Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 12 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa A. T.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powódki A. T. kwotę 2251,02 zł (dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt jeden zł dwa gr) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 2766 zł (dwa tysiące siedemset sześćdziesiąt sześć zł) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XI GC 913/18

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

A. T. wniosła pozew przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 13 732,32zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 7 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, iż dnia 11 października 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki T. (...) nr rej. (...) należący do P. H.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w W.. Powódka w związku z usługami wykonanymi na rzecz poszkodowanego wystawiła fakturę Vat nr (...) na łączną kwotę 15 091,99zł. Na fakturze wymieniono koszty pomocy w postępowaniu likwidacyjnym, przechowanie pojazdu na parkingu strzeżonym, usługę najmu, podstawienie i odbiór, holowanie i koszty badania technicznego. Wierzytelność odszkodowawcza została nabyta przez powódkę. Pozwana wypłaciła kwotę 1359,67zł brutto. Pozostała część jest objęta pozwem.

Nakazem zapłaty z dnia 16 kwietnia 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie (...) spółka akcyjna w W. wniosło sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwane towarzystwo ubezpieczeń potwierdziło fakt wypłaty odszkodowania w kwocie 1359,67zł. Zakwestionowało okres i stawkę najmu oraz podniosło, iż proponowało najem pojazdu zastępczego oferowanego przez podmiot współpracujący z pozwanym, po cenach niższych niż u powódki, z czego poszkodowany nie skorzystał. Wskazano na różnice klas pojazdu uszkodzonego i wynajętego. Pozwana zakwestionowała też koszty dalszych usług tj. podstawienia, parkowania, holowania, reprezentowania w postępowaniu likwidacyjnym oraz badania technicznego.

W toku postepowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 11 października 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki T. (...) nr rej. (...) należący do P. H.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) spółką akcyjną w W..

Uszkodzony pojazd posiadał wykupione ubezpieczenie A.. Z samochodu korzystali jako kierowcy K. i P. H.. Jeździli oni dziennie ok. 100 km, w tym za granice. K. H. posiadała pełnomocnictwo udzielone jej przez męża. K. H. kierowała pojazdem w chwili wypadku i to ona dokonywała wszelkich ustaleń z przedstawicielem powódki. Zaistnienie szkody powódka zgłosiła swojemu ubezpieczycielowi, który obiecał przysłać kogoś kto się sprawą zajmie. Na miejscu stawił się m.in. przedstawiciel powódki R. T.. K. H. traktowała go jako reprezentanta, pośrednika zakładu ubezpieczeń. R. T. obiecał że się wszystkim zajmie.

Spisana została umowa najmu samochodu zastępczego – R. (...), w której wskazano cenę 225zł netto, a także koszt wydania i zwrotu pojazdu zastępczego 125zł. Pojazd zastępczy został wydany po wyjściu z biura powodowej firmy. Tam też został zdany. Kwestia pozostałych usług nie była ustalona z K. H. co do zakresu, ani tym bardziej co do kosztów.

Dowód:

- dokumenty z akt szkody płyta CD k. 105i121

- akt notarialny – k.37-39

-oświadczenie- k.51-52

- zeznania świadka K. H. k. 132- 133,

- zeznania świadka P. H. k. 134,

- zeznania świadka R. T. k.135-137

W imieniu poszkodowanego zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy dokonał przedstawiciel powódki. Towarzystwo ubezpieczeń wszczęło postępowanie likwidacyjne. Pozwana proponowała organizację najmu pojazdu zastępczego, ale na zapytanie przedstawiciela poszkodowanej o warunki najmu pracownik pozwanej wskazał, że wszelkie szczegóły dotyczące najmu z firmy współpracującej z G. T. są przekazywane po złożeniu zapotrzebowania na pojazd zastępczy (mail z 16 października 2017r w aktach szkody) oraz, że wszystkie informacje dotyczące najmu udzielane są po przekazaniu najmu do realizacji (mail z 25 października 2017r w aktach szkody).

W dniu 14 listopada 2017r ubezpieczyciel przyznał odszkodowanie z tytułu uszkodzenia pojazdu w kwocie 2313,99zł.

Dowód:

- pismo powódki z 11 października 2017r z załącznikami – k.40-46

-korespondencja elektroniczna k.53-57,59-61, 91-94

-zgłoszenie-k.89-90

- akta szkody płyta CD k. 105i 121

- decyzja k.21

-potwierdzenie przelewu –k.22

-kalkulacja z korespondencją elektroniczną – k.23-36

- zeznania świadka K. H. k. 132- 133,

- zeznania świadka P. H. k. 134,

- zeznania świadka R. T. k.135-137

W dniu 15 listopada 2017r wystawiono zlecenie holowania na którym w miejscu na podpis pracownika pomocy widnieje pieczęć powódki z adresem ul. (...), a w miejscu odbiorcy pieczęć (...) T. J. L. z tym samym adresem. Wynajęty pojazd został zwrócony powódce dnia 24 listopada 2017 r.

W dniu 24 listopada 2017r, powódka A. T. wystawiła na rzecz P. H. fakturę VAT nr (...) na kwotę 15091,99zł. W treści faktury wymieniono koszty pomocy w postępowaniu likwidacyjnym w kwocie 307,50zł, przechowanie pojazdu na parkingu strzeżonym 1107zł, usługę najmu 12453,75zł, podstawienie pojazdu 153,75zł, holowanie 2 x 400zł i koszty badania technicznego 270zł. Faktura ta nie została doręczona poszkodowanemu. W dniu 24 listopada 2017r Usługi (...) wystawił fakturę na A. T. na kwotę 269zł.

Również dnia 24 listopada 2017 r. P. H. zawarł z powódką A. T. umowę cesji wierzytelności na podstawie, której przelał na rzecz powódki wierzytelność objętą faktura (...) przysługującą mu w stosunku do pozwanej.

Pismem z dnia 24 listopada 2017 r. zawiadomiono ubezpieczyciela sprawcy szkody o dokonanej cesji wierzytelności. W dniu 6 grudnia 2017r przesłano dokumenty dotyczące świadczonych usług.

Dowód:

- umowa najmu z dnia 11 października 2017 r. k. 12;

-zlecenie holowania k.13

- faktura VAT nr (...) k. 14-15;

- umowa cesji z dnia 24 listopada 2017 r. k.10;

- zawiadomienie o cesji z dnia 24 listopada 2017 r. k. 11;

- mail i wezwanie z 6 grudnia k.16,47-48

- faktura Usługi (...) – k.17

- zaświadczenie – k.18

- zeznania świadka K. H. k. 132- 133,

- zeznania świadka P. H. k. 134,

- zeznania świadka R. T. k.135-137

Decyzją z dnia 19 grudnia 2017 r. ubezpieczyciel sprawcy, przyznał na rzecz powódki kwotę 1359,67zł brutto w tym tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego 1204,17zł, (za 11 dni przy stawce 89zł netto) , kosztów parkowania 61,50zł, kosztów badania technicznego 94zł.

Powódka wzywała do dopłaty odszkodowania ale pozwana nie zmieniła swojego stanowiska.

Dowód:

- decyzja z dnia 19 grudnia 2017 r. k. 19;

- potwierdzenie przelewu k. 20;

-wezwanie – k.49

-pismo pozwanej – k.50

Pozwane towarzystwo ubezpieczeń zawarło szereg umów z podmiotami zewnętrznymi dotyczących współpracy w zakresie najmu pojazdów zastępczych.

Dowód:

- cenniki k.95-104;

Średnie dobowe stawki najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego z limitem kilometrów mieściły się w stawkach 117,45zł- 143,55zł netto. Za dodatkowego kierowcę , wyjazdy zagraniczne, A. obowiązywały dopłaty do ok. 20-30zł netto za każdą opcję. W przypadku najmu bez limitu kilometrów w rozliczeniu bezgotówkowym z uwzględnieniem możliwości wyjazdu za granice (...), bez udziału własnego stawki wynosiły od 180,59zł do 220,72zł netto.

Stawki kompleksowe za holowanie z załadunkiem i rozładunkiem mieściły się w przedziale 90-150zł netto, a za podstawienie pojazdu zastępczego 30-50zł netto.

Uszkodzony pojazd zagrażał bezpieczeństwu. Po wypadku i naprawie niezbędne było badanie techniczne powypadkowe. Pozostałe koszty badania wskazywane przez powódkę pozostają bez związku ze szkodą.

Niezbędny okres uzasadniony technologią i procesem likwidacji szkody, a tym samym uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego to 14 dni.

Koszt wskazany przez powódkę na fakturze (...) krotnie przekracza wartość pojazdu.

Dowód:

- opinia biegłego M. M. k. 147-178,195;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporna jest osoba poszkodowanego i zawarcie z nim przez powódkę umowy najmu pojazdu zastępczego. Niezbędność wynajęcia pojazdu zastępczego potwierdzili świadkowie K. i P. H. w oświadczeniu i zeznaniach.

Zgodnie z art. 509 §1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast zgodnie § 1 art. 510 k.c. umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jeżeli zawarcie umowy przelewu następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy przelewu zależy od istnienia tego zobowiązania (§2). Stosownie do art. 882 §4 k.c. poszkodowany może dochodzić odszkodowania bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy. Jest to samodzielne odrębne roszczenie, które może być przedmiotem obrotu. Fakt nabycia wierzytelności przez powoda wynika z przedstawionej umowy cesji. Czynności tej nie kwestionował poszkodowany w czasie przesłuchania, a i pozwana nie miała wątpliwości wypłacając powódce część odszkodowania . W ocenie Sądu nie ma żadnych podstaw do podważania skuteczności dokonanego przelewu.

Rozważenia wymaga natomiast czy istniała wierzytelność objęta przelewem i ewentualnie w jakim zakresie.

W dotychczasowych judykatach podkreślano wielokrotnie, że uznanie wydatków związanych z najmem pojazdu zastępczego bądź innymi czynnościami po wypadku za element szkody musi być oceniane indywidualnie w realiach każdej konkretnej sprawy. Przy ustaleniu wysokości odszkodowania z tego tytułu stosować należy metodę dyferencyjną, zgodnie z którą za szkodę poczytać należy różnicę między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po wystąpieniu zdarzenia sprawczego a hipotetycznym stanem jaki istniałby, gdyby do zdarzenia tego nie doszło. Poszkodowany, którego pojazd uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia komunikacyjnego, nie uzyskuje roszczenia o zapewnienie mu pojazdu zastępczego. Zatem nie jest uzasadnione poszukiwanie abstrakcyjnych sposobów „wycenienia” wartości szkody polegającej na niemożności korzystania z uszkodzonego pojazdu. Ustalenie odszkodowania w omawianym zakresie wymaga przede wszystkim udowodnienia przez poszkodowanego wysokości szkody. Podobnie jest w zakresie wydatków dotyczących innych podjętych czynności.

Jednocześnie w myśl art. 361 §1 k.c. jedynie w sytuacji gdy koszty poniesione na najem pojazdu „zastępczego” lub inne czynności będą kwalifikowały się jako normalne (zwykłe) następstwa zdarzenia sprawczego, uznać je można będzie za składnik (element) szkody w przedstawionym wyżej rozumieniu.

Prawidłowe ustalenie istnienia związku przyczynowego w rozumieniu normy art. 361 §1 k.c. między zdarzeniem sprawczym a kosztami ponoszonymi celem uzyskania możności korzystania z pojazdu zastępczego, czy wykonania innych usług, wymaga zwłaszcza (co również stanowiło przedmiot wypowiedzi w orzecznictwie i nauce prawa) wzięcia pod uwagę zachowania się wierzyciela w trakcie usuwania skutków zdarzenia sprawczego. Podkreśla się, że na wierzycielu (poszkodowanym) spoczywa obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów wywodzony z regulacji art. 354 §2 k.c., 362 k.c. i 826 §1 k.c.). Zatem szkody nie będzie stanowił każdy wydatek poniesiony celem uzyskania możności korzystania z pojazdu zastępczego, a jedynie taki, który w realiach konkretnej sprawy zostanie uznany w świetle powołanych przepisów za niezbędny i celowy dla zapobieżenia szkody w majątku przedsiębiorcy (por. zwłaszcza uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011(III CZP 5/11/ OSNC 2012 nr 3 poz. 28).

W orzecznictwie eksponuje się wreszcie konieczność zachowania rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika przy ponoszeniu kosztów. Wydatki z tego tytułu są uwzględniane jako element szkody z tej przyczyny, że służyć one powinny zasadniczo zmniejszeniu ujemnych następstw w sferze majątkowej poszkodowanego. Zatem w tym kontekście również należy oceniać celowość i zasadność wydatków ponoszonych przez poszkodowanego.

Reasumując - o zakwalifikowaniu wydatku związanego z najmem pojazdu zastępczego, czy innymi usługami jako szkody decydować muszą realia konkretnej sprawy, w tym zwłaszcza niezbędność (celowość) czynności polegającej na skorzystaniu z pojazdu zastępczego lub innych usług dla ograniczenia majątkowych skutków zdarzenia sprawczego, a dalej - celowość poniesionych kosztów i ich uzasadnienie ekonomiczne.

Niniejsza sprawa kumuluje całą problematykę odszkodowań z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy. Z jednej strony jest zakład ubezpieczeń dążący do wypłaty jak najniższego odszkodowania, czy wręcz jego zaniżenia. Z drugiej strony występuje profesjonalna firma nabywająca wierzytelności odszkodowawcze i świadcząca usługi, która w żaden sposób nie jest zainteresowana minimalizacją szkody, a w niniejszej sprawie wręcz próbuje ją generować do niebotycznych rozmiarów. Jak wskazał biegły koszt na fakturze wystawionej przez powódkę 5-6 krotnie przekracza wartość pojazdu (samochód z 1991r) i to bez kosztów samej naprawy. Gdyby poszkodowany go znał to z pewnością inaczej przeprowadziłby proces likwidacji szkody. Pomiędzy wskazanymi podmiotami usytuowany jest poszkodowany, który nie wie jak się zachować, któremu wyjaśnia się, że za nic nie musi płacić, że to na koszt ubezpieczyciela. Poszkodowany ma znikomą lub żadną wiedzę o kosztach poszczególnych usług. Znamienna jest sytuacja, że poszkodowani w trakcie przesłuchania, tak jak świadek K. H., z reguły podają, że nie wskazywano im żadnych stawek, a świadek R. T., każdorazowo pamięta poszczególne zdarzenia i szczegółowo je opisuje, mimo że podobnych zdarzeń z uwagi na rozmiar działalności jest wiele. Oceniając wiarygodność zeznań poszkodowanego oraz R. T. Sąd zdecydowanie daje prymat tym pierwszym. Dla poszkodowanego zdarzenie tego typu niewątpliwe jest rzadkie i istotne. Tym bardziej zapada więc w jego pamięć. Nie ma on też żadnego interesu w podaniu nieprawdy, gdy tymczasem świadek R. T. z uwagi na funkcję w firmie powódki niewątpliwe zainteresowany jest korzystnym dla niej rozstrzygnięciem. W niniejszej sprawie K. i P. H., jak zeznali, nawet nie widzieli faktury (...). Sąd nie akceptuje sytuacji, gdy poszkodowanym obiecuje się „darmowe” zajęcie całą sprawą (często utrzymując ich w błędzie co do działania w imieniu ubezpieczyciela), po czym strona powodowa w sposób dowolny podejmuje czynności, które uzna za stosowne, swobodnie ustalając ceny tych usług, by następnie próbować obciążyć kosztami z tym związanymi zakład ubezpieczeń. W ramach ogólnych uwag wskazać też należy, na mało etyczny sposób pozyskania klienta przez powódkę. Mianowicie do kontaktu poszkodowanej z przedstawicielem powódki doszło w sytuacji gdy firma pozwanej świadczyła usługę holowania pojazdu poszkodowanej w ramach wykupionego przez nią dobrowolnego ubezpieczenia. Jak zeznała K. H. „ja nadal jestem przekonana, że ten pan reprezentował zakład ubezpieczeń”, „założyłam, że Kolizja jest od mojego ubezpieczyciela, że to taka firma pośrednicząca”. Podobnie zeznał P. H.. To mylne przeświadczenie świadków, co najmniej było utrzymywane przez przedstawiciela powódki.

Rozważenia wymagają poszczególne pozycje objęte pozwem, a wskazane na przedmiotowej fakturze.

Co do zasady uwzględnić należało odszkodowanie w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego. Sama pozwana też tak zresztą zrobiła wypłacając kwotę 1204,17zł za 11 dni najmu przy stawce 89zł + vat. Pozwana argumentowała, że proponowała organizację najmu pojazdu zastępczego za tą kwotę. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że istotny jest nie tylko sam fakt propozycji najmu pojazdu zastępczego ale także warunki tego najmu. Oczywistym jest także, że poszkodowany powinien mieć możliwość zapoznania się z warunkami najmu przed podjęciem decyzji, co do pojazdu zastępczego. W niniejszej sprawie w odpowiedzi na zapytanie przedstawiciela poszkodowanej pracownik pozwanej wskazał, że wszelkie szczegóły dotyczące najmu z firmy współpracującej z G. T. są przekazywane po złożeniu zapotrzebowania na pojazd zastępczy (mail z 16 października 2017r w aktach szkody) oraz, że wszystkie informacje dotyczące najmu udzielane są po przekazaniu najmu do realizacji (mail z 25 października 2017r w aktach szkody). Sąd takich działań nie aprobuje. Poszkodowany musi wiedzieć jaka jest oferta ubezpieczyciela, co ona obejmuje, czy są koszty dodatkowe. Dopiero gdy ma pełną wiedzę, a mimo tego rezygnuje z oferty pozwanej bez ważnego powodu, można postawić mu zarzut, że nieskorzystanie z oferty ubezpieczyciela powiększało szkodę. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie zaistniała. W uzupełnieniu dodać można, że sama pozwana nie do końca jest pewna jaki jest poziom stawek w firmach współpracujących. Z jednej strony bowiem zredukowano stawkę do 89zł netto, gdy tymczasem w sprzeciwie (str.11) pozwana wskazuje stawki za pojazd klasy C na poziomie 105zł i 100zł netto, załączając cennik potwierdzający takie stawki.

Podsumowując tą część wskazać należy, że pozwana nie przedłożyła konkretnej oferty najmu, którą poszkodowana mogłaby zweryfikować, a tym samym poszkodowana miała możliwość zawarcia umowy najmu na wolnym rynku. Poszkodowana K. H. z tej możliwości skorzystała czego potwierdzeniem jest pisemna umowa najmu. Zawarcie tej umowy potwierdziła poszkodowana w trakcie przesłuchania. Tak jak wskazano powyżej poszkodowana nie była zainteresowana stawką najmu, została ona określona arbitralnie przez stronę powodową. W sytuacji gdy z góry wiadomo było, że rozliczenie najmu nastąpi w formie bezgotówkowej dla ustalenia faktycznego kosztu najmu niezbędny był dowód z opinii biegłego. Biegły ustalił uzasadniony w okolicznościach sprawy okres naprawy na 14 dni. Strona powodowa nie zgłosiła zarzutów w tym zakresie, przyjąć więc należy, że opinii nie kwestionowała. Biegły na rozprawie w sposób logiczny uzasadnił okres przyjęty w opinii na organizację części zamiennych oraz czas związany z przyjęciem i wydaniem pojazdu. Sąd jako zasadną przyjął stawkę 200,65zł netto. Sytuacja poszkodowanego po szkodzie nie powinna ulec pogorszeniu. W niniejszej sprawie jak wynika z zeznań poszkodowanych z pojazdu korzystali wspólnie (a więc dodatkowy kierowca), mieli wykupione ubezpieczenie A., wyjeżdżali swoim pojazdem za granicę. Każda z tych opcji liczonych pojedynczo to dodatkowy koszt do 20-30zł netto (wskazał na to biegły w opinii k.152). Jeżeli te składniki doda się do stawki podstawowej ustalonej przez biegłego (143,55zł netto), to otrzyma się kwotę zbliżoną do 200zł netto. W tym zakresie istnieje już jednak możliwość wynajęcia pojazdu z jeszcze szerszym zakresem usług (wariant drugi punktu 1 opinii). Żeby nie szacować stawki zupełnie dowolnie Sąd przyjął stawkę 200,65zł wskazaną w podanym wariancie. Sąd nie przyjął górnej granicy z tego wariantu, gdyż poszkodowani nie jeździli dużo, a więc nie potrzebowali pojazdu bez limitu kilometrów, nie mieli też wykupionego ubezpieczenia AC i zniesionego udziału własnego. Zarzuty, co do stawek biegłego złożyła tylko pozwana. Biegły wyjaśnił, że przyjęte przez niego ceny odzwierciedlają stawki w okresie objętym sporem za pojazd klasy C. Omawiane cenniki to cenniki gotówkowe, ceny za najem bezgotówkowy są ich pochodną. Biegły posiada stosowną wiedzę i doświadczenie, nie ma więc podstaw do podważania jego ustaleń. Z tytułu najmu pojazdu zastępczego należna kwota to 3455,19zł (14 dni x 200,65zł + vat), dotychczas wypłacono kwotę 1204,17zł zasądzeniu podlega więc z tego tytułu kwota 2251,02zł.

W pozostałym zakresie powództwo podlega oddaleniu.

Powódka nie wykazała zawarcia umowy z poszkodowaną w zakresie reprezentacji przed ubezpieczycielem, kosztów parkingu, holowania i badania technicznego. Poszkodowana w trakcie przesłuchania wiarygodnie wskazała, że nikt nie informował jej o odpłatności i kosztach takich usług, nie znała więc kluczowego ich elementu tj. ceny. Nie można więc mówić o zawarciu skutecznej umowy w tym zakresie. O części tych usług (...) w ogóle nie miała wiedzy. Nawet po ich wykonaniu nie przekazano jej faktury gdzie koszty te uwidoczniono. Tak jak wskazano powyżej rozmiar naliczonych kosztów dodatkowych był tak duży, że 5-6 krotnie przekraczał wartość pojazdu (bez kosztów naprawy). Gdyby poszkodowana miała sama ponieść te koszty, to z pewnością by się na to nie zgodziła.

W przypadku reprezentacji przed ubezpieczycielem dodatkowo wskazać należy, że w istocie powódka nie tyle pomagała poszkodowanej przed ubezpieczycielem, co zabezpieczała własne interesy, gdyż z góry wiadomo było, że dojdzie do nabycia wierzytelności. Reprezentacja umożliwiała wpływanie na tok postępowania likwidacyjnego w tym m.in na całkowite odcięcie poszkodowanych od bezpośredniego kontaktu z ubezpieczycielem. Poszkodowana cały czas myślała, że powódka reprezentuje ubezpieczyciela. Same koszty rzekomej pomocy też nie zostały wykazane. W tym miejscu wystarczy wskazać, że np. R. T. mimo tego, że reprezentuje powódkę to nie jest jej pracownikiem, powódka nie ponosi więc kosztów związanych z jego czynnościami.

W przypadku kosztu parkingu to poza brakiem zawarcia umowy dodatkowo zwrócić należy uwagę na zeznania świadka P. H. że samochód stał przy warsztacie, tam nie było żadnego płatnego parkingu. Także w zgłoszeniu szkody (k.89v) jako miejsce pobytu i ewentualnych oględzin pojazdu wskazano „technik”. Sam okres rzekomego parkingu strzeżonego też nie został wykazany.

Jeżeli idzie o koszt holowania (nie holowania z miejsca zdarzenia ale kolejnych holowań) i badania to w tym zakresie także nie został wykazany fakt zawarcia umowy z poszkodowaną. Na złożonym zleceniu nie ma podpisu poszkodowanej podobnie jak na fakturze za przegląd i zaświadczeniu. Znamienny jest fakt, że na zleceniu holowania w miejscu na podpis pracownika pomocy drogowej jest pieczęć powódki z adresem (...) b i dokładnie taki sam adres (...) b jest na pieczęci odbiorcy. Nadto jak wskazał biegły na fakturze nr (...)r wystawionej na powódkę tylko koszt badania pokolizyjnego (pozwana za niego zapłaciła) jest uzasadniony, pozostałe pozostają bez związku ze szkodą

Niezasadny jest także koszt podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego. Wskazano go co prawda na umowie k.12 ale jak wynika z wiarygodnych zeznań poszkodowanych K. H. odebrała pojazd zastępczy po wyjściu z biura powódki i tam też go zostawiła. Nie było więc żadnych dodatkowych kosztów podstawienia. Jeśli do tego uwzględni się fakt, że K. H. nie zamawiała pojazdu zastępczego na miejsce zdarzenia, wręcz przeciwnie myślała i cały czas tak uważa, że firma powódki działa w imieniu ubezpieczyciela to nie ma żadnych podstaw do doliczenia kosztów rzekomego podstawienia i odbioru samochodu zastępczego.

Tak jak wskazano powyżej zasądzeniu podlega kwota 2251,02zł. Rozliczenie w kwocie brutto zgodne jest z obowiązującymi przepisami i nie było kwestionowane przez pozwaną (pozwana sama tak ustaliła i wypłaciła odszkodowanie).

Odsetki przyznano na podstawie art. 817 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, zeznania świadków oraz dowód z opinii biegłego. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania poszkodowanych K. i P. H. Sąd uznał za wiarygodne. Zeznaniom świadka R. T., Sąd przyznał ten przymiot tylko w zakresie okoliczności znajdujących potwierdzenie w innych dowodach. Zeznania tego świadka nie stanowią samodzielnej podstawy ustaleń.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji, wyjaśnień i metodyki opartych na wiedzy i doświadczeniu. Sąd uwzględnił elementy ustalone przez biegłego w stanie faktycznym.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powódka wygrała w 16% i poniosła następujące koszty: opłatę od pozwu w kwocie 687zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, połowę kosztów biegłego 613,03zł oraz koszt wynagrodzenia pełnomocnika 3600zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej tj. w kwocie 3600zł na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800).

Pozwana powinna zwrócić 16% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 787zł.

Na uwzględnione do rozliczenia po stronie pozwanej koszty procesu składają się połowa kosztów opinii biegłego 613,04zł, koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, koszt zastępstwa procesowego w kwocie 3600zł, który określono na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).

Pozwana wygrała w 84%. Powódka powinna jej więc zwrócić kwotę 3553zł.

Po odjęciu od kwoty 3553zł kwoty 787zł otrzymujemy kwotę 2766zł tj. kwotę jaką zobowiązana jest uiścić powódka.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie III sentencji.

Pozostała część zaliczek zostanie zwrócona po uprawomocnieniu się wyroku.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

- (...)

- (...)

3. (...)

4.(...)

5. (...)