Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym rozstrzygnięciem zawartym w pkt 2 postanowienia z dnia 12 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Kutnie IV Wydział Pracy w sprawie ze skargi dłużnika J. K. z udziałem wierzyciela A. K. (...) Zakład (...) w K. oddalił wniosek dłużnika J. K. o zawieszenie postępowania egzekucyjnego.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy wskazał, że złożona skarga okazała się nieuzasadniona, co skutkowało jej oddaleniem. W związku z oddaleniem skargi na czynności komornika i brakiem podstaw do wydawania organowi egzekucyjnemu jakichkolwiek poleceń w trybie art. 759 § 2 k.p.c. brak było podstaw do zawieszenia egzekucji stąd też wniosek w tym zakresie podlega oddaleniu (art. 821 § 1 k.p.c.).

W związku z powyższym Sąd orzekł, jak w pkt 2 sentencji postanowienia.

Powyższe orzeczenie zaskarżył zażaleniem dłużnik J. K..

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu skarżący zarzucił błąd w ustaleniach stanu faktycznego polegający na ustaleniu, że w niniejszej sprawie nieuzasadnione jest zawieszenie postępowania egzekucyjnego, podczas gdy dalsze prowadzenie tego postępowania może spowodować po jego stronie niepowetowane straty.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę orzeczenia w zaskarżonym zakresie poprzez uwzględnienie wniosku dłużnika i zawieszenie postępowania egzekucyjnego w sprawie KM 984/11 ewentualnie o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

- zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 821 § 1 k.p.c. stanowi, że sąd może na wniosek zawiesić w całości lub części postępowanie egzekucyjne, jeżeli złożono skargę na czynności komornika lub zażalenie na postanowienie sądu. Zawieszenie postępowania sąd może uzależnić od złożenia przez dłużnika zabezpieczenia.

Przepis ten nie określa przesłanek zasadności wniosku o zawieszenie, pozostawiając jego rozstrzygnięcie uznaniu sądu. Jak słusznie podkreśla się w piśmiennictwie, sąd powinien wziąć pod uwagę stopień prawdopodobieństwa zasadności skargi lub zażalenia i ewentualną szkodę, jaką może spowodować kontynuowanie egzekucji. Wprawdzie nie jest wymagane uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody wskutek podejmowania dalszych czynności egzekucyjnych, jednak ze względu na treść § 3 art. 821 k.p.c. uzasadnione jest przyjęcie, że wnioskodawca powinien wskazywać okoliczności świadczące o takiej możliwości (por. J. Kot, Zawieszenie postępowania, s. 44; E. Wengerek, [w:] Postępowanie zabezpieczające, pod red. M. Romańskiej, s. 291; H. Pietrzkowski, [w:] Kodeks, t. 4, pod red. T. Erecińskiego, s. 234; J. Jagieła, [w:] Kodeks, t. III, pod red. K. Piaseckiego, A. Marciniaka, uwagi do art. 821, Nb 4). Należy mieć na uwadze, aby instytucja zawieszenia postępowania nie była wykorzystywana przez opornych dłużników dla przedłużenia postępowania egzekucyjnego w celu osiągnięcia pewnych korzyści majątkowych do czasu ukończenia tego postępowania kosztem majątku, do którego została skierowana egzekucja albo usunięcia zajętego mienia spod egzekucji, co nie jest rzadkością, mimo zagrożenia sankcją karną ( art. 300 KK). Nie ma zatem wątpliwości, że wniosek powinien jednak być uzasadniony wykazaniem, że dalsze prowadzenie postępowania może wyrządzić wnioskodawcy szkodę.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że skarżący nie uprawdopodobnił wyrządzenia szkody wskutek podejmowania dalszych czynności egzekucyjnych. Wprawdzie podał, że jest osobą starszą i schorowaną, jednak nie mogą być to okoliczności unicestwiające cel postępowania egzekucyjnego, podobnie jak podniesiony w zażaleniu fakt zajęcia mieszkania przez komornika. Nie może uzasadniać wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego sam fakt zamieszkiwania przez dłużnika z rodziną w lokalu mieszkalnym, do którego skierowana jest egzekucja. Skarżący winien przynajmniej powołać okoliczności świadczące o możliwości wyrządzenia szkody w konsekwencji czynności egzekucyjnych. Tymczasem zarówno we wniosku o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego, jak i w zażaleniu nie zostały przytoczone żadne okoliczności, które uzasadniałyby to żądanie.

Kierując się powyższym, Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie, jako bezzasadne.

Przewodniczący Sędziowie