Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2013r. w Suwałkach

sprawy G. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o przywrócenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem G. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 24 lipca 2013 r. znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24.07.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) odmówił G. Z. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 01.07.2013r., z uwagi na niestwierdzenie dalszej niezdolności do pracy.

W odwołaniu G. Z. domagała się zmiany decyzji i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podniosła, iż w dalszym ciągu jej stan zdrowia czyni ją całkowicie niezdolną do pracy. Wskazała na częste infekcje górnych dróg oddechowych, zły stan psychiczny i odczuwanie skutków schorzenia onkologicznego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

G. Z. (ur. (...)) w okresie pod 06.08.2011r. do 30.06.2013r. była uprawniona do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 11.05.2013r. wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik nie stwierdził u niej niezdolności do pracy. Podobnie orzekła komisja lekarska, rozpoznająca sprzeciw wnioskodawczyni. Odwołująca była zatrudniona w Przedsiębiorstwie (...)w S. na stanowisku pracownika biurowego – sprzedawcy.

Sąd poczynił ustalenia, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawczyni, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj schorzeń rozpoznanych u odwołującej. Biegli lekarze sądowi zostali zobowiązani do wypowiedzenia się czy wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy, jeżeli tak, czy jest to niezdolność stała czy okresowa, a także, czy od ostatniego badania z 2012r. nastąpiła poprawa w jej stanie zdrowia. Przy sporządzaniu opinii biegli uwzględnili zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną oraz przeprowadzili badanie odwołującej.

Biegli lekarze sądowi z zakresu onkologii, chorób wewnętrznych, neurologii i psychiatrii rozpoznali u niej stan po leczeniu schorzenia onkologicznego, schorzenia neurologiczne, psychiatryczne i gastrologiczne. Zaopiniowali, iż schorzenia i stopień ich nasilenia nie powodują u odwołującej dalszej niezdolności do pracy. W porównaniu z badaniem 2012r. stwierdzili poprawę jej stanu zdrowia, która objawia się poprawą funkcji ruchowych kończyny górnej lewej. Pod względem onkologicznym nie stwierdzili wznowy schorzenia, ani innych okoliczności powodujących niezdolność do pracy. Ich zdaniem wnioskodawczyni może wykonywać pracę biurową.

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na fakt, iż wnioskodawczyni do 30.06.2013r. legitymowała się prawem do renty z tytuł częściowej niezdolności do pracy i wniosła o jej przywrócenie, żądnie podlegało rozpoznaniu na podstawie art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440). Zgodnie z jego treścią prawo do renty, które ustało w związku z ustąpieniem niezdolności do pracy, podlega przywróceniu o ile niezdolność do pracy zostanie stwierdzona w okresie 18 miesięcy od ustania tego prawa.

Jak stanowi art. 12 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy powoduje utratę zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje jej odzywania po przekwalifikowaniu. Utrata zdolności do pracy skutkuje ustaleniem jej stopnia, zgodnie z treścią art. 12 ust.2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez zakwalifikowanie jej do częściowej bądź całkowitej niezdolności. Ocena następuje w oparciu o przesłanki wyrażone w art. 13 ust.1 ustawy, a są nimi: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W zakresie niezdolności do pracy Sąd uwzględnił konkluzje opinii biegłych lekarzy sądowych opiniujących w sprawie, którzy nie stwierdzili, aby jej obecny stan zdrowia czynił ją niezdolną do pracy. Opinia była jednoznaczna w zakresie rozpoznanych schorzeń oraz braku istnienia niezdolności do pracy. Konkluzje opinii były zgodne, stanowcze i jednoznaczne. Sąd uznał ją za wiarygodny dowód w sprawie i uwzględnił w całości zawarte w niej wnioski.

Odwołująca nie przedstawiła merytorycznych zarzutów, co do rozpoznania
i konkluzji opinii, a subiektywne odczucia nie stanowią podstawy do uwzględnienia odwołania. Na temat pojęcia niezdolności do pracy, stanowiącej przesłankę nabycia uprawnień rentowych Sąd Najwyższy wypowiadał się wielokrotnie, generalnie uznając, iż istnienie schorzeń powodujących konieczność pozostawania w stałym leczeniu nie stanowi samodzielnej przyczyny uznania częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, chociaż w pewnych okresach wymaga czasowych zwolnień lekarskich (por. przykładowo wyrok z dnia 24.08.2010r., I UK 64/10 - LEX nr 653663, czy wyrok z dnia 6.01.2009r., II UK 125/08 – LEX 737388). Przy ocenie niezdolności do pracy o tej niezdolności nie przesądza wyłącznie ocena medyczna stwierdzająca występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, tylko decydujące znaczenie ma ocena prawna dokonana w oparciu o okoliczności natury medycznej i okoliczności innej natury, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc orzeczono, jak w sentencji.

mt