co do wysokości należnego powodowie odszkodowania uzupełniającego (1.715.05 zł), zaś do zawarcia samej ugody nie doszło wobec braku zgody pozwanego na obciążenie go kosztami procesu w wysokości 361 zł.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27.09.2016 r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy, marki D. (...), nr rej. (...), należący do J. B. (2). Pojazd sprawcy szkody ubezpieczony był w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. w Ł..

dowód: okoliczności bezsporne

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady decyzją z dnia 10.10.2016 r. określił wysokość odszkodowania na kwotę 8.147,68 zł. Decyzją z dnia 15.11.2016 r. pozwany przyznał J. B. (2) kwotę 5.750,53 zł tytułem uzupełniającego odszkodowania.

dowód: decyzja k. 9, 18-19 akt I C 1311/17 SR w Giżycku

kalkulacja k. 10-14, 20-24 akt I C 1311/17 SR w Giżycku

W dniu 14.11.2016 r. powód J. B. (1) zawarł z J. B. (2) umowę przeniesienia wierzytelności, na mocy której nabył wierzytelności przysługujące właścicielowi pojazdu od pozwanego towarzystwa ubezpieczeń w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 27.09.2016 r. W/w umowa została zawarta w wykonaniu zobowiązania, polegającego na spłacie świadczenia pieniężnego w wysokości 9.500 zł, udzielonego J. B. (2) przez J. B. (1).

dowód: umowa k. 6, 59 akt I C 1311/17 SR w Giżycku

zeznania świadka J. B. k. 96-96v akt I C 1311/17 SR w Giżycku

Wysokość kosztów naprawy spornego pojazdu w związku ze zdarzeniem z dnia 27.09.2016 r., wynosi 19.532,45 zł. W związku z jakością części uszkodzonych w kolizji konieczna jest naprawa pojazdu w serwisach z autoryzacją producenta, częściami tej samej klasy, bez możliwości zastosowania przypisanych do alternatywnych części zamiennych.

Wyrokiem z dnia 20.12.2017r. w sprawie I C 1311/17 Sąd Rejonowy w Giżycku zasądził od pozwanego (...) S.A. w Ł. na rzecz powoda J. B. (1) kwotę 3.919,19 zł tytułem odszkodowania za skutki zdarzenia z 27.09.2016r., uwzględniając tym samym roszczenie powoda w całości.

dowód: opinia biegłego M. P. k. 67-81 akt I C 1311/17 SR w Giżycku

wyrok z uzasadnieniem k 101, 108-110 akt I C 1311/17 SR w Giżycku

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny w zakresie okoliczności zdarzenia z dnia 27.09.2016 r. oraz poniesionych w jego wyniku szkód w pojeździe, należącym do J. B. (2).

Bezspornym jest także fakt obowiązującej w dniu zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego oraz przebieg postępowania likwidacyjnego, przeprowadzonego przez pozwanego po dokonanym przez J. B. (2) zgłoszeniu.

Poza sporem dalej jest wysokość zasądzonego na rzecz powoda odszkodowania, objętego wyroku w sprawie I C 1311/17 Sądu Rejonowego w Giżycku. W tym kontekście bezsporną pozostaje kwota 17.817,40 zł, uzyskana przez powoda w toku postępowania likwidacyjnego oraz na podstawie wyroku sądowego, stanowiąca odszkodowanie za skutki zdarzenia z 27.09.2016r.

Kolejną kwestią pozostającą poza sporem stron jest zawarcie umowy cesji wierzytelności, na podstawie której powód nabył od J. B. (2) wierzytelności w stosunku do pozwanego z tytułu zaistniałej szkody oraz jej skuteczność.

I wreszcie ostatnim zagadnieniem nie objętym sporem jest wysokość należnego powodowi ostatecznego odszkodowania w wysokości 19.532,45 zł.

Wskazane powyżej bezsporności wynikają nie tylko z lektury akt sprawy I C 1311/17 Sądu Rejonowego w Giżycku, ale przede wszystkim z twierdzeń samych stron, deklarujących wszakże gotowość zawarcia ugody i odmawiających ostatecznie jej podpisania tylko z uwagi na wysokość kosztów procesu. Oczywiście należy też dostrzec treść opinii biegłego M. P., sporządzona wprawdzie w ramach postępowania w sprawie I C 1311/17, ale z udziałem tychże samych stron co w niniejszym procesie. W ocenie Sądu zatem możliwym jest oparcie się na owej opinii przy ferowaniu rozstrzygnięcia w tej sprawie, a upływ czasu od jej sporządzenia nie stoi na przeszkodzie, by uznać ją za fachową i rzetelną.

Rozstrzygając w kontekście powyższych uwag zagadnienie dotyczące wysokości odszkodowania należnego powodowi Sąd, uwzględniając koszt naprawy pojazdu ustalony przez biegłego na kwotę 19.532,45 zł oraz otrzymaną dotychczas część odszkodowania w wysokości 17.817,40 zł ustalił brakującą kwotę należnego powodowi odszkodowania na kwotę 1.715,05 zł. O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 481 k.c., uwzględniając przy tym dokonane przez powoda wezwanie strony pozwanej do zapłaty owej kwoty i bezskuteczny upływ zakreślonego tamże terminu do spełnienia świadczenia.

Biorąc pod uwagę, że roszczenie powoda zostało uwzględnione w całości, o kosztach procesu należało orzec po myśli art. 98 § 1 kpc, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 361,28 zł, na którą składają się kwoty: 86 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu i 275,28 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu powoda do Sądu w dniu 14.03.2019r. Będąc przy tej ostatniej pozycji należy wskazać, że zgodnie z art. 98 § 2 kpc do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. Co do zasady zatem powodowi przysługiwał zwrot kosztów dojazdu do Sądu w dniu 14.03.2019r. Z kolei co do wysokości owych kosztów, to wspomnieć wypada, że w myśl art. 91 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych przyznanie należności stronie w związku z jej udziałem w postępowaniu sądowym następuje w wysokości przewidzianej dla świadków, a zgodnie z przepisem art. 85 w/w ustawy zastosowanie tutaj ma rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29.01.2013r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167). W efekcie powyższego powodowi przysługiwał zwrot kosztów dojazdu do Sądu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z 6.09.2001 r. o transporcie drogowym, czyli w wysokości 242 km x 2 x 0,8358 zł = 404,53 zł. Skoro jednak powód ograniczył swoje żądanie w tym zakresie do kwoty 275,28 zł, to też i taką kwotę należało uwzględnić przy rozliczeniach. W efekcie Sąd, po dokonaniu stosownego obliczenia matematycznego, orzekł jak w pkt II sentencji.