Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Rafał Pawliczak

Protokolant: Patrycja Zielińska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2019 r. sprawy:

I. P.

syna D. i E. z domu B.

urodzonego (...) w K.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 7 maja 2018 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w S. kierował wobec pokrzywdzonej D. W. (1) groźby karalne w postaci grożenia pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia, znieważając przy tym wskazaną pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i naruszając jednocześnie nietykalność osobistą pokrzywdzonej poprzez ciągnięcie ją za włosy

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

II. w dniu 07 maja 2018 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w S. kierował wobec pokrzywdzonej E. C. groźby karalne w postaci grożenia pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia, znieważając przy tym wskazaną pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

III. w dniu 7 maja 2018 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w S. kierował wobec pokrzywdzonego J. W. (1) groźby karalne w postaci grożenia, że zleci swoim kolegom pobicie wyżej wskazanego pokrzywdzonego, które to groźby wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk postępowanie karne w sprawie przeciwko oskarżonemu I. P. warunkowo umarza na okres 3 (trzech) lat próby,

II.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 7 a i 7 b kk w zw. z art. 67 § 3 kk zobowiązuje oskarżonego:

- do opuszczenia lokalu zajmowanego przez pokrzywdzonych E. C., J. W. (1), D. W. (1) łącznie lub osobno przez okres 3 (trzech) lat,

- powstrzymania się od kontaktowania się z wymienionymi wyżej pokrzywdzonymi przez okres 3 (trzech) lat,

- powstrzymania się od zbliżania się do wymienionych wyżej pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów przez okres 3 (trzech) lat,

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych,

IV.  na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U.02.123.1058 ze zm). przyznaje adwokatowi M. C. wynagrodzenie w kwocie 516, 60 (pięciuset szesnastu 60/100) zł brutto za obronę udzieloną oskarżonemu z urzędu.

Sygn. akt V K 1299/18

UZASADNIENIE

E. C. w grudniu 2017 r. zgodziła się, aby w stanowiącym jej własność mieszkaniu położonym przy ul. (...) w S. zatrzymał się jej brat I. P., który w tamtym czasie był przeziębiony i nie dysponował żadnym lokalem. I. P. zajął jeden z pokoi mieszkania należącego do E. C.. Udostępnienie pokoju bratu miało charakter grzecznościowy, stąd rodzeństwo nie zawarło ze sobą umowy najmu lokalu.

Dowód: zeznania świadka D. W. (1) (k. 2-3, 31-33)
zeznania świadka E. C. (k. 8, 37-38)
zeznania świadka J. W. (1) (k. 23-24, 41-43)

I. P. powiedział E. C., że musi wskazać w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej jakiś adres pobytu. Jego siostra podpisała więc oświadczenie, że brat przebywa pod adresem ul. (...) w S.. Jednocześnie zgodziła się, aby I. P. pozostał w jej mieszkaniu na okres zimowy, tj. do końca lutego 2018 r. Mężczyzna nie opuścił jednak mieszkania we wspomnianym terminie, gdyż nie miał gdzie mieszkać. Siostra prosiła brata, aby się wyprowadził, na co odpowiadał, że potrzebuje miejsca pobytu do zakończenia zainicjowanej przez niego sprawy o alimenty przeciwko swojej córce.

Dowód: zeznania świadka D. W. (1) (k. 2-3, 31-33)
zeznania świadka E. C. (k. 8, 37-38)
zeznania świadka J. W. (1) (k. 23-24, 41-43)

W kwietniu 2018 r. E. C. w formie darowizny przekazała własność mieszkania przy ul. (...) córce D. W. (1), która w zamian ustanowiła na nim na rzecz matki prawo dożywocia. Po darowiźnie nieruchomości E. C. nie opuściła zatem mieszkania przy ul. (...), lecz w dalszym ciągu tam mieszkała i była zameldowana.E. W. po otrzymaniu darowizny mieszkania zasygnalizowała I. P., że planuje sprzedać nieruchomość i zabrać matkę do siebie, gdyż przeszła ona udar i wymaga opieki. I. P. potwierdził, iż opuści mieszkanie po prawomocnym zakończeniu sprawy o alimenty, w której rozstrzygnięcie miało zapaść w dniu 14 maja 2018 r.

Dowód: zeznania świadka D. W. (1) (k. 2-3, 31-33)
zeznania świadka E. C. (k. 8, 37-38)
zeznania świadka J. W. (1) (k. 23-24, 41-43)

W dniu 7 maja 2018r. o godz. 09:00 D. W. (1) przyszła do mieszkania przy ul. (...), aby odwiedzić matkę. Kiedy kobiety siedziały razem w pokoju, przyszedł do nich I. P. i zażądał, by D. W. (1) oddała mu pieniądze. Kobieta odparła, że nie jest mu nic winna. Pomiędzy I. P. a D. W. (2) rozpoczęła się kłótnia, w trakcie której mężczyzna zaczął wyzywać siostrzenicę słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i wyganiać ją z mieszkania, twierdząc, iż nie należy ono do niej. Następnie zagroził kobiecie, że ją zabije i zaczął ciągnąć ją za włosy. W obronie córki stanęła E. C., którą I. P. również zaczął znieważać słowami powszechnie uznanymi za obelżywe. Nadto zagroził jej, że wyrzuci ją przez balkon, a także iż, jeśli go dotknie, „spadnie jej łeb”. Kobiety opuściły mieszkanie w obawie przed realizacją gróźb I. P., który w dalszym ciągu kierował do nich wyzwiska z balkonu, a następnie wyszedł przed klatkę schodową, gdzie kontynuował znieważanie siostry i jej córki. D. W. (2) nagrała przebieg kłótni z wujem za pomocą dyktafonu.

Dowód: zeznania świadka D. W. (1) (k. 2-3, 31-33)
zeznania świadka E. C. (k. 8, 37-38)
protokół oględzin rzeczy (k. 69-70)

W godzinach popołudniowych kobiety wróciły do mieszkania przy ul. (...) w towarzystwie męża D. W. (2), J. W. (1), aby dojść do porozumienia z I. P. w sprawie jego wyprowadzki. Prośby rodziny o wyprowadzkę okazały się bezskuteczne. I. P. ponownie zaczął się awanturować, grożąc przy tym J. W. (1), że „naśle na niego swoich kolesi”. Następnie wezwał do mieszkania Policję, twierdząc, że obcy mężczyzna próbuje wyrzucić go z domu, podczas gdy on mieszka u swej siostry. Do mieszkania przyjechał patrol Policji. Funkcjonariusze pouczyli uczestników zdarzenia o dalszym toku postępowania.

Dowód: zeznania świadka D. W. (1) (k. 2-3, 31-33)
zeznania świadka E. C. (k. 8, 37-38)
zeznania świadka J. W. (1) (k. 23-24, 41-43)
zeznania świadka M. K. (k. 28-29)

Zarówno E. C., jak i D. oraz J. W. (2), złożyli wnioski o ściganie i ukaranie I. P. za popełnione na szkodę każdego z nich czyny. Jak wskazała D. W. (1), postanowiła złożyć zawiadomienie o przestępstwie z uwagi na niemożność dojścia do porozumienia z bratem matki co do wyprowadzki z jej mieszkania.

Dowód: zeznania świadka D. W. (1) (k. 3)
zeznania świadka E. C. (k. 8)
zeznania świadka J. W. (1) (k. 24)

I. P. jest 77-letnim obywatelem greckim o średnim wykształceniu. Jest rozwiedziony, ma dorosłą córkę w wieku 41 lat i nie posiada nikogo na utrzymaniu. Utrzymuje się zasiłku z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w kwocie 548 zł miesięcznie. Nie był karany.

Dowód: dane osobopoznawcze i karta karna (k.51, 57

I. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że żył z siostrą w zgodzie do czasu, gdy jej córka oświadczyła mu, że chce sprzedać mieszkanie. Podniósł, iż nigdy nie widział dokumentu przenoszącego na nią własność lokalu. Twierdził nadto, iż jego siostra i jej córka z zięciem próbują go siłą usunąć z mieszkania oraz że J. W. (1) w dniu 7 maja 2018 r. uderzył go i mu groził. Zaprzeczył, aby znieważał siostrę i siostrzenicę, jak i temu, że naruszył nietykalność cielesną D. W. (1) lub żeby groził któremukolwiek z członków rodziny. Prosił ich jedynie, aby opuścili mieszkanie.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego I. P. (k. 57-58)

Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2018 r. wobec I. P. zastosowano środki zapobiegawcze w postaci dozoru Policji, zakazu zbliżania się do pokrzywdzonych D. W. (1), E. C. i J. W. (1) na odległość mniejszą niż 50 metrów i nakazu opuszczenia lokalu mieszkalnego położonego przy ul.(...). Oskarżony zastosował się do wydanego postanowienia.

Dowód: postanowienie z dnia 13 sierpnia 2018 r. (k. 59-60)

I. P. został oskarżony o to, że:

I. w dniu 7 maja 2018 r. w mieszkaniu przy ul. (...) w S. kierował wobec pokrzywdzonej D. W. (1) groźby karalne w postaci grożenia pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia, znieważając przy tym wskazaną pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe i naruszając jednocześnie nietykalność osobistą pokrzywdzonej poprzez ciągnięcie jej za włosy, tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zb. z art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

II. w dniu 7 maja 2018 r. w mieszkaniu przy ul. (...) w S. kierował wobec pokrzywdzonej E. C. groźby karalne w postaci grożenia pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia, znieważając przy tym wskazaną pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

III. w dniu 7 maja 2018 r. w mieszkaniu przy ul. (...) w S. kierował wobec pokrzywdzonego J. W. (1) groźby karalne w postaci grożenia, że zleci swoim kolegom pobicie wyżej wskazanego pokrzywdzonego, które to groźby wzbudziły uzasadnioną obawę ich spełnienia, tj. o czyn z art. 190 § 1 kk.

Na rozprawie w dniu 7 marca 2019 r. oskarżony przed otwarciem przewodu sądowego wniósł o warunkowe umorzenie postępowania na okres 3 lat, a także orzeczenie zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonymi i zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 50 metrów oraz nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną we wskazanym okresie próby. Oskarżony dodał też, iż wyprowadził się z mieszkania pokrzywdzonej i nie zamierza tam wracać. Pokrzywdzeni potwierdzili, że oskarżony zastosował się do nakazu opuszczenia lokalu i przestrzega zakazu zbliżania oraz kontaktowania się i wyrazili zgodę na warunkowe umorzenie postępowania na zaproponowanych przez niego warunkach.

Sąd może podjąć decyzję o warunkowym umorzeniu postępowania z urzędu. Oskarżony, po myśli art. 9 § 2 kpk, jest uprawniony do złożenia wniosku o podjęcie takiej decyzji. Wyrok warunkowo umarzający może zapaść bez przeprowadzenia rozprawy.

W ocenie Sądu zaistniały przesłanki do wydania wskazanego orzeczenia w tym trybie.

Okoliczności popełnienia przez niego zarzucanych mu czynów nie budzą wątpliwości. Sprawstwo oskarżonego zostało bowiem potwierdzone zeznaniami bezpośrednich świadków, którzy przedstawili spójną relację przebiegu wydarzeń z dnia 7 maja 2018 r. Ich wersję uwiarygodniły również zapisy dźwiękowe złożone przez pokrzywdzoną.

Sąd doszedł do przekonania, że wina i społeczna szkodliwość czynów oskarżonego nie są znaczne, o czym świadczy to, że jego działanie ograniczyło się do zniewag i agresji słownej. Nadto, mimo uzasadnionych obaw pokrzywdzonych okoliczności zdarzenia nie wskazywały na to, aby rzeczywiście zamierzał przystąpić do realizacji wypowiadanych przez siebie gróźb. Głównym powodem konfliktu oskarżonego z pokrzywdzonymi było niewątpliwie rodzinne nieporozumienie związane z jego sytuacją mieszkaniową, co też znalazło potwierdzenie w zeznaniach D. W. (1), która jako przyczynę złożenia zawiadomienia o przestępstwie podała odmowę wyprowadzki oskarżonego z jej mieszkania. Konflikt ten został jednak zażegnany dzięki zastosowanym w sprawie środkom zapobiegawczym. Oskarżony opuścił bowiem lokal przy ul. (...) i nie utrzymuje kontaktu z pokrzywdzonymi.

Oskarżony nie był dotychczas karany i przestrzegał porządku prawnego, w tym także rygorów zastosowanych wobec niego środków zapobiegawczych, co pozwala na przyjęcie, że czyny, których dopuścił się względem pokrzywdzonych miały jedynie charakter incydentalny. Przytoczone wyżej okoliczności w połączeniu z obecną postawą oskarżonego wobec swojej rodziny i brakiem wcześniejszych konfliktów z jej członkami uzasadniają przypuszczenie, iż więcej nie popełni on na ich szkodę przestępstwa oraz, że pomimo umorzenia postępowania karnego będzie przestrzegał zasad porządku prawnego.

Argumentując jak wyżej, Sąd przychylił się do wniosku oskarżonego, któremu nie sprzeciwili się pokrzywdzeni, i na podstawie art. 66 § 1, 2 kk oraz art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko I. P. warunkowo umorzył na okres próby 3 lat. Jednocześnie na podstawie art. 72 § 1 pkt 7a i 7b kk w zw. z art. 67 § 3 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do opuszczenia lokalu zajmowanego przez pokrzywdzonych E. C., J. W. (1), D. W. (1) łącznie lub osobno i powstrzymania się od kontaktowania się oraz zbliżania się do wymienionych wyżej pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż 50 metrów. Powyższe obowiązki, które Sąd nałożył na 3-letni okres, zapewnią, że cele postępowania związane z osobą pokrzywdzonego, zostaną osiągnięte.

Sąd, mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego i orzeczony nakaz opuszczenia lokalu , Sąd nie orzekł obowiązku zapłaty przez oskarżonego świadczenia pieniężnego oraz zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania.

Na podstawie art. 29 ust. 1 Prawa o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. C. kwotę 516,60 zł tytułem wynagrodzenia za obronę udzieloną oskarżonemu z urzędu, na którą to kwotę składa się opłata za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego podwyższona o stawkę podatku od towarów i usług.