Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 26 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki komandytowej w S.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w Ł.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki akcyjnej w Ł. na rzecz powódki (...) spółki komandytowej w S. kwotę 4349,45 zł (cztery tysiące trzysta czterdzieści dziewięć zł czterdzieści pięć gr) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 maja 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1609 zł (jeden tysiąc sześćset dziewięć zł) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XI GC 1543/18

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

Pozwem z dnia 31 lipca 2018 r. powód (...) spółka komandytowa w S. wniósł przeciwko (...) spółce akcyjnej w Ł. o zapłatę kwoty 5456,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 24 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż 2 marca 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. nr rej. (...) użytkowany przez E. I.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w Ł.. Poszkodowany dokonał zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne, w którym zakwalifikował szkodę w pojeździe jako całkowitą wypłacając odszkodowanie. W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu, dnia 2 marca 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki K. nr rej. (...) przy dobowej stawce najmu wynoszącej 159,90 zł brutto.Poszkodowany po otrzymaniu odszkodowania tytułem szkody całkowitej, zwrócił powódce wynajęty pojazd, wobec czego dnia 14 kwietnia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT na kwotę 5756,40 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 36 dni, zaś dnia 20 kwietnia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT na kwotę 1476 zł brutto, tytułem usługi parkowania uszkodzonego pojazdu przez okres 48 dni, przy stawce wynoszącej 25 zł netto. Dnia 6 kwietnia 2018 r. i 18 kwietnia 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowy cesji. Powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności ubezpieczycielowi sprawcy szkody, który decyzjami z dnia 7 maja 2018 r. przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 1555,95 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego oraz 220 zł tytułem odszkodowania za koszt parkowania.

Nakazem zapłaty z dnia 13 sierpnia 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwane towarzystwo ubezpieczeń wniosło sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając nakaz w całości wnosząc o uchylenie nakazu zapłaty i oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwane towarzystwo ubezpieczeń podniosło, iż okres najmu jak również czas parkowania pojazdu uszkodzonego zostały zawyżone. W ocenie pozwanej za uzasadniony okres najmu uznać należało jedynie 11 dni zarówno w przypadku najmu jak i parkowania uszkodzonego pojazdu. Nadto zastosowane przez powódkę stawki zostały znacznie zawyżone. Finalnie pozwana podniosła, iż strona powodowa nie wykazała zasadności najmu pojazdu przez tak długi okres, ani zasadności skorzystania z usługi parkowania.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 2 marca 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki S. nr rej. (...) użytkowany przez E. I.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w Ł..

Poszkodowany dokonał zgłoszenia ubezpieczycielowi sprawcy, który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Dnia 2 marca 2018 r. poszkodowany E. I. zawarł z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki K. nr rej. (...). W umowie najmu strony ustaliły dobową stawkę najmu w kwocie 159,90 zł brutto/doba.

Poszkodowany nie miał innego pojazdu, nie dysponował też środkami na jego zakup.

Dowód:
- akta szkody(...), płyta CD k. 97;

- umowa najmu z dnia 2 marca 2018 r. k. 22;

- protokół szkody k. 54-55;

- OWU k. 23;

- zeznania świadka E. I. k. 102;

Wiadomością e-mail z dnia 26 marca 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy poinformował poszkodowanego o zakwalifikowaniu szkody w jego pojeździe jako całkowitej, ustalając wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym na kwotę 7300 zł, zaś pozostałość na kwotę 2100 zł wobec czego ubytek wartości ustalono na kwotę 5200 zł.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 27 marca 2018 r. k. 28;

- akta szkody (...), płyta CD k. 97;

- kalkulacja naprawy U. k. 56-61;

- wyliczenie szkody k. 62;

- zeznania świadka E. I. k. 102;

Decyzją z dnia 29 marca 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy wobec zakwalifikowania szkody w pojeździe poszkodowanego, przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 5200 zł brutto.

Przelewem z dnia 30 marca 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy wypłacił poszkodowanemu kwotę 5200 zł tytułem rekompensaty szkody całkowitej.

Dowód:

- decyzja U. z dnia 29 marca 2018 r. k. 17;

- kalkulacja naprawy U. k. 56-61;

- wyliczenie szkody k. 62;

- potwierdzenie przelewu z dnia 30 marca 2018 r. k. 26;

Wiadomością e-mail z dnia 3 kwietnia 2018 r. powódka zwróciła się do ubezpieczyciela sprawcy szkody o wskazanie nabywcy pozostałości pojazdu za wskazaną przez ubezpieczyciela kwotę, albowiem poszkodowany nie może zbyć uszkodzonego pojazdu za oszacowaną kwotę tj. 2100 zł.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 3 kwietnia 2018 r. k. 27 ;

Dnia 6 kwietnia 2018 r. poszkodowany zawarł z powódka umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługująca mu z tytułu zdarzenia z dnia 2 marca 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w Ł. z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności z dnia 6 kwietnia 2018 r. k. 40;

Dnia 17 kwietnia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 5756,40 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego przez okres 36 dni tj. od dnia 2 marca 2018 r. do dnia 6 kwietnia 2018 r., przy dobowej stawce najmu wynoszącej 130 zł netto/doba, z terminem płatności do dnia 24 kwietnia 2018 r.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k, 24;

- zeznania świadka E. I. k. 102;

Dnia 18 kwietnia 2018 r. poszkodowany zbył pozostałość pojazdu za kwotę 400 zł.

Dowód:

- umowa sprzedaży z dnia 18 kwietnia 2018 r. k. 29;

- zeznania świadka E. I. k. 102;

Również dnia 18 kwietnia 2018 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługująca mu z tytułu zdarzenia z dnia 2 marca 2018 r. w stosunku do (...) spółki akcyjnej w Ł. w zakresie usług parkowania i holowania pojazdu uszkodzonego.

Dowód:

- umowa cesji z dnia 18 kwietnia 2018 r. k. 31;

Pismem z dnia 18 kwietnia 2018 r. powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego, wnosząc o zapłatę kwoty 5756,40 zł w terminie 7 dni.

Dowód:
- pismo z dnia 18 kwietnia 2018 r. k. 12;

- dowód nadania k. 13;

- wydruk śledzenia przesyłki k. 14-15;

Dnia 24 kwietnia 2018 r. powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego VAT nr 20/04/2018 na kwotę 1476 zł tytułem usługi parkowania uszkodzonego pojazdu przez okres 48 dni tj. od dnia 2 marca 2018 r. do dnia 18 kwietnia 2018 r., przy dobowej stawce najmu wynoszącej 25 zł netto/doba, z terminem płatności do dnia 1 maja 2018 r. Powódka dokonała zgłoszenia wierzytelności w zakresie kosztów usługi parkingowej wnosząc o zapłatę kwoty 1476 zł.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) k. 25;

- zeznania świadka E. I. k. 102;

- pismo powódki k. 16;

Decyzją z dnia 26 kwietnia 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 1700 zł tytułem dopłaty do różnicy pomiędzy wartością pozostałości pojazdu a ceną zbycia wraku.

Dowód:

- decyzja U. z dnia 26 kwietnia 2018 r. k. 63;

Decyzjami z dnia 7 maja 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał powódce odszkodowanie w kwocie 220 zł, uznając za uzasadniony okres parkowania 11 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce do kwoty 20 zł brutto/doba. Natomiast w zakresie najmu pojazdu zastępczego przyznano odszkodowanie w kwocie 1555,95 zł uznając za uzasadniony okres najmu wynoszący 11 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu.

Dowód:
- decyzje U. z dnia 7 maja 2018 r. k. 18,19;

Decyzją z dnia 24 maja 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy odmówił wypłaty dalszego odszkodowania tytułem świadczonej przez powódkę usługi parkingowej.

Decyzją z dnia 13 czerwca 2018 r. ubezpieczyciel sprawcy odmówił wypłaty dalszego odszkodowania tytułem najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- decyzja U. z dnia 24 maja 2018 r. k. 20;

- decyzja U. z dnia 13 czerwca 2018 r. k. 21;

- wydruk cenników najmu k. 64-68;

Dobowe stawki za najem pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego na lokalnym rynku miejsca zamieszkania poszkodowanego w opcji bez limitu kilometrów i z ubezpieczeniem OC oraz w rozliczeniu bezgotówkowym wynosiły 86-105 zł netto/doba, średnio 95 zł netto/doba.

Dobowa stawka za usługę parkowania w okresie szkody na rynku lokalnym miejsca zamieszkania poszkodowanego wynosiła 15-25 zł netto/doba.

Uzasadniony okres parkowania pojazdu uszkodzonego, z uwzględnieniem okresu postępowania likwidacyjnego i okresu nabycia pojazdu klasy analogicznej jak pojazdu uszkodzony wynosił 48 dni. Uzasadniony okres trwania najmu pojazdu zastępczego z uwzględnieniem postępowania likwidacyjnego trwał do 6 kwietnia 2018r.

Czas na poszukiwanie pojazdu to 7-14 dni zależnie od rodzaju pojazdu.

Dowód:
­ - opinia biegłego Sądowego M. M. k. 18-129, 144;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

Bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporna jest osoba poszkodowanego i zawarcie z nim przez powoda umowy najmu pojazdu zastępczego oraz umowy o parking . Niezbędność wynajęcia pojazdu zastępczego i parkingu potwierdził świadek E. I. w oświadczeniu i zeznaniach.

W zamian za udostępnienie pojazdu i zapewnienie parkingu powód nabył względem ubezpieczyciela roszczenie o odszkodowanie. Taka forma rozliczenia wynika z treści umowy cesji jak również z wyjaśnień poszkodowanego. Podobnych spraw przed tutejszym Sądem, w których powód dochodzi nabytych wierzytelności odszkodowawczych z tytułu najmu pojazdu, czy parkingu, jest wiele trudno więc mówić o jakiejś pozorności. Powód zapewnił poszkodowanemu spokojne korzystanie z pojazdu zastępczego przez cały okres najmu, a więc wykonał swoje obowiązki jako wynajmującego. Podobnie zapewnił przechowanie wraku pojazdu na swoim parkingu. Najemca w tym zakresie żadnych uwag nie zgłaszał.

Świadczeniem wzajemnym poszkodowanego w niniejszej sprawie nie było świadczenie pieniężne, lecz przeniesienie wierzytelności. Zawarcie tego typu umowy nie budzi wątpliwości w płaszczyźnie normy art. 353 ¹ k.p.c. Umowa taka spotykana jest często w praktyce tzw. likwidacji szkód komunikacyjnych. Zaletą tego rodzaju rozliczenia (określanego często w praktyce jako „bezgotówkowa likwidacja szkody") jest atrakcyjna dla poszkodowanego forma, która ogranicza ryzyko uzyskania odszkodowania nie pokrywającego w całości poniesionych kosztów. Fakt nabycia wierzytelności przez powoda wynika z przedstawionych umów cesji i nie był kwestionowany na etapie postępowania likwidacyjnego ani w toku procesu.

Pozwana wypłaciła dotychczas odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie (...),95 brutto za 11 dni najmu oraz kwotę 220zł brutto za parking również za 11 dni.

W pozwie powód domaga się dopłaty odszkodowania z tytułu najmu wskazując na zasadny okres 36 dni i stawkę 159,90zł brutto (130zł netto) oraz koszty parkingu za 48 dni przy stawce 25zł netto. Spór sprowadza się więc nie do zasady ale wysokości szkody.

W dotychczasowych judykatach podkreślano wielokrotnie, że uznanie wydatków związanych z najmem pojazdu zastępczego za element szkody musi być oceniane indywidualnie w realiach każdej konkretnej sprawy. Przy ustaleniu wysokości odszkodowania z tego tytułu stosować należy metodę dyferencyjną, zgodnie z którą za szkodę poczytać należy różnicę między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po wystąpieniu zdarzenia sprawczego a hipotetycznym stanem jaki istniałby, gdyby do zdarzenia tego nie doszło. Poszkodowany, którego pojazd uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia komunikacyjnego, nie uzyskuje roszczenia o zapewnienie mu pojazdu zastępczego. Zatem nie jest uzasadnione poszukiwanie abstrakcyjnych sposobów „wycenienia” wartości szkody polegającej na niemożności korzystania z uszkodzonego pojazdu. Ustalenie odszkodowania w omawianym zakresie wymaga przede wszystkim udowodnienia przez poszkodowanego wysokości szkody.

Jednocześnie w myśl art. 361 §1 k.c. jedynie w sytuacji gdy koszty poniesione na najem pojazdu „zastępczego” będą kwalifikowały się jako normalne (zwykłe) następstwa zdarzenia sprawczego, uznać je można będzie za składnik (element) szkody w przedstawionym wyżej rozumieniu.

Pozwany nie odniósł się w żaden sposób do opinii biegłego, w tym co do ustalonych przez niego kosztów parkingu w zakresie okresu i stawki. Przyjąć więc należy, że ich ostatecznie nie kwestionuje. Żądanie to jest zresztą uzasadnione w świetle okoliczności faktycznych. Pojazd uległ szkodzie całkowitej, konieczność jego przechowania na parkingu powstała więc już od chwili zdarzenia. Poszkodowany, w czasie przesłuchania, potwierdził, okres parkowania wskazany na fakturze oraz opisał trudności w zbyciu pozostałości pojazdu. Biorąc pod uwagę opinię biegłego przyjąć należy, że zasadne odszkodowanie z tytułu parkingu to 1476zł (48 dni x25zł +vat).

W sprawie doszło do szkody całkowitej co jest bezsporne. W takiej sytuacji co do zasady przyjmuje się, że uzasadniony jest czas najmu pojazdu zastępczego niezbędny do zakupu przez poszkodowanego innego pojazdu, nawet gdy wykracza on poza datę wypłaty odszkodowania (por. uzasadnienie uchwały SN z dnia 22 listopada 2013r sygn.. akt III CZP 76/13 opubl. OSNC 2014/9/85). Podkreśla się przy tym, że niezależnie od sposobu naprawienia szkody przewidzianego w art. 363 § 1 k.c., powinno ono prowadzić do tego, aby poszkodowany był w takiej samej sytuacji majątkowej, w jakiej znajdowałby się, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego.

W rozstrzyganej sprawie najem pojazdu zastępczego trwał w sumie 36 dni do 6 kwietnia 2018r i za ten okres wystawiona została faktura. Z zeznań świadka E. I. wynika, że ani on ani jego tata nie mieli odłożonych pieniędzy na zakup innego pojazdu i oczekiwali na wypłatę odszkodowania. W okolicznościach niniejszej sprawy, gdy poszkodowany nie miał własnych środków jako punkt wyjścia przyjąć należy datę faktycznej wypłaty odszkodowania (30 marca 2018r), a nie datę wskazywaną przez pozwaną, czy datę wydania decyzji (29 marca 2018r) jak przyjął biegły. Zakup pojazdu nie jest rzeczą błahą. Wymaga rozeznania rynku, często z oględzinami w terenie, a następnie dokonywane są czynności związane z zawarciem umowy i jej sfinalizowaniem (zapłata, wydanie pojazdu, drobne naprawy itp.). W takiej sytuacji przyjąć należy, że dodatkowy okres od wypłaty odszkodowania do dnia 6 kwietnia 2018r jest w pełni uzasadniony.

W tych okolicznościach za uzasadniony należy uznać okres najmu 36 dni.

W ocenie Sądu uzasadniona stawka najmu pojazdu zastępczego to ustalona przez biegłego kwota 105zł netto + vat.

Samochód zastępczy nie jest elementem obligatoryjnie przysługującym każdemu poszkodowanemu. Jego udostępnienie ma wyrównać ubytek w postaci niemożności korzystania z pojazdu własnego, czyli służyć zaspokajaniu potrzeb poszkodowanego, które wcześniej realizowane były z udziałem pojazdu własnego. Oczywiście ma on prawo do swobodnego wyboru wypożyczalni oraz ustalenia dowolnych warunków najmu, ale działania tego typu nie mogą zwiększać szkody i rodzić negatywnych konsekwencji dla ubezpieczyciela sprawcy. Po szkodzie sytuacja poszkodowanego powinna być taka sama jak przed szkodą, nie powinna więc ulec pogorszeniu ani polepszeniu. Za przywrócenie takiego stanu odpowiedzialna jest pozwana. W pierwszej kolejności powinna być zgodność co do klasy pojazdu uszkodzonego i wynajętego. W niniejszej sprawie pojazd wynajęty był 8 lat nowszy od uszkodzonego i posiadał klasę „B+” (uszkodzony pojazd to klasa (...)).

Jeżeli więc poszkodowany przed szkodą nie miał ubezpieczenia AC wraz ze zniesionym udziałem własnym (z zeznań wynika, że miał tylko OC), jeździł ponad 50 km. dziennie, bez wyjazdów zagranicznych (poszkodowany nie wskazywał na takie) i z samochodu zastępczego korzystał w podobny sposób, to nie ma podstaw do wyliczania stawki najmu z dodatkowo płatnymi opcjami, które nie miały wpływu na zaspokojenie potrzeb poszkodowanego. Nie chodzi o to, żeby prognozować, co będzie jak wynajęty samochód się uszkodzi ale żeby stworzyć sytuację możliwie najbardziej zbliżoną do stanu sprzed wypadku. Jeżeli poszkodowany, chce mieć większe poczucie bezpieczeństwa, co do kosztów ewentualnych uszkodzeń, niż miał przy pojeździe własnym, to ma możliwość dobrowolnego zniesienia udziału własnego (dopłaty z tego tytułu są powszechne w wypożyczalniach) ale nie jest to koszt pozostający w adekwatnym związku ze szkodą, gdyż jego pojazd takiej opcji ubezpieczenia nie miał. Na marginesie odnotować należy, że choć formalnie w obowiązujących u powoda Ogólnych warunkach najmu (k.23) jest zapis, że wynajęty pojazd ma autocasco bez udziału własnego, to jednocześnie w pkt. 11 wskazano na odpowiedzialność materialną najemcy m.in. za części i wyposażenie pojazdu oraz wynikłe z jego winy straty. Podobnie nie chodzi o to co potencjalnie może zrobić poszkodowany ze swoim pojazdem gdyż teoretycznie może go zniszczyć, pojechać nim do A., uczestniczyć w rajdzie samochodowym, pobijać rekord długości bądź prędkości jazdy itp. choć nigdy wcześniej nie korzystał z takich przeżyć. Bynajmniej wcale nie oznacza to, że wypożyczalnia powinna mu zapewnić taki sposób korzystania z pojazdu zastępczego. Poszkodowany powinien mieć możliwość korzystania z pojazdu zastępczego podobnie jak korzystał z pojazdu własnego. Należy to oceniać racjonalnie, także przy uwzględnieniu zasady minimalizacji szkody. Poszkodowany zna swoje potrzeby i powinien dostosować do nich warunki najmu. Pamiętać należy, że pojazd poszkodowanego miał w chwili szkody 15 lat, co raczej wykluczało dalekie trasy. Jeżeli poszkodowany jeździł średnio, jak podał, ok.50 km dziennie, a limity w wypożyczalniach są rzędu 200-300 km na dobę (takie odległości średnio każdego dnia przez cały okres najmu w zasadzie przejeżdżają tylko przedsiębiorcy), to nie ma racjonalnych podstaw do zawierania umowy ze stawką bez limitu kilometrów. Nawet przejazdy związane z przeprowadzką nie wpłyną w zasadniczy sposób na wskazane limity (poszkodowany podał trasę ok. 4 km. x2 to 8 km, dziesięć takich tras to 80 km, piętnaście to 120 km, a trudno przyjąć, że poszkodowany każdego dnia z 36 dniowego okresu najmu tyle kursów z przeprowadzką wykonywał). Powód tak optuje za stawką bez limitu kilometrów ale bynajmniej nie wskazuje ile poszkodowany faktycznie przejechał pojazdem zastępczym (stan licznika jest standardowo spisywany przy przekazywaniu samochodu zastępczego), co pozwoliłoby choćby szacunkowo ocenić czy poszkodowany zbliżył się do wskazywanych limitów. Poza tym ewentualne przekroczenie limitu kilometrów nie jest związane z żadnym ograniczeniem a jedynie dopłatą za każdy dodatkowy kilometr, która w przypadku zaistnienia takiej sytuacji mogłaby być dochodzona od ubezpieczyciela. Nie ma więc podstaw do doliczenia opcji wskazywanych przez powoda w piśmie z 4 marca 2019r, gdyż nie pozostają one w adekwatnym związku ze zdarzeniem ubezpieczeniowym. Na marginesie wskazać należy, że powód w pozwie nie wskazywał w tezie dla biegłego jakie kryteria mają być uwzględnione przy ustalaniu stawki najmu. Kwestia ta jest kluczowa gdyż czasem podstawowe stawki najmu równe są sumie opcji dodatkowych. Element ten nie powinien być pozostawiony biegłemu do interpretacji. Biegły powinien określić stawki rynkowe, nie dowolnie, ale według określonego w postanowieniu kryterium, co w niniejszej sprawie nastąpiło. O określenie przez biegłego stawek bez opcji dodatkowych wnosił zresztą wprost pozwany w sprzeciwie (str.7).

Na koniec odnotować też należy, że działania poszkodowanego w ramach likwidacji szkody należy oceniać również z perspektywy jej minimalizacji. W niniejszej sprawie uszkodzony pojazd był stosunkowo wiekowy i o niewielkiej wartości. Gdyby poszkodowany miał osobiście ponosić koszty najmu to niewątpliwe wnikliwiej oceniałby poszczególne opcje dodatkowe. Nie ma podstaw do innej oceny z tej tylko przyczyny, że finalnym płatnikiem jest zakład ubezpieczeń.

Reasumując zasadne odszkodowanie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego to 4649,40zł brutto (36 dni x 105zł netto + vat), a z tytułu kosztów parkingu to 1476zł brutto.

Dotychczas wypłacono 1555,95zł i 220zł zasądzeniu podlega więc dalsza kwota 4349,45zł.

Poszkodowany nie jest płatnikiem podatku Vat i nie ma możliwości jego odliczenia. Powód nabył wierzytelność w takiej postaci w jakiej miał ją poszkodowany, bez znaczenia jest więc status podatkowy powoda. Rozliczenia należy dokonać w kwocie brutto, pozwana tak też wyliczała szkodę.

Odsetki przyznano zgodnie z żądaniem na podstawie 817 k.c.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, dowód z opinii biegłego i zeznania świadka. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadka E. I. Sąd uznał za wiarygodne.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji, wyjaśnień i metodyki opartych na wiedzy i doświadczeniu. W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłową opinię uwzględniając zgromadzony w aktach materiał. Na rozprawie w sposób logiczny odniósł się także do zarzutów powoda (pozwana żadnych zarzutów nie zgłosiła).

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powódka wygrała w 80% i poniosła następujące koszty: opłatę od pozwu w kwocie 273zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, połowę kosztów biegłego 501zł oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika 1800zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej tj. w kwocie 1800zł na podstawie §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).

Pozwana powinna zwrócić 80% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 2073zł.

Na uwzględnione do rozliczenia po stronie pozwanej koszty procesu składają się połowa kosztów opinii biegłego 501zł, koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, koszt zastępstwa procesowego w kwocie 1800zł, który określono na podstawie §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).

Pozwana wygrała w 20%. Powódka powinna jej więc zwrócić kwotę 464zł.

Po odjęciu od kwoty 2073zł. kwoty 464zł otrzymujemy kwotę 1609zł tj. kwotę jaką zobowiązana jest uiścić pozwana.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie III sentencji.

Pozostała część zaliczek zostanie zwrócona po uprawomocnieniu się wyroku.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

(...)

(...)

3. (...)

4.(...)

5. (...)