Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2019 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Ireneusz Lejczak (spr.)

Sędziowie: SSA Maria Pietkun

SSA Barbara Staśkiewicz

Protokolant: Magdalena Krucka

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy S. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek apelacji S. D.

od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 9 marca 2018 r. sygn. akt VIII U 277/18

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 marca 2018 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu, Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie wnioskodawczyni S. D. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 8 grudnia 2017 r., którą organ rentowy odmówił ponownego ustalenia kapitału początkowego wnioskodawczyni. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że kwestia sporna sprowadzała się jedynie do rozstrzygnięcia, czy organ rentowy zasadnie nie uwzględnił zarobków wnioskodawczyni z okresu od 16 kwietnia 1984 r. do 31 lipca 1990 r. w trakcie zatrudnienia w Spółdzielni (...) Oddział w T.. Wskazał jednocześnie, że wnioskodawczyni przedłożyła zaświadczenie o zarobkach ze spornego okresu, wystawione przez podmiot, który nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przechowywania dokumentacji płacowej na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, i nie jest wpisany do rejestru przechowawców akt osobowych. W rezultacie Sąd ten uznał, że wnioskodawczyni nie udowodniła realnej wysokości uzyskiwanych zarobków, co powodowało, że zaskarżona decyzja organu rentowego odpowiada prawu.

Powyższy wyrok zaskarżyła w całości wnioskodawczyni, zarzucając mu brak uznania dokumentu obrazującego uzyskiwane przez nią zarobki w (...) (...) w T. w okresie objętym sporem. W oparciu o powyższy zarzut wnioskodawczyni domagała się zmiany zaskarżonego wyroku i uwzględnienie jej odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni jest nieuzasadniona.

Na podstawie art. 387 § 2 ¹ k.p.c., uzasadnienie wyroku zawiera jedynie wyjaśnienie jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa, albowiem sąd apelacyjny nie przeprowadził postępowania dowodowego, ani nie zmienił ustaleń faktycznych sądu I instancji, a w apelacji nie zgłoszono zarzutów dotyczących tych ustaleń.

Wbrew zarzutom podnoszonym w apelacji, Sąd I instancji wydał trafne rozstrzygnięcie znajdujące uzasadnienie w całokształcie sprawy oraz treści obowiązujących przepisów, a Sąd Apelacyjny aprobując w pełni te ustalenia, przyjmuje je za własne bez potrzeby szczegółowego ich przytaczania.

Przedmiotem sporu w sprawie jest możliwość ponownego przeliczenia wysokości kapitału początkowego wnioskodawczyni, z uwzględnieniem wynagrodzenia z okresu zatrudnienia S. D. w Spółdzielni (...) Oddział w T. od 16 kwietnia 1984 r. do 31 lipca 1990 r. Istota sporu w rzeczywistości sprowadzała się do oceny waloru dowodowego przedłożonego przez wnioskodawczynię zaświadczenia o zarobkach.

Reguły dowodzenia w procesie cywilnym (art. 232 k.p.c.) zobowiązują strony do wskazywania dowodów, z których wywodzą one skutki prawne. Zasada ta znajduje zastosowanie również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, których przedmiotem są odwołania ubezpieczonych od decyzji organów rentowych. Oznacza to, iż w rozpoznawanej sprawie to wnioskodawczyni winna była wykazać wysokość swoich zarobków, których domaga się doliczenia do kapitału początkowego. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U.2011.237.1412) zawiera w § 21 wykaz środków dowodowych, którymi można dowodzić wysokość zarobków, stanowiących podstawę wymiaru emerytury. Przepisy rozporządzenia, regulującego postępowanie o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, zawierające ograniczenia dowodowe, nie mają jednak zastosowania w postępowaniu sądowym, opartym na zasadzie swobodnej oceny dowodów. Dlatego strona postępowania może posiłkować się wszelkimi źródłami dowodami, w tym dokumentami, czy zeznaniami świadków celem wykazania twierdzeń i udowodnienia okoliczności, które warunkują uwzględnienie jej roszczenia.

W rozumieniu powyższych przepisów prawidłowo Sąd Okręgowy nie uwzględnił żądania wnioskodawczyni dotyczącego zaliczenia do ustalenia jej kapitału początkowego dochodów za okres od 16 kwietnia 1984 r. do 31 lipca 1990 r. Wnioskodawczyni nie udowodniła bowiem, iż rzeczywiście w spornym okresie czasu uzyskała wskazany w dokumencie dochód. Wnioskodawczyni przedstawiła jedynie zaświadczenie z dnia 6 grudnia 2006 r., wystawione przez Przedsiębiorstwo Usługowo- (...) we W.. Wskazane zaświadczenie zawiera jednak szereg wątpliwości. Po pierwsze, nie pochodzi ono od pracodawcy wnioskodawczyni, ani od jego następcy prawnego. Wątpliwości organu rentowego i Sądu Okręgowego budził też fakt, że wystawca zaświadczenia nie jest wpisany do rejestru przechowawców akt osobowych i płacowych w myśl przepisów ww. ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Po drugie, o ile podzielić argumentację wnioskodawczyni, że wystawca jest podmiotem uprawnionym do archiwizacji dokumentacji płacowej z okresu jej zatrudnienia, to zaświadczenie to nie wskazuje, na jakich dokumentach źródłowych zostało ono oparte, tym bardziej nie zawiera ich kopii (m.in. kartotek o zarobkach), niezbędnych w celu uwierzytelnienia danych o zarobkach zawartych w zaświadczeniu. Nie zostało wskazane również, czy kwoty wynagrodzeń stanowią czysty dochód wnioskodawczyni, czy też są kwotami powiększonymi o podatek dochodowy. Słusznie w tym zakresie uznał Sąd Okręgowy, iż dokument ten obarczony jest wadami, które odmawiają mu wiarygodności.

Podkreślania wymaga, iż w materiale dowodowym brak jest innych dowodów, materialnych czy osobowych, potwierdzających wysokość zarobków wnioskodawczyni. Brak jest odpowiednich akt pracowniczych (listy płac, karty wynagrodzeń, deklaracji ZUS) oraz brak jest innych dokumentów, potwierdzających wysokość dochodów wnioskodawczyni we wskazanym okresie. Sąd Apelacyjny w pełni zgadza się z ustaleniami dokonanymi przez Sąd I instancji. Ponadto podjęta przez Sąd Apelacyjny próba pozyskania dokumentacji pracowniczej z właściwego archiwum nie przyniosła jakichkolwiek efektów, gdyż, jak wskazano w piśmie z dnia 13 listopada 2018 r. (k. 45 a.s.), przechowawca nie dysponuje aktami osobowymi oraz dokumentacją płacową wnioskodawczyni, mimo że archiwizuje dokumentację jej pracodawcy.

Natomiast zarzuty wnioskodawczyni opierające się jedynie na zarzucie dokonania odmiennej oceny dowodów niezgodnej z obowiązującymi przepisami prawa, nie mogą znaleźć uznania w kontekście zgromadzonego materiału dowodowego.

Z wymienionych względów Sąd Apelacyjny orzekł o oddaleniu apelacji na podstawie art. 385 k.p.c.

SSA Maria Pietkun SSA Ireneusz Lejczak SSA Barbara Staśkiewicz

R.S.