Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2019r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Hanna Ratajczak

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Słup - Ostrawska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019r

sprawy z powództwa T. K., D. K., Ł. K., N. K., M. K.

przeciwko (...) SA V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.Zasadza od pozwanego na rzecz powoda T. K. kwotę 45.000zł (czterdzieści pięć tysięcy zł) z odsetkami ustawowymi od dnia 28 stycznia 2017r do dnia zapłaty

2.Zasądza od pozwanego na rzecz powoda D. K. kwotę 45.000zł (czterdzieści pięć tysięcy zł) z odsetkami ustawowymi od dnia 28 stycznia 2017r do dnia zapłaty

3. Zasadza od pozwanego na rzecz powoda Ł. K. kwotę 45.000zł ( czterdzieści pięć tysięcy zł ) z odsetkami ustawowymi od dnia 28 stycznia 2017r do dnia zapłaty

4. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda N. K. kwotę 45.000zł ( czterdzieści pięć tysięcy zł ) z odsetkami ustawowymi od dnia 28 stycznia 2017r do dnia zapłaty

5. Zasądza od pozwanego na rzecz powodami M. K. kwotę 45.000zł ( czterdzieści pięć tysięcy zł ) z odsetkami ustawowymi od dnia 28 stycznia 2017 do dnia zapłaty

6. W pozostałej części powództwa każdego z powodów oddala

7. Kosztami sądowymi obciąża pozwanego w 50 % odstępując od obciążania powodów pozostałymi kosztami sądowymi

8.Koszty pozasądowe wzajemnie znieść

SSO Hanna Ratajczak

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 03 listopada 2016 roku (k. 2- 58) powodowie T. K., D. K. oraz małoletni Ł. K., małoletni N. K., małoletni M. K. reprezentowani przez przedstawiciela ustawowego K. P. wnieśli o zasądzenie od pozwanego na rzecz każdego z powodów kwotę 90.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 13 kwietnia 2007 roku do dnia zapłaty; obciążenie pozwanego kosztami postępowania w tym zasądzenie od pozowanego na rzecz każdego z powodów zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego obliczonych według norm przepisanych, a nadto zwolnienie wszystkich powodów od kosztów sądowych w całości.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, iż w dniu 13 kwietnia 2007 roku doszło do wypadku drogowego na skutek którego A. K. doznał wielonarządowych obrażeń powodujących jego śmierć na miejscu. Wyłączną winę za spowodowanie wypadku i śmierć A. K. ponosi C. E., pozwany zaś jest jego ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej z tytułu posiadania pojazdu marki N. (...) o nr re. (...). Powodowie są synami zmarłego A. K., z którym byli bardzo mocni związani. Zmarły był dla synów wsparciem, wzorem do naśladowania. Powodowie doznali wielu cierpień po śmierci ojca.

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2017 roku Referendarz Sądowychzwolnił powodów od kosztów sadowych w całości.

W odpowiedzi na pozew z dnia 10 lutego 2017 roku (k. 87- 141) pozwany C. T.. S.A. (...) wniósł o oddalenie powództwa każdego z powodów w całości; zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany zaprzeczył wszystkim wyraźnie nieprzyznanym twierdzeniom strony powodowej. Pozwany wskazał, iż odmówił wypłaty zadośćuczynień na rzecz powodów w toku postępowania likwidacyjnego i w związku z tym dalsze roszczenia powodów w związku ze śmiercią ojca w wyniku zdarzenia z dnia 13 kwietnia 2017 roku są niezasadne. Nadto pozwany wskazał, że na rzecz każdego z powodów zostały wypłacone kwoty po 100.000 zł tytułem odszkodowania z art. 446 §3 kc, przy czym kwoty po 5.000 zł zostały wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego, a kwoty po 95.000 zł zasądzone wyrokami Sadu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 października 2011 roku (I C (...), oraz Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 24 maja 2012 roku (I ACa 339/12). Nadto strona pozwana wskazała, że zasądzone w/w wyrokami kwoty obejmowały także krzywdę powodów. Ponadto strona pozwana wskazała, że kwestionuje także roszczenie powodów co do wysokości.

W dalszym toku postepowania strony podtrzymywały swoje stanowiska procesowe.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

W dniu 13 kwietnia 2007 roku w miejscowości J. C. E. kierując samochodem osobowym marki N. (...) nie stosując się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że wyjeżdżając z drogi podporządkowanej nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu, przez co doprowadził do zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem marki O. (...) kierowanym przez A. K., skutkiem czego A. K. oraz pasażer jego pojazdu P. P. doznali obrażeń wielonarządowych powodujących śmierć na miejscu, pozostali pasażerowie samochodu O. (...) doznali obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała.

Dowód: kopia wyroku z dnia 21 grudnia 2009 sadu rejonowego w Ś. W.wydanego w sprawie o sygn. akt(...) wraz z uzasadnieniem (k. 270- 293), poświadczona za zgodność z oryginałem kopia wyroku z dnia 11 czerwca 2010 roku Sądu Okręgowego w Poznaniu wydanego w sprawie o sygn. akt (...) (k.36)

Pojazd kierowany przez sprawcę wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej przez (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W..

Okoliczności bezsporne

Zmarły A. K. był ojcem powodów, nadto w wypadku śmierć także poniósł brat ich matki. O śmierci ojca powodowie dowiedzieli się od matki w dniu zdarzenia. Wówczas cała rodzina pozostawała w szoku, później pojawiły się rozpacz, ból i łzy.

Matka powodów po śmierci męża zachorowała na depresję, nie mogła wówczas okazać dzieciom takiego wsparcia jakiego potrzebowały. K. P. (uprzednio K.) została sama z pięciorgiem dzieci, nadto bez środków do życia albowiem dotąd wyłącznie A. K. łożył na utrzymanie rodziny, zapewniał wszystkie jej potrzeby, a nadto zapewniał środki finansowe na wykończenie nowo wybudowanego domu. Sytuacja rodziny była niepewna, przez pierwsze pół roku korzystała z pomocy (...) oraz pomocy rzeczowej i finansowej innych ludzi.

W chwili śmierci ojca T. K. miał 11 lat, D. K. 9 lat, Ł. K. ukończone 6 lat, N. K. niespełna 5 lat, M. K. 3 lata.

Przez pierwszy okres około miesiąca T., D. i Ł. nie uczęszczali do szkoły. Także w tym okresie bo około 2 tygodnie od zdarzenia D. K. przystępował do sakramentu Pierwszej Komunii Świętej. W dniu tak ważnej uroczystości rodzinnej szczególnie brakowało nie tak dawno zmarłego męża i ojca.

W pierwszym okresie po śmierci ojca powodowie często wraz z matką odwiedzali jego grób. Brakowało im jego obecności, łączącej ich więzi. Niemniej jednak mimo upływu czasu odwiedziny grobu budziły i budzą w dalszym ciągu silne, negatywne emocje oraz powodują powrót do trudnego okresu po śmierci ojca.

Wobec faktu, że w dalszym ciągu odwiedziny grobu ojca są dla powodów silnym przeżyciem, wyłącznie chodzą na cmentarz w dni świąteczne i inne uroczystości.

Ojciec jest w pamięci powodów w dalszym ciągu, do dziś wspominają wspólnie spędzany z nim czas.

Powodowie mieli dobrą i silną więź z ojcem. A. K. był głową rodziny i stanowił autorytet dla swoich synów. Trzymał dyscyplinę i budził respekt. Był także kochającym ojcem. Mimo faktu, że wyłącznie on pracował zawodowo poświęcał się także opiece nad synami. Czas z nimi spędzał na grze w piłce, wspólnych wyjściach na basen czy do kina, na wykonywaniu „męskich” zajęć. Ojciec stanowił dla powodów wsparcie, służył dobrą radą. Mimo iż w domu było pięcioro dzieci panował spokój i ład.

Dowód: zeznania powodów T. K., D. K. (e-protokół z dnia 24 maja 2018 roku), zeznania K. P. jako przedstawiciela ustawowego małoletnich Ł. K., N. K., M. K. (e- protokół z dnia 24 maja 2018 roku)

Więź emocjonalna zmarłego ze wszystkimi dziećmi była bardzo silna. Potwierdzają to reakcje chłopców w obliczu śmierci ojca. W momencie wypadku państwo K. stanowili siedmioosobowa, pełną dobrze funkcjonującą rodzinę, zapewniającą właściwe warunki rozwojowe dzieciom. Śmierć ojca spowodowała silne cierpienie i zmiany w obrębie osobowości wszystkich synów, chłopcy utracili wzorzec osobowy ojca, który jest częścią tożsamości każdego człowieka. A. K. był dobrym, troskliwym ojcem, utrzymującym kontakt ze swoimi dziećmi, odpowiadającym na ich zainteresowania i poświęcającym synom dużo czasu.

Zaangażowanie w życie rodziny i umiejętność odpowiedzenia na potrzeby emocjonalne i intelektualne synów była ważna cechą A. K. opisywana przez jego wszystkich synów.

Powodowie po śmierci ojca korzystali z pomocy psychologa, spotkania odbywały się w ich domu dwa razy w miesiącu przez okres około 2-3 lat. Psycholog przeprowadzał z nimi rozmowy, tłumaczył jak mają siebie radzić w nowej sytuacji. Powodowie wówczas chętnie korzystali z tej pomocy.

Wkrótce po stracie ojca powodowie zaczęli sprawiać problemy wychowawcze, ich zachowanie uległo diametralnej zmianie. Dochodziło między nimi do kłótni, bójek, nie słuchali się matki, okazywali złość nadto przejawiali agresywne zachowania nie tylko w domu względem siebie, ale również w szkole wobec pozostałych rówieśników. Szkoła na bieżąco informowała matkę powodów o istniejących problemach. Niemniej jednak sytuacja małoletnich nie wymagała interwencji Sądu Rodzinnego.

Nadto nie bez znaczenia dla funkcjonowania rodziny było najbliższe otoczenie. Zamieszkiwali oni w małej miejscowości, a lokalna społeczność postrzegała ich gorzej z uwagi na stratę jakiej doznali. Chłopcy czuli się gorsi. Rówieśnicy wyśmiewali małoletniego Ł. z tego powodu, że stracił ojca. Stan chłopca spowodował konieczność jego hospitalizacji w szpitalu dziecięcym.

Dowód: opinie psychologiczne z dnia 11 września 2018 roku (k. 349- 352, 353- 356, 357- 360, 361- 364, 365- 368), zeznania powodów T. K., D. K. (e-protokół z dnia 24 maja 2018 roku), zeznania K. P. jako przedstawiciela ustawowego małoletnich Ł. K., N. K., M. K. (e- protokół z dnia 24 maja 2018 roku)

T. K. w chwili śmierci ojca miał 11 lat i był najstarszym z pięciorga dzieci zmarłego. Więzi łączące go z ojcem były bardzo silne. Jako najstarszy syn miał największy dostęp do ojca poprzez pomaganie mu i przebywanie w jego towarzystwie najczęściej.

Powód T. K. jako najstarszy syn i jedenastoletnie dziecko przejął na siebie nieświadomie odpowiedzialność za los rodziny. Tego rodzaju poczucie odpowiedzialności skutkowało w okresie dojrzewania silnymi reakcjami dekompensacyjnymi oraz depresyjnymi. Powód jako jedyne dziecko korzystał ze wsparcia psychiatrycznego. Powód w dalszym ciągu jest narażony na rozwój objawów depresyjnych. Powód winien podjąć oddziaływania psychoterapeutyczne aby móc zmierzyć się z doznana traumą i odzyskać równowagę psychiczną.

D. K. w chwili śmierci ojca miał 9 lat, więzi emocjonalne łączce go ze zmarłym ojcem były bardzo silne. Szczególnie przykry jest fakt, że powód stracił ojca w momencie przystąpienie do sakramentu I komunii świętej, kiedy to oboje rodzice wprowadzają dziecko w rytuały tradycji chrześcijańskiej. Tego rodzaju wsparcia powód również doświadczał od swojego ojca. Na skutek konfrontacji z wiadomością o śmierci ojca u powoda tak jak i u pozostałych braci początkowo rozwinęła się reakcja ostrego stresu. Jest to przemijające zaburzenie o znacznym nasileniu, które rozwija się jako reakcja na wyjątkowy stres psychiczny u osoby nie przejawiającej uprzednio żadnego zaburzenia psychicznego. Stresorem było druzgocące przeżycie faktu śmierci osoby najbliższej- ojca. U powoda wystąpił początkowy stan „oszołomienia” ze zwężeniem pola świadomości i zwężeniem uwagi, niemożność rozumienia bodźców i zaburzenia orientacji.

W późniejszym okresie u powoda utrzymywało się uporczywe unikanie myśli, uczuć, sytuacji przypominających zdarzenie, tłumienie reakcji. Utrzymywały się też objawy zwiększonego pobudzenia (reaktywność fizjologiczna, wzmożona czujność, zwiększona drażliwość). Objawy te mogły i mogą nadal sprzyjać objawom depresyjnym. Powód powinien rozpatrzeć możliwość przepracowania swojego doświadczenia traumatycznego w trakcie procesu psychoterapeutycznego.

Powód Ł. K. w chwili śmieci ojca miał 7 lat, jest trzecim z pięciorga synów zmarłego. Świadomość utraty ojca, jego osoby, jego miłości, bliskości, bezpieczeństwa, wsparcia wywołała stres, który wywarł trwały negatywny wpływ na stan zdrowia psychicznego dziecka. Główne symptomy związane ze stratą więzi z ojcem u Ł. K. to zaburzenia depresyjne wraz z zaburzeniami procesów poznawczych objawy dysleksji, trudności z matematyką, trudności szkolne w relacjach rówieśniczych. Skutki tego urazu psychicznego dla rozwijającej się osobowości Ł. K. były bardzo poważne. Doznany uraz psychiczny zmienił przebieg organizacji różowiącego się jeszcze mózgu małoletniego Ł. oraz każdego z jego braci.

Krzywda doznana przez powoda Ł. K. w związku ze śmiercią ojca, gdy powód miał siedem lat wynika z faktu bezpowrotnej utraty ojca, zerwania więzi rodzicielskiej i faktu pozostania półsierotą na zawsze. To ciężkie wydarzenie urazowe (wypadek i śmierć ojca) wywołują do dzisiejszego dnia wspomnienia na temat zdarzenia mające wymiar tęsknoty i miłości do zmarłego ojca- nie powodują one jednak zaburzeń prawidłowego funkcjonowania społecznego powoda o charakterze psychopatologicznym, które wymagałyby hospitalizacji lub specjalistycznego leczenia. Powód prawidłowo funkcjonuje we wszystkich sferach życia społecznego, lecz w związku z wynikami badania psychologicznego wskazane może być podjęcie psychoterapii. Nieznacznie nasilona postawa lekowa w sytuacjach trudnych utrzymująca się do dziś może być skorygowana w postępowaniu psychoterapeutycznym, co uchroni powoda przed ewentualnym nasileniem się objawów w przyszłości.

N. K. jako pięcioletnie dziecko bezpośrednio po wypadku doznał silnych objawów zespołu stresu polegającego min. na poczuciu nierealności zdarzenia, występowaniu stanu pobudzenia i lęku. Po śmierci ojca u powoda wystąpiły zaburzenia lękowe które mogłyby być klinicznym objawem depresji maskowanej tzn. takiego rodzaju depresji, w której zespół depresyjny maskowany jest przez inne objawy. U powoda wystąpiły też objawy zaburzeń procesów poznawczych, które w początkowych klasach szkoły podstawowej skutkowały trudnościami szkolnymi.

M. K. w chwili śmierci ojca A. K. miał 3 lata, jest najmłodszym z pięciu synów zmarłego. Jego więzi z ojcem były bardzo silne. Jako trzyletnie dziecko nie był w stanie uświadomić sobie faktu straty ojca na zawsze. Uświadomił sobie to dopiero po kilku larach. Po śmierci ojca wystąpiły u powoda zaburzenia o charakterze choroby sierocej, które mogły być klinicznym objawem depresji maskowanej. W szczególności tego rodzaju zaburzenia występują w sytuacji gdy dziecko nie jest w stanie przetworzyć na poziomie świadomym traumy. Objawy te występowały u powoda w ciągu całego okresu rozwojowego po śmierci ojca, obecnie mają mniejsze natężenie lecz nadal są obecne.

Dowód: opinie psychologiczne z dnia 11 września 2018 roku (k. 349- 352, 353- 356, 357- 360, 361- 364, 365- 368), zeznania biegłego sądowego B. G. (e-protokół z dnia 24 stycznia 2019 roku k. 402)

Przed Sądem Okręgowym w Poznaniu pod sygnaturą (...)toczyła się sprawa z powództwa K. K. oraz małoletnich T. K., D. K., Ł. K., N. K., M. K.. Na rzecz powodów w toku tamtego postępowania została zasądzona renta oraz odszkodowanie z art. 446 §3 kc. Zadośćuczynienie z tytułu śmierci męża zostało zasądzone wyłącznie na rzecz K. K. (obecnie P.).

Dowód: Kopia wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 12 października 2011 wraz z uzasadnieniem wydanego w sprawie o sygn. (...) (k. 192- 229), kopia wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 06 czerwca 2012 roku wraz z uzasadnieniem wydanego w sprawie sygn. akt I ACa 339/12 (k. 231-262), kopia postanowienia z dnia 28 czerwca 2012 roku (k. 263-264), kopia postanowienia z dnia 09 marca 2012 roku (k. 230)

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów.

Sąd dał wiarę powołanym wyżej dokumentom albowiem nie były przez strony kwestionowane, jak również nie budziły wątpliwości Sądu. Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z art. 244 § 1 kpc dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Z kolei w świetle art. 245 kpc dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Zeznania T. K., D. K. oraz K. P. Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Zeznania były składane spontanicznie, spójnie i logicznie, ich treść nie była sprzeczna, nadto znalazła potwierdzenie we wnioskach opinii biegłego psychologa.

Wyżej wskazanym dowodom Sąd przydał walor wiarygodności, jednakże biorąc pod uwagę okoliczności i przedmiot niniejszej sprawy, Sąd oparł przede wszystkim swoje rozstrzygnięcie na treści opinii pisemnych z dnia 11 września 2018 roku biegłego psychologa B. G. oraz zeznaniach biegłej złożonych na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019 roku.

Sąd opinie biegłej uznał za w pełni przydatne. Zarzuty stawiane przez stronę pozwaną nie podważyły skutecznie wniosków sporządzonych opinii. Biegła w trakcie zeznań składanych na rozprawie szczegółowo odniosła się do treści zarzutów. W ocenie Sądu opinie zostały sporządzone w sposób jasny i rzeczowy, nadto biegła w sposób zrozumiały przedstawiła zawarte w opiniach wnioski.

W ocenie Sądu biegła posiada wiedzę oraz doświadczenie zawodowe pozwalające na sporządzenie rzetelnej opinii, nadto w sposób wyczerpujący i jasny udzieliła odpowiedzi na zadane pytania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powodowie swoje roszczenie wywiedli na podstawie art. 448 kc w zw. z art. 23 i 24 kc.

Powyższe przepisy stanowią, że dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych przepisach, w szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym.

Natomiast zgodnie z treścią art. 448 kc w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przepis art. 445 § 3 stosuje się.

Bez wątpienia w przedmiotowej sprawie nie mógł mieć zastosowania przepis art. 446 § 4 kc odnośnie przyznania zadośćuczynienia pieniężnego za śmierć osoby najbliższej, bowiem nie ma on zastosowania do zdarzeń, które miały miejsce przed jego wejściem w życie tj. przed dniem 3 sierpnia 2008 roku, tymczasem zdarzenie, z którego powodowie wywodzą swoje roszczenie miało miejsce w dniu 13 kwietnia 2007 roku.

W konkretnym stanie faktycznym spowodowanie śmierci osoby bliskiej może stanowić naruszenie dóbr osobistych członków jej rodziny i uzasadniać przyznanie im zadośćuczynienia na podstawie art. 448 kc.

Jeżeli chodzi o stwierdzenie, czy mamy do czynienia z naruszeniem dobra osobistego to Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z dnia 25 maja 2011 roku, II CSK 537/10 wskazuje na aktualne orzecznictwo Sądu Najwyższego, w którym została przyjęta koncepcja, iż więź emocjonalna łącząca osoby bliskie jest dobrem osobistym, a więc doznany na skutek śmierci osoby bliskiej uszczerbek może polegać nie tylko na osłabieniu jej aktywności życiowej i motywacji do przezwyciężania trudności, lecz jest także następstwem naruszenia tej relacji między osobą zmarłą a jej najbliższymi (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2009 roku, I CSK 149/09, z dnia 14 stycznia 2010 roku, IV CSK 307/09, z dnia 10 listopada 2010 roku, II CSK 248/10 i uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2010 roku, III CZP 76/10).

Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady. Wnosił o oddalenie powództwa z uwagi na prawomocnie zakończone postępowania w sprawie o sygn.(...)w którym na rzecz powodów została zasądzona renta oraz odszkodowanie, które zdaniem pozwanego obejmowało również zadośćuczynienie.

Stanowisko pozwanego nie zasługiwało na uwzględnienie. Dotąd na rzecz powodów zasądzone zostały odpowiednie kwoty tytułem rent oraz odszkodowania na podstawie art. 446 §3 kc. Natomiast wyłącznie na rzecz matki powodów K. P. (uprzednio K.) zasądzona została kwota zadośćuczynienia.

Powodowie wraz z ojcem spędzali wolny czas, łączyła ich silna więź. Zmarły mimo pracy zawodowej poświęcał wolny czas dzieciom. Powodowie do tej pory wspominają ojca, w szczególności wspólnie wykonywane czynności takie jak gra w piłkę, pomoc przy naprawie roweru, wspólne rozmowy.

W momencie śmierci A. K. najstarszy syn miał ukończone jedenaście lat, niewątpliwie kiedy zaczął wkraczać w okres dojrzewania ojciec zaczął odgrywać w jego życiu znacząca rolę. Kiedy młodsi chłopcy zaczęli dorastać w ogólne nie mieli szansy skorzystać ze wsparcia i pomocy ojca. Matka powodów mimo, że należycie opiekowała się synami nie była w stanie zastąpić im ojca, męskiego wzorca. Ojciec był dla powodów ogromnym autorytetem i cenili jego zdanie.

W okresie po śmierci A. K. powodowie potrzebowali wsparcia ze strony rodziny jak również psychologa. Zaraz po tym zdarzeniu powodom towarzyszyły uczucia wyparcia i złości.

Sąd podziela wnioski opinii biegłej, która stwierdziła, że więź emocjonalna zmarłego ze wszystkimi dziećmi była bardzo silna. W momencie wypadku państwo K. stanowili siedmioosobowa, pełną dobrze funkcjonującą rodzinę, zapewniającą właściwe warunki rozwojowe dzieciom. Śmierć ojca spowodowała silne cierpienie i zmiany w obrębie osobowości wszystkich powodów, którzy utracili wzorzec osobowy ojca, który jest częścią tożsamości każdego człowieka. A. K. był dobrym, troskliwym ojcem, utrzymującym kontakt ze swoimi dziećmi, odpowiadającym na ich zainteresowania i poświęcającym synom dużo czasu.

Powodowie bardzo przeżyli śmierć ojca. Obecnie nawet nie odwiedzają jego grobu zbyt często, albowiem w dalszym ciągu budzi to spore emocje. Mimo iż, etap żałoby u powodów już się zakończył to A. K. nadal pozostaje w pamięci synów.

Mając na uwadze powyższe w oparciu o dokonane ustalenia Sąd doszedł do przekonania, iż powodom przysługuje roszczenie o wypłatę zadośćuczynienia rekompensującego utratę członka rodziny tj. ojca A. K..

Sąd uznał, że adekwatnym zadośćuczynieniem dla każdego z powodów będzie kwota 45.000 zł. Tak ustalona wysokość zadośćuczynienia uwzględnia wszystkie okoliczności niniejszej sprawy i jest odpowiednia do krzywdy i cierpień każdego z powodów.

O odsetkach ustawowych od zasądzonej należności głównej Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Roszczenie o odszkodowanie jest roszczeniem bezterminowym, a zatem staje się ono wymagalne, z uwagi na brzmienie przepisu art. 455 kc tj. po wezwaniu dłużnika do zapłaty.

W ocenie Sądu treść pozwu spełnia warunek wezwania dłużnika do wykonania świadczenia. Kiedy pozwany otrzymał odpis pozwu mógł zapoznać się z treścią żądania powodów i je spełnić. Zatem doręczenie odpisu pozwu należy traktować jako wezwanie do zapłaty w rozumieniu art. 455 kpc. Odpis pozwu został doręczony pozwanemu w dniu 27 stycznia 2017 roku (epo k. 86), wobec czego Sąd zasądził odsetki ustawowe od dnia 28 stycznia 2017 roku.

Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie albowiem żądanie powodów uznał za wygórowane.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc i art. 102 kpc. Mając na uwadze wynik procesu Sąd obciążył pozwanego w 50% kosztami sądowymi, natomiast odstąpił od obciążania powodów pozostałymi kosztami sądowymi.

Jak wynika z materiału dowodowego powodowie kontynuują naukę, nadto dwoje z nich jest małoletnia. Mając to na uwadze oraz przedmiot niniejszej sprawy Sąd przyjął, że zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające odstąpienie od obciążania ich kosztami mimo, że w 50% przegrali proces.

Ponadto mając na uwadze wynik procesu, na podstawie art. 100 kpc Sąd koszty pozasądowe między stronami zniósł.

Z uwagi na powyższe na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Hanna Ratajczak