Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk

protokolant aplikant radcowski Jakub Paster

przy udziale prokuratora Ewy Gołębiowskiej

po rozpoznaniu dnia 17 maja 2019 r. w Warszawie

sprawy R. K., syna K. i H., ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 178a § 1 i § 4 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 9 kwietnia 2018 r. sygn. akt III K 366/17

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że w ramach zarzucanego oskarżonemu czynu uznaje go winnym tego że w dniu 26 maja 2016 r. w W. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że w stanie nietrzeźwości (0,95 mg/l, 0,89 mg/l, 0,89 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny tj. samochód osobowy marki H. nr rej. (...) tj. popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk. i za to na tej podstawie wymierza kare 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 42 §2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat; na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnym; na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie w dniu 19 lutego 2017 r.; zwalnia oskarżonego od kosztów postepowania w sprawie wydatkami w tym zakresie obciążając Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. H. M. kwotę 619,92 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT.

VI Ka 932/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2018 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie oskarżonego R. K. w sprawie III K366/17 uznał winnym popełnienia czynu z art.178a§1 i 4 kk. i za to na podstawie art.178a§4 kk.. wymierzył mu karę 5 miesięcy wolności; na podstawie art.42§3 kk. orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio; na podstawie art.43a§2 kk. orzekł oświadczeniu pieniężnym w kwocie 10 tyś złotych; na podstawie art.63§1 kk. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania; orzekł o kosztach obrony z urzędu i kosztach postępowania.

Wyrok ten zaskarżył obrońca oskarżonego w zakresie rozstrzygnięcia o karze zarzucając wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej kary pozbawienia wolności oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

W konkluzji autor apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary o charakterze nie izolacyjnym, oraz orzeczenie środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego nie jest zasadna, choć paradoksalnie jej wniesienie spowodowało złagodzenie wyroku przede wszystkim z powodu zmiany kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego.

Z tych względów w pierwszym rzędzie odnieść się należy do ustaleń dokonanych przez sąd odwoławczy z urzędu, niebędących przedmiotem apelacji, a mających istotny wpływ na treść wyroku, w tym w odniesieniu także do samej apelacji.

Wskazać, zatem trzeba, iż nieprawidłowe okazała się być w zaskarżonym wyroku kwalifikacja prawna czynu oskarżonego z art. 178a § 1 i 4 kk., albowiem wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 9 lipca 2007 r. w sprawie III K620/07 będący podstawą do przyjęcia kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego z art.178a§4 kk. uległ zatarciu. Na marginesie tylko dodać trzeba, że uległ zatarciu jeszcze przed wydaniem zaskarżonego orzeczenia. W tej sytuacji sąd odwoławczy zmienił opis czynu oskarżonego jak też jego kwalifikację prawną na wyłącznie art.178a§1 kk. Przepis ten stanowi oczywiście o niższym zagrożeniu karą pozbawienia wolności, a nadto przypisanie tego rodzaju czynu grozi łagodniejszymi sankcjami w zakresie obligatoryjnego środka karnego jak też świadczenia pieniężnego.

Pomimo jednak łagodniejszego zagrożenia i złagodzenia tym samym wymiaru orzeczonej kary pozbawienia wolność w sposób proporcjonalny do owego niższego zagrożenia sąd odwoławczy doszedł do wniosku, iż główny postulat apelacji, a więc orzeczenie kary nie izolacyjnej nie jest słuszny. Zauważyć trzeba, bowiem, że oskarżony pomimo faktycznie wyrażenia formalnej skruchy, przyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu jest sprawcą niepoprawnym. Z aktualnej, bowiem karty karnej oskarżonego wynika, iż został on już następczo po przedmiotowej sprawie skazany dwoma kolejnymi wyrokami za popełnienie tego samego rodzaju przestępstw z art.178a§1 kk. Tak, więc zarówno skruchę oskarżonego, jak i jego postawę przed sądem poczytywać należy za ukierunkowaną na osiągniecie jak najłagodniejszej kary, nie zaś, jako rzeczywisty wyraz zrozumienia dla naganności swojego zachowania, albowiem jak wskazano dalej popełniał tego samego rodzaju czyny i to jak wynika z dat skazań w czasie owej dobrowolnej terapii alkoholowej tak podkreślanej w apelacji. W odróżnieniu, zatem od stanowiska autora apelacji sąd odwoławczy doszedł do wniosku, iż kara łagodniejszego rodzaju to jest nieizolacyjna nie podziała na oskarżonego wychowawczo a wręcz odwrotnie wzbudzi w nim poczucie bezkarności.

Odnośnie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, to sąd odwoławczy uznał, iż w tym zakresie biorąc ponownie pod uwagę postawę oskarżonego po popełnieniu przedmiotowego czynu środek ten również powinien mieć surowy charakter i na długo pozbawić oskarżonego możliwości prowadzenia tego rodzaju pojazdów, a taki okresem jest okres 10 lat. Na marginesie zauważyć trzeba, iż wobec oskarżonego orzeczono już prawomocnym wyrokiem w innej sprawie ów środek karny dożywotnio.

Biorąc, zatem pod uwagę powyższe, jak i fakt, iż żaden z argumentów apelacji nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku przez nią postulowanym Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

O kosztach sądowych w sprawie orzeczono na podstawie art.624§1 kpk.