Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2018 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: T. P.

od decyzji : Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 4 stycznia 2018 r., znak: (...)

w sprawie: T. P.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę socjalną

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje wnioskodawcy T. P. prawo do renty socjalnej od 23 października 2017 r. do 22 października 2019 r. ;

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 739/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku T. P. z dnia 20 października 2017 roku odmówił wnioskodawcy prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołał się na artykuł 4-y Ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej wskazując, że odmówił przyznania prawa do dochodzonego świadczenia, ponieważ komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29 grudnia 2017 roku nie stwierdziła całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy. Odwołanie od tej decyzji wniósł wnioskodawca T. P. domagając ponownego rozpatrzenia jego wnioski i wskazując, że nie zgadza się z orzecznictwem, które zostało przeprowadzone w postępowaniu administracyjnym. Ubezpieczony wskazywał, że jest osobą schorowaną, wymaga stałego leczenia, nie może podjąć stałej pracy. Nic, nikt nie chce go przyjąć do pracy z uwagi na jego stan zdrowia. Jest osobą, która nie potrafi liczyć, boi się jazdy autobusem i innymi środkami lokomocji, a zawsze pomaga mu we wszystkich czynnościach matka. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył co, co następuje. Wnioskodawca T. P. urodzony (...) wniosek o rentę socjalną złożył 23 października 2017 roku. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 4 grudnia 2017 roku ubezpiecz..., wnioskodawca nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy. Także orz..., po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonego od tego orzeczenia komisja lekarska ZUS w orzu..., w orzeczeniu z dnia 29 grudnia 2017 roku ustaliła, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowiło dla organu rentowego podstawę do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 4 stycznia 2018 roku, w której ubezpieczony, w której organ rentowy powołał się na to orzeczenie komisji lekarskiej. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych sądowych specjalisty psychiatry, specjalisty psychologa klinicznego, dermatologa oraz internisty reumatologa. W opinii z dnia 12 kwietnia 2018 roku zespół biegłych sądowych rozpoznał u ubezpieczonego rozległe zmiany łuszczycowe skóry całego ciała oporne na leczenie, upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim oraz otyłość. Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego mater..., oraz z analizy materiału lekarskiego zebranego w aktach sprawy biegli sądowi, w szczególności biegły lekarz dermatolog ustalił, że stan zdrowia ubezpieczonego czyni go całkowicie niezdolnym do zatrudnienia od daty złożenia wniosku wskazując datę 20 października 2017 roku na okres 2-ch lat. Jest to data sporządzenia wniosku, wniosek został złożony 23 października 2017 roku, co wynika z pieczęci na wniosku. Ponadto biegli sądowi stwierdzili, że całkowita niezdolność do pracy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18-go roku życia, a podstawą stwierdzonej całkowitej niezdolności do pracy były te same dowody, którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym. Biegli sądowi nie podzielili orzeczeń lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS wskazując, iż badany choruje na łuszczycę od 7-go roku życia. Mimo stosowania leków przeciw, przepisywanych przez dermatologa zmiany skórne nie zmniejszają się, są bardzo rozległe, obejmują praktycznie całą skórę ciała, zlewają, zlewają się i dają uczucie swędzenia. Biegli wskazali także, że planowane jest leczenie biologiczne. Jeśli chodzi o badanie psychiatryczno psychologiczne to biegli sądowi stwierdzili upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. Jednak stan psychiczny od..., ubezpieczonego opisany w opinii określili, jako niepowodujący całkowitej niezdolności do pracy. Zastrzeżenia do tej opinii złożył w piśmie procesowym z dnia 13 sierpnia 2018 roku organ rentowy powołując się na stanowisko przewodniczącej komisji lekarskiej ZUS. Organ rentowy wskazywał, iż nie podziela opinii biegłych o całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego dla celów renty socjalnej z powodu łuszczycy. Podczas ba..., organ po..., podnosił, że podczas badania przez lekarza orzecznika i komisję lekarska ZUS nie stwierdzono nasilenia zmian skórnych w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy. Nie stwierdzono zajęcia skóry rąk ani stóp, a w opinii biegłego dermatologa brak informacji o konieczności leczenia w warunkach szpitalnych. W związku z tym organ rentowy z powodu rozbieżności w ocenie stopnia zaawansowania schorzenia dermatologicznego w celu obiektywizacji wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego dermatologa, a ponadto oświadczył, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłych psychiatry i psychologa, którzy nie stwierdzili całkowitej niezdolności do pracy, co jest zgodne z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS. Na rozprawie pełnomocnik organu rentowego wnosił o oddalenie odwołania. Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego z puntu widzenia dyrektyw interpretacyjnych wskazanych w artykule 233-im paragrafie 1-ym Kodeksu postępowania cywilnego Sąd Okręgowy wskazuje, iż w jego ocenie opinia biegłych sądowych, opinia zespołu biegłych sądowych w szczególności dermatologa w sposób szczegółowy i precyzyjny określa stan zdrowia ubezpieczonego i nie budzi wątpliwości wniosek specjalisty dermatologa, co do całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego. W szczególności podkreślić należy, że rozległe zmiany łuszczycowe z..., że u ubezpieczonego występują rozległe zmiany łuszczycowe skóry całego ciała oporne na leczenie. Na łuszczycę tę ubezpieczony choruje od 7-go roku życia. Zmiany łuszczycowe, co wynika z badania dermatologa, obejmują całą klatkę piersiową, ramiona, przedramiona, całe uda i podudzia. Biegły dermatolog w opisie swojego badania podkreślił, że tak rozległe zmiany skórne wymagają bezwzględnie codziennego leczenia farmakologicznego i w sposób istotny ograniczają zdolność do pracy i kwalifikują wnioskodawcę do całkowitej niezdolności do pracy na okres 2-ch lat. Biegły dermatolog podkreślił także w opisie badania, że ubezpieczony wymaga w procesie le..., leczenia pomocy tym bardziej, że jest osobą upośledzoną w stopniu lekkim, a schorzenie powstało u niego w dzieciństwie w 7-ym roku życia. Podkreślić także należy, że w dokumentacji lekarskiej ZUS znajdują się liczne karty wypisowe leczenia schorzenia także szpitalnego z okresu sprzed złożenia wniosku o rentę, a także w poradni dermatologicznej, dok..., imienia doktora A. J. gdzie stwierdzono na tułowiu i kończynach rozległe zmiany łuszczycowe z dużą ilością łuski, na przykład w karcie informacyjnej z 22 kwietnia 2015 roku, z 13 lipca 2015 roku, gdzie stwierdzono na skórze tułowia i kończynach ogniska łuszczycy plackowatej pokryte łuską. Podobnie w karcie informacyjnej z 7 października 2015 roku. Z karty informacyjnej z dnia 8 stycznia 2016 roku wynika, że doszło do zaostrzenia zmian skórnych, przy czym pacjent nie wyrażał zgodę na hospitalizację, z czego wynika, iż takie wskazania w tym czasie były. Z kolei w karcie informacyjnej z dnia 16 października 2017 roku wynika, iż u ubezpieczonego rozpoznano w badaniu fizykalnym ogniska łuszczycy plackowatej na skórze gładkiej tułowia nawarstwioną łuskę na skórze owłosionej głowy. Z kolei w karcie informacyjnej z 20 listopada 2017 roku wskazano, że obecnie po znacznej poprawie stanu miejscowego doszło ponownie do zaostrzenia po infekcji górnych dróg oddechowych. Z uwagi na rozległość i nasilenie zmian zaproponowano leczenie w klinice dermatologii ubezpieczonemu. Dodatkowo wskazać należy, ze biegli sądowi kompleksowo oceniali stan zdrowia ubezpieczonego dostrzegając zakwalifikowanie go do leczenia biologicznego, a także schorzenia współistniejące, w tym upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. W tej sytuacji Sąd Okręgowy nie widział konieczności kontynuowania postępowania dowodowego w sprawie i oddalił wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego specjalisty dermatologa. Uznając, że zebrany w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający dla wydania, dla dokonania istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń i wydania merytorycznego rozstrzygnięcia. Dokonując subsumpcji ustalonego w sprawie stanu faktycznego pod właściwe przepisy prawa materialnego Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z artykułem 4-ym ustępem 1-ym Ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2018 roku pozycja 1340 renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowite, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18-go roku życia w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25-go roku życia, w trakcie kształcenia w szkole doktorskiej, studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Zgodnie z ustępem 2-im artykułu 4-go osobie, która spełnia warunki określone w ustępie 1-ym przysługuje renta socjalna stała, a jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała renta socjalna okresowa, jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa. W związku z tym, iż biegli sądowi stwierdzili okresową częściową niezdolność do pracy na okres 2-ch lat od dni złożenia wniosku Sąd Okręgowy na podstawie ar..., powołanego przepisu prawa materialnego artykułu 4-go Ustawy o rencie socjalnej, w związku z artykułem 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do świadczenia, do dochodzonego świadczenia na okres orzeczony w opinii biegłych sądowych 2-ch lat od złożenia wniosku. W punkcie 2-im wyroku Sąd stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Jak wynikało z opinii biegłych sądowych opierali się oni na tym samym materiale dowodowym, który pozostawał w dyspozycji organu rentowego. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, na którym oparł swoją decyzję organ rentowy było obiektywnie wadliwe. Jedynie na marginesie jeszcze Sąd dodaje, że także w zaświadczeniu o stanie zdrowia wystawionym przez lekarza leczącego wskazano, iż ubezpieczony, jeśli chodzi o rokowanie jest wyzdrowienia to jest ono niepomyślne, a choroba jest przewlekła i wymaga pomocy przy codziennym funkcjonowaniu. Niedostrzeżenie tych okoliczności, które stwierdzili biegli sądowi przez komisję lekarską ZUS oceniającą stan zdrowia ubezpieczonego w postępowaniu administracyjnym w sposób oczywisty kreuje odpowiedzialność ZUS za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Dlatego na podstawie artykułu 15-go ustępu, 15-go punktu 1-go, w związku z artykułem 118 ustęp 1a Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd Okręgowy zmie..., orzekł jak w punkcie 2-im wyroku.