Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu, III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSO Tomasz Borowczak

Protokolant – sędzia przewodniczący

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu Anny Kałuzińskiej – Bedryj

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 13 marca 2019 r.

sprawy K. Z.

z urzędu w przedmiocie wydania wyroku łącznego

postanawia

1.  na podstawie art. 572 k.p.k. w zw. z art. 574 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. umorzyć postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego,

2.  na podstawie art. 574 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt. 2 k.p.k. kosztami procesu obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2019 r. do Sądu Okręgowego w Poznaniu wpłynęło pismo Zastępcy Dyrektora Zakładu Karnego we W. w przedmiocie rozważenia wydania wobec K. Z. wyroku łącznego. Zarządzeniem z dnia 28 lutego 2019 r. wydanym w sprawie III K 32/19 wszczęto z urzędu postępowanie o wydanie wyroku łącznego. W toku postępowania ustalono, że K. Z. został skazany:

-

wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 25 lipca 2017 r. wydanym w sprawie XVI K 57/17,

-

wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 września 2017 r. wydanym w sprawie III K 214/16,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 12 czerwca 2018 r. wydanym w sprawie II K 1047/17,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 9 maja 2018 r. wydanym w sprawie II K 9/14,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 27 lipca 2018 r. wydanym w sprawie II K 521/18,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego w Świeciu nad Wisłą z dnia 11 czerwca 2012 r. wydanym w sprawie II K 212/12.

W dniu 31 stycznia 2019 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu wydał wobec K. Z. pod sygnaturą III K 268/18 wyrok łączny, w którym połączył kary pozbawienia wolności wymierzone mu w sprawach XVI K 57/17 i III K 214/16 Sądu Okręgowego w Poznaniu oraz w sprawach II K 1047/17 i II K 9/14 Sądu Rejonowego w Gnieźnie, orzekając wobec niego karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Na poczet wymierzonej kary łącznej został zaliczony skazanemu okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie II K 9/14 od dnia 19 listopada 2018 r. do nadal. Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd Okręgowy w Poznaniu umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego w zakresie orzeczeń Sądu Rejonowego w Gnieźnie o sygnaturze II K 521/18 i Sądu Rejonowego w Świeciu nad Wisłą o sygnaturze II K 212/12. Od przedmiotowego wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2019 r. (sygn. akt: III K 268/18) skazany K. Z. wywiódł apelację do Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. Aktualnie trwają czynności związane z jej rozpoznaniem.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 572 k.p.k., jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. Z treści przepisu art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. jednoznacznie wynika natomiast, że nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się. Negatywnymi formalnymi przesłankami procesowymi określonymi w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. są zatem powaga rzeczy osądzonej ( res iudicata) oraz zawisłość prawna sporu ( lis pendens). Istotą przesłanki zawisłości sporu jest wyeliminowanie nieprawidłowej sytuacji polegającej na równoległym prowadzeniu dwóch, niezależnych od siebie postępowań o to samo ( idem). Nie ma bowiem racji prowadzenie postępowania, które i tak musiałoby być umorzone z powodu zakazu ne bis in idem, bezpośrednio po prawomocnym zakończeniu postępowania wcześniej wszczętego ( T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Lex 2014, do art. 17 k.p.k.). Nie budzi wątpliwości, że chociaż art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. zabrania prowadzenia postępowania w sytuacji, gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się, ta reguła – będąca konkretyzacją zasady ne bis in idem – ma również zastosowanie do orzekania w sprawach o wydanie wyroku łącznego. Przepis art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. zawiera bezwzględny zakaz równoległego prowadzenia postępowań karnych dotyczących tego samego przedmiotu procesu w stosunku do tej samej osoby. W razie zaistnienia takiej sytuacji obligatoryjne jest umorzenie postępowania wszczętego później.

Mając na uwadze powyższe regulacje wskazać należy, że wobec K. Z. zapadł już w dniu 31 stycznia 2019 r. wyrok łączny Sądu Okręgowego w Poznaniu o sygnaturze III K 268/18, na mocy którego wymierzono mu karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś przedmiotem rozważań Sądu była możliwość połączenia kar wymierzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 25 lipca 2017 r. (sygn. akt: XVI K 57/17), wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 września 2017 r. (sygn. akt: III K 214/16), wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 12 czerwca 2018 r. (sygn. akt: II K 1047/17), wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 9 maja 2018 r. (sygn. akt: II K 9/14), wyrokiem Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 27 lipca 2018 r. (sygn. akt: II K 521/18) i wyrokiem Sądu Rejonowego w Świeciu nad Wisłą z dnia 11 czerwca 2012 r. (sygn. akt: II K 212/12), a zatem wszystkimi wyrokami skazującymi wydanymi dotychczas wobec K. Z.. Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2019 r. o sygnaturze III K 268/18 nie uprawomocnił się, albowiem skazany wniósł od niego apelację do Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. Bezspornym jest zatem, że postępowanie w sprawie III K 268/18 zostało wcześniej wszczęte, aniżeli postępowanie w sprawie III K 32/19. Przedmiot obu postępowań jest natomiast tożsamy, jako że wszystkie wyroki, zapadłe wobec K. Z., objęte postępowaniem o wydanie wyroku łącznego w sprawie III K 268/18, stanowią przedmiot sprawy toczącej się pod sygnaturą III K 32/19.

W przedstawionym stanie rzeczy, wobec zaistnienia przesłanki z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. koniecznym okazało się wydanie niniejszego postanowienia i umorzenie postępowania o wydanie wyroku łącznego w sprawie III K 32/19.

O kosztach postępowania orzeczono natomiast na podstawie przepisów powołanych w punkcie 2 sentencji postanowienia, obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Tomasz Borowczak