Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019 roku w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. J.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanej M. J. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą w W. kwotę 149 127,14 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 marca 2018r do dnia zapłaty.

2. Zasądza od pozwanej M. J. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą w W. kwotę 12 874 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 5417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Cezary Olszewski

Sygn. akt I C 584/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. dnia 18 czerwca 2018 roku wystąpił do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydziału Cywilnego z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko M. J. o zapłatę kwoty 149.127,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Uzasadniając powództwo wskazał, iż w dniu 21 listopada 2013 roku strony zawarły umowę pożyczki nr (...). Zawierając przedmiotową umowę powód udostępnił pozwanej kwotę 199 963,44 zł, pozwana zobowiązała się zaś do terminowej spłaty określonej sumy pieniężnej na rzecz powoda w 120 ratach kapitałowo-odsetkowych po 3 347,20 zł każda.

Początkowo pozwana M. J. dokonywała regularnych spłat jednak od lutego 2017 roku wpłaty były dokonywane z opóźnieniem, zaś w dniu 27 lipca 2018 roku miała miejsce ostatnia wpłata w kwocie 2 000 zł. Od tego momentu pozwana nie dokonała na rzecz powoda żadnej wpłaty. Z uwagi na naruszenie przez pozwaną warunków umowy (nieterminowe dokonywanie wpłat) zadłużenie powstałe z tego tytułu po stronie pozwanego względem powoda został postawione w stan wymagalności z dniem 19 marca 2019 roku. Saldo księgowe pozwanej na datę wniesienia pozwu wynoszące 142.638,26 zł stanowi dochodzony pozwem kapitał.

Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał przedmiotową sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Suwałkach na podstawie art. 505 ³³ § 1 k.p.c. jako sądowi właściwości ogólnej, stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w (...).

Zarządzeniem przewodniczącego I Wydziału Cywilnego Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 11 lipca 2018 roku powód został wezwany na podstawie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. do uzupełnienia braków pozwu, poprzez wykazanie umocowania do działania w imieniu powoda zgodnie z art. 68 zd. 1 k.p.c., dołączenie pełnomocnictwa wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej stosownie do art. 89 § 1 zd. 1 i 2 k.p.c. oraz uiszczenie opłaty uzupełniającej od pozwu w wysokości 5.592 zł w terminie 14 dni pod rygorem umorzenia postępowania.

Pismem z dnia 3 lipca 2018 roku pełnomocnik powoda sprostał wymaganiom przedstawionym w w/w zarządzeniu przedstawiając stosowne dokumenty, do przedłożenia których został zobowiązany oraz uiszczając uzupełniającą opłatę od pozwu.

Pozwana M. J. w odpowiedzi na pozew wskazywała na: brak udowodnienia przez powoda roszczenia zarówno co do zasady jak i co do wysokości, brak przekazania przez powoda środków pieniężnych pozwanej, brak wskazania wysokości stopy procentowej odsetek, brak udowodnienia wypowiedzenia umowy pożyczki, brak wyliczenia wysokości odsetek naliczanych przez powoda, zamieszczenie w umowie pożyczki niedozwolonych klauzul umownych, przedawnienie roszczenia, zastrzegając sobie prawo powoływania się na inne okoliczności i zarzuty.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwana wnosiła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 21 listopada 2013 roku pozwana M. J. zawarła z powodowym Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu gotówkowego nr (...) na kwotę 199.963,44 zł przeznaczonego częściowo na spłatę zobowiązania finansowego.

W § 2 ust. 1 pkt. 1 umowy strony ustaliły, iż kredytobiorca upoważnia bank do pomniejszenia kwoty kredytu określonej w § 1 ust. 1 o należne bankowi: a) prowizję od udzielonego kredytu w kwocie 9998,17 zł; b) koszty ubezpieczenia z tytułu objęcia ochroną ubezpieczeniową kredytobiorcy w kwocie 0,00. W ust. 1 pkt. 3 § 2 kredytobiorca upoważnił bank do przelania na wskazany przez kredytobiorcę w dyspozycji o której mowa w ust. 2 rachunek pośrednika kredytowego kwoty 8 168,51 zł z tytułu opłaty pobieranej przez tego pośrednika.

W § 3 ust. 1 ustalono, iż stopa oprocentowania kredytu wyrażona jest jako zmienne oprocentowanie w stosunku rocznym, które w dniu zawarcia umowy wynosiło 15,90 %.

Ponadto w § 4 ustalono, iż (...) kredytu wynosi 20,28 %. Równocześnie przyjęto, iż: całkowita kwota kredytu wynosi 199 963,44 zł. Całkowity koszt kredytu wynosi 219 866,87 zł na który składają się koszty wskazane w § 2 ust 1 (9998,17 zł + 8168,51 zł), opłata operacyjna za obsługę kredytu wskazana w ust. 4 oraz należne bankowi za cały okres kredytowania odsetki umowne wskazane w § 3 ust. 3 (200.500,19 zł). Całkowita kwota do zapłaty przez kredytobiorcę, pomniejszona o kwoty wymienione w § 2 ust 1 wynosiła 401 663,63 zł (§ 4 ust. 5).

W § 7 ust. 1 wskazano, iż kredytobiorca zobowiązuje się do spłaty udzielonego kredytu wraz z należnymi opłatami, prowizjami i odsetkami umownymi w 120 ratach kapitałowo-odsetkowych płatnych do 20 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem, iż termin płatności pierwszej raty przypada na dzień 20 grudnia 2013 roku. Wysokość każdej raty określono na kwotę 3347,20 zł za wyjątkiem ostatniej raty, która ma charakter wyrównującej i kształtuje się w kwocie 3346,83 zł.

W § 9 ust. 1 umowy przewidziano, iż niespłaconą w terminie ratę kredytu bank od dnia następnego traktuje jako zadłużenie przeterminowane. Od kwoty niespłaconego kapitału kredytu bank nalicza i pobiera odsetki karne według zmiennej stopy oprocentowania, stanowiącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP. Ponadto w ust. 2 wskazano, iż skutkiem braku płatności, po powstaniu wymagalnej zaległości będzie również uprawnienie banku do wypowiedzenia umowy zgodnie z postanowieniami określonymi w umowie.

W świetle zaś § 12 umowy bank może wypowiedzieć umowę kredytu z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej albo w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu (umowa kredytu k. 18-18 verte).

Pierwsze problemy ze spłatą rat kredytu pojawiły się po stronie pozwanej w lutym 2017 roku zaś w dniu 24 lipca 2018 roku miała miejsce ostatnia wpłata, opiewająca na kwotę 2000 zł (historia uznań na rachunek kredytowy powoda od dnia 25 października 2015 roku do 04 lutego 2019 roku k. 97-112).

W związku z opóźnieniem w spłacie kredytu powód pismem z dnia 19 listopada 2017 roku wezwał pozwaną M. J. do uregulowania wymagalnego zadłużenia, wskazując, iż jego nieuiszczenie w terminie 7 dni może skutkować wypowiedzeniem umowy wraz z żądaniem natychmiastowej spłaty całości zobowiązania. Zanim powód skierował do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty, wystosował wezwanie do zapłaty z dnia 25 października 2017 roku, w którym wezwał do spłaty zaległości z tytułu umowy kredytu, jednocześnie informując o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację (wezwanie do zapłaty z dnia 25.10.2017 roku k 93, ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 19 listopada 2017 roku k. 94).

Pismem z dnia 19 stycznia 2018 roku powód skierował do pozwanej wypowiedzenie łączącej strony umowy, która wraz z upływem okresu wypowiedzenia uległa rozwiązaniu, a całość zobowiązania pozwanej M. J. została postawiona w stan wymagalności z dniem 19 marca 2018 roku ( warunkowe wypowiedzenie umowy o kredyt gotówkowy/konsolidacyjny z dnia 19 stycznia 2018 roku k. 95, potwierdzenie doręczenia k. 96-96 verte).

Sąd zważył, co następuje:

Poczynione powyżej ustalenia faktyczne oparte na wiarygodnych, zdaniem Sądu, dowodach w postaci dokumentów, których żadna ze stron nie kwestionowała, pozwoliły na przyjęcie, że pozwaną i powoda łączyła umowa kredytu. Fakt ten potwierdza również zachowanie pozwanej, która do momentu posiadania środków finansowych spłacał zobowiązanie względem powodowego banku.

Stosownie do regulacji prawnej przewidzianej w art. 69 ust. 1 ustaw z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. z dnia 15 września 2017 roku Dz.U. z 2017 r. poz. 1876), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Powyższa regulacja ustawowa oraz treść łączącej strony umowy kredytu gotówkowego NR (...) z dnia 20 listopada 2013 roku stanowił podstawę dochodzenia przez powoda zwrotu niespłaconego kapitału w kwocie: 142 638,26 zł, odsetek umownych w kwocie 2659.08 zł, odsetek umownych za opóźnienie w kwocie 3809.80 zł oraz opłat umownych w kwocie 20 zł – szczegółowo sprecyzowanych w treści tejże umowy. W ocenie Sądu wiążąca strony umowa kredytowa była umową ważną, skuteczną i odpowiadającą unormowaniom powyższego przepisu oraz obowiązującym na datę zawarcia przedmiotowej umowy przepisom ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tj. z dnia 23 sierpnia 2016 r. Dz.U. z 2016 r. poz. 1528). Żądanie powoda w zakresie odsetek za opóźnienie wynikało również z regulacji prawnej przewidzianej w art. 481 § 1 k.c. Zgodnie z przedmiotową regulacją, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia. W sprawie niniejszej stopa odsetek od kapitału i odsetek za opóźnienie od zadłużenia przeterminowanego była z góry oznaczona w umowie.

Stosownie do postanowień umownych pozwana M. J. była zobowiązana do spłaty zaciągniętego kredytu w 120 miesięcznych ratach płatnych do dnia 20-go każdego miesiąca poczynając od 20 grudnia 2013 roku. Bezsporną w spawie była okoliczność, iż pozwana nie wywiązała się z powyższego zobowiązania, spłaciła jedynie część rat (stosownie do posiadanych środków) w dalszym okresie zaprzestała zaś spłat całkowicie. Powyższe skutkowało wypowiedzeniem jej umowy przez kredytodawcę. Jak już uprzedni wskazano w § 12 ust 1 łączącej strony umowy kredytu ustalono, iż bank ma prawo wypowiedzieć umowę kredytu z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej albo w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu. Ponadto w § 9 ust. 2 pkt. 1 wskazano, iż skutkiem braku płatności po powstaniu wymagalnej zaległości będzie również uprawnienie banku do wypowiedzenia umowy zgodnie z postanowieniami określonymi w umowie.

Nie sposób również było w ocenie Sądu zgodzić się z twierdzeniami pozwanej, jakoby wypowiedzenie przez powoda łączącej strony umowy było bezskuteczne. Skoro pismem z dnia 19 stycznia 2018 roku powód wystosował do pozwanej wypowiedzenie w/w umowy (potwierdzenie doręczenia k. 96-96 verte), która wraz z upływem okresu wypowiedzenia uległa rozwiązaniu zaś całość zobowiązania pozwanej została postawiona w stan wymagalności z dniem 19 marca 2018 roku, zarzuty pozwanej w zakresie bezskuteczności wypowiedzenia należało uznać za chybione.

Powód dowiódł również wysokości dochodzonego roszczenia przedkładając przedmiotową umowę kredytową i wyciąg z ksiąg bankowych. Pozwana nie kwestionował złożonych dokumentów. Nie przedłożyła również potwierdzeń zapłaty, które mogłyby dowodzić, że powodowy bank zawyżył dochodzone w przedmiotowej sprawie roszczenie.

Rozpoznając niniejszą spraw Sąd nie znalazł również podstaw do stwierdzenia, iż naruszona została regulacja z art. 58 k.c. Wiążąca bowiem strony umowa kredytu gotówkowego NR (...) z dnia 20 listopada 2013 roku nie zawierała zapisów, które można było uznać za sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa albo mające za zadanie obejście prawa. Nie stwierdzono również aby regulująca wzajemne świadczenia stron treść umowy prowadziła do ukształtowania pozycji pozwanej (kredytobiorcy) w sposób mogący być uznany za sprzeczny z zasadami współżycia społecznego czy dobrymi obyczajami. O ile bowiem w początkowym etapie postępowania pozwana kwestionowała dochodzone przez powoda roszczenie zarówno co do zasady jak i co do wysokości, to w dalszym etapie postępowania oponowała jedynie skuteczności wypowiedzenia łączącej strony umowy.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał powództwo za uzasadnione w całości i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 149 127,14 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 19 marca 2018 roku (data postawienia zobowiązania w stan wymagalności) do dnia zapłaty (w pkt. 1).

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów postępowania oparto na zasadzie odpowiedzialności za wynik sprawy (art. 98 k.p.c.). Na zasądzone w pkt. 2 wyroku koszty złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 7457 zł oraz minimalne wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 5417 zł, ustalone w oparciu o regulację z § 2 pkt. 6 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. z dnia 3 stycznia 2018 r. Dz.U. z 2018 r. poz. 265).

SSO Cezary Olszewski