Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Protokolant: Beata Pinior

w obecności Mirosława Kuchty Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Żorach

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 r.

sprawy: P. A. /A./

s. J. i J.

ur. (...) w N.

oskarżonego o przestępstwa z art. 222 § 1 kk i art. 226 § 1 kk i art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 2 października 2018r. sygn. akt II K 306/18

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Sławomir Klekocki

Sygn. akt V.2 Ka 765/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 października 2018 r. Sąd Rejonowy w Żorach uznał P. A. za winnego tego, że w dniu 19 stycznia 2018 roku około godziny 20.00 w Ż. naruszył nietykalność cielesną lekarza K. N. z Wojewódzkiego Pogotowia (...) w K. w ten sposób, że szarpał go za uszy oraz odzież, podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, związanych z przeprowadzeniem interwencji przy Alei (...) II, a jednocześnie w tym samym miejscu i czasie, używając słów powszechnie uważanych za wulgarne i obraźliwe, znieważył wymienionego oraz ratowników medycznych S. T. i D. L. z Wojewódzkiego Pogotowia (...) w K., podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, a także stawiał wobec wymienionych czynny opór, kierując wobec wymienionych pokrzywdzonych groźby bezprawne, w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnych czynności służbowych czym wyczerpał dyspozycję art. 222 § 1 k.k., art. 226 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 224 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 43b k.k. orzekł wobec oskarżonego P. A. środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie go na stronie internetowej Komendy Miejskiej Policji w Ż. (...) w zakładce „informacje” przez okres 6 miesięcy.

Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 737,97 złotych, zaś na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (DZ.U. nr 49 poz. 223 z 1983r. ze. zm.) opłatę w wysokości 60,00 zł.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżony P. A. zaskarżając wyrok całości i w oparciu o art. 438 pkt 2 i 3 kpk zarzucił :

1.błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za jego podstawę, który miał wpływ na treść orzeczenia przez niesłuszne uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów,

2.mogącą mieć wpływ na treść wyroku obrazę prawa procesowego, wynikającą z nierozstrzygnięcia nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, a także jednostronnej oceny dowodów,

3.uchybienia w dostarczaniu dowodów stronie podczas procesu,

4.sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie dowodu.

W oparciu o w/w zarzuty oskarżony wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie go od popełnienia zarzucanych mu czynów ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Oskarżony w swojej apelacji przede wszystkim podnosi zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Taki zarzut byłyby zasadny jedynie wówczas, gdyby sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach , które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego, albo też z faktów tych wyciągnął wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Takich uchybień sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił, albowiem wskazał dowody , na których oparł swoje ustalenia jednocześnie wskazując przesłanki , którymi się kierował odmawiając wiary dowodom przeciwnym przy czym dokonanych ustaleń dokonał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów. Oskarżony w swojej apelacji poddaje pod wątpliwość działanie pokrzywdzonych czy są one zgodne z procedurami udzielania pierwszej pomocy. Pomija jednak w swojej apelacji zeznania świadków lekarza K. N., ratowników medycznych S. T. i D. L.. Z relacji tych świadków wynika jednoznacznie, ze oskarżony był agresywny, używał wobec lekarza i ratowników medycznych słów wulgarnych, groził im, że ich urządzi , zajebie. W pewnym momencie rzucił się na udzielającego mu pomocy świadka K. N., chwycił go za uszy , trzymał i szarpał. Ratownicy medyczni musieli odciągnąć oskarżonego od lekarza, wezwali patrol policji. Przybyły na miejsce zdarzenia patrol policji użył wobec oskarżonego gaz pieprzowy. Mylnie w swojej apelacji oskarżony przypisuje zastosowanie wobec niego gazu pokrzywdzonym. Rozstrzygnięcia Sądu I instancji znajdują oparcie w prawidłowo dokonanej ocenie całokształtu materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku całego postępowania (art. 410 kpk). Wnikliwe i obszerne pisemne motywy zaskarżonego wyroku uzasadniają twierdzenie, że ocena materiału dowodowego, dokonana przez sąd I instancji w pełni uwzględnia reguły wyrażone w art. 4 kpk, art. 5 kpk oraz art. 7 kpk. Wskazać należy, iż jest ona wszechstronna i obiektywna oraz, że nie narusza granic swobodnej oceny dowodów, pozostając w zgodzie z zasadami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego. W przedmiotowej sprawie Sąd rejonowy w pełni bezstronnie i obiektywnie rozważył wszystkie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i nie korzyść oskarżonego, a rozważania te zostały poparte stosowną argumentacją w myśl art. 4 kpk. Podstawą wyroku, zgodnie z treścią art. 410 kpk stanowił jedynie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Sąd I instancji sporządził uzasadnienie rzetelnie i wnikliwie, w sposób szczegółowy wskazując , jakie fakty uznał za udowodnione , a jakie za nie udowodnione i na jakich oparł się dowodach oraz z jakich względów nie uznał za wiarygodne dowodów przeciwnych spełnia zatem ono wymogi określone w art. 424 kpk. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przypisanych mu czynów. Ponieważ apelacja oskarżonego zaskarżała wyrok w całości obowiązkiem sądu odwoławczego było ocenienie czy wymierzona oskarżonym kara nie są rażąco surowe. Przy wymiarze kary 3 miesięcy pozbawienia wolności oskarżonemu sąd miał na uwadze stopień winy i stopień społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, dotychczasową karalność oskarżonego oraz popełnienie czynów zabronionych pod wpływem alkoholu. Dolegliwość tej kary nie przekracza zdaniem Sądu Okręgowego stopnia winy oskarżonego i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji oskarżonego, nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 624§ 1 kpk.

SSO Sławomir Klekocki