Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 13 września 2018 roku

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Daniel Hudak

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Jolanta Konieczna

przy udziale : ----

po rozpoznaniu w dniu 26.06.2018 r., 17.07.2018r., 13.09.2018r.

sprawy

R. R., syna Z. i M. z domu K.,

ur. (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 19 lutego 2018 roku około godziny 14;00 w K. na ul. (...) kierując samochodem ciężarowym m-ki R. o nr rej. (...) wraz z naczepą o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w prawo i po zjechaniu na lewą stronę jezdni uderzył w jadący prawym pasem samochód osobowy m-ki M. o nr rej. (...) powodując jego uszkodzenie. Kierował pojazdem bez wymaganych badań technicznych,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w. i art. 97 k.w.

1. obwinionego R. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 86 § 1 k.w. i art. 97 k.w. i za ten czyn na podstawie art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 1 k.w. wymierza mu karę grzywny w kwocie 300 (trzystu) złotych:

2. zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1839 złotych tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt II W 319/18.

UZASADNIENIE

Obwiniony R. R. w dniu 19 lutego 2017 roku, kierował samochodem ciężarowym marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) z przyczepa o nr rej (...). Obwiniony około godziny 14.00 poruszał się ulica (...) w K. w kierunku ulicy (...). Miał zamiar wjechać na teren firmy (...) znajdującej się po prawej stronie jezdni. W pewnym momencie zjechał w lewo na pas ruchu dla kierunku przeciwnego i zmniejszył prędkość i się zatrzymał. W momencie zmiany kierunku jazdy R. R. nie włączył prawego kierunkowskazu. Następnie skręcił w prawo doprowadzając do zderzenia z samochodem marki M. (...) klasa o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez M. F.. W wyniku kolizji w pojeździe M. uszkodzeniu uległ przede wszystkim błotnik lewy przedni w postaci zarysowania, wgniecenie poszycia tylnych lewych drzwi oraz uszkodzenia tylnego lewego błotnika.

Natomiast w ciężarówce R. zarysowaniu uległa przednia prawa obręcz koła, uszkodzony został prawy boczny kierunkowskaz oraz prawy stopień kabiny. Ponadto zarysowaniu uległ przedni zderzak w jego prawej części i prawy kierunkowskaz.

Przybyły na miejsce patrol Policji, zatrzymał R. R. prawo jazdy za spowodowanie kolizji drogowej Ponadto zatrzymano dowód rejestracyjny przyczepy za brak aktualnych badań technicznych.

Dowód : częściowo wyjaśnienia obwinionego k.9,47v-48, zeznania świadków M. F., k. 48, J. N. k. 48v–49, protokoły oględzin pojazdów, k. 5-6, notatka urzędowa, k. 1-2, szkic miejsca kolizji, k. 15, opinia biegłego sądowego k. 72-87.

Badanie obwinionego R. R. jak i uczestnika zdarzenia drogowego M. F., dokonane przy pomocy urządzenia A. (...), nie wykazało u badanych osób, alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód: protokoły użycia urządzenia typu A., k. 3-4.

Obwiniony R. R. prowadzi własną działalność gospodarczą- usługi transportowe z której to działalności uzyskuje dochód na poziomie 2.000 zł miesięcznie. Z zawodu mechanik. Właściciel samochodu C. z 2007 roku. Nie karany.

Dowód : wyjaśnienia obwinionego, k. 47.

Obwiniony nie przyznał się do winy. Wyjaśnił, iż wjechał w ulice (...) kierując się do firmy (...). Kierował samochodem ciężarowym z lawetą przystosowaną do przewożenia samochodów. Po ominięciu samochodów zaparkowanych po prawej stronie, powrócił na swój pas i kontynuował jazdę. Z uwagi na słup przy wjeździe do firmy, musiał przekroczyć oś jezdni. Przed tym „naddaniem” sprawdził w lusterku czy żaden pojazd go nie wyprzedza. Zauważył, że coś za nim jechało i zaczął manewr skrętu w prawo. Kolejne co zobaczył to uszkodzony samochód pokrzywdzonej, który wyprzedzał go prawą stroną. Kontakt z jego pojazdem był z przednim prawym kołem. Uszkodzony był stopień i przerysowany zderzak. W jego samochodzie był włączony kierunkowskaz prawy. Gdy był na środku drogi, to upewnił się jeszcze raz, że jest za nim ten samochód i nie spodziewał się, że pojazd tak szybko pojedzie. Nie myślał, iż będzie go wyprzedzać prawą stroną.

W toku postępowania wyjaśniającego wyjaśnił, iż gdy dojeżdżał do bramy wjazdowej zerknął w lusterko wsteczne i widział jadący za nim samochód osobowy. Włączył prawy kierunkowskaz i zjechał na środek jezdni. Gdy dojeżdżał do bramy wjazdowej ponownie upewnił się czy bezpiecznie może wykonać manewr. W lusterku nie było widać samochodu a jego oślepiło słońce. Gdy zaczął wykonywać manewr był pewien, że nikogo tam nie było. Będąc na prawym pasie ruchu na wysokości prawego krawężnika poczuł uderzenie. Po odczytaniu wcześniejszych wyjaśnień podtrzymał to co powiedział w sądzie t.j., że w lusterku widać było samochód. Dodał jednocześnie, że trochę oślepiło go słońce. Sąd nie dał wiary obwinionemu w zakresie w jakim wyjaśnił, iż sygnalizował zmianę kierunku jazdy włączając kierunkowskaz. Przeczą temu przekonywujące zeznania świadków F. i N..

Jako wiarygodne oceniono zeznania świadka M. F.. Zeznała, że nagle bez żadnego kierunkowskazu obwiniony zjechał na lewy pas i wtedy pomyślała, iż tam kierujący ciężarówką zatrzyma się, jak robi wielu kierowców w tym miejscu. Z tego względu kontynuowała jazdę. Gdy podjęła manewr wyprzedania, to kierujący się już zatrzymał. Jechała swoim pasem. Gdy była na wysokości kabiny ciężarówki to wtedy obwiniony wjechał w jej samochód. Nie miał włączonego żadnego kierunkowskazu. Tłumaczył się, że zawsze tak robił i musiał się „naddać”.

Z zeznaniami tymi korelują zeznania świadka J. N., która widziała jak obwiniony zjechał bez kierunkowskazu na lewą stronę drogi i się zatrzymał. Wtedy dalej jechały i nagle obwiniony uderzył kołem czy schodkiem w ich pojazd. Po zatrzymaniu przepraszał i powiedział szczerze że ich nie widział. Przeprosiny odebrały jako przyznanie się do winy. Opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji w wypadków drogowych została oceniona jako pełna i jasna. Odpowiada ona na zasadnicze kwestie dotyczące rekonstrukcji przebiegu przedmiotowej kolizji.

Według artykułu 22 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym , na obwinionym ciążył obowiązek zachowania szczególnej ostrożności. Przepis cyt. ustawy stanowi, że:

Art. 22. 1. Kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności.

2. Kierujący pojazdem jest obowiązany zbliżyć się:

1) do prawej krawędzi jezdni – jeżeli zamierza skręcić w prawo;

2) do środka jezdni lub na jezdni o ruchu jednokierunkowym do lewej jej krawędzi – jeżeli zamierza skręcić w lewo.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli wymiary pojazdu uniemożliwiają skręcenie zgodnie z zasadą określoną w tym przepisie lub dopuszczalna jest jazda wyłącznie w jednym kierunku.

4. Kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony.

5. Kierujący pojazdem jest obowiązany zawczasu i wyraźnie sygnalizować zamiar zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu oraz zaprzestać sygnalizowania niezwłocznie po wykonaniu manewru.

Według art. 86 §1 k.w. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, podlega karze grzywny.

W świetle przeprowadzonych dowodów nie może budzić wątpliwości, że obwiniony R. R. nie dochował obowiązku respektowania zasady zachowania szczególnej ostrożności w wyniku czego, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu innemu pojazdowi. Powyższym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Trafnie zaznacza biegły, iż znaczne oddalenie się pojazdu obwinionego od prawej krawędzi spowodowało wprowadzenie w błąd kierująca samochodem osobowym, gdyż po prawej stronie pozostał pas ruchu wystarczający do ruchu samochodów. Ponadto widział w lusterku zbliżający się samochód osobowy i mimo tego wykonując manewr zmiany kierunku jazdy nie zachował wymaganej, szczególnej ostrożności. Popełnił więc zarzucony mu czyn, wypełniający dyspozycje art. 86§1 k.w. Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 33 §1 k.w., w tym znacznym stopniem społecznej szkodliwości czynu, jak również społecznym oddziaływaniem kary.

Z tego względu, wymierzono obwinionemu karę grzywny w kwocie 300 zł i na zasadzie art. 119 k.p.w. w zw. z art. 626§1 k.p.k. zasądził od obwinionego kwotę 1839 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.