Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Jowity Chyła-Radgowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 2 kwietnia, 7 maja i 30 maja 2019 roku sprawy

J. S. ,

syna Z. i H. z domu P., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w bliżej nieustalonej dacie jednak nie później niż do dnia 16 grudnia 2017r. w msc. (...), gm. S., woj. (...) znęcał się nad swoimi zwierzętami – psami poprzez doprowadzenie do stanu długotrwałego utrzymywania ich bez odpowiedniego pokarmu i wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku, co spowodowało ich zbędne cierpienie, i w konsekwencji doprowadziło psa – sukę rasy mieszanej maści maści czarno – brązowej do niewydolności wielonarządowej spowodowanej kwasicą metaboliczną wynikającą z ograniczonej proteolizy i glukoneogenezy, a następnie śmierci, natomiast psa – sukę rasy mieszanej maści ciemnej do chorób skóry oraz niedożywienia

tj. o czyn z art. 35 ust. 2 Ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997r.

I. oskarżonego J. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 35 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, w zw. z art. 4 § 1 kk przy zastosowaniu art. 37b kk w zw. z art. 34 § 1 i § 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk skazuje go na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności i karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 32 (trzydziestu dwóch) godzin w stosunku miesięcznym,

II. na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, w zw. z art. 4 §1 k.k., orzeka przepadek psa – suki rasy mieszanej maści ciemnej,

IV. na podstawie art. 35 ust. 3a w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, w zw. z art. 4 §1 k.k., ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu posiadania zwierząt na okres lat 5 (pięciu),

V. na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, w zw. z art. 4 §1 k.k., orzeka wobec oskarżonego nawiązkę w kwocie 800 (ośmiuset) złotych na rzecz Schroniska dla (...) w S.,

VI. na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 4243 §1a kpk uzasadnienie ograniczono do rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych orzeczonych wobec oskarżonego J. S..

W świetle poczynionych ustaleń popełnienie przez J. S. zarzucanego mu występku nie budzi wątpliwości. Jego zachowanie, polegające na utrzymywaniu należących do niego dwóch psów w stanie długotrwałego utrzymywania bez odpowiedniego pokarmu i wody, przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla danego gatunku zwierząt, w bliżej nieustalonym okresie, do dnia 16 grudnia 2017r., doprowadziło sukę rasy mieszanej maści czarno- brązowej do niewydolności wielonarządowej skutkującej ostatecznie jej śmiercią przed wyżej wskazaną datą, zaś sukę rasy mieszanej maści ciemnej – do niedożywienia i chorób skóry, wyczerpując tym samym znamiona znęcania się nad zwierzętami, wyczerpując tym samym znamiona znęcania się nad zwierzętami ze szczególnym okrucieństwem, stypizowanego w art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r.

Oskarżony działał umyślnie, zdając sobie sprawę z konieczności zapewnienia psom odpowiedniej ilości pokarmu oraz wody, co najmniej godząc się na cierpienia zwierząt, ich postępujące wycieńczenie i zgon. Stopień jego winy uznać tym samym należy za wyższy niż nieznaczny.

Jako znaczny ocenić trzeba natomiast stopień społecznej szkodliwości przypisanego J. S. występku. Na niekorzyść oskarżonego przemawia zwłaszcza długotrwałość znęcania się nad zwierzętami, skala doznawanych przez nie cierpień związanych z postępującym wycieńczeniem, skutkującego zgonem jednego z nich. Podkreślenia wymaga, iż opisanego karygodnego zaniechania oskarżony dopuścił się wobec własnych psów trzymanych w obrębie gospodarstwa domowego na uwięzi, pozbawionych możliwości samodzielnego zdobywania pokarmu, skazanych na powolną śmierć głodową.

Za okoliczności łagodzące uznano natomiast uprzednią niekaralność J. S. (vide k. 193), przyznanie się przez niego do winy, wolę dobrowolnego poddania karze. Uwzględniono także, iż zachowanie oskarżonego, jakkolwiek naganne, ograniczało się do zaniedbania obowiązków związanych z zapewnieniem zwierzętom należytej pieczy, nie przybierając form aktywnej przemocy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności obciążające i przemawiające na korzyść sprawcy, orzeczono wobec niego karę w granicach przewidzianych sankcją art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przez oskarżonego zarzuconego mu występku, to jest w dniu 16 grudnia 2017r., przewidującą jako górną granicę karę 3 lat pozbawienia wolności, kierując się wyrażonym w art. 4 § 1 kk prymatem ustawy względniejszej, stosując przewidzianą w art. 37b kk instytucję kary mieszanej. Zdaniem Sądu, krótkoterminowa kara pozbawienia wolności oraz kara ograniczenia wolności polegająca na nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne przez okres jednego roku, znacznie przekraczający minimalny ustawowy wymiar, są adekwatne do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu przestępstwa, realizując poprzez swą bezpośrednią dolegliwość cele prewencji indywidualnej oraz kształtują społeczną świadomość prawną, przeciwdziałając poczuciu bezkarności osób traktujących zwierzęta w sposób okrutny.

Zgodnie z dyspozycją art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przez oskarżonego zarzuconego mu występku, przewidującym obowiązek orzeczenia przepadku zwierzęcia należącego do sprawcy czynu z art. 35 ust. 2, zastosowano powyższy środek karny w stosunku do odebranej oskarżonemu w dniu 16 grudnia 2017r. suki rasy mieszanej maści ciemnej, zaś na podstawie mającego podobnie obligatoryjny charakter art. 35 ust. 3a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. w zw. z art. 4 § 1 kk – orzeczono wobec J. S. zakaz posiadania przez niego zwierząt na okres 5 lat, dostosowując czas obowiązywania zakazu do okoliczności czynu i stopnia jego społecznej szkodliwości.

Wymierzając oskarżonemu nawiązkę na rzecz Schroniska dla (...) w S. jako cel związany z ochroną zwierząt, zgodnie z art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. w zw. z art. 4 § 1 kk, przy określeniu jej wysokości uwzględniono zarówno względy zapobiegawcze i wychowawcze poprzez unaocznienie sprawcy nieopłacalności podobnych zachowań w przyszłości, potrzeby związane z zapewnieniem pieczy zwierzętom, w tym suczce odebranej J. S., przez wskazany wyżej podmiot, jak również możliwości zarobkowe i majątkowe oskarżonego, osiągającego dochód rzędu 1000 zł miesięcznie z prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Wspomniana sytuacja finansowa oskarżonego przemawiała za zwolnieniem go w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, na podstawie art. 624 § 1 kpk.