Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 29 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Katarzyna Niciejewska

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2019 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa 4 (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej w O.

przeciwko G. O.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego G. O. na rzecz powoda 4 (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej w O. kwotę 7871,25 zł ( siedem tysięcy osiemset siedemdziesiąt jeden złotych 25/100 ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 20 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300,00 zł ( trzysta złotych 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 1817,00 zł ( jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt V GC 2192/18

UZASADNIENIE

Powód 4 (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa w O. wniósł o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego G. O. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą T. G. O. w G. kwoty 7.871,25 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że roszczenie wynika z zawartej z pozwanym umowy windykacji roszczeń pieniężnych nr (...) z dnia 19 kwietnia 2018r. Na podstawie przedmiotowej umowy, powód rozpoczął procedurę czynności windykacyjnych w celu wyegzekwowania zadłużenia od dłużnika pozwanego – (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ponieważ odzyskanie należności w drodze windykacji polubownej okazało się niemożliwe, powód skierował do pozwanego pismo z prośbą o uiszczenie stosownych opłat sądowych, do czego był zobowiązany na mocy ww. umowy a w szczególności postanowień § 6 pkt 4 tejże umowy. W wyniku braku reakcji pozwanego powód w dniu 30 kwietnia 2018r. przesłał do pozwanego kolejne pismo ponaglające. Pozwany nie opłacił wnioskowanych przez powoda kwot, w związku z tym na mocy postanowień § 6 pkt 8 ww. umowy, powód zakończył umowę z prawem do przysługującego wynagrodzenia. Jednocześnie poinformował pozwanego, że pełnomocnictwo procesowe i szczególne wygasło w sprawie oraz wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty kwoty 7.871,25 zł na zasadach określonych w § 12 pkt 8 umowy windykacji roszczeń pieniężnych nr (...) z dnia 19 kwietnia 2018r. Pozwany należności nie uregulował.

Do pozwu załączono umowę windykacji roszczeń pieniężnych z dnia 19 kwietnia 2018r. w O. z załącznikiem nr 1, wezwanie do uiszczenia opłaty sądowej, kancelaryjnej i skarbowej, wezwanie do uiszczenia opłat pod rygorem skorzystania przez powoda z uprawnienia wynikającego z § 6 pkt 8 zawartej umowy, to jest pod rygorem wypowiedzenia umowy z prawem do przysługującego wynagrodzenia oraz oświadczenie o zakończeniu umowy i wezwanie do zapłaty.

W dniu 9 lipca 2018r.Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 3279/18 zgodnie z żądaniem pozwu.

Nakaz zapłaty stracił moc w wyniku wniesienia przez pozwanego w ustawowym terminie sprzeciwu od nakazu zapłaty. Sprzeciw został wniesiony co do całości nakazu. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Pozwany zakwestionował wskazaną w pozwie wierzytelność i jej wysokość. Podniósł, że powód nie wykazał istnienia dochodzonej pozwem wierzytelności i nie wykazał jej wysokości, nie wykazał również wymagalności roszczenia. Zarzucił, że powód nie udowodnił, że poniósł jakiekolwiek koszty na windykację. Nie wykazał, że w ogóle podjął jakiekolwiek działania zmierzające do wyegzekwowania należności. Zachowanie powoda należy ocenić jako nadużycie prawa, które zgodnie z art. 5 kodeksu cywilnego nie powinno korzystać z ochrony prawnej. Zgodnie z ww. przepisem nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. W niniejszej sprawie działanie powoda bez wątpienia narusza zasady współżycia społecznego. Ustalona kwota wynagrodzenia za czynności windykacyjne jest rażąco wygórowana. Oprócz wezwania do zapłaty wobec dłużnika pozwanego powód nie wykonał żadnych innych czynności w zakresie dochodzenia należności. Żądanie kwoty wynagrodzenia 7.871,25 zł nie znajduje żadnego uzasadnienia przyjmując kryteria o charakterze wartości bezwzględnych, kryteria relatywizujące czy kryteria o charakterze słusznościowym i jest ewidentnym nadużyciem prawa. Pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań stron.

W piśmie procesowym z dnia 6 marca 2019r., odpowiedzi na sprzeciw, powód podtrzymał żądanie pozwu. W uzasadnieniu wskazał, że strony zawarły umowę windykacji roszczeń pieniężnych, której przedmiotem były wierzytelności przysługujące pozwanemu od dłużnika (...) Sp. z o.o. na łączną kwotę 42.662,55 zł. Zgodnie z postanowieniami umowy, a w szczególności § 6 pkt 4 pozwany był zobowiązany do poniesienia kosztów związanych z dochodzeniem wierzytelności oraz termin, w którym zapłata powinna nastąpić. Pozwany nie zareagował na pismo powoda zawierające prośbę o uiszczenie stosownych opłat sądowych. W wyniku braku reakcji ze strony pozwanego powód w dniu 26 kwietnia 2018r.przesłał do pozwanego kolejne pismo ponaglające. Pozwany nie opłacił wnioskowanych przez powoda kwot. Przedstawiciel powoda przy zawieraniu umowy z pozwanym przedstawił mu treść postanowień umowy, w tym również tych związanych z przebiegiem postępowania windykacyjno – sądowego, kosztami prowadzonego postępowania oraz wynagrodzeniem powoda. Powód podjął czynności mające na celu wyegzekwowanie należności poczynając od próby polubownego załatwienia sprawy. Na tym etapie nie udało się wyegzekwować wierzytelności od dłużnika, wobec czego powód chciał skierować sprawę na drogę postępowania sądowego, co skutkowałoby uzyskaniem tytułu wykonawczego i możliwością wystąpienia do komornika z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Z przyczyn leżących po stronie pozwanego do wystąpienia z powództwem jednak nie doszło. Powód wielokrotnie podejmował próby kontaktu z pozwanym, lecz okazywały się one bezskuteczne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 kwietnia 2018r. strony zawarły umowę windykacji roszczeń pieniężnych nr (...), zgodnie z którą pozwany, zwany zleceniodawcą oświadczył, że przysługują mu względem dłużnika (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. niesporne i wymagalne wierzytelności na kwotę 42.662,55 zł. Pozwany zlecił powodowi windykację wymienionych niespornych i wymagalnych wierzytelności pieniężnych a powód zlecenie przyjął. W ramach umowy pozwany upoważnił powoda do dokonywania w jego imieniu wezwań do zapłaty, prowadzenia negocjacji z dłużnikiem zmierzających do polubownego załatwienia sprawy, w tym do zawarcia z dłużnikiem stosownej ugody odraczającej termin płatności długu lub rozkładającej spłatę wierzytelności na raty, a także do przeprowadzenia postępowania sądowego przed sądem I i II instancji oraz postępowania egzekucyjnego. Pozwany upoważnił powoda do przyjmowania na swój rachunek bankowy, bądź do kasy powoda środków pieniężnych będących przedmiotem umowy. W tym celu pozwany udzielił powodowi pełnomocnictwa upoważniającego powoda do dokonywania czynności windykacyjnych w drodze polubownej oraz pełnomocnictwa procesowego dla wskazanej przez powoda kancelarii adwokackiej lub radcowskiej, która zostanie wybrana na dalszym etapie postępowania windykacyjnego. Pełnomocnictwa stanowiły załącznik nr 2 i nr 3 do umowy. W umowie wskazano rodzaj czynności windykacyjnych podejmowanych przez powoda i zastrzeżono, że ich kolejność i wybór zależy od powoda.

Dowód: §1 - § 4 umowy nr (...) z 19.04.2018r.

(k.10 – 11 akt)

W § 5 pkt 1 umowy przewidziano, że za skuteczne przeprowadzenie czynności windykacyjnych wierzytelności objętych umową powodowi przysługuje procentowe wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 15 % należności głównej, powiększone o podatek VAT oraz ustawowe lub umowne odsetki naliczone od należności głównej.

Pozwany bez względu na przyczynę niewykonania lub niewłaściwe wykonanie zobowiązania ze swej strony odpowiada z powodów określonych w § 6 pkt 5, 8 i 9, § 7 pkt 3, § 8, § 9, § 12 pkt 5 i 12, na podstawie art. 473 k.c. Wysokość zryczałtowanego odszkodowania jest taka sama jak wynagrodzenie określone w § 5 pkt 1 (§ 5 pkt 2 umowy).

W § 6 pkt 4 umowy wskazano, że wszelkie koszy związane z dochodzeniem wierzytelności na drodze sądowej i komorniczej ponosi pozwany z wyjątkiem kosztów zastępstwa prawnego. W przypadku spornych wierzytelności koszty zastępstwa prawnego w wysokości stawek minimalnych przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości (Dz.U.2016, poz. 1667 i 1668) ponosi również pozwany i są one płatne w terminie siedmiu dni od daty doręczenia wezwania do zapłaty. Za wierzytelność sporną należy uznać sprawę, w której został wniesiony przez dłużnika sprzeciw lub zarzuty od nakazu zapłaty, sprawa została przekazana do rozpoznania na zasadach ogólnych bądź już na etapie postępowania przedsądowego dłużnik zakwestionował zasadność roszczenia.

Z § 6 pkt 8 umowy wynika, że w przypadku wezwania pozwanego przez powoda do uiszczenia opłaty sądowej i skarbowej w celu wniesienia pozwu do sądu ustala się termin uiszczenia tej opłaty na trzy dni od daty wezwania pozwanego. W przypadku nie uiszczenia wymaganych opłat przez pozwanego, powód będzie mógł traktować brak uiszczenia ww. opłaty jako rezygnację pozwanego z drogi sądowej i tym samym, jako wypowiedzenie umowy przez pozwanego. Powód ma wówczas prawo do wynagrodzenia zgodnie z treścią § 5 umowy oraz ma prawo żądać zwrotu wygenerowanych kosztów zastępstwa prawnego.

W § 8 pkt 2 umowy wskazano, że w przypadku zakwestionowania przez dłużnika zasadności roszczenia na etapie postępowania przedsądowego lub sporu sądowego, to jest wniesienia przez dłużnika sprzeciwu, zarzutów od nakazu zapłaty bądź skierowania sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych pozwany zobowiązany jest w terminie siedmiu dni od otrzymania od powoda wezwania do zapłaty – do wpłacenia zaliczki w wysokości 25% uzgodnionego w umowie wynagrodzenia ustalonego w § 5 umowy. W § 8 pkt 3 przewidziano, że wpłacona zaliczka ulega w przypadku wygrania sporu przed sądem rozliczeniu w ramach należnego wynagrodzenia dla powoda, po skutecznym wyegzekwowaniu od dłużnika, a w przypadku przegrania sporu przed sądem przepada na rzecz zleceniobiorcy na poczet poniesionych kosztów.

Dowód: § 5, § 6 pkt 4 i 8, § 8 pkt 2 i 3 umowy nr (...)

(...) z 19.04.2018r. (k.11 – 13 akt)

W załączniku nr 1 do umowy wymieniono fakturę : 2/06/2016 z 8 maja 2016r. na kwotę 42.662,55 zł.

Dowód: załącznik nr 1 do umowy (...) z

19.04.2018r.(k.15 akt)

Umowa stron była drugą z kolei zawartą przez nie umową. W pierwszej umowie roszczenia pozwanego były na kwotę około 20.000 zł. Pierwsza umowa była również na etapie wstępnym windykacyjnym. Obie umowy pozwany podpisał w obecności P. H.. Był przez niego informowany o treści umów przed ich podpisaniem. Pozwany miał świadomość, że będzie musiał płacić koszty sądowe, gdy zawierał drugą umowę. Zdawał sobie sprawę, że etap sądowy będzie jej celem. Był informowany przez P. H., przedstawiciela handlowego powoda, że będzie musiał zapłacić koszty sądowe, gdy dłużnik nie zareaguje na wezwanie do zapłaty. W przypadku drugiej umowy groziło przedawnienie roszczeń podlegających windykacji i trzeba był śpieszyć się z wniesieniem sprawy do sądu. Pozwany wiedział o tym, że jeżeli nie zapłaci opłat, to umowa zostanie rozwiązana i powstanie obowiązek zapłaty powodowi pełnego wynagrodzenia. P. H. odnosił wrażenie, że pozwany rozumie przekazywane mu przez niego informacje. Zapoznał się z treścią umowy przed jej podpisaniem. Nie zgłaszał do niej żadnych zastrzeżeń.

Dowód: zeznania świadka P. H. (00:06:35 – 00:17:41 minuta

rozprawy z dnia 29.04.2019r.)

Pismem z dnia 19 kwietnia 2018r. powód wezwał dłużnika pozwanego (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. do zapłaty kwoty wyliczonej w załączonym wezwaniu do zapłaty. Do wezwania załączył również pełnomocnictwo pozwanego do prowadzenia windykacji wobec dłużnika.

Dowód: wezwanie do zapłaty z pełnomocnictwem (k. 18 – 19 akt), dowód

nadania i doręczenia wezwania (k. 20 akt)

W dniu 26 kwietnia 2018r. powód, w związku z zamiarem skierowania pozwu do sądu przeciwko dłużnikowi (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zwrócił się z prośbą do pozwanego o dokonanie wpłaty w łącznej kwocie 2.182 zł. Na kwotę tę składały się opłata sądowa od pozwu w wysokości 2.142 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 34 zł i opłata kancelaryjna za wydanie tytułu wykonawczego. Opłaty te wynikały z § 6 pkt 4 umowy windykacji roszczeń.

Dowód: wezwanie pozwanego do uiszczenia opłat z 26.04.2018r. (k.21 – 22

akt)

Po pisemnym wezwaniu pozwanego do zapłaty M. K. otrzymała polecenie skontaktowania się z pozwanym w celu uzyskania opłaty sądowej. Zadzwoniła do niego, jednakże nie odebrał telefonu. Kilka razy dzwoniła bezskutecznie. Wysłała sms-a z prośbą o pilny kontakt, jednakże na niego nie odpowiedział. Dopiero po wydaniu nakazu zapłaty udało się z nim porozmawiać. W czasie pierwszej rozmowy M. K. poinformowała pozwanego, że wydano wobec niego nakaz zapłaty. Zdenerwował się i chciał rozmawiać z P. H.. Nie zadeklarował, że zapłaci zobowiązanie. Od lipca 2018r. do stycznia 2019r. rozmawiała z nim przez telefon cztery razy ale nigdy nie zadeklarował spłaty zadłużenia. Miał pojawić się w siedzibie pozwanego, ale nie przyjechał. W stosunku do dłużnika pozwanego zostało wysłane jedynie wezwanie do zapłaty.

Dowód: zeznania świadka M. K. (00:17:41 – 00:26:49

minuta rozprawy z dnia 29.04.2019r. )

W dniu 30 kwietnia 2018r. powód ponownie wezwał pozwanego do zapłaty opłat wskazanych w piśmie z dnia 24 kwietnia 2018r. pod rygorem skorzystania przez powoda z uprawnienia wynikającego z § 6 pkt 8 zawartej umowy windykacji roszczeń pieniężnych, tj. pod rygorem wypowiedzenia umowy z prawem do przysługującego wynagrodzenia.

Dowód: pismo powoda do pozwanego z dnia 30.04.2018r. z dowodem

nadania listem poleconym (k. 23 – 24 akt)

W dniu 7 maja 2018r. powód, w związku z brakiem wpłaty zaliczki na poczet uiszczenia opłaty sądowej od pozwu i klauzulowej oraz skarbowej od pełnomocnictwa przez pozwanego na podstawie § 6 pkt 4 Umowy windykacji roszczeń pieniężnych, a tym samym w związku z rezygnacją pozwanego z prowadzenia dalszej procedury windykacyjnej, korzystając z uprawnienia wynikającego z § 6 pkt 8 Umowy oświadczył, że umowa ulega zakończeniu. Jednocześnie, wobec zakończenia umowy, na podstawie § 6 pkt 8 obciążył pozwanego należnym wynagrodzeniem w kwocie 7.871,25 zł i wezwał do jego zapłaty w terminie 7 dni. W przypadku braku zapłaty we wskazanym terminie sprawa miała zostać skierowana na drogę postępowania sądowego.

Dowód: oświadczenie o zakończeniu umowy i wezwanie do zapłaty (k.

16 akt), dowód nadania i doręczenia pisma (k.17 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadków P. H. i M. K..

Sąd pominął dowód z zeznań stron na podstawie art. 302 §1 k.p.c. albowiem strony dwukrotnie nie stawiły się na rozprawę prawidłowo wezwane pod rygorem pominięcia dowodu z ich zeznań.

Sąd zważył co następuje:

Strony zawarły umowę windykacji roszczeń pieniężnych będącą umową o świadczenie usług, do której, zgodnie z art. 750 kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Postępowanie dowodowe wykazało, że roszczenie powoda znajduje uzasadnienie w umowie łączącej strony, podpisanej dobrowolnie i świadomie przez pozwanego.

Pozwany przekazał do windykacji wierzytelność w kwocie 42.662,55 zł wynikającą z faktury VAT wystawionej wobec dłużnika (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K.. Zapewnił w umowie, że wierzytelność ta jest niesporna i wymagalna. Upoważnił powoda do podjęcia wszelkich działań określonych szczegółowo w umowie mających na celu wyegzekwowanie wierzytelności.

W § 6 pkt 8 umowy przewidziano, że pozwany miał obowiązek w terminie trzech dni od wezwania powoda uiścić opłatę sądową i skarbową w celu wniesienia do sądu pozwu przeciwko dłużnikowi. W przypadku nie uiszczenia wymaganych opłat powód mógł potraktować brak uiszczenia tych opłat jako rezygnację pozwanego z drogi sądowej i tym samym jako wypowiedzenie umowy przez pozwanego. O takich skutkach braku wpłaty żądanych kwot pozwany był informowany przez pozwanego zarówno przed podpisaniem umowy jaki i w piśmie z dnia 30 kwietnia 2018r.

Skoro pozwany nie uiścił żądanych opłat powód mógł, zgodnie z powołanym zapisem umowy potraktować ten brak wpłaty jako wypowiedzenie przez pozwanego zawartej umowy. W konsekwencji przysługiwało mu prawo do wynagrodzenia, zgodnie z treścią § 6 pkt 8 zdanie 3 umowy.

Przewidziane w § 5 umowy wynagrodzenie ustalono w kwocie 15% należności głównej wierzytelności przekazanej przez pozwanego do windykacji, powiększonej o podatek VAT, co odpowiada kwocie dochodzonej pozwem.

Powodowi za świadczone usługi należy się wynagrodzenie, a umowa ustaliła sposób jego zapłaty w zależności od przewidzianych w niej okoliczności. Pozwany przed podpisaniem umowy mógł zapoznać się z jej treścią, co również potwierdził własnoręcznym podpisem. Umowa przewidywała prowizyjną wysokość wynagrodzenia powoda w przypadku egzekucji roszczenia, a pozwany godził się je uiścić również w przypadku rozwiązania umowy przed rozpoczęciem etapu sądowego postępowania windykacyjnego.

Zapisy umowy w sposób jednoznaczny kształtują prawo powoda do żądania zapłaty przez pozwanego całości wynagrodzenia wobec rezygnacji pozwanego z drogi sądowej rozumianej jako wypowiedzenie umowy. Chronią one powoda przed ryzykiem poniesienia strat w związku z umową zawartą z pozwanym i zdaniem Sądu nie naruszają określonej w art. 353 ¹ k.c. zasady swobody umów. Nie sprzeciwiają się ani właściwości (naturze) stosunku ani ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zgodnie z art. 746 § 1 k.c. dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Powinien jednak zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia; w razie odpłatnego zlecenia obowiązany jest uiścić przyjmującemu zlecenie część wynagrodzenia odpowiadającego jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powoda, powinien także naprawić szkodę. Umowa stron uregulowała odmiennie w stosunku do powołanego przepisu, co jest dozwolone, obowiązek zapłaty wynagrodzenia. Pozwany zobowiązał się uiścić całe wynagrodzenie, a nie jego część odpowiadającą dotychczasowym czynnościom. Powód zawarł w umowie takie uregulowanie albowiem rezygnacja zleceniodawcy z umowy stanowi dla powoda ryzyko braku pokrycia poniesionych kosztów prowadzonej działalności gospodarczej i brak rekompensaty podjętych działań.

Zdaniem Sądu nie ma podstaw aby przyjmować, że takie uregulowanie umowne jest krzywdzące dla pozwanego, jest nadużyciem prawa przez powoda. Gdyby w umowie nie przewidziano takiego zapisu mogłaby trwać dalej, a gdyby powód zaangażował profesjonalnego pełnomocnika i wniósł sprawę do Sądu poniesione koszty mogłyby nie być powodowi zrekompensowane i naraziłyby go na straty. Zawarta w § 6 pkt 8 umowy zasada jej rozwiązania w przypadku nie pokrycia wydatków przez pozwanego stanowi przejaw dbałości powoda o interesy spółki. Pozwany nie musiał godzić się na taką treść umowy lub mógł umowy w ogóle nie podpisywać. Tymczasem pozwany podpisał aż dwie umowy z powodem i dążył, aby to powód ponosił wszelkie ryzyko egzekucji wierzytelności będącej przedmiotem windykacji. W momencie podpisywania umowy powód nie mógł mieć wiedzy, czy deklarowane przez pozwanego jako bezsporne wierzytelności rzeczywiście mu się należą. Taką wiedzę w większym stopniu miał pozwany. Trudno oczekiwać od powoda aby konstruując treść umowy chronił interes pozwanego przed swoim, oczekując jedynie lojalnego zachowania, gdy nawet groźba zapłaty pełnego wynagrodzenia nie przekonała jego kontrahenta do odpowiedzialnego współdziałania. Nałożenie na powoda obowiązku pokrywania wszystkich kosztów postępowania, które może zakończyć się rozstrzygnięciem oddalającym powództwo, powodującym straty dla jego przedsiębiorstwa, może być potraktowane jak zachwianie równowagi interesów stron.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez pozwanego zarzut naruszenia art. 5 k.c.

W stosunkach między profesjonalistami, w których wyjątkowo – zgodnie z utrwalonym poglądem orzecznictwa i doktryny – może zostać podniesiony zarzut z art. 5 KC, zasady współżycia społecznego rozumiane są nieco odmiennie. Chodzi tu więc raczej o oceny wynikające z zasad rzetelności kupieckiej. I tu jednak widoczne jest odesłanie do ocen o etycznym zabarwieniu. Dla przykładu więc, sprzeczne z zasadami współżycia społecznego jest działanie dłużnika, który – m.in. przez podjęcie pertraktacji – wywołał u wierzyciela przekonanie, iż dobrowolnie spełni świadczenie, jednak ostatecznie tego nie uczynił, podnosząc w postępowaniu sądowym zarzut przedawnienia roszczenia (por. wyr. SN z 27.6.2001 r., II CKN 604/00 , OSNC 2002, Nr 3, poz. 32).

Postępowanie dowodowe nie wykazało, aby przed podpisaniem umowy przedstawiciel powoda wywoływał u pozwanego przekonanie o odmiennej treści umowy, czy też uniemożliwił pozwanemu zapoznania się z jej treścią. Pozwany jest profesjonalistą, znającym znaczenie akceptacji podpisem treści zawartej umowy.

Powód prawidłowo wyliczył wysokość swojego wynagrodzenia, zgodnie z umową, powiększając je o podatek VAT.

Roszczenie powoda polegało więc uwzględnieniu.

Uwzględnieniu podlegało również żądanie powoda zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia wymagalności faktury.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tj. z dnia 10 maja 2016r. Dz.U. z 2016r. poz.684) w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione następujące warunki:

1)  wierzyciel spełnił swoje świadczenie,

2)  wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Przesłanką naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie jest popadnięcie dłużnika w stan opóźnienia. Przepis ten reguluje zasady naliczania odsetek za opóźnienie w stosunku do zobowiązań wynikających z transakcji handlowych, w których termin zapłaty oznaczono w umowie. Podstawy do naliczania odsetek za opóźnienie należy doszukiwać się w treści art. 481 §1 k.c., zgodnie z którym jeżeli bowiem dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie wynikającej z art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu i obciążono nimi w całości przegrywającego spór pozwanego. Na koszty które pozwany ma obowiązek zwrócić powodowi złożyła się opłata sądowa w kwocie 300 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone w kwocie 1.800 zł w oparciu o § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz.1804 ze zm.) wraz z opłatą skarbową w wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś