Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ko 101/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2012 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w Wydziale VI Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Klara Łukaszewska (spr.)

Sędziowie SO Andrzej Wieja

SO Tomasz Skowron

Protokolant Jolanta Kopeć

po rozpoznaniu na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 21 grudnia 2012 r.

w sprawie W. W.

skazanego za czyny z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., art. 242 § 2 k.k., art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., art. 294 § 1 k.k., art. 178a § 1 k.k., art. 280 § 1 k.k., art. 279 § 1 k.k. i inne

z urzędu

w przedmiocie wznowienia postępowania

w sprawie o sygn. akt II K 2303/10

rozpoznawanej przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze

zakończonej prawomocnym wyrokiem łącznym z dnia 16 grudnia 2010 r.

I. na podstawie art. 542 § 3 k.p.k. wznawia postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego wobec W. W., zakończone prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt II K 2303/10, w zakresie kar orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 23 sierpnia 2004 r. w sprawie IIK 359/04, Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2004 r. sprawie VII K 721/04 oraz Sądu Rejonowego w Bolesławcu w sprawie II K 22/06 z dnia 28 kwietnia 2006 r.;

II. na podstawie art. 547 § 3 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. k. uchyla wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 grudnia 2010 r. sygn. akt II K 2303/10 w zakresie orzeczenia zawartego w pkt II części rozstrzygającej wobec skazanego W. W. i w tym zakresie na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 kpk postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego umarza.

Sygn. akt VI Ko 101/12

UZASADNIENIE

Wyrokiem łącznym z dnia 27 lutego 2007 r. w sprawie o sygn. akt II K 22/07 Sąd Rejonowy w Bolesławcu połączył skazanemu W. W. kary pozbawienia wolności orzeczone prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 23 sierpnia 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 359/04, Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2004 r. w sprawie sygn. akt VII K 721/04 i Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie sygn. akt II K 22/06 w zakresie orzeczonych odpowiednio kar 9 miesięcy, 1 roku i 2 miesięcy oraz 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 85 k.k. oraz 86 § 1 k.k. wymierzył mu karę łączną dwóch lat i dwóch miesięcy pozbawienia wolności, pozostawiając orzeczenia znajdujące się w poszczególnych wyrokach nie podlegające łączeniu do odrębnego wykonania.

Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 31 marca 2007 r.

W dniu 16 grudnia 2010 r. (sygn. akt II K 2303/10) Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wydał drugi wyrok łączny, którym m. in. połączył ponownie kary pozbawienia wolności orzeczone wskazanymi wyżej wyrokami z dnia 23 sierpnia 2004 r., z dnia 25 listopada 2004 r. i z dnia 28 kwietnia 2006 r. i wymierzył skazanemu W. W. karę łączną trzech lat pozbawienia wolności. Sąd ponadto na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył skazanemu kary dotychczas odbyte w sprawach podlegających łączeniu.

Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 4 stycznia 2011 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sprawa sygn. akt II K 2303/10 Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze rozpoznana została z rażącym naruszeniem prawa, a to przepisu art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

Zgodnie z treścią tego przepisu nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza wówczas, gdy postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone (powaga rzeczy osądzonej). Ukonstytuowany w tym przepisie bezwzględny zakaz prowadzenia postępowania karnego dotyczącego tego samego przedmiotu procesu, w stosunku do tej samej osoby, ma pełne odniesienie do postępowań w przedmiocie wydania wyroku łącznego. Nie budzi bowiem wątpliwości, iż art. 575 § 1 k.p.k. rozumieć należy w ten sposób, że o potrzebie wydawania nowego wyroku łącznego, w miejsce dotychczasowego, który wówczas traci moc, nie decyduje fakt ujawnienia się jakiegokolwiek kolejnego skazania tej samej osoby, nieobjętego dotychczasowym wyrokiem łącznym, lecz tylko takiego, które - w świetle przesłanek z art. 85 kk - nadaje się do połączenia z wszystkimi, bądź, co najmniej z jednym ze skazań objętych istniejącym wyrokiem łącznym. W przeciwnym wypadku nie zachodzą bowiem żadne podstawy od uznania, iż dotychczasowy węzeł prawomocnie połączonych kar, będący pochodną realnego zbiegu przestępstw o jakim mowa w tym przepisie, uległ bądź powinien ulec rozłączeniu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28.04.2005 r., sygn. akt II AKa 355/04, LEX nr 164563).

Innymi słowy, wydanie nowego wyroku łącznego wbrew przesłance powagi rzeczy osądzonej nie powoduje utraty mocy przez poprzedni wyrok łączny, albowiem skutek, o którym mowa w art. 575 § 1 in fine k.p.k., może nastąpić tylko wówczas, gdy spełnione są przesłanki określone w tym przepisie, a zatem gdy zachodzi realna potrzeba wydania nowego wyroku łącznego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2012 r., II KK 161/12).

Wobec skazanego W. W. niedopuszczalne było ponowne badanie przesłanek wydania wyroku łącznego w odniesieniu do kar orzeczonych w sprawach Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze II K 359/04 i VII K 721/04 oraz Sądu Rejonowego w Bolesławcu II K 22/06, skoro zapadło w tym zakresie rozstrzygnięcie w prawomocnym wyroku łącznym Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 27 lutego 2007 r. w sprawie II K 22/07. Dodać przy tym należy, że analiza wszystkich dotychczasowych wyroków jednostkowych wydanych wobec skazanego W. W. wskazuje, iż nie wystąpiła przesłanka, o jakiej mowa w przepisie art. 575 k.p.k. Przestępstwa przypisane temu skazanemu prawomocnymi wyrokami, będącymi przedmiotem rozpoznania w sprawie II K 2303/10 a nie objęte wcześniejszym postępowaniem w przedmiocie wydania wyroku łącznego w sprawie II K 22/07, nie pozostawały w układzie czasowym uzasadniającym przyjęcie realnego zbiegu przestępstw, co stanowi warunek niezbędny do orzeczenia kary łącznej (art. 85 k.k.), z żadnym z czynów przypisanych W. W. wyrokami w sprawach II K 359/04, VII K 721/04 i II K 22/06 objętych wyrokiem łącznym z dnia 27 lutego 2007 r.

W sytuacji gdy wobec tej samej osoby zapadły dwa prawomocne wyroki łączne, w których węzłem kary łącznej objęto tylko te same skazania, które objęte były tym węzłem w wyroku, który uprawomocnił się wcześniej, drugi z tych wyroków dotknięty jest w tym zakresie rażącym naruszeniem prawa, zaliczanym do tzw. bezwzględnych przyczyn uchylenia orzeczenia, przewidzianym w art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k., określanym jako naruszenie powagi rzeczy osądzonej (art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2011 r., II KK 149/11).

Zgodnie z treścią art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. w zw. z art. 542 § 3 k.p.k., postępowanie wznawia się z urzędu, jeżeli orzeczenie zostało wydane pomimo to, że postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało już prawomocnie zakończone.

Skoro przepis art. 542 § 3 k.p.k. obliguje sąd do wznowienia postępowania w razie zaistnienia jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k., Sąd Okręgowy, na podstawie art. 547 § 3 k.p.k., uchylił wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 16 grudnia 2010 r. wydany w sprawie II K 2303/10 w zakresie orzeczenia zawartego w pkt II części rozstrzygającej wobec skazanego W. W. i w tym zakresie na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego umorzył.

Uchylenie wyroku wydanego z naruszeniem art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. powoduje, że wykonaniu podlega poprzedni wyrok łączny, gdyż nie utracił on mocy na podstawie art. 575 § 1 k.p.k.

VI Ko 101/12

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE