Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 22 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda P. G. kwotę 2200 zł (dwa tysiące dwieście zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 maja 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 419 zł (czterysta dziewiętnaście zł) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje pobrać od powoda P. G. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 11,70 zł (jedenaście zł siedemdziesiąt gr) tytułem nieuiszczonej opłaty od rozszerzonej części powództwa,

V.  nakazuje pobrać od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 18,30 zł (osiemnaście zł trzydzieści gr) tytułem nieuiszczonej opłaty od rozszerzonej części powództwa.

XI GC 1253/18

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

Pozwem z dnia 6 czerwca 2018 r. P. G. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 3000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 6 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powód wskazał, iż dnia 26 stycznia 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki C. (...) nr rej. (...), należący do W. D.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjną w W.. Poszkodowany wynajął pojazd zastępczy u powoda na okres 18 dni przy stawce 200zł brutto. Poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności na podstawie której przelał na rzecz P. G. wierzytelność przysługująca mu z tytułu szkody z dnia 6 czerwca 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w W.. Pozwany odmówił wypłaty odszkodowania.

Nakazem zapłaty z dnia 18 czerwca 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany zakład ubezpieczeń wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu, pozwany wskazał, iż w momencie zgłoszenia szkody poszkodowany został poinformowany o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez pozwanego oraz o wysokości akceptowanych stawek najmu. Początkowo poszkodowany wynajął pojazd od (...). Dnia 27 lutego 2018 r. poszkodowany został poinformowany o zakwalifikowaniu szkody w pojeździe jako całkowitej, mimo czego poszkodowany zdecydował się na naprawę pojazdu od dnia 7 marca 2018 r. i tego samego dnia wynajął pojazd zastępczy u powoda, którego koszt nie pozostaje w ocenie pozwanego w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą.

Powód rozszerzył powództwo do kwoty 3600zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 maja 2018r.

Pozwany wniósł o oddalenia powództwa także w tym zakresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 26 stycznia 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki C. (...) nr rej. (...) należący do W. D.. Sprawca zdarzenia objęty był ochrona ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) spółką akcyjnej w W.. Poszkodowany zwrócił się do powoda P. G. o pomoc w dochodzeniu odszkodowania. Po zgłoszeniu szkody ubezpieczyciel sprawcy, wszczął postępowanie likwidacyjne. Ubezpieczyciel zaoferował poszkodowanemu pojazd zastępczy, z czego poszkodowany skorzystał, do momentu gdy ubezpieczyciel zażądał zwrotu pojazdu.

Pismem z dnia 27 lutego 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy poinformował poszkodowanego o zakwalifikowaniu szkody w jego pojeździe jako całkowitej. Ostatecznie odszkodowanie w kwocie 4142,92zł wypłacono 8 marca 2018r. Poszkodowany W. D. nie kwestionował rozliczenia szkody jako całkowitej. W tamtym okresie posiadał on środki pieniężne, ale nie mógł ich przeznaczyć na naprawienie szkody z uwagi na obowiązki rodzinne.

Dowód:

- druk zgłoszenia szkody k. 47-48;

- stawki najmu k. 49-50;

- lista wypłat odszkodowań k. 57;

- decyzja (...) z dnia 8 marca 2018 r. k. 26;

- decyzja (...) z dnia 2 lutego 2018 r. k. 27;

- decyzja (...) z dnia 27 lutego 2018 r. k. 28;

- kalkulacje z dnia 6 lutego 2018 r. k. 18-25;

-lista wypłat k.51

-zeznania świadka W. D. k.83-85

Poszkodowany zdecydował się na przeprowadzenie naprawy uszkodzonego pojazdu, która rozpoczęła się dnia 7 marca 2018 r. Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. nr rej. (...), przy dobowej stawce najmu wynoszącej 200 zł.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 7 marca 2018 r. k. 13;

- protokół wydania pojazdu k. 14;

- arkusz naprawy k. 17;

-zeznania świadka M. T. k.92-93

-zeznania świadka W. D. k.83-85

Dnia 24 marca 2018 r. zakończono naprawę pojazdu poszkodowanego. W dniu 28 marca 2018r wystawiono fakturę za naprawę w kwocie 9279,35zł.

W dniu24 marca 2018r poszkodowany dokonał zwrotu pojazdu zastępczego, wobec czego powód wystawił na jego rzecz fakturę VAT nr (...) na kwotę 3600 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 18 dni, przy dobowej stawce najmu wynoszącej 200 zł.

Pojazd wykorzystywany był przez poszkodowanego w celach dojazdów do pracy i codziennej egzystencji.

Dowód:

- arkusz naprawy k. 17;

- protokół zwrotu pojazdu k. 15;

- oświadczenie poszkodowanego z dnia 24 marca 2018 r. k. 12;

- faktura k.72

- faktura VAT nr (...) k. 16;

-kalkulacja k.72v-75

Dnia 24 marca 2018 r. poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powoda wierzytelność przysługującą mu z tytułu zdarzenia z dnia 26 stycznia 2018 r.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności z dnia 24 marca 2018 r. k. 34;

Pismem z dnia 28 marca 2018 r. powód dokonał zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody.

Pismem z dnia 14 maja 2018 r. powód wezwał (...) spółkę akcyjną w W. do zapłaty kwoty 3600 zł w terminie 7 dni.

Wezwanie pozostało bez odpowiedzi.

Dowód:

- pismo z dnia 28 marca 2018 r. wraz z dowodem doręczenia k. 10-11;

- wezwanie do zapłaty z dnia 14 maja 2018 r. k. 32-33;

Wartość rynkowa pojazdu przed szkodą to 9200zł brutto. Uzasadniony koszt naprawy to 10 764,21zł. W sprawie występuje szkoda całkowita.

Czas niezbędny na wyszukanie i zakup pojazdu odpowiadającego klasie i parametrom pojazdu uszkodzonego to 8-10dni.

Gdyby uznać naprawę za uzasadnioną to czas takiej naprawy to 18 dni.

Wysokość stawek najmu dla pojazdu odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego i wynajętego na rynku lokalnym w 2018r to 186,96zł – 228,78zł brutto (152-186zł netto).

Dowód:

- opinia biegłego 119-152

Sąd zważył, co następuje:

Rozszerzone powództwo jest uzasadnione w części.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

Bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporna jest osoba poszkodowanego i zawarcie z nim przez powoda umowy najmu pojazdu zastępczego. Niezbędność wynajęcia pojazdu zastępczego potwierdził świadek W. D. w oświadczeniu i zeznaniach. Nabycie wierzytelności przez powoda, nie było kwestionowane przez pozwaną na etapie postępowania likwidacyjnego, ani w toku procesu. Potwierdza je także złożona umowa cesji.

W zamian za udostępnienie pojazdu powód nabył względem ubezpieczyciela roszczenie o odszkodowanie. Taka forma rozliczenia wynika z treści umowy cesji jak również z wyjaśnień poszkodowanego. Podobnych spraw przed tutejszym Sądem, w których powód dochodzi nabytych wierzytelności odszkodowawczych z tytułu najmu pojazdu jest wiele trudno więc mówić o jakiejś pozorności. Powód zapewnił poszkodowanemu spokojne korzystanie z pojazdu zastępczego przez cały okres najmu, a więc wykonał swoje obowiązki jako wynajmującego. Najemca w tym zakresie żadnych uwag nie zgłaszał.

Świadczeniem wzajemnym poszkodowanego w niniejszej sprawie nie było świadczenie pieniężne, lecz przeniesienie wierzytelności. Zawarcie tego typu umowy nie budzi wątpliwości w płaszczyźnie normy art. 353 ¹ k.p.c. Umowa taka spotykana jest często w praktyce tzw. likwidacji szkód komunikacyjnych. Zaletą tego rodzaju rozliczenia (określanego często w praktyce jako „bezgotówkowa likwidacja szkody") jest atrakcyjna dla poszkodowanego forma, która ogranicza ryzyko uzyskania odszkodowania nie pokrywającego w całości poniesionych kosztów.

W dotychczasowych judykatach podkreślano wielokrotnie, że uznanie wydatków związanych z najmem pojazdu zastępczego za element szkody musi być oceniane indywidualnie w realiach każdej konkretnej sprawy. Przy ustaleniu wysokości odszkodowania z tego tytułu stosować należy metodę dyferencyjną, zgodnie z którą za szkodę poczytać należy różnicę między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po wystąpieniu zdarzenia sprawczego a hipotetycznym stanem jaki istniałby, gdyby do zdarzenia tego nie doszło. Poszkodowany, którego pojazd uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia komunikacyjnego, nie uzyskuje roszczenia o zapewnienie mu pojazdu zastępczego. Zatem nie jest uzasadnione poszukiwanie abstrakcyjnych sposobów „wycenienia” wartości szkody polegającej na niemożności korzystania z uszkodzonego pojazdu. Ustalenie odszkodowania w omawianym zakresie wymaga przede wszystkim udowodnienia przez poszkodowanego wysokości szkody.

Jednocześnie w myśl art. 361 §1 k.c. jedynie w sytuacji gdy koszty poniesione na najem pojazdu „zastępczego” będą kwalifikowały się jako normalne (zwykłe) następstwa zdarzenia sprawczego, uznać je można będzie za składnik (element) szkody w przedstawionym wyżej rozumieniu.

W niniejszej sprawie zaistniała szkoda całkowita, co wynika z niekwestionowanej przez żadną ze stron opinii biegłego. Także poszkodowany W. D. potwierdził w zeznaniach, że tak zakwalifikował szkodę ubezpieczyciel a on nie odwoływał się od decyzji.

W takiej sytuacji co do zasady przyjmuje się, że uzasadniony jest czas najmu pojazdu zastępczego niezbędny do zakupu przez poszkodowanego innego pojazdu, nawet gdy wykracza on poza datę wypłaty odszkodowania (por. uzasadnienie uchwały SN z dnia 22 listopada 2013r sygn.. akt III CZP 76/13 opubl. OSNC 2014/9/85). Podkreśla się przy tym, że niezależnie od sposobu naprawienia szkody przewidzianego w art. 363 § 1 k.c., powinno ono prowadzić do tego, aby poszkodowany był w takiej samej sytuacji majątkowej, w jakiej znajdowałby się, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego.

Poszkodowany może w przypadku szkody całkowitej podjąć różne decyzje zależne wyłącznie od jego woli np. może sprzedać pozostałości i kupić inny pojazd, nie sprzedawać ich i traktować jako pamiątkę, naprawić pojazd. Z punktu widzenia odszkodowania istotne są jednak tylko czynności racjonalne, normalne gdyż tylko takie pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem. Czas niezbędny na podjęcie działań racjonalnych w normalnym toku czynności, limituje zasadność okresu najmu. Jeżeli więc w niniejszej sprawie bezspornie zaistniała szkoda całkowita, to w ramach szkody uwzględnić należy wyłącznie czas niezbędny na nabycie innego pojazdu. Z zeznań W. D. wynika, że co prawda miał pieniądze ale nie mógł ich przeznaczyć na zakup innego auta, bo miał obowiązki rodzinne. Jest to wiarygodne, gdyż przed wypłatą odszkodowania nie przeprowadził także naprawy. Poszkodowany otrzymał niezbędne środki dopiero z wypłaty odszkodowania w dniu 8 marca 2018r (k.51). Od tej daty można więc rozważać okres potrzebny na zakup analogicznego pojazdu jak uszkodzony. W niekwestionowanej opinii biegły wskazał, że czas niezbędny na wyszukanie i zakup pojazdu odpowiadającego klasie i parametrom pojazdu uszkodzonego to 8-10 dni. Przyjęty okres biegły uzasadnił małą popularnością modelu na rynku wtórnym. W związku z powyższym jako uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego Sąd przyjął 11 dni (najem rozpoczął się 7 marca 2018r).

Jak wynika z opinii biegłego stawki rynkowe dla pojazdu odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego sytuują się w przedziale 186,96zł – 228,78zł brutto (152-186zł netto). Stawka powoda mieści się w ramach wskazanych stawek. Fakt początkowego wynajęcia auta za pośrednictwem pozwanej pozostaje bez znaczenia, gdyż jak wynika z zeznań W. D. dostał on informacje, że ma oddać samochód i „współpraca się zakończyła”.

Reasumując zasadne odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego to 2200zł (11x 200zł + vat). Dotychczas z tytułu najmu nie wypłacono żadnej kwoty, a bynajmniej strony na taki fakt nie wskazują.

Odsetki przyznano zgodnie z żądaniem na podstawie 817 k.c.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, zeznania świadków W. D. i M. T. oraz dowód z opinii biegłego.. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka W. D. Sąd uznał za wiarygodne. Zeznania świadka M. T. mają drugorzędne znaczenie z uwagi na przyjętą szkodę całkowitą.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji, wyjaśnień i metodyki opartych na wiedzy i doświadczeniu. W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłową opinię uwzględniając zgromadzony w aktach materiał. Strony zarzutów do niej nie zgłosiły.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powód wygrał w 61% (liczone od rozszerzonego powództwa) i poniósł następujące koszty: opłatę od pozwu w kwocie 150zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, połowę kosztów biegłego 569,74zł, oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika 900zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800) .

Pozwana powinna zwrócić 61% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 999zł.

Na uwzględnione do rozliczenia po stronie pozwanej koszty procesu składa się połowa kosztów biegłego 569,75zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17zł i koszt zastępstwa procesowego w kwocie 900zł, który określono na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804) .

Pozwana wygrała w 39%. Powód powinien jej więc zwrócić kwotę 580zł.

Po odjęciu od kwoty 999zł. kwoty 580zł otrzymujemy kwotę 419zł tj. kwotę jaką zobowiązana jest uiścić pozwana.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie III sentencji.

O opłacie od rozszerzonej części powództwa rozstrzygnięto na podstawie art. 130 ³ §2 zd. 2 k.p.c. w zw. z art. 100 zd.1 k.p.c.

Pozostała część zaliczek zostanie zwrócona stronom po uprawomocnieniu się wyroku.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

(...)

(...)

3.(...)