Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2019.

Sąd Rejonowy w Otwocku Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Włodarczyk

Protokolant: Anna Bodalska Krydowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22 listopada 2018 r., 28 stycznia 2019 r. i 7 lutego 2019 r.

sprawy Ż. W. c. M. i I. z domu N., ur. (...) w O.

oskarżonej o to, że: w okresie od 4 listopada 2013 roku do 13 października 2016 roku w Ż. województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, za pośrednictwem portalu (...) i profilu o nazwie W. dokonywała obrotu bez zezwolenia produktami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi na szkodę firm (...), M. K., D., D., B., L. V., K., G., Burberry reprezentowanych przez Kancelarię (...). G. (...)

tj. o czyn określony w art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k.

orzeka

1.  oskarżoną Ż. W. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. i na tej podstawie wymierza jej karę grzywny w wymiarze 200 (dwieście) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2.  na podstawie art. 306 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej orzeka przepadek, na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych wymienionych pod pozycją lp. od nr 3 do nr 15 w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/473/16/P, poprzez ich zniszczenie;

3.  na podst. art. 46 § 2 k.k. Sąd orzeka od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. nawiązkę w wysokości 500 (pięćset) złotych

4.  Na podst.230 § 2 k.p.k. dowody rzeczowe ujęte w wykazie dowodów rzeczowych nr I/473/16/P na k. 90 pod poz. 1-2 zwrócić osobie uprawnionej Ż. W..

5.  na podstawie z art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną w całości od kosztów sądowych obciążając wydatkami Skarb Państwa;

6.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem wydatków.

Sygn. akt II K 235/17

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 424 § 3 kpk Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynów zarzucanych oskarżonej Ż. W..

Ż. W. została oskarżona o to, że: w okresie od 4 listopada 2013 roku do 13 października 2016 roku w Ż. województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, za pośrednictwem portalu (...) i profilu o nazwie W. dokonywała obrotu bez zezwolenia produktami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi na szkodę firm (...), M. K., D., D., B., L. V., K., G., Burberry reprezentowanych przez Kancelarię (...). G. (...) tj. o czyn określony w art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k.

Jako przedmiot ochrony na gruncie art. 305 wskazuje się na dwa dobra prawne: 1) prawidłowość (pewność) obrotu towarami i 2) mienie w postaci prawa własności przemysłowej (postanowienie SN z dnia 20 marca 2008 r., I KZP 1/08, LEX nr 354325). Według Z. Ćwiąkalskiego ( Wybrane zagadnienia ochrony…, s. 376) „[...] przedmiotem ochrony jest bezpieczeństwo obrotu towarowego, w sensie kształtowania pewności, czy zaufania konsumentów do znaków towarowych, będących ważnym elementem wskazującym na wytwórcę towaru i rzutującym w konsekwencji na decyzję jego nabycia". Jak objaśnia się w judykaturze, „Skutki zjawisk rynkowych wywołanych naruszeniem prawa do znaku towarowego określane są jako szkody polegające na dyskredytacji uprawnionego, zdezorientowaniu konsumentów i wprowadzeniu na rynku stanu niepewności, a w rezultacie osłabieniu wizerunku marki i renomy przedsiębiorstwa, osłabieniu zdolności odróżniania znaku i osłabieniu popytu na produkty oznaczone takim znakiem. Szkody mogą obejmować konieczność ponoszenia dodatkowych wydatków na reklamę, wyjaśnienie sytuacji rynkowej i koszty eliminowania następstw powstałego stanu rynkowego spowodowanego ujawnieniem tzw. podróbek" (wyrok SA w Katowicach z dnia 5 stycznia 2011 r., II AKA 382/10, LEX nr 846483). Chodzi o zagwarantowanie ochrony interesów kilku kategorii podmiotów. Po pierwsze, uprawnionego z tytułu prawa ochronnego na znak towarowy, sprowadzającego się do wyłączności jego używania i w związku z tym przekazywania prawdziwych informacji odnośnie do pochodzenia towarów oznaczonych danym znakiem. Spenalizowane w art. 305 ust. 1 czyny stanowią rażące naruszenie prawa ochronnego do znaku towarowego, albowiem stosownie do art. 153 ust. 1 p.w.p. „przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej". Znaczenie ma również interes samych nabywców (klientów), którzy kupują towar w przekonaniu, że pochodzi od podmiotu uprawnionego, a zatem cechuje się określoną jakością (M. M., J. R., Funkcjonowanie uregulowań dotyczących…, s. 36; M. M., R. S., Prawnokarna ochrona…, s. 33; uzasadnienie postanowienia SN z dnia 18 grudnia 2002 r., III KKN 421/00, LEX nr 75461). Chodzi zatem o zaufanie do funkcjonujących w obrocie znaków towarowych. W pierwszej kolejności ochrona dotyczy interesu podmiotu uprawnionego z tytułu prawa ochronnego uzyskanego na dany znak towarowy. Trzeba mieć też świadomość faktu, że interes konsumenta, przy penalizowanym w komentowanym artykule zachowaniu sprawcy, w wielu wypadkach nie będzie w ogóle narażony na uszczerbek. Nabywcy towarów oznaczonych podrobionymi znakami w większości wypadków mają bowiem świadomość (chociażby biorąc pod uwagę cenę czy miejsce, w którym kupują te „markowe towary") co do ich faktycznego pochodzenia. W pełni ten fakt jednak akceptują i dają temu wyraz przez nabycie tak oznaczonych towarów.

Przestępstwo określone w art. 305 ust. 1 ma charakter powszechny. Może być zatem popełnione przez każdy zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej podmiot. Za dokonanie obrotu towarami oznaczonymi podrobionym znakiem towarowym może odpowiadać zarówno ten, kto faktycznie umieścił takie oznaczenie na towarach, jak i inna osoba.

Typ czynu zabronionego spenalizowany w komentowanym przepisie można popełnić wyłącznie umyślnie. W wypadku realizacji czynności wykonawczej polegającej na oznaczeniu towarów podrobionym znakiem towarowym lub zarejestrowanym znakiem towarowym, którego sprawca nie ma prawa używać, w celu wprowadzenia go do obrotu musi działać w zamiarze bezpośrednim ( dolus directus). Jest to zatem tzw. przestępstwo kierunkowe.

Sąd uznając winę oskarżonej wymierzył jej karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych.

Wymierzając oskarżonej karę Sąd brał pod uwagę wszystkie okoliczności łagodzące jak też obciążające i obu nadał takie samo znaczenie. W przypadku oskarżonej jako okoliczność łagodzącą Sąd brał pod uwagę stosunkowo młody wiek oskarżonej, jak również to, że dotychczas pozostawała ona osobą niekaraną. Okoliczność obciążającą z kolei stanowiło działanie oskarżonej, która w celach zarobkowych sprzedawała produkty zawierające podrobione znaki towarowe.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonej orzeczona kara grzywny spełni swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze jak również w zakresie społecznego oddziaływania. Pozwoli ona oskarżonej zrozumieć jak również w sposób dotkliwy odczuć naganność jej zachowania. Sąd miał bowiem na uwadze, iż oskarżona, która jest zdolna do wykonywania pracy aktualnie nie pracuje, utrzymując się z alimentów. W takiej sytuacji kara grzywny będzie dla niej karą zdecydowanie bardziej dotkliwą, aniżeli kara pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania, czy też kara ograniczenia wolności. Z tych też względów Sąd uznał, że orzeczona kara spełni w przypadku oskarżonej swoje cele i spowoduje, że w przyszłości oskarżona nie będzie podejmowała się zachowań niezgodnych z obowiązującym porządkiem prawnym.

Mając zaś na uwadze sytuację majątkową oskarżonej, która nie pracuje, utrzymuje się z alimentów na dziecko, a jednocześnie jest zdolna do podjęcia pracy zarobkowej Sąd uznał, że kara grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych w wysokości po 10 złotych każda stawka, nie będzie kara zbyt surową i nie wpłynie negatywnie na możliwości oskarżonej do utrzymania siebie i rodziny.

Sąd w przedmiotowej sprawie odstąpił od orzeczenie wobec oskarżonej na rzecz pokrzywdzonych obowiązku naprawienia szkody, bowiem brak jest możliwości ustalenia jej rzeczywistej wartości. Powstała szkoda sprowadzać się może przede wszystkim do utraty zysku przez pokrzywdzonych, zaś cena oryginalnego towaru obejmuje również koszty jego wytworzenia i dystrybucji. Nadto brak jest możliwości precyzyjnego ustalenia, jak wielu nabywców zdecydowałoby się zakupić towar oryginalny w jego rzeczywistej rynkowej cenie. Wobec powyższego Sąd orzekł na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A nawiązkę w kwocie 500 złotych, która pozwoli przynajmniej częściowo wynagrodzić powstałą szkodę. Określając wysokość nawiązki Sąd brał również pod uwagę możliwości finansowe oskarżonej.

Sąd zgodnie z przepisem art. 306 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych wymienionych pod pozycją lp. od nr 3 do nr 15 w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/473/16/P poprzez ich zniszczenie. Orzeczenie przepadku zabezpieczonych dowodów rzeczowych miało charakter obligatoryjny.

Z kolei dowody rzeczowe ujęte w wykazie dowodów rzeczowych nr I/473/16/P pod poz. 1 i 2 nie należą do grupy przedmiotów wskazanych w przepisie art. 306 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej i na tej podstawie nie podlegały przepadkowi. Mając zaś na uwadze, że wobec wydania wyroku w sprawie są one zbędne dla dalszego postępowania, należało zwrócić je osobie uprawnionej, którą jest oskarżona Ż. W..

Co prawa Sąd orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych w wyroku w wyniku omyłki dwukrotnie orzekł w przedmiocie przepadku dowodów rzeczowych, jednak postanowieniem z dnia 11 marca 2019 roku, w tym zakresie dokonał sprostowania wyroku.

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 360 złotych tytułem wydatków. Na kwotę ta składają się koszty zastępstwa procesowego w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego w formie śledztwa. Sąd miał na uwadze, iż pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego nie uczestniczył w rozpoznaniu sprawy przed Sądem.

Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 624 § 1 k.p.k. mając na uwadze sytuacje rodzinną i majątkową oskarżonej zwolnił ją w całości od kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.