Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 30 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Joanna Kopeć

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 4852,83 zł ( cztery tysiące osiemset pięćdziesiąt dwa złote 83/100 ) z ustawowymi odsetkami od dnia 26 października 2014 roku do dnia zapłaty, w tym od dnia 1 stycznia 2016 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1198,21 zł ( jeden tysiąc sto dziewięćdziesiąt osiem złotych 21/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania

4.  zwraca powodowi kwotę 1000 zł ( jeden tysiąc złotych ) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego

5.  zwraca pozwanemu kwotę 85,50 zł ( osiemdziesiąt pięć złotych 50/100 ) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 1441/17

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł w dniu 14 czerwca 2017r. pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S., łącząc roszczenia na podstawie art. 191 k.p.c., o zapłatę kwoty 5.371,65 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lutego 2015r. do dnia zapłaty, w tym z ustawowymi odsetkami od dnia 26 października 2014r., w tym od dnia 1 stycznia 2016r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 615 zł tytułem kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw, jako zwrot wydatków poniesionych na wykonanie przez zewnętrznego usługodawcę prywatnej opinii zwrotu kosztów postępowania oraz o zapłatę kwoty 3.941,65 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 września 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 615 zł tytułem kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw, jako zwrot wydatków poniesionych na wykonanie przez zewnętrznego usługodawcę prywatnej opinii zwrotu kosztów postępowania. Ponadto powód wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 10 kwietnia 2017r. powód nabył na podstawie umowy cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe o nr rej. (...) od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w stosunku do pozwanego, który nabył tę wierzytelność w dniu 23 marca 2017r. od pierwotnych poszkodowanych R. G. i M. G.. Zbywcy wierzytelności, pierwotni poszkodowani w dniu 25 września 2014r. byli właścicielami samochodu marki S. nr rejestracyjny (...). W tym dniu pojazd ten został uszkodzony w kolizji drogowej, której sprawca kierował pojazdem, którego posiadacz zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany po zgłoszeniu szkody dokonał oględzin przedmiotowego pojazdu i sporządził kosztorys naprawy na podstawie którego złożył poszkodowanemu oświadczenie o przyznaniu odszkodowania w kwocie 2.886,10 zł. Z treści kosztorysu wynika, że został sporządzony nieprawidłowo. Powód przed złożeniem pozwu zlecił oszacowanie wysokości szkody, a po jej uzyskaniu określił różnicę należną do wypłaty od strony pozwanej na kwotę 5.371,65 zł. Mimo wezwania do zapłaty i zawiadomienia o dokonanym przelewie wierzytelności pozwany nie zapłacił żądanej kwoty.

Do pozwu załączono umowę przelewu wierzytelności z zawiadomieniem o dokonaniu przelewu wierzytelności, decyzję pozwanego z kalkulacją naprawy, wezwanie pozwanego do zapłaty, rachunek za wykonanie kalkulacji szkody w pojeździe.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Ponadto wniósł o przesłuchanie świadków R. G. i M. G. i dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego po uprzednim dokonaniu oględzin pojazdu. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 25 września 2019r., tj. w dniu zdarzenia jego sprawca objęty był ochroną ubezpieczeniową na mocy zawartej z pozwanym umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany ustalił kosztorysowo i wypłacił tytułem kosztów naprawy pojazdu S. o nr rej. (...) łączne odszkodowanie w wysokości 2.886,10 zł. Poszkodowani zawarli umowę cesji wierzytelności z (...) Sp. z o.o., który następnie zawarł umowę cesji z powodem. Pozwany podniósł zarzut nieważności tych umów. Ponadto zdaniem pozwanego wypłacona poszkodowanym kwota odszkodowania jest wystarczająca do pełnego przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu przed szkody. Brak jest bowiem podstaw do ustalania kosztów naprawy wyłącznie z uwzględnieniem cen części z logo producenta lub oznaczonych symbolem „O”. Ponadto pozwany zakwestionował koszty sporządzenia kalkulacji naprawy. Zostały one poniesione przez powoda dobrowolnie, bez dostatecznych podstaw do uznania ich za normalne następstwa zdarzenia wywołującego szkodę. Niezasadne jest również roszczenie o zapłatę odsetek ustawowych.

W odpowiedzi na pismo procesowe pozwanego powód podtrzymał żądania pozwu.

Postanowieniem z dnia 13 listopada 2017r. Sąd stwierdził swoją niewłaściwość miejscową w zakresie roszczenia powoda o zapłatę kwoty 3.941,65 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 września 2016r. do dnia zapłaty z tytułu naprawienia szkody numer (...) w pojeździe marki B. nr rej. (...) i kwoty 615 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy Sądowi Gospodarczemu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 września 2014r. na terenie zabudowanym w P. kierująca samochodem S. nr rej.(...) M. G. jadąc główną drogą na skrzyżowaniu ulicy (...) uległa kolizji z kierowcą innego samochodu, który wymusił pierwszeństwo i wjechał w kierowany przez nią samochód. W wyniku zderzenia uszkodzeniu uległ lewy bok pojazdu. Drzwi od strony kierowcy były całkowicie wgniecione, tylne lewe koło było przestawione. Wezwana na miejsce zdarzenia policja stwierdziła wyłączną winę kierowcy, który wjechał w samochód, którym jechała M. G..

Dowód: zeznania świadka M. G. (00:15:13 – 00:21:13

minuta rozprawy z dnia 13.11.2017r.), notatka informacyjna o

zdarzeniu drogowym Komendy Powiatowej Policji w P.(k.

163 akt)

Uszkodzony samochód był wyprodukowany w 2008r. Nie był wcześniej uszkodzony ani naprawiany. Był już po gwarancji. Wymiana oleju, klocków hamulcowych nie odbywała się w autoryzowanych warsztatach. Po kolizji z dnia 25 września 2014r. samochód był naprawiany w warsztacie w L.. Przyznane od pozwanego odszkodowanie nie wystarczyło na naprawę. Brakło około 1.000 zł, które poszkodowani pokryli z własnych środków.

Dowód: zeznania świadka R. G. (00:08:41 – 00:15:13

minuta rozprawy z dnia 13.11.2017r.)

W dniu 30 września 2014r. pozwany wykonał kosztorys naprawy samochodu S. nr rej. (...) na kwotę 2.886,10 zł

Dowód: kosztorys z 30.09.2014r. (k. 22 – 23 akt)

Pozwany pismem z dnia 30 września 2014r., dotyczącym szkody z dnia 25 września 2014r. nr (...), pojazd S. (...) nr rejestracyjny (...) powiadomił R. G. i M. G. o przyznaniu odszkodowania w wysokości 2.886,10 zł brutto, należnego zgodnie z ustawą oraz w oparciu o kosztorys naprawy wykonany w systemie E..

Dowód: pismo pozwanego do poszkodowanych z dnia 30.09.2014r. (k. 21

akt)

W dniu 23 marca 2017r. poszkodowani R. G. i M. G. dokonali na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przelewu wierzytelności – prawa do odszkodowania od sprawcy szkody, posiadacza pojazdu, którym poruszał się sprawca oraz od (...) S.A., który udzielał w dniu powstania szkody ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 23.03.2017r. z

zawiadomieniem o przelewie (k. 16 – 17 akt)

Z tytułu przelewu wierzytelności poszkodowani otrzymali kwotę 887 zł

Dowód: zeznania świadka M. G. (00:26:08 minuta

rozprawy z dnia 13.11.2017r.)

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarł w dniu 10 kwietnia 2017r. z powodem umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem była cesja wierzytelności przysługującej zbywcy w stosunku do sprawcy zdarzenia z dnia 25 września 2014r., korzystającego z ochrony ubezpieczeniowej u pozwanego, wynikającej z prawa do odszkodowania. Zbywca wierzytelności zawiadomił pozwanego o dokonanym przelewie.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z 1o.04.2017r. (k. 228v akt),

zawiadomienie o dokonaniu przelewu wierzytelności (229 akt)

W dniu 3 maja 2017r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wykonał Kalkulację naprawy nr (...)PW, w której wyliczono koszty naprawy na kwotę 8.257,75 zł (6.713,62 zł netto). Za wykonanie kalkulacji szkody ustalono wynagrodzenie w kwocie 615 zł, które objęto rachunkiem nr (...) z 25 maja 2017r.

Dowód: kalkulacja z 3.05.2017r. (k. 234 – 236 akt), Rachunek nr (...)

(k. 236v akt)

Powód w dniu 2 czerwca 2017r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 5.371,65 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 października 2014r. do dnia zapłaty oraz dodatkowo kwoty 615 zł. W treści wezwania wskazał, że rzeczywista wartość roszczenia wynosi 8.257,75 zł. Do wezwania załączono zawiadomienie o przelewie wierzytelności.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty z 2.06.2017r. (k.225 akt)

Biorąc pod uwagę stawkę 100 zł netto za roboczogodzinę w okresie kiedy wystąpiła szkoda, tj. w 2014r. wg średniej na rynku lokalnym oraz niezbędne operacje technologiczne, używając do naprawy nowych części oryginalnych producenta pojazdu o jakości „O”, sumaryczny koszt naprawy pojazdu S. nr rej (...) wyniósł 7.302,71 zł brutto. Po uwzględnieniu lakierowania drzwi przednich lewych, demontażu i montażu szyby błotnika TL koszt naprawy wzrósł o kwotę 436,22 zł (łącznie wyniósł 7.738,93 zł)

Dowód: opinia biegłego sądowego inż. K. F. (k. 264–

268, 300 – 304, 346 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadków R. G. i M. G. oraz opinii biegłego sądowego K. F..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 25 września (...). była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art.436 § 1 w zw. z 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

„Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem ustalonego przez biegłego zakresu napraw i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody wynosi 7.738,93 zł brutto. Z wyliczeń powoda wynikały koszty naprawy na kwotę 8.257,75 zł.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem (7.738,93 zł), a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (2.886,10 zł) podlegała uwzględnieniu przez Sąd.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, w tym koszt dokonanej przez podmiot trzeci na zlecenie powoda kalkulacji naprawy, przyjmując że wobec ujęcia w przedmiocie działalności powoda w Krajowym Rejestrze Sądowym: „działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat” powód winien sporządzić taką wycenę własnymi siłami. Koszt zlecenia przez powoda kalkulacji naprawy podmiotowi trzeciemu nie mieści się w ramach normalnego związku przyczynowego z powstałą szkodą i powiększa tę szkodę w sposób nieusprawiedliwiony.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 81,06 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 300 zł, wynagrodzenie biegłego w łącznej kwocie 914,50 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 1.800 zł w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1804 ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 4.848,50 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 918,79 zł kosztów, a pozwany powinien ponieść kwotę 3.956,38 zł kosztów. Powód poniósł 2.117 zł (opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika). Różnicę kwoty jaką poniósł powód i jaką powinien ponieść ma obowiązek zwrócić powodowi pozwany. Ponadto Sąd zwrócił powodowi całą uiszczoną przez niego i niewykorzystaną zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego, a pozwanemu zwrócił różnicę pomiędzy uiszczoną przez niego zaliczką na poczet opinii biegłego a wynagrodzeniem biegłego.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś