Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2019 r. w Piszu

sprawy z powództwa S. S.

przeciwko D. Ż. (1)

o wydanie lokalu mieszkalnego

o r z e k a :

I.  Nakazuje pozwanemu D. Ż. (1), aby opróżnił i wydał powódce S. S. stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny nr (...), położony w B. przy ulicy (...), w budynku nr (...), dla którego Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą nr (...).

II.  Odstępuje od obciążania pozwanego D. Ż. (1) kosztami procesu.

UZASADNIENIE

S. S. (poprzednie nazwisko C.) wytoczyła powództwo przeciwko D. Ż. (1) o wydanie lokalu mieszkalnego. Wniosła o nakazanie pozwanemu, aby opróżnił i wydał powódce stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny numer (...) położony w B. przy ulicy (...) w budynku numer (...), dla którego to lokalu Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą numer (...). Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że na podstawie prawomocnej ugody zawartej pomiędzy stronami w sprawie I Ns 12/17 o podział majątku wspólnego, wyłącznym właścicielem wskazanego wyżej lokalu mieszkalnego jest powódka. Powódka uiściła na rzecz pozwanego ustaloną w powyższej ugodzie spłatę. Pozwany zobowiązał się wyprowadzić z przedmiotowego lokalu w terminie 2 miesięcy od dnia 8 marca 2018 roku, czego jednak nie uczynił. Pomimo wielokrotnych próśb ze strony powódki o opróżnienie i wydanie lokalu, pozwany nadal w nim zamieszkuje i wyprzedaje jego wyposażenie, które również stanowi własność powódki. Bezskuteczne okazały się również interwencje policji.

Pozwany D. Ż. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o przyznanie mu lokalu zastępczego.

W uzasadnieniu podniósł, że należną mu spłatę z tytułu podziału majątku wspólnego powódka celowo wpłaciła na rachunek bankowy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Piszu W. M. na poczet zadłużenia alimentacyjnego pozwanego. W konsekwencji pozwany nie posiada obecnie środków finansowych na wynajęcie lokalu mieszkalnego. Dodał, że od listopada 1999 roku jest on osobą niepełnosprawną, pobiera rentę socjalną, która pomniejszona o zajęcie komornicze wypłacana jest mu w kwocie 514 złotych netto miesięcznie. Pobiera również zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 184 złotych i zasiłek okresowy w kwocie 124 złotych miesięcznie. Z tych dochodów opłaca czynsz, ponosi koszt zakupu leków oraz opłaca alimenty na rzecz N. Ż.. Wobec powyższego, zdaniem pozwanego, w niniejszej sprawie zachodzą podstawy do przyznania mu lokalu socjalnego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 8 marca 2018 roku w sprawie I Ns 12/17, z wniosku S. C. z udziałem D. Ż. (1) o podział majątku wspólnego, zainteresowani zawarli ugodę, w której zgodnie ustalili, że stanowiący składnik ich majątku wspólnego lokal mieszkalny numer (...) położony w B. przy ulicy (...) w budynku numer (...), dla którego Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą numer (...), o wartości 40 000 złotych, wraz z wyposażeniem przypada w wyniku podziału majątku S. C..

S. C. zobowiązała się uiścić na rzecz D. Ż. (1) tytułem spłaty kwotę 22 500 złotych, przy czym kwota 15 000 złotych miała zostać zapłacona w terminie 30 dni od dnia 8 marca 2018 roku, zaś kwota 7 500 złotych w terminie do 31 grudnia 2018 roku z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności tych kwot.

Natomiast D. Ż. (1) zobowiązał się wyprowadzić z opisanego wyżej lokalu mieszkalnego w terminie 2 miesięcy od dnia 8 marca 2018 roku.

(okoliczności bezsporne, dowód: ugoda k. 4; odpis z księgi wieczystej k. 26)

Środki finansowe należne D. Ż. (1) od S. C. z tytułu spłaty wynikającej z podziału majątku wspólnego, zostały zajęte przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Piszu na poczet zadłużenia alimentacyjnego D. Ż. (1).

D. Ż. (1) do dnia dzisiejszego zamieszkuje w lokalu mieszkalnym numer (...) położonym w B. przy ulicy (...).

(okoliczności bezsporne)

D. Ż. (1) jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Niepełnosprawność datuje się od listopada 1999 roku. Pobiera on rentę socjalną, która po potrąceniu świadczeń alimentacyjnych wypłacana jest mu kwocie 514,30 złotych netto miesięcznie. Ponadto pobiera zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 184,42 złotych miesięcznie i zasiłek okresowy w kwocie 125,40 złotych miesięcznie. Z tych dochodów ponosi koszty utrzymania wskazanego wyżej lokalu mieszkalnego oraz koszt zakupu leków.

(okoliczności bezsporne, dowód: orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 31; decyzja o podwyższeniu renty k. 32; decyzje (...) w B. k. 33-35)

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie strony powodowej znajduje podstawę prawną w przepisach gwarantujących ochronę interesów właściciela pozbawionego możliwości korzystania z rzeczy w wyniku posiadania jej przez nieuprawnioną do tego osobę. Interesy właściciela chronione są m. in. za pomocą roszczenia windykacyjnego uregulowanego w kodeksie cywilnym w art. 222 § 1 k.c., zgodnie z którym właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W niniejszej sprawie bezspornie ustalono, że na podstawie prawomocnej ugody zawartej przez strony w sprawie o podział majątku wspólnego toczącej się przed Sądem Rejonowym w Piszu pod sygnaturą akt I Ns 12/17, właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w B. przy ulicy (...) w budynku numer (...), jest powódka, zaś pozwany D. Ż. (2) od dnia 9 maja 2018 roku zajmuje ten lokal bez tytułu prawnego.

Wobec powyższego ustalenia, Sąd uznał przedmiotowe powództwo za całkowicie uzasadnione i dlatego na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 222 § 1 k.c. orzekł jak w pkt I. wyroku.

Żądanie pozwanego o przyznanie mu lokalu zastępczego nie znajduje podstaw prawnych w obowiązujących przepisach.

Z kolei wobec faktu, iż pozwany jako były współwłaściciel przedmiotowego lokalu mieszkalnego, nie był lokatorem w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2015 r., poz. 150 j.t.), w niniejszej sprawie nie mają zastosowania odpowiednie przepisy cytowanej wyżej ustawy dotyczące lokalu socjalnego.

Mając na uwadze sytuację zdrowotną, rodzinną i materialną pozwanego, Sąd o kosztach procesu orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. zgodnie z którym, w przypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.