Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: protokolant Anna Lewińska

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko J. P.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej J. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 2838,56 zł (dwa tysiące osiemset trzydzieści osiem 56/100 złotych) z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie od kwoty 2598,75 zł od dnia 15.06.2017 r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanej J. P. na rzecz powoda (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 36,00 zł (trzydzieści sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I 1 C 2328/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wniósł pozew przeciwko J. P. o zasądzenie kwoty 2838, 56 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie od kwoty 2598, 75 zł od dnia 15 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż na podstawie wystawionego przez siebie wyciągu z ksiąg bankowych, posiada wymagalną wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy o kredyt, wynoszącą na dzień sporządzenia wyciągu, kwotę dochodzoną niniejszym pozwem. Jak wynika z uzasadnienia pozwu, wezwania do spłaty zadłużenia, kierowane na adres pozwanego, nie przyniosły efektu w postaci spłaty zadłużenia.

( pozew, k. 2-4v )

W dniu 8.5.2018r Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym zgodny z żądaniem pozwu

( nakaz zap łaty ,k. 5v)

Pozwana, J. P. , złożyła sprzeciw od w/w nakazu zapłaty i wniosła w nim o oddalenie ze względu na: przedawnienie roszczenia, brak udowodnienia roszczenia, brak wypowiedzenia umowy o kredyt, nieważności umowy bankowej , abuzywności tej umowy, , następnie już na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Gdyni , przyznała fakty będące uzasadnieniem pozwu i wniosła o uwzględnienie jej sytuacji majątkowej , rozłożenie na raty powstałego zadłużenia

( sprzeciw ,k .7-7v)

Postanowieniem z dnia 17 lipca 2018 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie – k. 10)

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód , (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. ,usunął braki formalne pozwu i wniósł o zasądzenie od pozwanej J. P. kwoty 2838, 56 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie nie więcej niż maksymalne odsetki za opóźnienie od kwoty 2598, 75 zł od dnia 15 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż na podstawie wystawionego przez siebie wyciągu z ksiąg bankowych, posiada wymagalną wierzytelność wobec pozwanego z tytułu umowy o kredyt, wynoszącą na dzień sporządzenia wyciągu, kwotę dochodzoną niniejszym pozwem. Jak wynika z uzasadnienia pozwu, wezwania do spłaty zadłużenia, kierowane na adres pozwanego, nie przyniosły efektu w postaci spłaty zadłużenia. .

(pozew – k. 14-7.)

W odpowiedzi na pozew pozwana podtrzymała i uzasadniła swoje stanowisko w sprawie

( odpowied ź na pozew, k. 44-53v)

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31.8.2015 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. zawarł z J. P. umowę o kredyt na zakup towarów na kwotę 4725 zł . Pozwana zobowiązała się do spłaty w czasie 2-óch lat w 20-u miesięcznych ratach po 236, 25 zł każda kwoty kredytu - płatnych do 30-go dnia każdego miesiąca, poczynając od 30.9.2015r. W razie przeterminowania zadłużenia, odsetki będą naliczane i w wysokości 10 % w stosunku rocznym ze zmiennym oprocentowaniem.

W okresie obowiązywania umowy J. P. dokonała wpłat na poczet zadłużenia:

- 236, 25 zł – 30.9.2015r;

- 236, 25 zł – 30.11.2015r;

- 236, 25 zł – 31.12.2015r;

- 236, 25 zł – 29.2.2016r;

- 236, 25 zł – 4.4.2016r;

- 236, 25 zł – 2.5.2016r;

W okresie obowiązywania umowy J. P. doprowadziła do powstania zaległości z tytułu zaciągniętego kredytu, co spowodowało wypowiedzenie umowy kredytu w dniu 18.1.2017r z zachowaniem 30-o dniowego okresu wypowiedzenia i wystawienie wyciągu z ksiąg bankowych w dniu 14.6.2017r, w którym stwierdzono, iż w księgach Banku figuruje w stosunku do Niej wymagalne zobowiązanie w kwocie 2838,56 zł, wynikające z umowy o kredyt z dnia 31 .8. 2015 r. Na tę kwotę składają się: należność główna-kapitał w wysokości 2598, 75 zł, odsetki umowne za okres od 31.8.2015r do dnia wyciągu w wysokości 139,81 zł ,koszty, prowizje w wysokości 100 zł .

odpis z KRS k. 19-20v, umowa o kredyt k. 22-23v,41-42 ,wypowiedzenie, k. 24, Wyci ąg z ksiąg Banku- k. 21-21v, zestawienie transakcji, k. 17-17v

Wypowiedzenie wraz z wezwaniem do zapłaty zadłużenia, , kierowane na adres J. P. nie spowodowało zapłaty zadłużenia .

niesporne, nadto przedegzekucyjne wezwanie, k. 25

S ąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania. Dowody uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budzą one zastrzeżeń, co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych.

W myśl ogólnych zasad na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, zaś na pozwanym obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jego wniosek o oddalenie powództwa.

W niniejszej sprawie powód dochodząc zapłaty wskazanej w pozwie kwoty powinien był wykazać zasadność obciążenia pozwanego żądaną kwotą, charakter umowy jaka łączyła strony oraz jakie świadczenia w ramach tej umowy powinien pozwany ponosić na rzecz powoda. Zdaniem Sądu to powód jako profesjonalista, od którego wymaga się staranności w wyższym stopniu, powinien ponosić wszelkie konsekwencje związane ze swoją niedokładnością, zaniedbaniem i niekonsekwencją. Mając na uwadze jedną z podstawowych zasad postępowania cywilnego, a mianowicie obowiązku udowadniania faktów i twierdzeń przez stronę wywodzącą z tychże faktów skutki prawne, określoną w dyspozycji art. 6 k.c., Sąd uznał, iż to rzeczą powoda było dążyć do zgromadzenia i przedstawienia Sądowi należytego rodzaju dowodów. Wszelkie zatem zaniechania podejmowania takich działań przez powoda, jego ewentualne zaniedbania i przeoczenia, stanowią zarazem wyraz woli strony powodowej i pociągać muszą za sobą niekorzystne dla niej skutki procesowe.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż faktów, z których wywodzone jest dochodzone roszczenie powinien w zasadzie dowieść powód. Nawet brak zajęcia stanowiska przez pozwanego nie zwalnia powoda od wykazania sądowi, iż żądanie sformułowane w pozwie istnieje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Jak stanowi art. 69 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.02.72.665) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na określony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 76 powyższej ustawy, zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu.

W niniejszej sprawie powód wykazał, iż na podstawie umowy, wyciągu z ksiąg bankowych powoda, zadłużenie pozwanego z tytułu zawartej w dniu 31.8.2015 r umowy o kredyt na zakup towarów, stanowi kwotę dochodzona pozwem. Wskazując, ile z wymagalnych rat i kiedy pozwany wpłacił. Pozwana zaś, mimo zarzutów, nie przedstawiła żadnych dowodów na okoliczność, że nie zawarła tej umowy , ani na okoliczność, że się z niej wywiązała.

W niniejszej sprawie, zgodnie z postanowieniami zawartej przez strony umowy o kredyt, spłata następować miała poprzez dokonywanie spłat w miesięcznych ratach przez dwa lata tj. do 2017 r. Brak wymaganej spłaty stanowił podstawę rozpoczęcia dochodzenia całości zaległego zadłużenia oraz naliczania opłat za obsługę nieterminowej płatności, zgodnie z tabelą opłat i prowizji oraz wypowiedzenia umowy przed terminem jej zakończenia, co też uczynił, z zachowaniem okresu wypowiedzenia, ze skutkiem na 19 lutego 2018r.

Pozwana, zarzuciła, że roszczenie jest przedawnione.

Odnosząc się do zarzutu strony pozwanej jakoby doszło do przedawnienia dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia, należy wskazać, iż zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie .

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Przepis art. 120 k.c. stanowi, że bieg przedawnienia roszczenia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Art. 123. § 1.kc stanowi:” Bieg przedawnienia przerywa się:

1) przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

2) przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje;

3) przez wszczęcie mediacji.”, a art. 124. § 1.kc stanowi:” Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.”

W niniejszej sprawie termin przedawnienia wynosi 3 lata i zaczął biec najpóźniej w dniu następnym po wskazanym jako termin spłaty każdej z rat, ostatecznie ostatniej raty, tj. od 30.4.2017r/ 11 miesięcy /, więc nie upłynął przed datą złożenia pozwu w niniejszej sprawie tj. przed 5.3.2018r. Jeśli przyjąć, że dług stał się wymagalny po wypowiedzeniu umowy, tj. od 19.2.2018r w całości, nadal brak przesłanek do przyjęcia, że roszczenie jest przedawnione.

Zdaniem Sądu ,pozwana, poza ogólnikowym i gołosłownym powołaniem się na nieprawidłowości w naliczaniu przez powoda żądanych kwot, nie przedstawiła żadnych dowodów na uzasadnienie swoich twierdzeń. Zważyć zaś należy, iż zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą rozkładu ciężaru dowodu, strona, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, obowiązana jest fakt ów wykazać (art. 6 k.c.), nadto, to strony mają dążyć do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, a w razie nieuzasadnionej bierności dana strona naraża się na sankcję w postaci przegrania procesu.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, pozwana nie podołała ciążącemu na niej obowiązkowi w powyższym zakresie, jak również nie wskazała nawet, na czym nieprawidłowości, jakich zdaniem pozwanej dopuścił się powód, miałyby polegać (np. czy miało to miejsce w odniesieniu do okresu, za który naliczano odsetki, czy podejmowanych czynności, za które naliczano opłaty, kwot odsetek i opłat , ich wysokości, itp.). W zakresie , zaś zarzutu abuzywności, nie wskazał postanowień umowy , co do których ten zarzut sformułowała, a w umowie poza kwotą kredytu i odsetek za nieterminowa spłatę nie ma innych postanowień zawierających opłaty lub obciążenia. Trudno wię oceniać abuzywność postanowień, których w umowie brak.

W tym miejscu należy również wskazać, iż w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się, ażeby obciążenie pozwanej opłatami za czynności podejmowane przez stronę powodową stanowiło jakiekolwiek nadużycie, bądź nie znajdowało podstaw w łączącej strony umowie. Uprawnienie powoda do naliczania opłat za wezwanie kierowane do pozwanej, jak i ich wysokość, wynikały bowiem wprost z umowy łączącej strony/ k. 23 akt/. Koszty podejmowania takich czynności, podobnie jak odsetki mogły obciążać pozwaną, a co więcej powstanie tych kosztów było konsekwencją działań samej pozwanej, która wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi zaprzestała dokonywania regularnych spłat rat.

Mając na względzie powyższe ,Sąd uwzględniając powództwo, orzekł jak w punkcie I wyroku, na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 roku, poz. 128 ze zmianami) Sąd zasądził kwotę 2823, 56 złotych, czemu dał wyraz w punkcie I wyroku.

Wobec treści art. 481 § 1 i 2 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, natomiast jeżeli stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe, przy czym gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Zgodnie z art. 482 § 1 k.p.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek od dłużnej sumy, w zakresie żądanych odsetek umownych i ustawowych liczonych od poszczególnych kwot za okres od dnia następującego po dniu ich wymagalności do dnia zapłaty, powództwo jest w pełni uzasadnione.

O kosztach procesu w pkt II sentencji wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 kpc i art. 108 kpc w zw. z § 6 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych i adwokatów, obciążając pozwanego kosztami procesu w całości .Na koszty tej sprawy w kwocie 323 zł składają się: 36 zł –opłata od pozwu/ uiszczono tylko 36 zł/, 17 zł- opłata od pełnomocnictwa, 270 zł –wynagrodzenie pełnomocnika, z czego powód poniósł tylko wydatek w wysokości opłaty od pozwu- 36 zł, którą przegrywająca pozwana winna Mu zwrócić.

ZARZĄDZENIE

1.Odnotować w rep. C

2.Przedłożyć z wpływem lub za 25 dni.