Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Brodnicy Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

  Przewodniczący: Sędzia Marzena Sirokos

  Protokolant: st. sekr. sądowy Milena Jastrzembska

po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2019 r. w Brodnicy

na rozprawie

sprawy z wniosku B. K. i Ł. M.

z uczestnictwem K. M.

o stwierdzenie potrzeby przyjęcia uczestniczki do szpitala psychiatrycznego bez jej zgody

p o s t a n a w i a:

1.  stwierdzić potrzebę umieszczenia uczestniczki K. M. urodzonej (...) w K., c. F. i R. na leczeniu w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody,

2.  zasądzić od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Brodnicy na rzecz adw. E. M. prowadzącej Kancelarię Adwokacką przy ul. (...), (...)-(...) B. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) powiększoną o stawkę VAT tytułem nieopłaconej opłaty za czynności adwokackie udzielone z urzędu uczestniczce,

3.  wydatkami w sprawie obciążyć Skarb Państwa.

Sędzia:/-/ M. S.

III R Ns 11/19

UZASADNIENIE

B. K. i Ł. M. złożyli do Sądu wniosek o skierowanie na leczenie psychiatryczne ich mamy K. M. bez jej zgody.

Uzasadniając wniosek podali min., że mama jest osobą chorą psychicznie, cierpi od lat na zaburzenia, ma zdiagnozowaną schizofrenie paranoidalną, ma stany lękowe, urojenia, co znacząco uaktywnia się w czasie pory nocnej, ma zaburzenia snu przez które nie może spać, śmieje się i mówi do siebie, psuje wnioskodawców i swoje rzeczy. Bywa agresywna w stosunku do wnioskodawców jak i do obcych ludzi. Miała miejsce sytuacja, że gdy przyjechała do niej karetka, pobiła sanitariusza, była wzywana policja i została zabrana do szpitala w G.. Nie zgodziła się na leczenie i wnioskodawcy musieli ją odebrać tego samego dnia. Widzi i opowiada rzeczy które się nie zdarzyły, przez wiele lat leczyła się u pani dr. O., ale z chwilą przejścia jej na emeryturę zaczęła leczyć się w przychodni zdrowia psychicznego przy szpitalu. Od tamtej pory nie leczy się regularnie, ani nie bierze zastrzyków. Parę lat temu była i przeszła leczenie w szpitalu psychiatrycznym w Ś., została zabrana w ciężkim stanie, leżała tylko na łóżku nie kontaktowała, ani nie jadła. Pierwszy nawrót choroby był w grudniu 2017 r. i trwał parę miesięcy, nie był taki ciężki, wnioskodawcy pilnowali żeby brała lekarstwa. W tej chwili nie chce słyszeć o żadnych lekach. Nie ma żadnego podejścia do swoich zaburzeń psychicznych, nie zdaje sobie sprawy co się z nią dzieje, stan jej zdrowia systematycznie się pogarsza, coraz rzadziej zdarzają się chwile normalnego logicznego kontaktu.

Zdaniem wnioskodawców ich mama stanowi zagrożenie dla siebie jak i dla otoczenia.

Podjęcie leczenia psychiatrycznego jest niezbędne aby ich mama mogła powrócić do względnego stanu zdrowia. Nie podjęcie go spowoduje znaczne pogorszenie stanu zdrowia uczestniczki.

Pełnomocnik uczestniczki wnosił o nieuwzględnienie wniosku.

Sąd ustalił, co następuje:

K. M. nazwisko rodowe P. urodziła się (...) w K.. K. M. mieszka z córką B. K. i niepełnosprawnym synem Ł. M.. Ma zdiagnozowaną od wielu lat schizofrenie paranoidalną. Występują u niej zaburzenia snu, zachowania nieadekwatne do sytuacji, śmieje się sama do siebie, prowadzi samorozmowy, niszczy sprzęty domowe. Zdążają się zachowania agresywne, w trakcie interwencji (...) pobiła sanitariusza. Nie przyjmuje leków regularnie. Miała pobyt szpitalny psychiatryczny w Ś. kilkumiesięczny. Jest bezkrytyczna, aperswazyjna, nie widzi potrzeby leczenia. Dzieci uczestniczki nieustanie proszą ją aby brała leki. Z. się sytuacje, że K. M. leży w łóżku i nie przyjmuje leków. Uczestniczka zamyka się w pokoju i potrafi zadzwonić na policję mówiąc o osobach, które nie istnieją. Zdarza się że bije wnioskodawców. Zdarzają się sytuacje, że wnioskodawczyni nie wpuści do pokoju Ł. M. i on musi np. spać w kuchni. Wychodzi nocami z domu. Uczestniczka z zawodu jest krawcową, obecnie na emeryturze.

W trakcie badania przez biegłych wypowiada liczne treści o zabarwieniu urojeniowym: np. w domu zdarzają się awantury, przemoc, podaje, że córka biła swoje dzieci, stosuje przemoc w stosunku do konkubenta, ma kłopoty z pamięcią. W wypowiedziach cechy zespołu paranoidalnego: córka była zgwałcona, bo wyczuła od niej zapach obory, jest truta denaturatem, chce założyć kamery dla własnego i syna bezpieczeństwa, wypowiada treści kazirodcze.

W trakcie bezpośredniego badania biegły lekarz wskazał, że u uczestniczki występuje: Świadomość jasna, orientacja zachowana, kontakt spontaniczny, wielomówna, z tendencją do napinania afektu. Osobowość zmieniona chorobowo. D., rozkojarzona, zdezorganizowana. Perswazyjna. Zdezorganizowana w zachowaniu. Nastrój obojętny. Z zaburzonym wglądem we własną sytuacje, bezkrytyczna, zaburzona samoocena, zaburzone zdolności podejmowania racjonalnych decyzji. Część wypowiedzi bez związku logicznego. Prezentuje urojeniowe treści myślenia o charakterze ksobnym, prześladowczym, katastroficznym. Wyraźne niedostosowanie do obowiązujących norm społecznych.

We wnioskach opinii biegły wskazał:, że jest w stanie rozpoznać u opiniowanej A. M. schizofrenię paranoidalną kod (...) 10 F 20.0.

Opiniowana jest bezkrytyczna, z obniżonym wglądem w sytuacje życiową, nie posiada żadnych racjonalnie zdefiniowanych planów na przyszłość. Jest osobą niedostosowaną do wypełnienia norm społecznych niezbędnych do życia w otaczającym ją środowisku. Brakuje jej zdolności do samodzielnego funkcjonowania w grupie społecznej i opieki nad niepełnosprawnym synem. Prezentuje zachowania agresywne zagrażające jej i osobom z otoczenia.

K. M. w wyniku przebiegu schizofrenii paranoidalnej nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, wymaga pełnego leczenia psychiatrycznego w warunkach szpitalnych do uzyskania kompensacji i stabilizacji stanu psychicznego. Brak specjalistycznej opieki doprowadzi do dalszego pogorszenia jej stanu psychicznego i może doprowadzić do zagrożenia życia jej i innych osób. W pełni zasadne jest umieszczenie opiniowanej w Szpitalu (...), również w przypadku nie wyrażenia zgody przez opiniowaną zgodnie z Ustawa o Ochronie Zdrowia Psychicznego z dn 19.08.1994 na mocy art. 29 ust. 1.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

zeznań B. M. k. 36v., zeznań Ł. M. k. 36, zaświadczenia lekarskiego z (...) Zespołu (...) w B. k. 3, odpisu aktu urodzenia uczestniczki k. 13, opinii psychiatrycznej k. 19 – 19v.

Wszystkim dokumentom i treściom w nich zawartym Sad dał wiarę. Dokument jak zaświadczenie lekarskie wystawił zgodnie z obowiązującymi procedurami organ do tego uprawniony. Zeznania wnioskodawców były szczere, obiektywne, przebijała z nich troska o zdrowie uczestniczki. W sposób kompetentny wnioskodawcy nakreślili sytuację życiową mamy. Sąd w pełni podzielił opinie psychiatryczną i uznał ją za rzetelną, kompletną wydaną zgodnie z wiedzą i doświadczeniem zawodowym biegłego a jej ustalenia i wnioski w całości uczynił swoimi.

Sąd zważył, co następuje:

Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19 sierpnia 1994 r.

w Art. 29 ust. 1. Stanowi: Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie:

1) której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego,

bądź

2) która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia.

2. O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby - na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę.

3. W stosunku do osoby objętej oparciem społecznym, o którym mowa w art. 8, wniosek może zgłosić również organ do spraw pomocy społecznej.

Ustalony przez Sąd stan faktyczny wskazuje jednoznacznie, że K. M. winna być poddana leczeniu w szpitalu psychiatrycznym. Jej stan zdrowia i zachowanie w pełni wyczerpuje znamiona cytowanego przepisu Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 19 sierpnia 1994 r. - Art. 29 ust. 1. pkt 1 i 2.

K. M. w wyniku przebiegu schizofrenii paranoidalnej nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, wymaga pełnego leczenia psychiatrycznego w warunkach szpitalnych do uzyskania kompensacji i stabilizacji stanu psychicznego. Brak specjalistycznej opieki doprowadzi do dalszego pogorszenia jej stanu psychicznego i może doprowadzić do zagrożenia życia jej i innych osób.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy cytowanego przepisu orzekł jak w sentencji pk 1. O pkt 2 Sąd orzekł na mocy art. 351 kpc w zw. z § 10 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Sędzia:/-/ M. S.