Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2019 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska-Szota

Protokolant: stażysta Kamila Kupiec

po rozpoznaniu 28 sierpnia 2019 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę 3 260,95 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda G. K. kwotę 2 260,95 zł (dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt złotych 95/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2017 roku;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 087,89 zł (tysiąc osiemdziesiąt siedem złotych 89/100) tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku stronie pozwanej kwotę 177,17 zł (sto siedemdziesiąt siedem złotych 17/100) tytułem brakujących kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć stronie pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku z zasądzonego w pkt I roszczenia kwotę 79,60 zł (siedemdziesiąt dziewięć złotych 60/100) tytułem brakujących kosztów sądowych.

(...)

UZASADNIENIE

Powód G. K. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 3 260,95 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podał, że w dniu 10 kwietnia 2017 r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doszło do naruszenia jego dóbr osobistych w postaci rozstroju zdrowia, naruszenia prawa do wypoczynku i wolności osobistej, ponadto w związku z podjętym leczeniem poniósł wydatki w kwocie 260,95 zł. Powód wskazał, że zgłosił szkodę stronie pozwanej, która odmówiła przyznania mu jakichkolwiek świadczeń.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwana wskazała, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego nie znalazła podstaw do przyjęcia odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 10 kwietnia 2017 r., bowiem analiza dokumentacji medycznej powoda, poparta wynikami obiektywnych badań diagnostycznych (...) oraz badań przeprowadzonych przez lekarzy specjalistów, wykazała, iż w ustalonych okolicznościach nie mogło dojść do jakichkolwiek uszkodzeń ciała czy rozstroju zdrowia (brak następstw szkody). Pozwana zakwestionowała nadto żądanie dotyczące odsetek ustawowych, uznając, że ich ewentualne przyznanie uzasadnione jest dopiero od daty wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 kwietnia 2017 r. powód uczestniczył w wypadku drogowym, którego sprawca posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczność bezsporna

Po wypadku powód zgłosił się do (...) Centrum Medycznego S.A. w P., gdzie stwierdzono u niego powierzchowne urazy innych części szyi, zalecając noszenie kołnierza S. przez okres 3 tygodni, kontrolę w poradni ortopedycznej i doraźne stosownie środków przeciwbólowych. W związku z odczuwanymi dolegliwościami powypadkowymi powód został skierowany do poradni neurologicznej i urazowo - ortopedycznej oraz podjął rehabilitację.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego - k. 14 - 15

- skierowania do poradni specjalistycznych - k. 16, 19

- skierowanie do poradni diagnostycznej - k. 17

- skierowanie na zabiegi fizjoterapeutycznie - k. 18

- informacja dla lekarza kierującego - k. 20

- historia choroby - k. 76 - 79

- karta indywidualnej opieki pielęgniarskiej - k. 82 - 83

- skala punktowa oceny ryzyka upadku chorego - k. 84

- karta zaleceń lekarskich - k. 85

- wynik badania radiologicznego - k. 86

W związku z podjętym leczeniem powypadkowym powód poniósł wydatki w łącznej kwocie 250,95 zł, w tym zakup kołnierza ortopedycznego i środków farmakologicznych - 60,95 zł oraz zabieg fizykoterapeutyczny - 200 zł.

Dowód:

- faktura VAT nr (...)/NowaRuda - k. 34

- rachunek nr (...) - k. 37

Pismem z dnia 10 maja 2017 r. powód zgłosił szkodę stronie pozwanej, która po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego odmówiła przyznania świadczeń, wskazując, że na podstawie analizy dokumentacji medycznej i przeprowadzonych badań lekarskich nie stwierdzono, by zdarzenie z 10 lipca 2017 r. spowodowało jakiekolwiek następstwa. Mimo wezwania pozwanej do wypłaty zadośćuczynienia oraz zwrotu kosztów leczenia, podtrzymała ona swoje dotychczasowe stanowisko.

Okoliczności bezsporne

Po wypadku powód uskarżał się na bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i szyjnym, miał ograniczoną ruchomość kręgosłupa, posiniaczone ręce i odczuwał bóle karku. Powód nie mógł wykonywać wszystkich czynności domowych, samemu się podnosić ani uczestniczyć przez kilka miesięcy w zawodach wędkarskich, które były jego pasją. Celem złagodzenia dolegliwości nosił kołnierz ortopedyczny, który dodatkowo ograniczał jego sprawność, zażywał środki przeciwbólowe i stosował maści. Na rehabilitację i wizyty lekarskie powoda woziła jego siostra. Powód przez dwa tygodnie przebywał na zwolnieniu lekarskim. Przed zdarzeniem powód nie miał problemów z kręgosłupem. Po powrocie do pracy powód nadal odczuwał dolegliwości bólowe i koledzy pomagali mu dźwigać ciężkie przedmioty.

Dowód:

- zeznania świadka M. K. - k. 95

- zeznania świadka M. C. - k. 95 verte - 96

- przesłuchanie powoda - k. 96

W wyniku wypadku z dnia 10 kwietnia 2017 r. powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego będącego następstwem mechanizmu przerostnego (ekstensyjnego), do którego doszło wskutek gwałtownego wyhamowania i zderzenia samochodu. Skutkami zdrowotnymi odczuwanymi w czasie około kilku/kilkunastu tygodni były ograniczenia ruchomości, odprostowanie fizjologicznej lordozy szyjnej i wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych oraz ból. U powoda nie doszło do urazu typu „whiplash”, czyli o podwójnym mechanizmie, najczęściej obserwowanego w sytuacji najechania na tył samochodu przez inny samochód. Nie doszło też do ciężkich uszkodzeń kolumny kręgosłupa z destabilizacją, rozstroju zdrowia ani do uszczerbku na zdrowiu, natomiast obecne do dnia dzisiejszego objawy przemawiają za progresją istniejących w odcinku szyjnym zmian zwyrodnieniowych (co potwierdza wynik badania (...)) niż zmian pourazowych. Powrót do stanu zdrowia sprzed zdarzenia nie jest możliwy, jednakże z uwagi na wiek powoda i progresu zmian zwyrodnieniowych. Stan zdrowia powoda nie uzasadniał bezwzględnej opieki osób trzecich tj. nie zaobserwowano niezdolności do samodzielnej egzystencji. Obecny stan zdrowia powoda jest dobry i nie wymaga on leczenia.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu (...) - k. 107 - 111

Kolizja z dnia 10 kwietnia 2017 r. nie wpłynęła zaburzająco na codzienną aktywność powoda, skłoniła go jednak do podjęcia pozytywnej refleksji nad zdarzeniem i życiem. Powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu, rozstroju zdrowia, nie korzystał z pomocy psychologa ani psychiatry, nie miał problemów ze snem, nie korzystał z leków uspokajających czy nasennych. Stres doznany przez powoda w związku ze zdarzeniem miał charakter fizjologiczny, który nie skutkował ani zaburzeniami adaptacyjnymi ani zaburzeniami stresu ostrego ani innymi poważniejszymi lub odległymi zaburzeniami upośledzającymi codzienne funkcjonowanie powoda. Zgłaszany przez powoda ból nie wpłynął na jego codzienne samopoczucie i nastrój, gdyby tak było, szukałby innej pomocy medycznej lub psychologicznej, czy też zostałby skierowany do innych lekarzy specjalistów. Wypadek nie ograniczył codziennej aktywności powoda i nie wymusił zmiany jego planów życiowych - 3 czerwca 2017 r. powód zawarł związek małżeński. U powoda nie stwierdzono też zaburzeń lękowych o charakterze neurotycznym lub innych zaburzeń emocjonalnych czy nastroju o charakterze depresyjnym.

Dowód: opinia sądowo - psychologiczna sporządzona przez biegłą sądową z zakresu psychologii W. H. - k. 125 - 129

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części tj. co do kwoty 2 260,95 zł.

W przedmiotowej sprawie poza sporem między stronami był fakt zaistnienia w dniu 10 kwietnia 2017 r. kolizji z udziałem powoda. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia przyjęła swoją odpowiedzialność, zakwestionowała jednak zasadność roszczenia dochodzonego pozwem w kontekście braku rozstroju zdrowia i uszczerbku na zdrowiu powoda.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie były przepisy art. 444 § 1 k.c. i 445 § 1 k.c. które stanowią, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Wskazanie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu powoda pozostającego w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją drogową wymagało wiadomości specjalnych z zakresu ortopedii - traumatologii i psychologii, dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych tej specjalności.

Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski zawarte w wydanych przez biegłych opiniach, które są rzetelne, fachowe i logiczne oraz zostały sporządzone w oparciu o dokumentację medyczną powoda, wywiady lekarskie i bezpośrednie badania powoda. Ustalenia dokonane przez biegłych jednoznacznie wskazują, że w wyniku wypadku z dnia 10 kwietnia 2017 r. nie doszło u powoda do żadnych zaburzeń psychicznych, zaś pod względem ortopedycznym stwierdzony uraz skrętny kręgosłupa szyjnego nie skutkował rozstrojem zdrowia ani uszczerbkiem na zdrowiu. Odczuwanymi skutkami zdrowotnymi w okresie kilku/kilkunastu tygodni po zdarzeniu były ograniczenia ruchomości, odprostowanie fizjologicznej lordozy szyjnej, wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych oraz ból. Obecne do dnia dzisiejszego objawy przemawiają jednak za progresją istniejących w odcinku szyjnym zmian zwyrodnieniowych niż zmian pourazowych, natomiast powrót do stanu zdrowia sprzed zdarzenia nie jest możliwy, ale z uwagi na wiek powoda i w/w progresu zmian zwyrodnieniowych. Dodatkowo, biegły z zakresu ortopedii - traumatologii wskazał, że stan zdrowia powoda nie uzasadniał bezwzględnej opieki osób trzecich, a jego obecny stan zdrowia jest dobry i nie wymaga on leczenia.

Biegła z zakresu psychologii stwierdziła, że stres doznany przez powoda w związku ze zdarzeniem miał charakter fizjologiczny i nie skutkował zaburzeniami adaptacyjnymi, zaburzeniami stresu ostrego ani innymi poważniejszymi zaburzeniami, które upośledzałyby codzienne funkcjonowanie powoda. Wypadek nie ograniczył też codziennej aktywności powoda i nie wymusił zmiany jego planów życiowych, o czym świadczy okoliczność zawarcia w dniu 3 czerwca 2017 r. związku małżeńskiego. W wyniku badania psychologicznego nie wykazano również zaburzeń lękowych o charakterze neurotycznym czy innych zaburzeń emocjonalnych bądź nastroju o charakterze depresyjnym.

W świetle wyczerpujących i jednoznacznych ustaleń poczynionych przez biegłą sądową z zakresu psychologii, Sąd uznał dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej za zbędne i niecelowe, z tych względów oddalił wniosek powoda w tym zakresie. Zastrzeżenia powoda do opinii są niczym nie uzasadnione, bowiem biegła w sposób należyty uzasadniła wnioski wynikające z opinii.

Dokonując oceny stanu zdrowia powoda po wypadku, Sąd miał także na względzie zeznania powoda oraz świadków. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań świadków, uznając je za logiczne, koherentne i przydatne w niniejszym postępowaniu. Z zeznań tych wynika, że zdarzenie z 10 kwietnia 2017 r. skutkowało negatywnymi konsekwencjami dla funkcjonowania powoda w codziennym życiu. Świadek M. K. jako żona powoda, wspólnie z nim zamieszkująca, niewątpliwie była obserwatorem występujących u powoda niedogodności związanych z jej cierpieniami fizycznymi i ograniczeniami. Dodatkowo, świadek M. C. będąca siostrą powoda i pozostająca z nim w dobrych i bliskich relacjach również doświadczyła negatywnych skutków zdarzenia, chociażby zawożąc powoda na wizyty lekarskie czy zabiegi fizjoterapeutyczne.

Należy mieć na względzie, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych (takich właśnie jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp.

Nie ulega wątpliwości, że przedmiotowego wypadku nie sposób uznać za poważny w kontekście doznanych przez powoda urazów oraz braku uszczerbku na zdrowiu, niemniej odczuwane przez powoda dolegliwości bólowe czy ograniczenia ruchomości, o których wypowiedział się biegły ortopeda, jak i czasowe (choć krótkotrwałe) wyłączenie z życia zawodowego i niemożność realizowania swojej pasji, były dla powoda źródłem cierpienia.

W oparciu o powyższe ustalenia, Sąd uznał, że adekwatnym zadośćuczynieniem do krzywdy, jakiej doznał powód będzie kwota 2 000 zł. Mając na uwadze, że strona pozwana nie wypłaciła powodowi dotychczas żadnych świadczeń, Sąd zasądził w/w kwotę w całości. Powództwo co do kwoty 1 000 zł podlegało natomiast oddaleniu, wszak wyniki postępowania dowodowego, w szczególności okoliczność, że dolegliwości bólowe powoda są również wynikiem zmian zwyrodnieniowych, nie dały podstaw do uznania powództwa za zasadne w całości.

W myśl art. 444§1 k.c. Sąd zasądził również od strony pozwanej odszkodowanie w łącznej kwocie 260,95 zł, w tym 200 zł z tytułu zabiegów fizjoterapeutycznych oraz 60,95 zł z tytułu zakupu kołnierza S. i środków farmakologicznych. Należy wskazać, że poniesione przez powoda koszty leczenia pozostawały w związku przyczynowo - skutkowym z wypadkiem i były zasadne w kontekście konieczności podjęcia szybkiego leczenia. Okoliczności te wynikają również z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii - traumatologii. Odnośnie kosztów rehabilitacji to podnieść wypada, ze lekarz leczący powoda po przedmiotowym zdarzeniu zalecił mu rehabilitację.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 473 t.j.). Żądanie odsetkowe od dochodzonej pozwem kwoty zostało sformułowane prawidłowo tj. od następnego po wydaniu decyzji odmownej z dnia 9 sierpnia 2017 r. i zakończeniu tym samym postępowania likwidacyjnego. Nie sposób przyznać racji pozwanej w kwestii daty początkowej naliczania odsetek, bowiem wyrok w niniejszej sprawie nie ma charakteru konstytutywnego, zaś na pozwanej, co do zasady, ciąży ustawowy obowiązek zakończenia postępowania likwidacyjnego w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody i po jego upływie musi liczyć się z możliwością naliczenia odsetek za opóźnienie.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 100 k.p.c. Powód wygrał proces w 69 % i w tej części pozwana winna zwrócić mu poniesione koszty. Na koszty poniesione przez powoda w łącznej kwocie 1 981 zł składają się: opłata sądowa od pozwu - 164 zł, zaliczka na poczet należności biegłego sądowego w całości spożytkowana - 900 zł oraz koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika wraz z opłata skarbową - 917 zł. Koszty poniesione przez stronę pozwaną to 900 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego. Mając na względzie wynik procesu oraz konieczność stosunkowego rozliczenia kosztów, należy uznać, że pozwana winna zwrócić powodowi kwotę 1 087,89 zł i taką też kwotę Sąd zasądził na rzecz powoda.

Jednocześnie, Sąd obciążył stosunkowo obie strony brakującymi kosztami sądowymi, które w kwocie 256,77 zł zostały tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Kłodzku na poczet należności biegłej sądowej z zakresu psychologii. W myśl przepisu art. 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 785 j.t.), Sąd nakazał ściągnąć z zasądzonego na rzecz powoda roszczenia kwotę 79,60 zł stanowiącą 31% brakujących kosztów sądowych.