Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: Aleksandra Miksza

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko G. K.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego G. K. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 8050, 43 zł (osiem tysiecy pięćdziesiąt 43/100 złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1.10.2018r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części;

III zasądza od pozwanego G. K. na rzecz powoda (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 2271,86 zł ( dwa tysiace dwieście siedemdziesiąt jeden 86/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powód, (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., wniósł o zasądzenie od pozwanego, G. K., kwoty 13882, 43 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powód wskazał, że strony w dniu 13.1. 2015 r. zawarły umowę pożyczki nr (...).

Z tego nie spłacił w terminie wg treści umowy zadłużenia w całości , zostało do spłaty 7500 zł kapitału, 550,43, 00 zł –odsetki za opóźnienie w spłacie rat, 5832 zł prowizja, łącznie zostało do zapłaty 13882, 43 zł.

(pozew – k. 2-5)

Pozwany , G. K., nie stawił się na rozprawę i zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12.1.2015r. pomiędzy (...) zoo z siedzibą w W. (pożyczkodawcą) a G. K. (pożyczkobiorcą) doszło do zawarcia umowy pożyczki nr (...) na okres do 15.1.2017r. Pożyczka miała być spłacana w ratach miesięcznych po 589, 24 zł

Dowód: umowa pożyczki k 7-12,wniosek, k. 14, harmonogram, k. 15, potwierdzenie realizacji umowy , k. 18,19.

Pożyczkobiorca zobowiązał się do spłaty zobowiązania w łącznej wysokości 14141, 75 zł, na którą składają się: kwota pożyczki netto – 7500,00 zł, odsetki umowne – 10% w stosunku rocznym- 809, 75 zł , prowizja - 5832,00 zł .

dowód: umowa pożyczki – k. 7-12, harmonogram, k. 15.

G. K. nie spłacał terminowo rat pożyczki. Pismem z dnia 6.2.2017r (...) Polska Sp. zoo w W.. wypowiedział umowę pożyczki nr (...) .

okoliczność bezsporna, a nadto wypowiedzenie– k. 20,

W dniu 24.3.2017r pomiędzy (...) zoo z siedzibą w W. a (...) S.A. zawarto umowę sprzedaży wierzytelności, m.in. dotyczącej umowy pożyczki nr (...) G. K..

Pismem z dnia 22.2.2018r (...) S.A. wezwał G. K. do zapłaty kwoty 13882, 43 zł –bezskutecznie

okoliczność bezsporna, a nadto oświadczenie zbywcy, k. 16,wypowiedzenie umowy, k. 20, wezwanie, k. 21,

Sąd zważył, co następuje:

Pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew, ani w inny sposób nie zajął stanowiska w sprawie. Zaszły więc warunki z art. 339 § 1 k.p.c. do wydania wyroku zaocznego w stosunku do pozwanego. Jednocześnie § 2 tego przepisu wskazuje, iż w takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa.

W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty wskazanej w pozwie kwoty powinien był wykazać zasadność obciążenia pozwanego żądaną kwotą, charakter umowy jaka łączyła strony oraz jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz poprzednika prawnego powoda oraz fakt, że na niego scedowano dług pozwanej. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż faktów, z których wywodzone jest dochodzone roszczenie powinien w zasadzie dowieść powód. Nawet brak zajęcia stanowiska przez pozwanego nie zwalnia powoda od wykazania sądowi, iż żądanie sformułowane w pozwie istnieje.

Nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości / art. 229 kpc/.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części .

W niniejszej sprawie niesporne jest, że strony / z uwzględnieniem cesji praw/łączyła umowa pożyczki kwoty 7500 zł , która to kwota została przelana na konto pozwanego , na co dowody zostały dołączone do pozwu.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że powód wykazał zasadność i wysokość swojego żądania zarówno co do zasady, wysokości, jak i okoliczności wskazanych w uzasadnieniu pozwu z wyjątkiem opłaty prowizji, w wysokości 5832 zł, która została uznana za element umowy, co do którego nie wykazano, czemu obliczono ją w takiej wysokości, na co jest przeznaczona i dlaczego stanowi element umowy pożyczki / art. 6 kc/.

W świetle tak ustalonego stanu faktycznego sprawy Sąd uznał, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie, jednakże wyłącznie w zakresie kwoty 8050,43 zł, na którą składała się suma wypłaconej pozwanemu, a nie spłaconej przez niego pożyczki w wysokości 7500 zł oraz kwoty 550,43 zł stanowiących skapitalizowaną sumę odsetek umownych w postaci maksymalnych odsetek za opóźnienie ,naliczonych od kwoty kapitału oraz odsetek umownych za opóźnienie w spłacie rat.

W zakresie tych należności znajdowały one oparcie w przepisach kodeksu cywilnego regulującego umowę pożyczki i świadczenia uboczne w postaci odsetek za opóźnienie (art. 720-724 kc i art. 481 §1 i 2 kc) oraz postanowieniach umowy, podlegającej szczególnemu reżimowi określonemu w ustawie z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U. 2011, nr 126, poz. 715, ze zm). Przywołany przepis art. 720 kc stanowi bowiem, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości; zaś przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w szczególności art. 3 ust. 1 określa, że przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, a także art. 3 ust. 2 pkt 1 określający, że za umowę o kredyt konsumencki uważa się również umowę pożyczki.

W świetle tych regulacji, w ocenie Sądu, powództwo w części obejmującej niespłaconą przez pozwanego część kapitału pożyczki oraz odsetek umownych od tego kapitału naliczonego pozostawało w pełni przez powoda wykazane. W tym celu przedstawił on bowiem zawartą przez pozwaną umowę pożyczki, a pozwana przyznała ten fakt.

W pozostały jednak zakresie, tj. w części obejmującej roszczenie o zapłatę prowizji w kwocie 5832 zł - powództwo pozostawało niezasadne.

W ocenie Sądu, przywołane przez powoda postanowienia umowne przewidujące tę opłatę w wysokości wyżej wskazanej pozostawały regulacjami o charakterze abuzywnym, które z mocy art. 385 ¹ §1 i 3 kc nie wiązały pozwanego, który zwarł z pożyczkodawcą umowę jako konsument. Zgodnie bowiem z przywołanym przepisem postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Nieuzgodnione indywidualnie są zaś te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.

W ocenie Sądu postanowienia umowy zawierające zastrzeżenie zawarte we wskazanych wyżej zapisach umowy przewidujące, iż pożyczkobiorca będzie zobowiązany do ponoszenia opłat z tytułu prowizji w tej wysokości proporcjonalnie do kwoty pożyczki , jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta. Z jednej bowiem strony opłata ta jest rażąco wygórowana, gdyż ich zastrzeżenie w takiej wysokości nie ma żadnego uzasadnienia w rzeczywistej wysokości opłat ponoszonych zwykle za takie czynności. Z uwagi na powyższe regulację odnoszącą się do tych kosztów– Sąd ocenił jako prowadząca w istocie rzeczy do zapewnienia powodowi nieuzasadnionych korzyści i naruszającą interesy ekonomiczne konsumenta w rażący sposób.

Pokreślić należy, że przedmiotowe postanowienia w sposób rażący naruszają interesy konsumentów, w szczególności te ekonomiczne związane z obowiązkiem uiszczenia znacznych i dodatkowych kosztów, które mogą prowadzić do zwiększenia istniejącego zadłużenia. Działanie legitymizowane treścią zapisu prowadzi w rezultacie do obciążenia zadłużonego klienta kolejnymi zobowiązaniami w praktyce utrudniając mu możliwość uregulowania należności wynikającej ze zobowiązania pierwotnego.

Z uwagi na powyższe w tym zakresie Sąd żądanie pozwu uznał za całkowicie nieuzasadnione. Skutkiem bowiem ustalenia przez Sąd abuzywaności zapisu umowy jest brak związania nim konsumenta.

Mając na uwadze powyższe Sąd w pkt I wyroku na podstawie art. 720 kc i 487 par 2 kc i 385-1 k.c.- uznając, że w/w przepisy są zgodne z konstytucją RP - orzekł jak w p-kcie I wyroku zasądzając kwotę 8050, 43 zł, a w zakresie kwoty prowizji nadmiernie wysokiej – w p-kcie II oddalił powództwo.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 481.kc § 1.:” Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.”

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt III wyroku na podstawie art. 98 i 108 k.p.c. i § 6 pkt 2 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Z uwagi na to, że stroną przegrywającą niniejsze postępowanie był pozwany w 58 % , to w tej części poniósł on koszty postępowania. Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2271,86 zł kwoty składa się 58% z kwoty: 1800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwoty 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego oraz kwoty 300 zł opłaty od pozwu =3917 zł , z czego 58 % to- 2271, 86 zł.