Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w II Wydziale Cywilnym – Sekcji Egzekucyjnej

w składzie: przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Anna Braczkowska

protokolant: asystent sędziego Monika Paczyńska

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa T. C.

przeciwko Miastu Ł. – Zarządowi Lokali Miejskich w Ł.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanego przez Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w dniu 31 marca 2003 roku w sprawie I Nc 93/03, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 22 lipca 2004 roku – w części, w zakresie odsetek ustawowych od należności głównej za okres od dnia 3 czerwca 2003 roku do dnia 9 maja 2009 roku – ponad kwotę już wyegzekwowaną na poczet odsetek ustawowych w toku postępowania egzekucyjnego Km 1604/18 w wysokości 1.644,94 zł (jeden tysiąc sześćset czterdzieści cztery złote i 94/100) zaliczonej na poczet odsetek ustawowych od należności głównej za okres od dnia 31 grudnia 2002 roku;

2.  umarza postępowanie w zakresie żądania pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego opisanego szczegółowo w punkcie 1. (pierwszym) sentencji wyroku - w części dotyczącej odsetek ustawowych od należności głównej za okres od dnia 9 maja 2009 roku do dnia 9 kwietnia 2014 roku;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  zasądza od powoda T. C. na rzecz pozwanego Miasta Ł. – Zarządu Lokali Miejskich w Ł. kwotę 2.023,20 zł (dwa tysiące dwadzieścia trzy złote i 20/100).

sygnatura akt II 1 C 71/18

UZASADNIENIE

W pozwie z 7 sierpnia 2018 roku, skierowanym przeciwko Miastu Ł. – Zarządowi Lokali Miejskich w Ł., powód T. C. – reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny wydanego w sprawie I Nc 93/03 z dnia 31 marca 2003 roku, opatrzonego klauzulą wykonalności. Powód wniósł również o zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi M. J. w sprawie Km 1604/18 oraz o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Jako podstawę faktyczną swojego roszczenia powód wskazał przedawnienie roszczeń ( pozew k. 3-5, pełnomocnictwo k. 6).

Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, II Wydział Cywilny Sekcja Egzekucyjna zabezpieczył powództwo złożone w przedmiotowej sprawie w ten sposób, że zawiesił postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko powodowi przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi M. J. w sprawie Km 1604/18 do czasu prawomocnego rozpoznania przedmiotowej sprawy (postanowienie k. 17).

W odpowiedzi na pozew z dnia 10 września 2018 roku pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości jako niezasadnego. Wskazał, że podniesiony przez powoda zarzut przedawnienia nie jest zasadny z uwagi na fakt, iż w przeszłości dochodziło kilka razy do przerwania przez stronę pozwaną biegu terminu przedawnienia ( odpowiedź na pozew k. 22-26, pełnomocnictwo k. 27-30).

W piśmie procesowym z dnia 16 października 2018 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo wywiedzione w przedmiotowej sprawie ponad kwotę 6.100,95 zł. W uzasadnieniu pisma procesowego wskazano, że w ocenie powoda przedawnieniu w przedmiotowej sprawie nie uległy jedynie odsetki ustawowe od należności głównej za okres od dnia 9 maja 2009 roku do dnia 9 kwietnia 2014 roku. Na uzasadnienie swojego stanowiska procesowego pełnomocnik powoda powołał się również na treść umowy z dnia 5 marca 2014 roku zawartej ze stroną pozwaną przez E. C. – małżonkę powoda, na mocy której należność główna opisana w spornym tytule wykonawczym została spłacona w całości. Pełnomocnik powoda wniósł również, aby Sąd nie obciążał go kosztami postępowania od cofniętej części powództwa, gdyż wraz z zawiadomieniem o wszczęciu egzekucji w sprawie Km 1604/18 powód nie otrzymał kompletnej kopii tytułu wykonawczego z umieszczonymi na niej adnotacjami o prowadzonych przeciwko niemu postępowaniach egzekucyjnych, o których prowadzeniu nie wiedział. Podniósł, że błędy organu egzekucyjnego, który nie umieścił na tytule wykonawczym odpowiednich adnotacji o prowadzonych przeciwko powodowi uprzednio postępowaniach egzekucyjnych - w tym w sprawie Km 1157/12 – nie mogą go obciążać w sposób negatywny i wpływać na konieczność zasądzenia zwrotu kosztów przedmiotowego postępowania na rzecz przeciwnika procesowego ( pismo procesowe k. 45-46).

W odpowiedzi na pismo procesowe strony powodowej z dnia 16 października 2018 roku, pełnomocnik strony pozwanej wskazał, że wnosi o oddalenie powództwa w całości (ponad część cofniętą) i obciążenie powoda obowiązkiem zwrotu na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania również od cofniętej części powództwa. Podniósł, że umowa z dnia 5 marca 2014 roku nie dotyczyła powoda, a jego żony – E. C. ( pismo procesowe k. 53, pismo procesowe k. 62, pismo procesowe k. 69-72).

Do zamknięcia rozprawy strony pozostały na dotychczasowych stanowiskach procesowych w sprawie. Pełnomocnik powoda podniosła dodatkowo, że umowa z dnia 5 marca 2014 roku została zawarta przez E. C. działającą jako pełnomocnik męża powoda T. C. ( protokół elektroniczny rozprawy z dnia 26 marca 2019 roku k. 73-74, protokół elektroniczny rozprawy z dnia 18 czerwca 2019 roku k. 83-86).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2003 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny wydał w sprawie I Nc 93/03 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanemu T. C. aby zapłacił na rzecz powoda Miasta Ł. kwotę 9.532,33 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 31 grudnia 2002 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.421,70 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu. Nakaz zapłaty stał się prawomocny od dnia 3 czerwca 2003 roku. Klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty nadano w dniu 22 lipca 2004 roku (nakaz zapłaty k. 24, zarządzenie k. 19, k. 20 załączonych akt I Nc 93/03).

W dniu 17 czerwca 2005 roku wierzyciel – Miasto Ł. Administracja (...) Ł. (...) w Ł. złożył wniosek egzekucyjny dotyczący obowiązku T. C. stwierdzonego nakazem zapłaty wydanym w sprawie I Nc 93/03 z dnia 31 marca 2003 roku do Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi. Postępowanie to toczyło się za sygnaturą akt Km 1175/05. W dniu 5 czerwca 2007 roku w toku przedmiotowego postępowania egzekucyjnego doszło do wysłuchania wierzyciela w trybie art. 827 k.p.c. W jego toku doszło do wyegzekwowania na rzecz wierzyciela kwoty 1.086,50 zł, która została zaliczona na poczet kosztów sądowych zasądzonych spornym tytułem wykonawczym. Zostało ono umorzone wobec stwierdzenia jego bezskuteczności postanowieniem z dnia 20 czerwca 2007 roku ( kopia egzekucyjnego wraz z prezentatą kancelarii komorniczej k. 33, kopia wysłuchania k. 34, kopia postanowienia o umorzeniu k. 35, kopia wniosku o wszczęcie egzekucji z dnia 8 maja 2012 roku k. 36).

Akta sprawy Km 1175/05 zostały zniszczone (pismo komornika sądowego k. 51, pismo komornika sądowego k. 55-56).

W dniu 9 maja 2012 roku wierzyciel Miasto Ł. – Administracja (...) Ł. (...) w Ł., złożył wniosek egzekucyjny dotyczący obowiązku powoda T. C. stwierdzonego nakazem zapłaty wydanym w sprawie I Nc 93/03 z dnia 31 marca 2003 roku: w zakresie należności głównej, odsetek ustawowych według treści tytułu wykonawczego i kosztów postępowania do kwoty 341,20 zł. Wniosek został złożony do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi M. K.. Postępowanie to toczyło się za sygnaturą akt Km 1157/12. W jego toku nie doszło do wyegzekwowania żadnej części należności na rzecz wierzyciela objętych spornym tytułem wykonawczym. W dniu 25 czerwca 2012 roku w toku postępowania egzekucyjnego Km 1157/12 wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) objętej wspólnością ustawową małżeńską powoda i E. C.. W dniu 5 czerwca 2012 roku dłużnik był obecny podczas czynności terenowych przeprowadzonych przez komornika sądowego w miejscu jego zamieszkania, został poinformowany o stanie sprawy. Egzekucja z nieruchomości stanowiącej przedmiot użytkowania wieczystego powoda T. C. i jego małżonki E. C. została wszczęta na mocy zawiadomienia z dnia 27 czerwca 2012 roku. Zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z nieruchomości stanowiącej przedmiot wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej T. i E. C. – małżonka dłużnika odebrała osobiście w dniu 14 lipca 2012 roku. W korespondencji z dnia 10 grudnia 2013 roku wierzyciel (Miasto Ł. – Administracja Zasobów Komunalnych w Ł.) dostarczyła komornikowi sądowemu tytuł wykonawczy także przeciwko E. C.. Przeciwko E. C. – jako dłużnikowi - postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 1157/12 (w tym z nieruchomości) zostało wszczęte w dniu 23 stycznia 2014 roku. Zawiadomienie w tym zakresie odebrała ona osobiście. W dniu 7 marca 2014 roku wierzyciel wniósł o zawieszenie postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 1157/12 w stosunku do dłużnika E. C. - z uwagi na zawartą z nią umowę dotyczącą spłaty zadłużenia. W stosunku do dłużnika T. C. wierzyciel wniósł o zawieszenie egzekucji jedynie co do nieruchomości. Postanowieniem z dnia 17 marca 2014 roku komornik sądowy dokonał zawieszenia postępowania egzekucyjnego w stosunku o dłużnika E. C. (w całości) i zawieszenia postępowania egzekucyjnego w stosunku do dłużnika T. C. w zakresie skierowania go do użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...). Komornik sądowy jednocześnie postanowił o prowadzeniu przeciwko T. C. postępowania egzekucyjnego z pozostałych składników jego majątku – zgodnie z wnioskiem wierzyciela. Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2016 roku komornik sądowy podjął postępowanie egzekucyjne w stosunku do dłużnika E. C. i je umorzył; jednocześnie podjął postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko dłużnikowi T. C. z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) m/ 7 i je umorzył. Komornik sądowy postanowił jednocześnie kontynuować postępowanie egzekucyjne w stosunku do dłużnika T. C. z innych składników jego majątku. Postanowieniem z dnia 6 maja 2016 roku postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 1157/12 zostało umorzone na podstawie art. 824 § 1 pkt. 3 k.p.c. Postanowieniem z tego samego dnia komornik sądowy ustalił koszty przedmiotowego postępowania i obciążył nimi dłużnika. Odpis postanowienia w przedmiocie zakończenia postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 1157/12, ustalenia jego kosztów i obciążenia nimi dłużnika – T. C. odebrał osobiście ( wniosek egzekucyjny k. 1, karta rozliczeniowa, wniosek k. 8, protokół k. 7, zawiadomienie o wszczęciu k. 18, (...) k. 21,wezwanie do zapłaty należności k. 20, pismo k. 30, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji k. 33, k. 35, wezwanie do zapłaty k. 36, (...) k. 34, wniosek k. 42, postanowienie k. 43, postanowienie k. 47, postanowienie k. 58, (...) k. 60, postanowienie k. 62 – w załączonych aktach Km 1157/12).

W dniu 9 maja 2018 roku wierzyciel – Miasto Ł. Zarząd Lokali Miejskich w Ł. złożył wniosek egzekucyjny dotyczący obowiązku T. C. stwierdzonego nakazem zapłaty wydanym w sprawie I Nc 93/03 z dnia 31 marca 2003 roku do Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi M. J. – w zakresie egzekucji należności odsetkowych za okres od dnia 31 grudnia 2002 roku do dnia 9 marca 2018 roku. Postępowanie to zawisło za sygnaturą akt Km 1604/18. Obecnie pozostaje ono zawieszone na mocy postanowienia tutejszego Sądu Rejonowego z dnia 13 sierpnia 2018 roku. W jego toku na poczet należności odsetkowych wyegzekwowano i przekazano na rzecz wierzyciela następujące kwoty: w dniu 12 lipca 2018 roku – 550,90 zł, w dniu 18 lipca 2018 roku – 276,52 zł, w dniu 14 sierpnia 2018 roku – 817,52 zł. Pozostała części kwot wyegzekwowanych od dłużnika na rzecz wierzyciela pokryła koszty postępowania egzekucyjnego i zwrot zaliczki uiszczonej przez wierzyciela ( wniosek egzekucyjny k. 1, tytuł k. 2, karta rozliczeniowa – w załączonych aktach Km 1604/18).

Postanowieniem z dnia 2 października 2012 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, II Wydział Cywilny Sekcja Egzekucyjna wydanym w sprawie II 1 Co 6037/12 nadał klauzulę wykonalności prawomocnemu nakazowi zapłaty wydanemu w postepowaniu upominawczym w dniu 31 marca 2003 roku w sprawie I Nc 93/03 przeciwko małżonce dłużnika E. C. z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską małżonków T. i E. C. oraz orzekł o kosztach postępowania ( postanowienie k. 22 w załączonych aktach II 1 Co 6037/12, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji w sprawie Km 1157/12 k. 33 akt Km 1157/12).

W dniu 5 marca 2014 roku pomiędzy Miastem Ł. – Administracją Zasobów Komunalnych Ł. (jako wierzycielem), a E. C. (jako dłużnikiem) doszło do zawarcia umowy numer (...)*6, której przedmiotem była zaległa należność według stanu na dzień 28 lutego 2013 roku za lokal użytkowy położny w Ł. przy ulicy (...) w kwocie 102.724,23 zł, w tym należność główna w kwocie 38.046,02 zł. Dłużniczka w § 2 umowy uznała w całości należność wierzyciela w wysokości 102.724,23 zł i przyznała, że powstała ona z tytułu zaległych opłat związanych z zajmowaniem przez T. C. w/w lokalu użytkowego do dnia 8 marca 2000 roku i zobowiązała się do zapłaty należności głównej w kwocie 38.046,02 zł w 48 ratach, których płatność miała być dokonywana w okresie czasu od 10 kwietnia 2014 roku do dnia 10 marca 2018 roku. W okresie spłaty rat miały nie być naliczane odsetki ustawowe. Sprawa sposobu uregulowania odsetek ustawowych (już zaległych) w wysokości 64.678,21 złotych miała zostać rozpatrzona po wywiązaniu się z zawartej umowy. W okresie spłaty w/w rat egzekucja w sprawach Km 1156/12, Km 1157/12 i Km 1158/12 miała pozostać zawieszona. Jako dłużnik pod umową podpisała się E. C., jako wierzyciel – zastępca Dyrektora A. C. ( kopia umowy k. 47).

Umowa została wykonana przez E. C. w całości ( okoliczność bezsporna).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie powołanych powyżej dokumentów znajdujących się w sprawie oraz załączonych aktach postępowań egzekucyjnych i sądowych.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka E. C. w zakresie w jakim twierdziła, że zawarła umowę z dnia 5 marca 2014 roku działając jako pełnomocnik męża (powoda) T. C., w jego imieniu i na jego rzecz. Przeczy temu treść samej umowy i brak załączonego od niej dokumentu pełnomocnictwa. Jak wskazała świadek w trakcie składania zeznań, nie miała ona żadnego powodu, aby przystępować do nie swojego długu i przyjmować na siebie tak wysokie zobowiązanie finansowe. Tej części zeznań świadka przeczy jednak stan faktyczny ustalony przez Sad w sprawie, w tym okoliczności zaistniałe w sprawie egzekucyjnej Km 1157/12, gdyż na dzień zawierania spornej umowy w dniu 5 marca 2014 roku wierzyciel już dysponował przeciwko E. C. postanowieniem wydanym w sprawie II 1 Co 6037/12 w przedmiocie nadania przeciwko niej klauzuli wykonalności spornemu tytułowi egzekucyjnemu, z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku wspólnego jej i powoda T. C., ale co więcej i przede wszystkim, w tym momencie miała ona już status dłużnika egzekwowanego w sprawie Km 1156/12, gdyż na wniosek wierzyciela wszczęto już również przeciwko niej w/w postępowanie egzekucyjne i skierowano je do majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską dłużnika i świadka – nieruchomości położonej w Ł. przy ulicy (...). Twierdzenia więc świadka, że nie miała jakichkolwiek podstaw by przyjmować na siebie zobowiązanie - jak w treści umowy z dnia 5 marca 2014 roku - są niewiarygodne. W ocenie Sądu E. C. zawarła tę umowę (jako dłużnik) celem uniknięcia prowadzenia (również przeciwko niej) egzekucji z nieruchomości, w której zamieszkiwała. Świadczy o tym również sama treść umowy z dnia 5 marca 2014 roku, gdyż dzięki jej podpisaniu przez dłużniczkę (E. C.) zyskała ona na zawieszeniu postępowań egzekucyjnych prowadzonych (również) przeciwko niej w całości – w tym w zakresie egzekucji z nieruchomości, czym w ocenie Sądu była ona najbardziej zainteresowana. Za niewiarygodne w całości Sąd uznał również zeznania złożone przez T. C. w charakterze strony z tożsamych względów jak wyżej.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Częściowo zasadne okazało się powództwo oparte o zarzut przedawnienia roszczenia. Jak stanowi bowiem art. 125 k.c., roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu przedawnia się z upływem lat sześciu (przepis w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2018 roku), chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Zajście po wydaniu tytułu egzekucyjnego zdarzenia, na skutek którego zobowiązanie nie może być egzekwowane, to między innymi podniesienie zarzutu przedawnienia zasądzonych roszczeń i upływ czasu. W tym zakresie powód powołał się więc na uprawnioną przesłankę pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności, opisaną w art. 840 § 1 punkt 2 kodeksu postępowania cywilnego.

W tej sprawie wystąpił upływ długiego czasu od wydania orzeczenia. Pozwany wykazał jednak, iż przerwał bieg terminu przedawnienia. Przerwanie biegu terminu przedawnienia jest instytucją uregulowaną w art. 123 § 1 k.c. i art. 124 k.c. Bieg terminu przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Po każdym przerwaniu bieg przedawnienia biegnie na nowo, jednak przedawnienie nie biegnie, dopóki postępowanie przed sądem lub innym organem nie zostanie zakończone. Skutek przerwania biegu terminu przedawnienia wystąpił w przedmiotowej sprawie kilkukrotnie, a to na skutek składania kolejnych wniosków o wszczęcie postępowań egzekucyjnych w sprawach Km 1175/05, Km 1157/12, Km 1604/18.

W tej sprawie brak jest więc takiego terminu okresu bezczynności wierzyciela, który spowodowałby przedawnienie należności głównej oraz kosztów postępowania. Powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu z innych przyczyn o czym będzie mowa poniżej. Przedawnieniu uległa natomiast część odsetek, które stanowiąc należności okresowe należne w przyszłości – w rozumieniu art. 125 § 1 K.c., przedawniają się w terminie trzyletnim. Odsetkami takimi są odsetki należne po uprawomocnieniu się tytułu egzekucyjnego, a więc za okres od dnia 3 czerwca 2003 roku (za wcześniejszy okres stanowiąc roszczenia nie będące należnymi w przyszłości). Zagadnienie to zostało przekonująco wyjaśnione w wyroku Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2014 roku wydanego w sprawie I CSK 197/13 ( niepublikowane – dostępne w programie komputerowym Lex). Odsetki należne pozwanemu za okres przed uprawomocnieniem się nakazu zapłaty stanowią należność zasądzoną, przedawniającą się z upływem terminu sześcioletniego.

Ponieważ zaś termin przedawnienia odsetek ustawowych wynosi 3 lata, przedawnieniu uległy odsetki od daty uprawomocnienia się nakazu zapłaty w dniu 3 czerwca 2003 roku do daty poprzedzającej o 3 lata złożenie wniosku egzekucyjnego w sprawie Km 1157/12 – 9 maja 2009 roku (jako datę złożenia wniosku egzekucyjnego przyjęto datę nadania prezentaty przez Kancelarię Komornika Sądowego). Pozwolił na to zbyt długi okres bezczynności wierzyciela przez cały okres czasu po dniu uprawomocnienia się nakazu zapłaty, gdzie w okresie pomiędzy poszczególnymi toczącymi się postępowaniami egzekucyjnemu występowały dłuższe niż 3-letnie okresy bezczynności wierzyciela powodujące przedawnienie się należności odsetkowych.

Upływ terminów przedawnienia wskazanych przez przepisy prawa Sąd ma obowiązek o obecnie obowiązującym stanie prawnym brać pod uwagę również z urzędu.

Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c., Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub, jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew w piśmie procesowym (§ 2 art. 355 k.p.c.). Stosownie zaś do treści art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Jak wynika z § 2 powołanego przepisu, pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Natomiast zgodnie z treścią art. 203 § 4 k.p.c. Sąd jest zobowiązany do kontroli przedmiotowej czynności procesowej w kontekście przesłanek w tym przepisie wymienionych warunkujących uznanie cofnięcia pozwu za niedopuszczalne. Przepis art. 203 § 4 k.p.c. obliguje do uznania cofnięcia powództwa za niedopuszczalne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, iż taka czynność byłaby niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzałaby do obejścia prawa.

Na gruncie rozpoznawanej sprawy, pełnomocnik powoda cofnął częściowo pozew pismem z dnia 9 października 2018 roku (k. 45). Zgoda pozwanego na cofnięcie pozwu nie była wymagana. W konsekwencji, skoro powód cofnął częściowo pozew ze skutkiem prawnym, stosownie do przepisu art. 355 k.p.c. w związku z art. 203 k.p.c. umorzono postępowanie w tym zakresie, orzekając jak w sentencji wyroku w punkcie 2.

Powództwo podlegało oddaleniu jako niezasadne w pozostałej części.

Mając na uwadze fakt, że żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności jest możliwe jedynie w zakresie w jakim istnieje w dalszym ciągu realna możliwość wyegzekwowana przez wierzyciela określnej należności na podstawie spornego tytułu wykonawczego, powództwo podlegało oddaleniu w zakresie całości należności głównej oraz kosztów postępowania. Należność główna została spłacona przez dłużniczkę E. C. na mocy porozumienia zawartego przez nią ze stroną pozwaną w dniu 5 marca 2014 roku. Powód, jak sam wskazywał w trakcie przesłuchania, posiadał wiedzę o zawarciu przez żonę w/w porozumienia z wierzycielem, jak i jego wykonaniu. W sprawie Km 1604/18 wierzyciel nie żądał wyegzekwowania od dłużnika T. C. kwoty należności głównej. Powództwo w tym zakresie należało oddalić.

Jako niezasadne należało też potraktować żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w zakresie kosztów postępowania, z których kwota 1.086,50 zł została wyegzekwowana w toku postępowania Km 1175/05, a w zakresie ich pozostałej części (341,20 zł) nie minął jeszcze 6-letni okres ich przedawnienia. Sąd uznał za niezasadne stanowisko strony powodowej dotyczące konieczności zaliczenia przez wierzyciela kwoty 1.086,50 wyegzekwowanej w toku postępowania Km 1175/05 na najdalej wymagalne odsetki, gdyż powód okoliczności tej nie wykazał. Akta sprawy zostały zniszczone, jednak z treści wniosku wierzyciela z dnia 9 maja 2012 roku złożonego w sprawie Km 1157/12 wynika, że ograniczył on żądanie wniosku egzekucyjnego w zakresie kosztów postępowania opisanych w spornym nakazie zapłaty do kwoty 341,20 zł. Opierając się na tym fakcie, Sąd przyjął, że w/w kwota została zaliczona przez komornika sądowego na poczet kosztów postępowania zasądzonych w spornym nakazie zapłaty. Stanowisko takie wyraziła również strona pozwana w toku postępowania.

W ocenie Sądu Rejonowego również fakt zawarcia przez E. C. ze stroną pozwaną umowy z dnia 5 marca 2014 roku, nie wpłynął w żadnej mierze na możliwość i zasadność domagania się przez stronę pozwaną w toku egzekucji w sprawie Km 1604/18 odsetek ustawowych od należności głównej (ponad kwotę opisaną w punkcie 1 wyroku). Jak już w skazano we wcześniejszej części uzasadnienia brak było jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że umowa z dnia 5 marca 2014 roku została zawarcia przez E. C. działającą jako pełnomocnik powoda, czy też w imieniu ich obojga. Przeczy temu treść samej umowy oraz fakt nie dołączenia do niej jakiegokolwiek dokumentu pełnomocnictwa. Zeznania powoda i świadka E. C. w tym zakresie nie zostały uznane za wiarygodne. Również twierdzenia E. C. (i samego powoda), że nie miała ona jakichkolwiek podstaw by przyjmować na siebie zobowiązanie - jak w treści umowy z dnia 5 marca 2014 roku - są nieprawdziwe. E. C. zawarła tę umowę (jako dłużnik) celem uniknięcia prowadzenia (również przeciwko niej) egzekucji z nieruchomości, w której zamieszkiwała. Świadczy o tym również sama treść umowy z dnia 5 marca 2014 roku, gdyż dzięki jej podpisaniu przez dłużniczkę (E. C.) zyskała ona na zawieszeniu postępowań egzekucyjnych prowadzonych (również) przeciwko niej w całości – w tym w zakresie egzekucji z nieruchomości, czym w ocenie Sądu była ona najbardziej zainteresowana. W chwili zawierania umowy z dnia 5 marca 2014 roku E. C. była już dłużnikiem egzekwowanym w sprawie Km 1157/12, a wierzyciel dysponował postanowieniem Sądu wydanym w sprawie II 1 Co 6037/12. Twierdzenia strony pozwanej o tym, że umowa z dnia 5 marca 2014 roku stanowiła umowę kumulatywnego przystąpienia E. C. do długu powoda T. C. nie znajdują oparcia w aktualnie obowiązującym stanie prawnym, gdyż umowa taka może zostać zawarta jedynie przez osobę trzecią (z dłużnikiem lub wierzycielem). Konstrukcja ta nie ma zastosowania do osoby samego dłużnika – nie może on przystąpić do długu, który jest już jego długiem.

Jak wynika natomiast z treści przepisu art. 373 k.c. zwolnienie z długu lub zawieszenie biegu przedawnienia w stosunku o jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników. Przyjąć więc należy, iż umowa zawarta przez stronę pozwaną z dłużniczką E. C. w zakresie nie naliczania (względem niej) odsetek ustawowych od należności głównej na czas spłaty ratalnej należności głównej zgodnie z treścią porozumienia z dnia 5 marca 2014 roku, nie mogła okazać się skuteczną również w stosunku do T. C.. On nie był stroną w/w umowy, a postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 1157/14 względem niego toczyło się do dnia 6 maja 2016 roku, w tym okresie czasu nie biegł więc okres przedawnienia należności odsetkowych od należności głównej zasądzonej spornym nakazem zapłaty.

W tym miejscu odnieść należy się również do faktu wyegzekwowania przez Komornika Sądowego M. J. w toku sprawy Km 1604/18 (do czasu jej zawieszenia przez Sąd) kwoty 1.644,94 zł zaliczonej na poczet należności odsetkowych.

Na wstępie tych rozważań poczynić należy uwagę ogólną, że dokonując wyliczeń w zakresie odsetek ustawowych Sąd korzystał z kalkulatora internetowego znajdującego się na stronie (...)

Z kwoty 1.644,94 zł Sąd przyjął, że kwota 547,13 zł została zaliczona przez komornika sądowego na poczet najdawniej wymagalnych odsetek ustawowych, a więc odsetek za okres od dnia 31 grudnia 2002 roku do dnia 3 czerwca 2003 roku (podlegających przedawnieniu zgodnie z zasadami ogólnymi, jak część zasądzonej należności głównej). W zakresie pozostałej kwoty 1.097,81 zł (1.644,94 zł – 547,13 zł = 1.097,81 Sąd poczynił w punkcie 1 sentencji wyroku stosowne ograniczenie zakresu pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności – ponad kwotę wyegzekwowaną i przekazaną wierzycielowi.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania – art. 98 k.p.c. Sąd przyjął, że w sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wskazujące na konieczność odstąpienia od tejże zasady rozstrzygnięcia o kosztach postępowania i zastosowania art. 102 k.p.c. Wbrew twierdzeniom pełnomocnika powoda, posiadał on pełną wiedzę na temat prowadzenia przeciwko niemu postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 1157/12, gdyż po jej wszczęciu podczas czynności terenowych przeprowadzanych przez komornica sądowego w miejscu jego zamieszkania był on obecny osobiście i został poinformowany o toczącym się postępowaniu, a odpis postanowienia z dnia 6 maja 2016 roku w przedmiocie jego zakończenia odebrał osobiście. Nic nie stało na przeszkodzie również w ocenie Sądu, aby fakt wyegzekwowana części należności w zakresie kosztów postępowania, spłaty należności głównej przez małżonkę dłużnika E. C. został podniesiony już na etapie występowania z powództwem o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności i złożenia przez powoda żądania jego pozbawienia w odpowiedniej części, a nie w całości. Tym bardziej, że postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 1604/18 dotyczyło jedynie należności odsetkowych, o czym zarówno powód jak i jego pełnomocnik powinni posiadać szczegółową wiedzę. Za zastosowaniem tego przepisu nie przemawiają również żadne inne szczególne okoliczności, w tym okoliczności zdrowotne lub finansowe po stronie powoda.

Koszty tego postępowania wyniosły kwotę 7.884 zł i złożyły się na nią: opłata od pozwu – 667 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa udzielonego przez powoda jego pełnomocnikowi – 17 zł, wynagrodzenie pełnomocników stron w stawce podstawowej – po 3.600 zł. Początkowo powód domagał się pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w zakresie globalnej kwoty (uwzględniając, że w zakresie cofniętej części powództwa koszty i tak są liczne zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu) - 28.412,75 zł: w tym koszty postępowania – 1.421,70 zł, należność główna – 9.532,33 zł i odsetki za okres od dnia 31 grudnia 2002 roku do dnia 18 czerwca 2019 roku (data zamknięcia rozprawy) – 17.458,72 zł. Tytuł wykonawczy został pozbawiony w przedmiotowej sprawie wykonalności w zakresie kwoty 5.749,73 zł. Kwota ta została obliczona jako suma odsetek ustawowych za okres od dnia 3 czerwca 2003 roku do dnia 9 maja 2009 roku – 6.847,54 zł i pomniejszona o kwotę 1.097,81 zł już wyegzekwowaną od powoda w toku postępowania Km 1604/18 (obliczoną jako wynik działania 1.644,94 zł – 547,13 zł odsetek ustawowych za okres od dnia 31 grudnia 2002 roku do dnia 3 czerwca 2003 roku). Kwota 5.749,73 stanowi 20 % globalnej kwoty żądania pozwu (początkowo zgłoszonego) obliczonej według klucza opisanego powyżej (5.749,73 zł : 28.412,75 zł = 20%).

Powód winien więc ponieść 80% kosztów postępowania, a pozwany jedynie 20 %. Wskazać należy, iż 20% z kwoty 7.884 zł wynosi kwotę 1.576,80 zł i taką kwotę winien w przedmiotowej sprawie ponieść pozwany, a poniósł kwotę 3.600 zł jako kwotę wynagrodzenia pełnomocnika profesjonalnego reprezentującego go w przedmiotowej sprawie – różnica tych kwot winna więc podlegać zwrotowi przez powoda na rzecz strony pozwanej (3.600 zł – 1.576,80 zł = 2.023,20 zł).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.

Z/ wyrok wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.