Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2014r. w S.

odwołania J. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 5 lutego 2013 r. (Nr (...))

w sprawie J. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. T. prawo do emerytury od dnia 1 grudnia 2012 roku.

Sygn. akt IV U 292/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5.02.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy J. T. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) albowiem wnioskodawca nie wykazał co najmniej 15 letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach na dzień 1.01.1999 r.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. T., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. Wnioskodawca nie wskazał na czym polegał błąd organu rentowego przy wyliczeniu okresów zatrudnienia w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Oddział ZUS wnosił o jego oddalenie i jednocześnie wymienił okresy, które zostały zaliczone do kategorii pracy w warunkach szczególnych co łącznie podlegało zaliczeniu w wymiarze 14 lat 6 miesięcy i 5 dni.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczony J. T. ur. (...) złożył w grudniu 2012 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie dokumentów przedłożonych przez ubezpieczonego, pozwany organ rentowy uznał za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. okres ubezpieczeniowy w wymiarze 27 lat 10 miesięcy i 21 dni, w tym 14 lat 6 miesięcy i 5 dni zatrudnienia w warunkach szczególnych. Do tej kategorii organ rentowy zaliczył następujące okresy: od 4.09.1969 r. do 20.02.1971 r., od 11.03.1971 r. do 30.06.1979 r., od 16.08.1979 r. do 26.07.1980 r., oraz od 15.06.1980 r. do 29.06.1984 r. Zaskarżoną decyzją z dnia 5.02.2013 r. odmówił przyznania prawa do emerytury (k. 38 a.e.). Po wydaniu tej decyzji, ubezpieczony złożył do ZUS dokumenty pracownicze z akt osobowych, które uzyskał z archiwum. Dotyczyły one zatrudnienia w Fabryce (...) w O.. W dokumentach tj. w umowach o pracę i angażach płacowych wymienione jest stanowisko spawacza bądź ślusarza – spawacza jakie ubezpieczony zajmował od dnia 27.12.1984 r. do końca zatrudnienia tj. do 19.08.1991 r. Pozwany ZUS po uzyskaniu tych dokumentów wydał kolejną decyzję z dnia 5.06.2013 r. na mocy której ponownie odmówił przyznania prawa do emerytury (k. 71 a.e.).

Ubezpieczony J. T. na rozprawie popierał odwołanie i wnosił o zaliczenie całego okresu zatrudnienia w Fabryce (...) w O. tj. od 4.09.1969 r. do 18.08.1991 r. jako pracy w warunkach szczególnych (k. 40 a.s.). Na podstawie zeznań ubezpieczonego oraz zeznań świadków: M. C. i C. K. (k. 40-40v a.s., 53v a.s., 46v – 47 a.s) oraz dokumentów pracowniczych załączonych do akt sprawy, ustalono, iż w okresie od 27.12.1984 r. do 19.08.1991 r. J. T. wykonywał czynności spawacza w Wydziale W-4 na terenie zakładu znajdującego się w miejscowości B., który to zakład był częścią składową Fabryki (...) w O.. Przedsiębiorstwo to zmieniło nazwę na (...) w O.. Ubezpieczony zajmował się spawaniem części maszyn budowlanych tj. ram i wysięgników. Było to jego wyłączne zajęcie. Umowa o pracę z dnia 27.12.1984 r. określała jego stanowisko jako spawacza (k. 24 a.s.). Również późniejsza umowa z dnia 3.01.1991 r., określiła stanowisko J. T. jako spawacza (k. 23 a.s.). Dokumenty płacowe były wystawiane temu pracownikowi raz określiły jego stanowisko jako spawacza a innym razem jako ślusarza – spawacza (plik angaży płacowych, akta ZUS i akta sprawy).

Zdaniem Sądu ubezpieczony wykazał, że na dzień 1.01.1999 r. osiągnął wymagany co najmniej 1 letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych. Pozwany ZUS zaliczył ubezpieczonemu okresy zatrudnienia w tym samym zakładzie do tej kategorii do dnia 26.12.1984 r. (pismo procesowe – k. 50 a.s.). Brakujący okres to 6 miesięcy. W ocenie Sądu w świetle poczynionych ustaleń, ubezpieczony po 26.12.1984 r. dalej wykonywał ten sam rodzaj pracy tj. spawacza, chociażby ostatnia umowa o pracę z dnia 3.01.1991 r. do 18.08.1991 r. dotycząca wyłącznie pracy spawacza, pozwala na osiągnięcie wymaganego progu 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych na dzień 1.01.199 r. Stanowisko spawacza jest wymienione w wykazie „A” dział XIV poz. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r.

Zdaniem Sądu w dacie złożenia wniosku o emeryturę, ubezpieczony spełnił wszystkie warunki do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym wymienione w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z § 2 ust. 1, § 3 i § 4 ust. 1 pkt. 1 i 3 cyt. rozporządzenia.

W tej sytuacji z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd orzekł jak w sentencji.