Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Kucharczyk

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2018 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko:

M. Ż.

o zapłatę

1)  utrzymuje nakaz zapłaty z dnia 31 sierpnia 2017 roku wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy w Tychach w sprawie o sygn. akt VI GNc 1886/17/3 w całości w mocy;

2)  zasądza od pozwanego M. Ż. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwotę 1 200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem pozostałych kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 244/18/3

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 7 sierpnia 2017 r. przeciwko M. Ż., powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P., wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 26.254,11 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 29 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty w wysokości odsetek za opóźnienie oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że dnia 16 lipca 2014 r. zawarła z pozwanym umowę o podwykonawstwo robót budowlanych, której przedmiotem było wykonanie ocieplenia ścian budynku, dostawa i montaż stolarki okiennej PCV i drzwiowej, pokrycie dachów systemem renowacyjnym, demontaż obróbek blacharskich, modernizacja instalacji CO zgodnie z projektem. Następnie strony zawarły w dniach 18 lipca oraz 28 listopada 2014 r. dwa aneksy do umowy z dnia 16 lipca 2014 r., a pozwany dodatkowo dokonał zamówienia materiałów budowlanych. Powódka wskazała, że dostarczyła materiały i wykonała część prac, a następnie wystawił fakturę VAT nr (...) za którą płatność miała zostać dokonana do dnia 29 stycznia 2015 r. Strony dnia 31 grudnia 2014 r. skompensowały pomiędzy sobą część należności z w/w faktury VAT na łączną kwotę 10 504,61 zł. Dnia 9 marca 2015 r. pozwany złożył oświadczenie o uznaniu swojego długu względem powódki na łączną kwotę 93,730 zł. powódka wskazała, że po dokonaniu przez powódkę potrącenia pozwanemu pozostaje do zapłaty kwota 26 254,11 zł z faktury VAT nr (...). Pismami z dnia 30 października 2015 r. oraz 9 listopada 2015 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty. Poznawany nie uregulował jednak zadłużania wobec powódki.

W dniu 31 sierpnia 2017 roku Sąd wydał w sprawie o sygn. akt VI GNc 1886/17 nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Pozwany M. Ż. wniósł zarzuty od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia wynikającego z faktury VAT nr (...) z dnia 30 grudnia 2014 r. Ponadto wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych – opłaty od zarzutów.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Dnia 16 lipca 2014 r. strony zawarły umowę o podwykonawstwo robót budowlanych, której przedmiotem było wykonanie ocieplenia ścian budynku oraz cokołu budynku, dostawa i montaż stolarki okiennej PCV i drzwiowej aluminiowej wraz z parapetami, pokrycie dachów systemem renowacyjnym (pianka izolacyjna z pokryciem bitumicznym), demontaż istniejących obróbek blacharskich, parapetów zewnętrznych i dylatacji oraz montaż nowych i modernizacja instalacji CO zgodnie z projektem. Następnie strony zawarły w dniach 18 lipca 2014 r., oraz 28 listopada 2014 r. dwa aneksy do ww. umowy.

Dowód: umowa nr (...) (k. 18-22), oferta (k. 23, 26), harmonogram (k. 24) aneks nr (...) z dnia 18 lipca 2014 r. (k. 25-26), aneks nr (...) z dnia 28 listopada 2014 r. (k. 27), zmówienie (k. 29-30), projekt umowy nr (...) (k. 140-148).

Tytułem wykonanych prac w ramach łączącej strony umowy podwykonawstwa powódka wystawiła na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 205.290,11 zł z terminem płatności ustalonym na 29 stycznia 2015 r.

Dowód: faktura VAT nr (...) (k. 29-30).

Dnia 30 września 2014 r. powódka wystawiła oświadczenia o kompensacie wzajemnych zobowiązań na kwotę 19.089 zł.

Dnia 31 grudnia 2014 r. powódka wystawiła oświadczenia o kompensacie wzajemnych zobowiązań na kwotę 132.230 zł.

Dowód: oświadczenia (k. 31-32).

Dnia 20 stycznia 2015 r. powódka sporządziła oświadczenia, w których stwierdziła, że posiada nieuregulowane należności wobec pozwanego z tytułu umowy nr (...) w łącznej wysokości 471 847,25 zł.

Dowód: oświadczenia (k. 39-40).

Dnia 9 marca 2015 r. pozwany złożył oświadczenie o uznaniu długu względem powódki na łączną kwotę 93.730,07 zł. Pozwany dokonał również potwierdzenia sald na dzień 31 lipca 2015 r., w którym wskazał wielkość swojego zadłużenia względem powódki. Potwierdzenie salda obejmowało m.in. wierzytelność z tytułu faktury VAT nr (...) opiewającą na kwotę 45.334,11 zł.

Dowód: oświadczenie dłużnika o uznaniu długu (k. 33), potwierdzenie sald (k. 34).

Wezwaniami do zapłaty z 30 października 2015 r. oraz 9 listopada 2015 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty łącznie kwoty 93.730,07 zł.

Dowód: wezwania do zapłaty (k. 35, 37), potwierdzenia odbioru (k. 36, 38).

Powyższe ustalenia faktyczne poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które pod względem treści i formy nie budziły wątpliwości Sądu. Ich autentyczność oraz treść nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje.

Bezspornym było, że strony postępowania zawarły umowę o roboty budowlane. Okolicznościami spornymi wymagającymi rozstrzygnięcia było czy doszło do przedawnienia roszczenia powódki oraz ważność uznania długu.

Zgodnie z art. 647 k.c. przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Nawiązując do regulacji Prawa budowlanego (art. 3 pkt 7) należy zauważyć, że w pojęciu robót budowlanych mieści się budowa, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Sam termin budowy został objaśniony w osobnym przepisie (art. 3 pkt 6), w którym wskazano, że jest to wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego. Ponadto osobno zdefiniowano pojęcie przebudowy i remontu. Z powołanych przepisów wynika, że pojęcie robót budowlanych nie zostało wyróżnione przez wskazanie szczególnych cech lub właściwości czynności podejmowanych w procesie budowy. O budowlanym charakterze określonych czynności przesądza ich funkcja, jaką spełniają w procesie budowania, lub też, inaczej rzecz ujmując, roboty budowlane określone są przez cel, do osiągnięcia którego zmierzają. Są to więc wszystkie te działania, które mają doprowadzić do powstania obiektu budowlanego, albo też do jego zmiany. Tak więc cechę opisaną przez przymiotnik "budowlane" zyskują także czynności, które zazwyczaj wykonywane są w innych okolicznościach, w celu niemającym nic wspólnego z budową.

Przy wykładni art. 647 k.c. w coraz większym stopniu odstępuje się od utożsamiania pojęcia obiektu ze znaczeniem, jakie temu terminowi nadano w Prawie budowlanym. Decydujące znaczenie dla określenia przedmiotu świadczenia wykonawcy robót budowlanych mają postanowienia zawartej umowy, nie zaś kryteria obiektywne, wynikające ze stosowania przepisów, zwłaszcza Prawa budowlanego. Obiektem, według dominującego stanowiska będzie określony w umowie rezultat robót budowlanych lub montażowych, który w dokumentacji projektowej stanowi wyodrębnioną pod względem technologicznym lub technicznym całość ( Z. G. , Przedmiot umowy o roboty budowlane, s. 221, podobnie E. F., W. B. , Przedmiot świadczenia wykonawcy (generalnego wykonawcy), s. 805).

W przedmiotowej sprawie pozwany nie kwestionował wykonania przez powódkę zobowiązania w zakresie robót. Pozwany podpisał oświadczenie o uznaniu długu jak i potwierdzenie salda. Zachowanie pozwanego Sąd ocenił jako tzw. właściwe. Uznanie właściwe długu ma charakter czynności prawnej związanej ze złożeniem oświadczenia woli zmierzającego do wywołania skutków prawnych.

Celem uznania właściwego jest ustalenie lub stabilizacja istniejącej między stronami sytuacji prawnej. Stąd w doktrynie wyrażane były poglądy o możliwości zaliczenia uznania właściwego długu do kategorii umów ustalających. Sąd Najwyższy stwierdził, że „właściwe uznanie roszczenia” stanowi czynność prawną, której treścią jest ustalenie zakresu istniejącego długu.

W świetle powyższego złożone dnia 9 marca 2015 roku przez pozwanego oświadczenie o uznaniu długu oraz potwierdzenie salda należy traktować jako właściwe uznanie długu.

Nadmienić należy ponadto, że roszczenia wynikające z umowy o roboty budowlane przedawniają się w terminach określonych w art. 118 k.c. (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2002 r., III CZP 63/01, OSNC Nr 9/2002, poz. 106). Tym samym roszczenia z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o roboty budowlane przedawniać się będą z upływem lat 3 od dnia ich wymagalności. Z kolei wymagalność należności określa umówiony termin zapłaty wynagrodzenia wykonawcy robót budowlanych. Z upływem tego terminu rozpoczyna się bieg przedawnienia roszczenia wykonawcy (wyrok SN z 13 lipca 2005r. r. sygn. I CK 65/05).

Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 2 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez uznanie roszczenia, przez osobę przeciwko której roszczenie przysługuje. Po myśli art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Skoro termin wymagalności należności z faktury nr (...) określono 29 stycznia 2015 r., natomiast 31 lipca 2015r., poprzez uznanie długu potwierdzeniem salda, doszło do przerwania biegu przedawnienia, to rozpoczął on swój bieg na nowo i zakończyłby się 31 lipca 2018 r. Zatem powództwo wytoczone w sprawie 7 sierpnia 2017 r. dotyczyło roszczenia, które nie było przedawnione.

Kwota dochodzona pozwem została wprost uznana w potwierdzeniu salda, w którym wyraźnie wskazano wierzytelność w kwocie 45.343,11 zł z tytułu faktury VAT nr (...).

Zatem biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne w całości, w związku z tym w punkcie 1 sentencji wyroku utrzymał w mocy w całości nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy w dniu 31 sierpnia 2017 roku w sprawie o sygn. akt VI GNc 1886/17/3.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W związku z tym, że nakazem zapłaty z dnia 31 sierpnia 2017 r. na podstawie §3 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, a po myśli §2 pkt. 4 przywołanego powyżej rozporządzenia w postępowaniu po przeprowadzeniu rozprawy należało zasądzić kwotę 3600 zł, Sąd zasądził różnicę w kwocie 1200 zł.

SSR Jolanta Brzęk