Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 17 czerwca 2019 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. G. w dniu 19 grudnia 2018 r. spożywał alkohol w postaci whisky i piwa. W dniu 20 grudnia 2018 r. oskarżony miał umówioną wizytę w Banku w W., Bank wypowiedział kredyt jego firmie i oskarżony chciał uzyskać możliwość restrukturyzacji zadłużenia. R. 20 grudnia 2018 r. oskarżony wyjechał swoim samochodem marki L. o nr rej. (...) z K., zamierzał dojechać do W., co oznaczało, że miał do przejechania około 20 km. Oskarżony został zatrzymany przez patrol Policji do kontroli drogowej w miejscowości Ł. na ul. (...). Funkcjonariusz Policji, który zatrzymał oskarżonego poddał go badaniu trzeźwości. W wyniku badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 0,56 mg/l o godzinie 6.44, drugie badanie o godzinie 7.05 wskazało 0,49 mg/l, trzecie o godzinie 7.25 wskazało 0,41 mg/l alkoholu, a czwarte wykonane o godzinie 7.44 wskazało 0,35 mg/l w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 29,74v,82v),

- zeznania A. P. (k.19,75),

- zeznania M. P. (k.82),

- protokół użycia alkosensora (k.6),

- protokół użycia alkometru (k.7).

Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień (k.29). Podczas rozprawy przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.74v,82v). Stwierdził, że w dniu 19 grudnia 2018 r. przygotowywał raporty do Banku, bo Bank wypowiedział kredyt firmie, chciał przeprowadzić restrukturyzację bankową. Wieczorem wypił 2 piwa oraz 100-150 ml whisky. Wstał rano, miał jechać do Banku zaprezentować materiały, był to dla niego duży stres. Tego dnia nie czuł, że był pod wpływem alkoholu. Uważa, że prowadzenie samochodów pod wpływem alkoholu jest karygodne. Zatrzymał go policjant i też był zdziwiony, że był pod wpływem alkoholu. Chciał jechać do W., gdyby tam dojechał, wówczas przejechałby około 20 km.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której podał, że prowadził samochód w stanie nietrzeźwości i został wówczas zatrzymany przez Policję, gdyż ta część jego wyjaśnień jest logiczna, rzeczowa i znajduje potwierdzenie w zeznaniach A. P. (k.19,75) i M. P. (k.82), protokole użycia alkosensora (k.6) i protokole użycia alkometru (k.7). Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonego, w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i przekonywał, że nie odczuwał działania alkoholu przed podjęciem jazdy samochodem i nie był świadomy, że znajdował się wówczas w stanie nietrzeźwości. Ta część wyjaśnień oskarżonego jest bowiem sprzeczna z wiarygodną częścią tych wyjaśnień, zeznaniami A. P. (k.19,75) i M. P. (k.82), protokołem użycia alkosensora (k.6) i protokołem użycia alkometru (k.7). Należy zwrócić uwagę, że oskarżony w czasie prowadzenia samochodu znajdował się pod wpływem 0,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (k.6). Jest to znaczny stan nietrzeźwości i z pewnością oskarżony wiedział, że był wówczas pod wpływem alkoholu, choć mógł przypuszczać, że stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu było niższe. Ustawodawca przewidział odpowiedzialność karną za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości, a nie od tego czy prowadzący pojazd czuł się „dobrze” lub nie przypuszczał, że był w stanie nietrzeźwości.

A. P. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.19), że w dniu 20 grudnia 2018 r. pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym, około godziny 6.40 zatrzymał do kontroli drogowej kierującego samochodem L.. Kierowcę przebadano na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, z wynikami pozytywnymi. Podczas rozprawy zeznał (k.75), iż pół roku temu miał służbę z sierżantem sztabowym M. P.. Około godziny 6-ej został zatrzymany na ul. (...) kierujący samochodem L.. Kierujący został przebadany na alkoblow, zaświeciła się czerwona lampka, potem był przebadany alkosensorem.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach M. P. (k.82), protokole użycia alkosensora (k.6) i protokole użycia alkometru (k.7).

Świadek M. P. zeznał (k.82), że oskarżony jechał samochodem, został zbadany na trzeźwość. Oskarżony podczas zatrzymania zachowywał się dobrze, był kulturalny, wykonywał wszystkie polecenia.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach A. P., protokole użycia alkosensora (k.6) i protokole użycia alkometru (k.7).

Sporządzone w toku postępowania dokumentów wymienionych na k. 82v zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Udział w ruchu drogowym, a zwłaszcza prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym wymaga rozwagi i zachowania ostrożności, by uniknąć wszelkich zagrożeń bezpieczeństwa w tym ruchu. Ruch lądowy odbywa się różnymi pojazdami i na różnych drogach, ale każdy z uczestników ruchu obowiązany jest przestrzegać przepisów i zasad bezpiecznego korzystania z drogi. Podstawowym wymogiem przed osobami, które chcą prowadzić pojazdy mechaniczne jest trzeźwość w czasie prowadzenia takiego pojazdu.

Oskarżony w dniu 20 grudnia 2018 r. naruszył podstawowy warunek bezpiecznego uczestnictwa w ruchu lądowym w postaci obowiązku trzeźwości uczestników ruchu, wyrażonego w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Oskarżony prowadził pojazd mechaniczny z K. do W., miał do przejechania około 20 km, choć w ogóle nie powinien uczestniczyć w ruchu drogowym, a znajdował się w stanie znacznej nietrzeźwości, gdyż stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiło 0,56 mg/l (uwzględniając pierwszy wynika badania – k. 2), poruszał się drogą lokalną. Stan nietrzeźwości spowodował, że stwarzał potencjalne zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego i naruszył obowiązek ustawowy. Czyn przypisany oskarżonemu polegał na tym, że poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, który ustalony został przez ustawodawcę w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. na 0,25 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza. Oskarżony przekroczył ten ustawowy próg trzeźwości ponad dwukrotnie.

Nie może zatem budzić wątpliwości, że czyn oskarżonego powinien być zakwalifikowany jako występek z art. 178a § 1 k.k.

Oskarżony ma 44 lata, jest żonaty, ma na utrzymaniu córkę w wieku 4 lat, zdobył wykształcenie średnie, prowadzi działalność gospodarczą i zarabiał około 8.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 74), nie był karany (k.78), popełnił wcześniej 4 wykroczenia w ruchu drogowym (k.69). Wywiad środowiskowy wobec niego jest pozytywny, ze względu na ustabilizowaną sytuację życiową, brak nałogów i przestrzeganie zasad współżycia społecznego (k.65-67).

Analizując całokształt okoliczności niniejszej sprawy, Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu i wina nie były znaczne, ze względu na incydentalne działanie oskarżonego, podjęcie prowadzenia samochodu w sytuacji, gdy jechał rano na ważne spotkanie związane z restrukturyzacją zadłużenia oraz wyrażoną przez niego skruchę.

Oskarżony nie był karany (k.78), prowadzi ustabilizowany tryb życia, osiąga sukcesy w pracy, leczy się na przewlekłe zapalenie ucha, przebył trzy operacje (65-67). Wobec czego zachodzi wobec niego uzasadnione przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki Sąd uznał, że warunkowe umorzenie postępowania będzie wystarczające do skłonienia oskarżonego do przestrzegania porządku prawego w przyszłości. Okres dwóch lat próby powinien wystarczyć do weryfikacji prognozy pozytywnego zachowania oskarżonego. Orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym jest konieczne, dla wychowawczego oddziaływania wobec oskarżonego i ogółu kierowców. Za orzeczeniem tego środka na okres jednego roku przemawia incydentalne działanie oskarżonego i wyraźnie mający stan nietrzeźwości podczas kolejnych badań (k.6,7).

Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 złotych (odpowiadającej miesięcznemu wynagrodzeniu w korzystnym finansowo miesiącu –k. 74) dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania postępowania karnego wobec niego i innych osób, które prowadzą pojazdy mechaniczne.

Oskarżony utrzymuje niemałe wynagrodzenie, wobec czego zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie V wyroku zasądzono od niego obowiązek zwrotu kosztów sądowych.