Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Elżbieta Domagalska

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora --------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2019 roku sprawy

J. B.

urodz. (...) w G.

syna M. i I. zd. G.

oskarżonego o to, że:

W dniu 26 grudnia 2018 roku o godzinie 18:10 w G. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 1,66 mg/l oraz 1,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

1.  Oskarżonego J. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a§1 kk w zw. z art. 34§1 i §1a pkt 1 kk, art. 35§1 kk skazuje go na karę 10 (dziesięć) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwadzieścia cztery) godzin w stosunku miesięcznym.

2.  Na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (cztery) lat i na podstawie art. 43§3 kk nakłada na oskarżonego obowiązek zwrotu prawa jazdy.

3.  Na podstawie art. 43a§2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

4.  Zwalnia oskarżonego od uiszczenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt IIK 62/19

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 grudnia 2018r. o godz. 18:10 w G. na ul. (...) jechał samochodem osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) J. B.. Został on zatrzymany tu do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji i następnie poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. J. B. spożywał tego dnia alkohol i urządzenie pomiarowe dało wyniki: 1,66 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 18:59 i 1,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 19:03.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego J. B. (k.42v, 14-15) oraz protokół użycia alkometru (k.3).

Oskarżony J. B. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że tego dnia wcześniej spożywał w miejscu zamieszkania w K. alkohol w postaci wódki i około godz. 18:00 postanowił pojechać samochodem do żony do G.. Kiedy jechał w G. ul. (...) został zatrzymany przez patrol Policji, a następnie poddany badaniu na zawartość alkoholu (k.42v, 14-15).

Wyjaśnienia oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości. Logiczne uzupełnienie znajdują w treści protokołu użycia alkometru, którym potwierdzono stan nietrzeźwości oskarżonego. Protokół został sporządzony przez uprawnioną osobę i jego treść nie budzi żadnych zastrzeżeń.

Ustalony wyżej stan faktyczny uzasadnia wniosek, iż J. B. swoim zachowaniem dopuścił się popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a§1 kk, którego istota polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. W rozumieniu art. 115§16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. A zatem już sam tylko fakt kierowania pojazdem mechanicznym w takim stanie pociąga za sobą wypełnienie znamion przestępstwa, chociażby pojazd był prowadzony całkowicie prawidłowo, sprawca nie naruszył żadnej innej zasady bezpieczeństwa w ruchu i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa. Jak wykazało postępowanie dowodowe J. B. w dniu 26 grudnia 2018r. o godzinie 18:10 w G. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 1,66 mg/l oraz 1,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się tego czynu z winy umyślnej. Jest on osobą dorosłą i poczytalną. Wysokie stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu dowodzi, iż w pełni musiał on zdawać sobie sprawę z tego, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, a mimo tego zdecydował się na kierowanie samochodem.

Wymierzając oskarżonemu karę i środki karne Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 53§1 i §2 kk i baczył, by dolegliwości z nich wynikające nie przekraczały stopnia winy sprawcy, a jednocześnie uwzględniały stopień społecznej szkodliwości czynu. Za surowym ukaraniem przemawiał fakt, iż oskarżony dopuścił się tego czynu bez żadnego zasługującego na jakiekolwiek usprawiedliwienie powodu. Sam przyznał, że nie powinien tego robić. Ponadto kierując w stanie nietrzeźwości pojazdem złamał on podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Za surowym ukaraniem przemawiał również bardzo wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego. Prowadząc pojazd w takim stanie stwarzał on duże zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Ponadto był już wcześniej karany za przestępstwo (informacja z KRK k.24). Na korzyść sprawcy uwzględniono jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu i wyrażaną skruchę. Mając na uwadze wszystkie te okoliczności Sąd uznał, iż kara 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celu wychowawczego i zapobiegawczego i jest adekwatna do społecznej szkodliwości popełnionego czynu.

Zgodnie z treścią art. 42§2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat. Wysoki stopień nietrzeźwości oskarżonego i waga naruszonych przez niego reguł ostrożności obowiązujących w ruchu drogowym uzasadniają wyeliminowanie oskarżonego jako kierowcy pojazdów mechanicznych na wyżej wskazany okres.

W myśl art. 43§3 kk nałożono na oskarżonego obowiązek zwrotu prawa jazdy.

Zgodnie z treścią art. 43a§2 kk Sąd orzekł nadto środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Mając na uwadze, że oskarżony nie posiada stałego źródła dochodu i utrzymuje się jedynie z prac dorywczych Sąd uznał, że uiszczenie przez niego opłaty i pozostałych kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe i w oparciu o art.624§1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił go z tego obowiązku.