Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z o.o. z siedzibą w W., domagał się zasądzenia od pozwanego Ł. K. kwoty 486,53 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, jednak nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że jego poprzednik prawny - (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. zawarł z pozwanym umowę pożyczki, za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Pozwany nie spełnił świadczenia wynikającego z tej umowy, w ustalonym terminie tj. do dnia 14 lipca 2014 r. Powód zaznaczył, że nabył wskazaną wierzytelność na podstawie ciągu umów cesji wierzytelności (pozew k. 4-5).

W odpowiedzi na pozew pozwany Ł. K. wskazał, że nie zawierał umowy z (...) spółka z o.o. z siedzibą w W., ani z żadnym innym podmiotem. Podkreślił, że było 10 prób wyłudzenia pożyczek na jego szkodę, z których 7 zostało negatywnie zweryfikowanych, a tylko powód ma roszczenia w stosunku do pozwanego. Podkreślił, że nie ponosi odpowiedzialności za wadliwy system weryfikacji klientów przez powoda. Zaznaczył, że złożył zawiadomienie do Prokuratury Rejonowej w Płocku (odpowiedź na pozew k.55-58).

S ąd Rejonowy, ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód wywodził swe żądanie, z zawartej z pozwanym przez swego poprzednika prawnego, umowy pożyczki.

Podstawą prawną tak sformułowanego żądania jest art. 509 § 1 k.c., który stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl zaś § 2 powołanego uregulowania wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zastosowanie do wskazanej umowy pożyczki, znajdują unormowania zawarte w ustawie o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. (Dz.U.2016.1528 j.t. ze zm., dalej jako: u.k.k.). Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.k.k. przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym – w myśl art. 3 ust. 2 pkt 1 u.k.k.- za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności min. umowę pożyczki.

W ocenie Sądu, powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie ze względu na niewykazanie przez powoda już samego faktu zawarcia umowy pożyczki z pozwanym przez swego poprzednika prawnego. Jak zaznaczono pozwany zakwestionował ten fakt wskazując, że jest osobą poszkodowaną w wyniku przestępstw polegających na wyłudzeniu kredytów przy wykorzystaniu jego danych osobowych. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w dokumentach urzędowych złożonych przez pozwanego. Z treści zaświadczenia wydanego przez Wydział Kryminalny Komendy Miejskiej Policji w B. nr RSD 111/16 z dnia 20 grudnia 2017 r. (k.83), wynika mianowicie, że organ ten prowadzi, pod nadzorem Prokuratury Okręgowej w Katowicach, postępowanie przygotowawcze PO 1DS 9.2017, RSD 111/16, przeciwko D. i E. M., podejrzanym o dokonanie szeregu przestępstw z art. 190 par. 2 k.k. i innych. W toku tego postępowania ustalono, że jedną z osób pokrzywdzonych w wyniku procederu dokonywanego przez podejrzanych jest Ł. K.. Ustalono, że sprawcy po wyłudzeniu danych pokrzywdzonego za pomocą rachunku bankowego założonego na jego dane zaciągnęli pożyczki min. w (...) spółka z o.o. Powyższe znajduje potwierdzenie także w piśmie Prokuratury Okręgowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2018 r. (k.88), w którym wskazano, że zarówno (...) spółka z o.o., jak i pozwany Ł. K. mają w postępowaniu karnym status pokrzywdzonego. W piśmie tym wskazano również, że (...) spółka z o.o. winna zwrócić się do Prokuratury, bowiem opisane zdarzenia jak i szkoda z nich powstała są objęte postępowaniem karnym i zostały ustalone osoby będące sprawcami.

W ocenie Sądu, wskazany materiał dowody pozwala na jednoznaczne ustalenie, że pozwany nie był stroną umowy pożyczki, z której powód wywodzi żądania zgłoszone w niniejszej sprawie, a zatem nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania z niej wynikające. W konsekwencji powództwo podlegało oddaleniu w całości.