Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Lucyna Guderska (spr.)

Sędziowie: SSA Jacek Zajączkowski

SSO del. Beata Michalska

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Sztuka

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. w Łodzi

sprawy M. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Ł.

o emeryturę,

na skutek apelacji M. C.

od wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu

z dnia 11 marca 2013 r., sygn. akt: IV U 857/12,

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 748/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 6 sierpnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił M. C. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z uwagi na brak udowodnienia na dzień 1.01.1999r. wymaganego 15 - letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od tej decyzji M. C. wniósł o jej zmianę przez przyznanie mu prawa do emerytury z uwzględnieniem okresu pracy w warunkach szczególnych od 3.04.1973r. do 31.03.1975r. w (...) Kombinacie Budowlanym w S., od 1.12.1977r. do 4.06.1979r. w Wojewódzkim Związku Spółek (...) w S. oraz od 1.06.1982r. do 28.08.1991r. w Spółdzielni (...) w P..

Zaskarżonym wyrokiem z 11 marca 2013r. Sąd Okręgowy w Sieradzu oddalił odwołanie.

Sąd I instancji ustalił, że M. C., ur. (...), z zawodu murarz, wystąpił w dniu 16.07.2012r. z wnioskiem o przyznanie mu emerytury w obniżonym wieku.

W okresie od 3.04.1973r. do 31.03.1975r. wnioskodawca był zatrudniony w (...) Kombinacie Budowlanym w S. w pełnym wymiarze czasu pracy. Kombinat ten zajmował się budownictwem ogólnym i mieszkaniowym. Wnioskodawca wykonywał różne prace budowlane w zależności od potrzeb, w brygadzie posadzkarskiej, przeważnie przy wylewaniu posadzek. Przy budowie kombinatu szklarsko-pomidorowego w Z. wnioskodawca wylewał i szlifował posadzki, kleił lepikiem styropian do ścian. Pracował też przy remontach kominów w blokach mieszkalnych, czyścił kominy za pomocą specjalnej kuli, albo kija lub tyczki.

Od 1.12.1977r. do 4.06.1979r. wnioskodawca zatrudniony był w Wojewódzkim Związku Spółek (...) w S. na stanowisku kierowcy. Przeważnie kierował ciągnikiem rolniczym U. lub (...) o ciężarze całkowitym powyżej 3,5t. Odwołujący przewoził narzędzia, druty melioracyjne, ropę, faszynę, koparki budowlane. Pomagał przy załadunku i wyładunku faszyny.

Od 1.06.1982r. do 28.08.1991r. M. C. zatrudniony był w Spółdzielni (...) w P. w pełnym wymiarze czasu pracy. W Spółdzielni tej zatrudnionych było wówczas ponad 100 osób, z czego około 40 do rozładunku i kilku konwojentów. Tabor (...) stanowiło około 150-200 samochodów ciężarowych, wywrotek, ciągników z przyczepami. Samochód nie był przypisany do kierowcy. Wnioskodawca był kierowcą samochodu wysokotonażowego, którym rozwoził towar (art. spożywcze, alkohol) do sklepów (...) i jednocześnie konwojentem, za co otrzymywał dodatek. Pobierał towar z magazynu, przewoził go, rozładowywał razem z pracownikiem sklepu, odbierał pieniądze za towar oraz opakowania zwrotne (skrzynie, butelki itp.).

(...) zajmowała się też przewozem masowym materiałów sypkich (nawozów, węgla), materiałów budowlanych do GS-ów a także płodów rolnych od rolników. Towar sypki ładowany był na wywrotkę, przy jego rozładunku pomagał kierowca, za co otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie. Za wykonywanie czynności spedycyjno-ładunkowych były wypłacane dodatki. Za przewozy dystrybucyjne kierowcy otrzymywali dodatki w zależności od rodzaju pojazdu i jego ładowności. Wnioskodawca woził też zboże do elewatora i dokonywał jego rozładunku.

Organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy 25 lat stażu ubezpieczeniowego, w tym 3 lata 9 miesięcy i 28 dni pracy w warunkach szczególnych (od 4.08.1972r. do 28.02.1973r., od 1.12.1975r. do 30.11.1977r. i od 12.11.1991r. do 14.09.1993r.).

Dokonując oceny zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, że zeznania świadka J. G., posiadającego wybiórczą wiedzę na sporne okoliczności, nie stanowią miarodajnego źródła dowodowego pozwalającego na przyjęcie, że odwołujący się stale i w pełnym wymiarze wykonywał w Wojewódzkim Związku Spółek (...) pracę kierowcy samochodu o ciężarze pow. 3,5 tony.

Zdaniem tego Sądu, z zeznań świadka J. K. oraz zeznań samego wnioskodawcy o także z treści dokumentacji osobowej, w okresie zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w S. ubezpieczony wykonywał różne prace budowlane jako robotnik. Nie sposób zatem przyjąć, jak dowodził odwołujący, że jego praca w tym okresie nosiła znamiona pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, tj. przy budowie oraz remoncie chłodni kominowych i kominów przemysłowych czy też prac zbrojarskich i betoniarskich w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odnośnie okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Spółdzielni (...) w P. Sąd I instancji wskazał, iż wprawdzie niewątpliwie M. C. był wówczas kierowcą samochodu o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5t, to jednak – zważywszy na fakt wykonywania również pracy konwojenta, czynności załadunkowych i rozładunkowych – nie można uznać, że była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, bowiem brak jest elementu stałości jej wykonywania na tym stanowisku. Sąd podniósł, że rozładunek i załadunek towarów z rampy kolejowej a następnie ich transport do GS, to prace niewątpliwie również kwalifikowane do szczególnych warunków zatrudnienia, jednakże wnioskodawca prac tych nie wykonywał stale w okresie zatrudnienia w (...), gdyż naprzemiennie zajmował się także rozwożeniem, załadunkiem i rozładunkiem towarów spożywczych, alkoholu do sklepów oraz płodów rolnych do GS.

W oparciu o powyższe ustalenia Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołanie nie jest zasadne.

Przywołując treść art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów §§ 2-4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze Sąd podkreślił, że dla celów ustalenia uprawnień do emerytury w obniżonym wieku konieczne jest, by praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Wskazał, że w Wykazie A dziale VIII pod poz. 2 stanowiącym załącznik do w/w rozporządzenia wymieniono jako prace w szczególnych warunkach prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Zdaniem tego Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało jednak, iż wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym stażem 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Uwzględniając bowiem zaliczony przez organ rentowy okres 3 lat 9 miesięcy i 28 dni pracy w warunkach szczególnych, nawet z ewentualnym zaliczeniem okresu zatrudnienia w Wojewódzkim Związku Spółek (...) w S. od 1.12.1977r. do 4.06.1979r. jako kierowcy samochodu powyżej 3,5t, nie daje wymaganego w/w przepisami warunku 15 lat stażu szczególnego.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 477.14 § 1 kpc oddalił odwołanie.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył M. C., zarzucając :

1/ obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść, tj.:

a/ art. 232 kpc, art. 233 § 1 kpc o art. 316 kpc przez brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, dowolną i wybiórczą jego ocenę, a nadto orzekanie wbrew doświadczeniu życiowemu, wskazaniom wiedzy i zasadom logicznego rozumowania, przejawiające się w wadliwym uznaniu, że praca wykonywana w okresie od 3.04.1973r. do 31.03.1975r. w (...) Kombinacie Budowlanym w S., od 1.12.1977r. do 4.06.1979r. w Wojewódzkim Związku Spółek (...) w S. oraz od 1.06.1982r. do 28.08.1991r. w Spółdzielni (...) w P. nie spełniała kryteriów pracy w szczególnych warunkach, wymienionej w Wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze;

b/ art. 328 § 2 kpc poprzez brak wskazania przyczyn odmowy wiarygodności i mocy dowodowej zeznaniom świadka J. G., w sytuacji gdy jednocześnie podana przez tego świadka wersja została uwzględniona przez Sąd przy dokonanych ustaleniach stanu faktycznego.

2/ naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 184 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 w związku z art. 4 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz § 2 rozporządzenia przez ich błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że wnioskodawca nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach w spornych okresach.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie odwołania oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Nadto skarżący wniósł o przesłuchanie świadków: M. Z. na okoliczność potwierdzenia zatrudnienia wnioskodawcy w Wojewódzkim Związku Spółek (...) w S. w szczególnych warunkach i W. Ł. na okoliczność potwierdzenia zatrudnienia wnioskodawcy w Spółdzielni (...) w P. w szczególnych warunkach. Skarżący podniósł, że dopiero po ogłoszeniu wyroku udało mu się odnaleźć tych świadków, a ich przesłuchanie uzasadnia też fakt powzięcia wątpliwości przez Sąd I instancji co do wiarygodności zeznań świadka J. G. oraz okoliczność, że W. Ł., jako ówczesny dyrektor (...) posiada szeroką wiedzę o firmie, którą prowadził w latach pracy skarżącego.

Skarżący, powołując się m.in. na stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 17.07.2012r., w sprawie III AUa 97/12 podniósł, że do obowiązków kierowców standardowo należy nie tylko samo kierowanie pojazdem ale również piecza nad ładunkiem i rozliczenie się z niego, pomoc przy załadunku czy wyładunku bądź oczekiwanie na wykonanie tych czynności. Z uwagi na to, że są to zwykłe czynności kierowcy, należy uznać, iż ustawodawca ustanawiając przywilej emerytury w wieku obniżonym nie eliminował pracy kierowcy, który te czynności wykonuje. Alternatywnie skarżący wskazał, że prace za- i wyładunkowe podlegają zaliczeniu do prac wykonywanych w szczególnych warunkach jako wymienione w wykazie A dział VIII poz. 1.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew zarzutom skarżącego, Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, zaś w swych ustaleniach i wnioskach nie wykroczył poza ramy swobodnej oceny wiarygodności i mocy dowodów wynikające z przepisu art. 233 kpc, nie popełnił też błędów w rozumowaniu zarówno w zakresie ustalonych faktów, jak i ich kwalifikacji prawnej, albowiem prawidłowo zinterpretował i zastosował odpowiednie przepisy prawa.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie było ustalenie, czy na dzień 1 stycznia 1999r. skarżący legitymował się wymaganym co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach i czy w związku z tym spełnia przesłanki do przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na podstawie art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.).

Nie ulega wątpliwości, że ustalenie, czy wykonywane obowiązki pracownicze były realizowane w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze podlega ocenie na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Stosownie do § 2 powołanego wyżej rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Odnosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy zaaprobować stanowisko Sądu I instancji, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, iż na dzień 1 stycznia 1999r. skarżący legitymuje się wymaganym 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu w/w przepisów.

Przede wszystkim nie sposób zgodzić się ze skarżącym, że przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdziło, iż w okresie zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w S. od 3 kwietnia 1973r. do 31 marca 1975r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał on prace wymienione w stanowiącym załącznik do w/w rozporządzenia wykazie A dziale V pod poz. 2 (budowa oraz remont chłodni kominowych i kominów przemysłowych) i poz. 4 (prace zbrojarskie i betoniarskie), czy też dziale IX pod poz. 7 (prace kominiarzy). Jak słusznie podniósł Sąd I instancji, zarówno z zeznań świadka J. K., jak i zeznań wnioskodawcy wynika, że w okresie zatrudnienia w tym Kombinacie na stanowisku murarza M. C. wykonywał na budowach prowadzonych przez ten zakład różne prace. Przeważnie pracował on w brygadzie posadzkarskiej przy rozgarnianiu betonu, wylewaniu posadzek, schodów, parapetów i szlifowaniu ich, ale pracował również przy remoncie kominów, czyszczeniu ich, ocieplaniu ścian styropianem. Jak podał sam wnioskodawca, Kombinat ten prowadził różne budowy, w tym budowę budynków mieszkalnych, szklarni a on wykonywał każdą pracę, jaką mu zlecono na tych budowach, w zależności do potrzeb, tak wewnątrz budynków, jak i na zewnątrz. Zeznania te korespondują z treścią dokumentacji zawartej w aktach osobowych M. C., z której jednoznacznie wynika, że był on zatrudniony w (...) Kombinacie Budowlanym na stanowisku murarza, a nie betoniarza czy kominiarza.

W tej sytuacji wywody skarżącego, że przez cały okres zatrudnienia w (...) w S. wykonywał wyłącznie prace betoniarskie, przy czyszczeniu kominów oraz prace przy budowie i remoncie kominów nie są przekonujące. Podkreślić w tym miejscu należy, że nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymaganych do nabycia prawa w obniżonym wieku emerytalnym, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika. Głównym bowiem motywem przyświecającym ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art. 32 ustawy o emeryturach i rentach, a następnie jej zachowaniu w kształcie wynikającym z obowiązujących przepisów, było założenie, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu. W przypadku osób wykonujących prace szczególnie wyniszczające organizm, obniżenie wieku emerytalnego jest skutkiem uzasadnionego medycznie wniosku, że organizm wcześniej traci wydolność umożliwiającą dalszą aktywność zawodową. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się więc pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

Zauważyć przy tym należy, że prawo do emerytury w obniżonym wieku stanowi odstępstwo od zasady powszechnego wieku emerytalnego i w związku z tym nie można poprzestać tylko na uprawdopodobnieniu wykonywania pracy w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z 7 lutego 1983r., lecz musi zostać udowodnione, a temu służą m.in. dokumenty. Dlatego w tej kategorii spraw podkreśla się, że same zeznania świadków czy wnioskodawcy, gdy nie znajdują potwierdzenia w dokumentach pracowniczych, nie stanowią miarodajnego dowodu pracy w szczególnych warunkach.

Analizując przedmiotową sprawę nie można pominąć, że w dziale V wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983r. pod poz. 2 wymienione są prace przy budowie oraz remoncie chłodni kominowych i kominów przemysłowych. Oznacza to, że tylko prace budowlano-remontowe chłodni kominowych i kominów przemysłowych mogą być zaliczone do prac w warunkach szczególnych. Bez wątpienia (...) Kombinat Budowlany nie zajmował się budową czy remontem chłodni kominowych i kominów przemysłowych, a z zeznań wnioskodawcy wynika, że pracował tylko przy remontach kominów w blokach mieszkalnych. Tym samym nie sposób uznać, że praca wykonywana przez skarżącego przy remontach takich kominów była pracą w warunkach szczególnych, o której mowa w wykazie A. Z podobnych względów nie można przyjąć, jak domaga się tego skarżący, że jego praca w tym Kombinacie polegająca na czyszczeniu kominów podlega zaliczeniu jako praca wymieniona w wykazie A dział IX pod poz. 7 – prace kominiarskie. Tego rodzaju czynności, jak wynika z materiału dowodowego, skarżący wykonywał doraźnie, w razie potrzeby, przy okazji remontu kominów w budynkach mieszkalnych. Tym samym skarżący nie był narażony na ekspozycję na czynniki szkodliwe w takim stopniu, jak kominiarze stale wykonujący pracę w tym charakterze.

Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach ma znaczenie tylko rzeczywisty charakter jego pracy. Z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika zaś, że w okresie zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w S. od 3 kwietnia 1973r. do 31 marca 1975r. skarżący wykonywał – w zależności od potrzeb tego pracodawcy - różne prace budowlane, nie tylko prace zaś prace betoniarskie.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej normy czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika. Od tej reguły istnieją odstępstwa. Pierwsze z nich dotyczy sytuacji, kiedy inne prace stanowią integralną część (immanentną cechę) większej całości dającej się zakwalifikować pod pozycję załącznika do w/w rozporządzenia. Drugie odstępstwo dotyczy przypadków, kiedy czynności wykonywane w warunkach nienarażąjących na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia mają charakter incydentalny, krótkotrwały, uboczny (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 12 kwietnia 2012r., II UK 233/11, LEX nr 1216852). Nie ma zatem możliwości uwzględniania do okresów pracy w warunkach szczególnych innych prac zwykle wykonywanych w ramach czasu pracy, które nie miały szkodliwego wpływu na zdrowie pracownika.

Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku (tj. przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracuje w pełnym wymiarze czasu pracy), stale (tj. codziennie) wykonuje pracę w szczególnych warunkach i nie wykonuje w tym czasie żadnych innych czynności nie wymienionych w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. A zatem, w przypadku jednoczesnego wykonywania prac wymienionych w tym wykazie z innymi pracami w nim nie wymienionymi, nawet gdy stosunek tych prac jest nieproporcjonalnie wysoki na rzecz tych pierwszych, przekreśla to możliwość uznania za pracę w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, jako że nie była wykonywana stale, w pełnym wymiarze czasu pracy.

Tym samym Sąd Okręgowy uprawniony był przyjąć, że wnioskodawca w okresie zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w S. na stanowisku murarza nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach wymienionej w wykazie A, w szczególności w dziale V poz. 2 i 4 i w dziale IX poz. 7 załącznika do powołanego rozporządzenia.

W tym miejscu należy podnieść, że brak zaliczenia wnioskodawcy okresu zatrudnienia w (...) Kombinacie Budowlanym w S. od 3 kwietnia 1973r. do 31 marca 1975r. do stażu szczególnego skutkuje stwierdzeniem, że nie legitymuje się on na dzień 1 stycznia 1999r. co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach. Nawet bowiem zaliczenie do stażu pracy w warunkach szczególnych dwóch pozostałych spornych okresów, tj. od 1.12.1977r. do 4.06.1979r. (tj. 1 rok 6 miesięcy i 4 dni) w Wojewódzkim Związku Spółek (...) w S. oraz od 1.06.1982r. do 28.08.1991r. (tj. 9 lat 2 miesiące i 28 dni) w Spółdzielni (...) w P., łącznie z uwzględnionym przez organ rentowy okresem 3 lat 9 miesięcy i 28 dni nie daje wymaganych 15 lat, a tylko okres 14 lat i 7 miesięcy. Dlatego bezprzedmiotowa dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy pozostaje kwestia zaliczenia pozostałych okresów zatrudnienia skarżącego do stażu szczególnego. Zgodnie z treścią art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Postępowanie w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych toczące się przed sądem ma zaś na celu przeprowadzenie pełnej, merytorycznej kontroli decyzji wydanej przez organ rentowy w przedmiocie ustalenia prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Z tej przyczyny zasadniczo wyłączone jest stosowanie w takiej sprawie art. 189 kpc. Wyrok ustalający istnienie lub nieistnienie stosunku prawnego lub prawa jest dopuszczalny w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyjątkowo i tylko wówczas, gdy przepis tak stanowi, np. w sprawach o ustalenie istnienia lub nieistnienia obowiązku ubezpieczenia, obowiązku opłacania składek, zwrotu nienależnego świadczenia. Nie jest zatem dopuszczalne wydanie wyroku ustalającego spełnienie przez ubezpieczonego niektórych warunków wymaganych do nabycia prawa do świadczenia.

Na marginesie tylko zgodzić się należy ze skarżącym, że praca wykonywana przez niego w okresie zatrudnienia w Wojewódzkim Związku Spółek (...) w S. była niewątpliwie pracą w warunkach szczególnych wymienioną w dziale VIII poz. 2 i 3 wykazu A, co zresztą niejako uwzględnił też Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Ze zgodnych zeznań świadka J. G. oraz wnioskodawcy jednoznacznie wynika, że M. C. wykonywał wówczas stale i w pełnym wymiarze czasu pracę kierowcy jeżdżąc albo samochodem ciężarowym o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony albo ciągnikiem.

Sąd Apelacyjny pominął, stosownie do treści art. 381 kpc, nowe dowody zgłoszone przez skarżącego w apelacji, uznając, że ubezpieczony nie wykazał, iż nie mógł powołać tych dowodów w postępowaniu przed Sądem I instancji ani też, by potrzeba ich powołania wynikła później. Sąd wziął przy tym pod uwagę, że wnioskowane dowody nie dotyczyły charakteru pracy skarżącego w (...) Kombinacie Budowlanym.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny w pełni podziela stanowisko Sądu Okręgowego, iż skarżący nie udowodnił wymaganego przepisem art. 184 ustawy o emeryturach i rentach co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a zatem nie spełnił wszystkich przesłanek do nabycia prawa do emerytury na podstawie tego przepisu.

Z tych przyczyn apelacja, jako bezzasadna, podlegała oddaleniu na mocy art. 385 kpc.