Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

30 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Aleksandra Grzelak – Kula

Protokolant Gabriela Krakowiak

po rozpoznaniu na rozprawie 30 maja 2019 r.

s p r a w y D. B.

PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 1 grudnia 2018 roku ok godz. 13:20 w J., woj. (...), na ul. (...) II na drodze publicznej kierował pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) i na skutek niezachowania należytej ostrożności doprowadził do zderzenia z pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...), czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla T. B., T. B. (1) i Ł. F.

tj. o czyn z art. 86 § 1 k.w.;

I.  uznaje obwinionego D. B. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierza mu karę grzywny w wysokości 220 (dwustu dwudziestu) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 30 zł.

Sygn. akt II W 221/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

1 grudnia 2018 r. D. B. prowadził samochód F. (...) o nr rej. (...) ulicą (...) II w J.. Razem z nim podróżowała żona T. B. (2) i dziecko T. B. (1). D. B. jechał pasem do jazdy na wprost. Przed nim i na pasie obok, również do jazdy na wprost, poruszały się inne samochody, było duże natężenie ruchu. Przed skrzyżowaniem z ulicą (...), w czasie gdy kierowcy jadący na wprost mieli zielone światło, z pasa do skrętu w prawo zaczął wjeżdżać na pas, po którym jechał D. B., bus V. (...) o nr rej. (...) prowadzony przez Ł. F.. W międzyczasie światło z zielonego zmieniło się na czerwone i samochody znajdujące się przez D. B. zaczęły zwalniać. W tym samym czasie Ł. F. kontynuował wjazd na pas zajmowany przez D. B., a po chwili zatrzymał się. Mimo że światło było czerwone, a samochody zatrzymały się, D. B. nie zatrzymał się, lecz przyśpieszył i uderzył w busa. Spowodował otarcia i wgniecenia w obu samochodach.

dowód: nagranie k. 29

protokoły oględzin pojazdów k. 14-15, 16-17

karta zdarzenia drogowego k. 18

D. B. ma 37 lat, jest żonaty, na utrzymaniu ma dziecko. Pracuje w (...) i zarabia 3000 zł miesięcznie. Nie był karany za wykroczenia przeciwko przepisom ruchu drogowego.

dowód: oświadczenie k. 45

informacja k. 50

Sąd zważył, co następuje:

Obwiniony nie składał wyjaśnień, a zatem ustalenia co do przebiegu zdarzenia sąd oparł o nagranie kolizji. Jest to dowód w pełni obiektywny i wystarczający do poczynienia tych ustaleń. Z nagrania wynika, że D. B. cały czas jechał tym samym pasem ruchu, zaś przed krzyżowaniem z sygnalizacją świetlną z prawego pasa zaczął wjeżdżać bus. Z pewnością nie był to prawidłowy ani kulturalny manewr, lecz w chwili, w której samochody jadące przed obwinionym, w tym bus, który wjechał na zajmowany przez niego pas, zaczęły zwalniać i zatrzymywać się z uwagi na zmianę światła z zielonego na czerwone, obwiniony nie zatrzymał się, lecz przyśpieszył i uderzył w busa.

Sąd dał wiarę nagraniu, ponieważ oddaje przebieg zdarzenia zgodny z rzeczywistością. Sąd ocenił jako wiarygodne również pozostałe dokumenty, tj. kartę zdarzenia drogowego i protokoły oględzin pojazdów. Nie były one kwestionowane przez strony, sąd również nie dostrzegł powodów, aby je podważać.

D. B. nie zachował należytej ostrożności polegającej na utrzymywaniu odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu (art. 19 ust. 2 pkt 3 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym). Mimo że kierowca busa wykonał nieprawidłowy manewr, nie zwalniało to D. B. od przestrzegania tej zasady. Należy na marginesie wskazać, że za popełnione przez siebie wykroczenie Ł. F. został już ukarany mandatem, zaś w tym postępowaniu sąd rozstrzygał jedynie o odpowiedzialności D. B.. Opisanym zachowaniem D. B. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla przewożonych przez siebie pasażerów oraz dla Ł. F.. Jego postępowanie doprowadziło bowiem do zderzenia pojazdów, do zakłócenia normalnego toku jazdy, skutkowało powstaniem uszkodzeń w obu pojazdach. Obwiniony wypełnił zatem znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 k.w.

Stopień społecznej szkodliwości tego wykroczenia jest niewielki. Na jego zmniejszenie wpływa przede wszystkim to, że D. B. prowadził samochód prawidłowo, tj. prawym pasem ruchu, a do naruszenia zasad ostrożności przez niego doszło w wyjątkowej sytuacji, gdy został zaskoczony manewrem innego kierowcy. Na zaostrzenie tej oceny wpływ ma fakt spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa trzech osób.

Orzekając karę sąd kierował się tym, że D. B. nie był dotychczas karany za wykroczenia, a także okolicznościami, w jakich doszło do naruszenia przez niego przepisów. W chwili zdarzenia panował duży ruch, obwiniony przestrzegając zasad poruszał się prawidłowym pasem ruchu. Widząc spory samochód, którego kierowca nie chciał czekać i bezpardonowo zaczął wjeżdżać tuż przed obwinionego, zareagował emocjonalnie, lecz nieprawidłowo w świetle przepisów ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Jego działanie przyniosło skutek w postaci zderzenia się dwóch pojazdów. To obwiniony był jedyną osobą, która w tamtym momencie mogła uniknąć doprowadzenia do kolizji, ponieważ Ł. F. zatrzymał się z uwagi na czerwone światło i stojące przed nim pojazdy. Kara 220 zł grzywny jest karą odpowiednią i sprawiedliwą za dokonane naruszenie.

Od obwinionego zasądzono na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 120 zł oraz opłatę w kwocie 30 zł. Opłata wynosi 10% od orzeczonej grzywny, nie mniej jednak niż 30 zł. Łączna kwota tych kosztów w świetle zarobków obwinionego nie będzie stanowić dla niego nadmiernego obciążenia i powodować uszczerbku w utrzymaniu siebie i rodziny.