Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2018 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko W. G.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanej W. G. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 5.196,29 zł (pięć tysięcy sto dziewięćdziesiąt sześć złotych dwadzieścia dziewięć groszy) wraz z odsetkami :

- umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 4.567,20 zł od dnia 8 września 2017 r. do dnia zapłaty,

- ustawowymi za opóźnienie od kwoty 457,23 zł od dnia 16 października 2017 r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanej W. G. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 257 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł w dniu 16 października 2017 r. pozew przeciwko W. G. o zapłatę kwoty 5.196,29 zł wraz z odsetkami umownymi i ustawowymi za opóźnienie oraz kosztami procesu. Roszczenia miało wywodzić się z umowy zawartej z poprzednikiem prawnym pozwanego o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty. Powód wskazał, że w dniu 20 marca 2008 r. została zawarta taka umowa, a pozwana była zobowiązana do spłaty limitu kredytowego w miesięcznych ratach w wysokości podanej w umowie, z którego to obowiązku się nie wywiązała, w związku z czym po upływie terminu, do którego pozwana była zobowiązana uregulować zadłużenie, całość zadłużenia stała się wymagalna. Powód wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się: należność główna w kwocie 4.567,20 zł, odsetki umowne w kwocie 457,23 zł i koszty wezwań i upomnień w kwocie 171,86 zł.

(pozew - k. 2-3)

Nakazem zapłaty z dnia 2 listopada 2017 r. w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy w Gdyni orzekł zgodnie z zadaniem pozwu.

Pozwana złożyła sprzeciw od nakazu, w której wniosła o oddalenie powództwa podnosząc zarzut przedawnienia wskazując, iż roszczenia powoda przedawniają się z upływem trzech lat. Nadto pozwana zarzuciła brak legitymacji czynnej oraz brak udowodnienia istnienia roszczenia.

(sprzeciw k. 37-38)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 20 marca 2008 r. (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. zawarł z pozwaną W. G. umowę o przyznanie limitu kredytowego i wydanie płatniczej karty kredytowej o numerze (...), na mocy której bank przyznał pozwanej limit kredytowy w wysokości 4.900,00 zł. Wykorzystanie tego limitu możliwe było jedynie poprzez transakcje dokonywane przy użyciu karty wydanej na podstawie niniejszej umowy w punktach handlowo usługowych i bankomatach obsługiwanych przez system VISA. Spłata zadłużenia z tytułu wykorzystanego limitu kredytowego miała być dokonywana w miesięcznych okresach rozliczeniowych, na rachunek karty prowadzonej przez bank. Posiadacz karty był zobowiązany do dokonywania spłat co najmniej w wysokości minimalnej kwoty spłaty podanej w wyciągu do rachunku.

Dowód : umowa k. 20-22

W wyniku podjęcia uchwały o połączeniu podjętej przez Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie (...) Bank SA w dniu 8 września 2010 r. doszło do polaczenia poprzez przejęcie całego majątku (...) Bank (...) SA przez (...) Bank SA co spowodowało, iż powód wszedł w całość praw i obowiązków (...) Bank. Postanowieniem z dnia 1 marca 2011 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu dokonał wpisu tego przejęcia do rejestru.

Dowód : odpis KRS powoda k. 26-29, kopia postanowienia k. 54

Pozwana w okresie od 28 marca 2008 r. do 5 maja 2016 r. korzystała z przyznanego limitu kredytowego dokonując szeregu transakcji gotówkowych i bezgotówkowych. W okresie od 14 kwietnia 2008 r. do 31 sierpnia 2016 r. dokonywała szeregu spłat zadłużenia zgodnie z umową.

Dowód : zestawienie operacji na rachunku karty k. 5-16

Pismem z dnia 17 luty 2017 r. powód dokonał wypowiedzenia umowy z uwagi na naruszenie warunków umowy jakim jest brak spłaty zalęgłości powstałej na rachunku. Termin wypowiedzenia umowy wynosił 2 miesiące od daty doręczenia pisma. Pismo to zostało wysłane na adres pozwanej w dniu 17 lutego 2017 r.

Dowód : kopia pisma k. 55, dowód nadania k. 56-58

Na dzień złożenia pozwu kwota należności wynikających z umowy wynosiła 4.155,54 zł tytułem dokonanych transakcji gotówkowych, 411,66 zł tytułem dokonanych transakcji bezgotówkowych, 457,23 zł tytułem umownych od transakcji dokonanych przez pozwaną w okresie obowiązywania umowy naliczonych do dnia 7 września 2017 r. oraz 171,86 zł tytułem kosztów monitów i upomnień, kosztów zabezpieczenia kredytu, zabezpieczenia operacji kartą oraz innych kosztów.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, których prawdziwość nie była kwestionowana przez pozwaną, a nadto nie budziły one wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary.

Powód domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na umowę o linię kredytową z dnia 20 marca 2008 r. Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi zatem art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2012 r., Nr 1376 z późn. zm.).

Pozwana kwestionowała żądanie powoda co do zasady i co do wysokości. Jednakże poza ogólnym sformułowanie, iż powód nie udowodnił roszczenia, pozwana nie sformułowała żadnych konkretnych zarzutów w jakim zakresie to nieudowodnienie zaistniało. Pozwana korzystała przez osiem lat z limitu kredytowego i aktywnie dokonywała zarówno obciążeń jak i spłat tej karty a jednocześnie podnosi zarzuty związane z nieudowodnieniem przekazania jej kwot do dyspozycji przez bank. W ocenie Sądu stanowisko takie stanowi jedynie specyficznie pojmowana przez pozwana obronę procesową, która jednak w świetle dowodów przedstawionych przez powoda nie może zostać uznaną za wiarygodną. Również podnoszenie po ośmiu latach korzystania z limitu zarzutu, iż umowa zawarta z pracownikiem (...) nie została skutecznie zawarta stanowi jedynie wybieg procesowy, w świetle tego, iż pozwana realizowała ta umowę przez długie lata i takich zarzutów nie podnosiła. Nadto należy uznać, iż zawarcie umowy z osobą czynną w lokalu przedsiębiorstwa spowodowało skuteczne zawarcie umowy.

Również zarzut przedawnienia w oparciu o art. 118 kc nie znajduje uzasadnienia

W ocenie Sądu do roszczeń dochodzonych w niniejszej sprawie należy przyjąć, iż datą wymagalności roszczenia jest najwcześniejszy termin w jakim pozwana przestała spełniać wymogi umowy dotyczące minimalnych spłat i od kiedy powód mógł wypowiedzieć umowę stawiając całość zadłużenia w stan wymagalności. Z przedłożonych wykazów operacji n rachunku karty wynika, iż spłaty pozwanej ustały 31 sierpnia 2016 r. Powoduje to, iż zgodnie z pkt 12 umowy w przypadku nieuregulowania w pełni dwóch wymaganych minimalnych spłat limitu kredytowego bank ma prawo do pisemnego wypowiedzenia całości lub części umowy w terminie 30 dni. W ocenie Sądu taka sytuacja nastąpiła po miesiącu październiku 2016 r. i bank od listopada 2016 r. mógł najwcześniej wypowiedzieć umowę. Powoduje to, iż wymagalność roszczenia mogła nastąpić najwcześniej od grudnia 2016 r. a wobec złożenia pozwu 22 listopada 2017 r. powód zachował termin do przerwania biegu przedawnienia.

W tym stanie rzeczy uznać należy, iż roszczenie powoda, zarówno co do należności głównej jak i odsetek jest zasadne i w ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Wobec powyższego Sąd w pkt. I wyroku, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2012 r., Nr 1376 z późn. zm.) w zw. z art. 481 k.c., orzekł zgodnie z żądaniem pozwu i zasądził jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt. II wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108. k.p.c., zasądzając od pozwanej, jako strony przegrywającej postępowanie, na rzecz powoda kwotę 257 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.