Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VIII Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodnicząca – Sędzia SO Małgorzata Kończal (spr.),

Sędziowie: SO Jadwiga Siedlaczek, SO Marek Lewandowski

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2019 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w G.

z udziałem T. J. i A. J.

o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu

na skutek zażalenia wierzyciela

na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 21 listopada 2018 r.

sygn. akt X Co 1837/18

postanawia: oddalić zażalenie.

/SSO Jadwiga Siedlaczek/ /SSO Małgorzata Kończal / /SSO Marek Lewandowski/

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 listopada 2018 r. Sąd Rejonowy w Toruniu oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu i obciążył kosztami postępowania wierzyciela.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że klauzula wykonalności jest zezwoleniem sądu na prowadzenie egzekucji z majątku dłużnika i stwierdzeniem, że obowiązek objęty treścią tytułu egzekucyjnego podlega wykonaniu. W wypadku nadawania klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu zakres kognicji sądu jest ograniczony do zbadania występowania przesłanek procesowych, ustalenia, czy dany akt nadaje się do wykonania w drodze egzekucji, czy wystąpiło zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie tytułu egzekucyjnego. Dalej Sąd Rejonowy wskazał, że w § 4 i 5 aktu notarialnego, którego dotyczy wniosek T. J. i A. J. oświadczyli, że poddają się egzekucji na podstawie art. 777§1 pkt 5 k.p.c. wprost z tego aktu, co do obowiązku zapłaty na rzecz spółki Fundusz (...) Spółka z o.o. w W. sumy pieniężnej do kwoty 413.000zł. Dłużnicy oświadczyli, iż zdarzeniem, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku będzie otrzymanie wezwania do zapłaty, nadanego listem poleconym w placówce operatora wyznaczonego, w terminie wskazanym w wezwaniu do zapłaty.

Zdaniem Sądu Rejonowego, wnioskodawca nie wykazał, że zaszło zdarzenie, od którego zaistnienia strony uzależniły wykonanie obowiązku, z treści aktu wynika jednoznacznie, że musi to być otrzymanie wezwania do zapłat. Tymczasem do wniosku załączono tylko dowód nadania takiego pisma na poczcie. Brak jest dowodu, że dłużnicy otrzymali wymagane wezwanie.

Sąd Rejonowy, uznając, iż przedstawiony akt notarialny nie nadaje się do egzekucji, na podstawie art. 777 § 1 pkt 5 k.p.c. orzekł jak w sentencji, o kosztach postępowania rozstrzygając zgodnie z art. 770 k.p.c.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył wierzyciel zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie oraz przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

-błąd w ustaleniach faktycznych polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że jedynie fizyczne odebranie wezwań do zapłaty przez dłużników spełniać będzie warunki nadania klauzuli wykonalności na akt notarialny, podczas gdy strony pozostawały w stałych stosunkach gospodarczych, a dłużnicy zobowiązali się do powiadomienia powoda o każdej zmianie min. adresu dla korespondencji, a w przypadku niewykonania tego zobowiązania wszelka korespondencja kierowana jest pod dotychczasowy adres i uważana za prawidłowo nadaną ze wszystkimi konsekwencjami,

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 61 k.c.

W uzasadnieniu skarżący wskazywał między innymi, że dłużnicy unikają odbierania korespondencji, a zgodnie z art. 61 k.c. nie jest konieczne, dla skuteczności złożonego oświadczenia woli innej osobie, by adresat tego oświadczenia zapoznał się z treścią pisma. Fakt, że z tego zrezygnował pozostaje bez wpływu na skuteczność złożenia oświadczenia woli. Skarżący przyznał, że dowód nadania listu poleconego nie jest wprawdzie dowodem doręczenia go adresatowi, lecz jest „dowodem prima facie[ łac. na pierwszy rzut oka]”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Na wstępie wskazać trzeba, że Sąd Okręgowy w pełni podziela rozważania prawne Sądu I instancji, dotyczące art. 777 § 1 pkt 5 k.p.c., który stanowi podstawę wniosku o nadanie w niniejszej sprawie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu.

Podkreślić należy, że zakres kognicji sądu w tym postępowaniu jest ograniczony do
zagadnień proceduralnych, tj. zbadania występowania przesłanek procesowych,
ustalenia, czy określony akt spełnia wymagania przewidziane w przepisach dla
danego rodzaju tytułu egzekucyjnego, stwierdzenia, czy dany akt, ze względu na
swoją treść, nadaje się do wykonania w drodze egzekucji, oraz ustalenia, czy
wystąpiło zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie tytułu egzekucyjnego.

W niniejszej sprawie skarżący w istocie nie przedstawił jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego spełnienie wymogu niezbędnego dla zaopatrzenia aktu notarialnego w klauzulę wykonalności, a poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia, co do nie niewykazania, że zaszło zdarzenie, od którego zaistnienia strony uzależniły wykonanie obowiązku, zostało w zasadzie przyznane w zażaleniu. Skarżący przyznał bowiem wprost, że dowód nadania nie jest dowodem doręczenia, chociaż jego zdaniem jest takim dowodem „prima facie”. Wbrew jednak twierdzeniom skarżącego, dowód nadania wcale „prima facie” nie jest dowodem doręczenia. Użycie tego łacińskiego sformułowania, do nieadekwatnego do okoliczności sprawy wywodu, wskazuje na całkowite niezrozumienie przez skarżącego zwrotu „na pierwszy rzut oka”. Ponadto, wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd I instancji wcale nie uzależnił spełnienia warunków do nadania klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu od wymogu fizycznego odebrania wezwań do zapłaty przez dłużników.

Tymczasem poza sporem pozostaje, że do wniosku załączono tylko dowód nadania pism na poczcie. Brak jest natomiast dowodu, że dłużnicy otrzymali wymagane wezwania, czyli że wezwania te do nich dotarły. Przy czym nie chodzi już nawet o to, czy je faktycznie odebrali, ale czy w ogóle mogli je odebrać. Skoro wierzyciel nie przedstawił wymaganego dowodu otrzymania wezwania, zasadnie Sąd I instancji oddalił wniosek.

Dlatego też odnoszenie się do obszernego wywodu skarżącego dotyczącego zarówno skutków nieodebrania wezwania, doręczeń zastępczych, czy wykładni art.61 k.c. jest zbędne. Zarzuty te mogłyby być przedmiotem rozważań, gdyby skarżący załączył, chociażby do zażalenia, potwierdzenia odbioru, czy zwrócone przesyłki.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że zarzuty zażalenia są bezprzedmiotowe i jako takie nie podważają zasadności zaskarżonego postanowienia.

Sąd Okręgowy oddalił zatem zażalenie na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., jako bezzasadne.

/SSO Jadwiga Siedlaczek/ /SSO Małgorzata Kończal / /SSO Marek Lewandowski/