Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2014r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia SR Małgorzata Olejarczyk

Protokolant: sekretarz sądowy Ewelina Kazberuk

Prokurator nieobecny – zawiadomiony

po rozpoznaniu w dniach: 14.01.2014r. i 06.03.2014r.

sprawy: J. J. (1)

s. J. i W. z domu P.

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że:

I. w miesiącu kwietniu 2013r. w miejscowości (...) gm. K. z niezabezpieczonego pomieszczenia gospodarczego, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 40 metrów miedzianego kabla elektrycznego o wartości 600zł, działając tym na szkodę F. F., przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. w dniu 02 listopada 2013r. na drodze publicznej w miejscowości O. gm. K., kierując rowerem nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Kętrzynie wyrokiem sygn. akt II K 33/13 zakazu prowadzenia rowerów na okres trzech lat,

tj. o czyn z art. 244 k.k.

I.  oskarżonego J. J. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt I a/o czynu z tym, że kwalifikuje go jako wypadek mniejszej wagi, tj. czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to, na mocy powołanych przepisów skazuje, zaś na podstawie art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. wymierza mu karę 12 (dwanaście) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  oskarżonego J. J. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt II a/o czynu i za to z mocy art. 244 k.k. przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. skazuje go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary ograniczenia wolności i w ich miejsce wymierza karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego F. F. kwoty
600 (sześćset) złotych;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

II K 576/13

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. J. (1) mieszkaniec O. w kwietniu 2013 r. przychodził po wodę do mieszkających nieopodal F. i G. F.. W jednym z pomieszczeń gospodarskich zauważył na terenie gospodarstwa rolnego kabel miedziany elektryczny tzw. siłowy. Kabel posiadał dwie wtyczki koloru czerwonego oraz był nawinięty na bęben. J. J. (1) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 40 metrów miedzianego kabla elektrycznego o wartości 600zł na szkodę F. F.. Kabel ten przewiózł do starej parowozowni i wypalił. Następnie pociął na małe kawałki i sprzedał na skupie złomu w K..

Sąd Rejonowy w Kętrzynie wyrokiem z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie II K 33/13 w związku ze skazaniem za czyn z art. 178a§2 kk w zw. z art. 244 kk orzekł wobec J. J. (1) zakaz prowadzenia rowerów na okres 3 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 8 marca 2013 r.

W dniu 2 listopada 2013 roku w miejscowości O. gmina K. funkcjonariusze policji S. L. i M. P. podczas patrolowania drogi zauważyli jadącego na rowerze J. J. (1), którego technika jazdy wskazywała, że może on znajdować się pod działaniem alkoholu. Od mężczyzny wyczuwalna była woń alkoholu, ponadto w systemie (...) ustalono, że J. J. (1) posiada orzeczony zakaz prowadzenia rowerów.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody : zeznania świadków F. F. k. 2-3, 11, G. F. k. 9, M. Ś. k. 10, T. S. k. 17, S. L. k. 10, wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie k. 68, kopię umowy kupna- sprzedaży metali k. 18-23, wyjaśnienia oskarżonego k. k. 14-15, 45-46, 59-60.

Oskarżony J. J. (1) przyznał się w całości do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym ( k. 14-15, 45-46, 59-60). Na rozprawie oskarżony podtrzymał dotychczas złożone wyjaśnienia i wyraził wolę skorzystania z instytucji dobrowolnego poddania się karze. Oskarżony postulował wymierzenie wobec jego osoby kary ograniczenia wolności, podnosząc że jest zdrowy i może pracować. Zaproponował za czyn z pkt. I a/o kary wymierzenie kary 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym; za czyn z pkt. II a/o 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Połączenie orzeczonych kar i wymierzenie kary łącznej ograniczenia wolności w wymiarze 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym. Zasądzenie na rzecz pokrzywdzonego F. F. kwoty
600 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody oraz zwolnienie od ponoszenia kosztów sądowych. ( k. 112).

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do popełnienia zarzucanych mu czynów, zasługują na danie im wiary w całej rozciągłości. Znajdują one potwierdzenie w pozostałych zgromadzonych w sprawie dowodach. W szczególności korespondują z zeznaniami świadków F. F., G. F., M. Ś., T. S. oraz S. L.. Wskazani świadkowie opisali w sposób spójny okoliczności mające związek z zarzucanymi oskarżonemu czynami.

W świetle powyższego oraz w związku z tym, iż po stronie oskarżonego nie zachodzą żadne okoliczności wpływające na wyłączenie bądź ograniczenie jego poczytalności, Sąd uznał go za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów. tj. czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 244 kk.

Sąd uznał, że czyn którego dopuścił się oskarżony J. z pkt. I a/o stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 278§3 kk.

Rozgraniczenie typu podstawowego od wypadku mniejszej wagi oraz dokonanie prawidłowej oceny rozpatrywanego wypadku jest kwestią poprawnej kwalifikacji prawnej czynu, która nie może być związana ani uzależniona od osobowości sprawcy, jego opinii, poprzedniej karalności, zachowania się przed i po popełnieniu przestępstwa, a także od nagminności czynów tego rodzaju i innych okoliczności mających wpływ na wymiar kary, jednakże leżących poza czynem ( por. wyrok SN z 14 stycznia 2004 r., V KK 121/03, Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach karnych 2004, poz. 106, s. 87-88). Wypadek mniejszej wagi to uprzywilejowana postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego, charakteryzująca się zmniejszonym stopniem społecznej szkodliwości ze względu na przewagę pozytywnych elementów o charakterze przedmiotowo-podmiotowym.

Przy ustalaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd kierował się kryteriami wskazanymi w § 2 art. 115 kk, a więc charakterem naruszonego dobra, rozmiarami wyrządzonej lub grożącej szkody, sposobem i okolicznościami popełnienia czynu, wagą naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postacią zamiaru, motywacją sprawcy.

W okolicznościach niniejszej sprawy naruszonym dobrem prawnym było mienie w niskich rozmiarach. Wartość skradzionego kabla elektrycznego wyceniona została na kwotę 600 złotych, co w obecnym stanie prawnym bliskie jest popełnieniu wykroczenia ( obecnie 420 zł). Motywacją działania oskarżonego była wyłącznie chęć uzyskania korzyści majątkowej. Oskarżony wykorzystując znajomość z rodziną F., wszedł na ich posesję i z niezabezpieczonego pomieszczenia zabrał kabel miedziany. Gdy kradzież wyszła na jaw, oskarżony przyznał się do jej popełnienia, zobowiązując się do naprawienia wyrządzonej szkody. Powyższe okoliczności przesądziły o zakwalifikowaniu czynu oskarżonego jako wypadku mniejszej wagi z art. 278 § 3 k.k, albowiem za wypadek mniejszej wagi uznaje się zachowania wyczerpujące znamiona formalne, gdy szkoda wyrządzona jest niewielka, sprawca działa z niewielką winą, nagle i bez zastanowienia, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Sąd uwzględnił zatem wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie uzgodnionych kar bez przeprowadzenia rozprawy. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę okoliczności obciążające, jak również łagodzące.

Jako okoliczności obciążające Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego ( karta karna k. 27-28), działanie z niskich pobudek, z chęci uzyskania zysku, a także w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64§1 kk. Oskarżony bowiem czynu z art. 278§1 kk w zw. z art. 278§3 kk dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za podobne przestępstwo umyślne.

A mianowicie Sąd Rejonowy w Kętrzynie wyrokiem z dnia 4 października 2005 r. w sprawie II K 506/05 skazał oskarżonego za przestępstwo z art. 13§1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Karę pozbawienia wolności oskarżony odbywał w okresach od 04.01.2007 r. do dnia 12.02.2007 r. kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony z zakładu karnego postanowieniem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 24 kwietnia 2008 r. Okres próby wyznaczono do dnia 24 kwietnia 2011 r. ( karta karna k. 26- 28, wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie k. 32).

Odnośnie czynu z art. 244 kk stwierdzić należy, że oskarżony świadomie zignorował ciążący na nim z mocy wyroku sądowego zakaz prowadzenia rowerów. W chwili popełnienia czynu niewątpliwie miał świadomość faktu prawomocności tego orzeczenia. Przedmiotem ochrony tego występku jest wymiar sprawiedliwości, a w ramach tego zapewnienie wykonania orzeczeń Sądu. Oskarżony winien respektować każdy wyrok, a zakazy zawarte w orzeczeniach obowiązany jest przestrzegać przez cały okres na jaki zostały orzeczone.

Jako okoliczności łagodzące, Sąd wziął natomiast pod uwagę przyznanie się oskarżonego do winy, wyrażenie skruchy z powodu ich popełnienia i dobrowolne poddanie się karze za zarzucane czyny.

W konsekwencji Sąd przyjął, że karą, która spełni wobec oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także wpłynie na ukształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa oraz w pełni odzwierciedli stopień społecznej szkodliwości czynów, uwzględni stopień jego winy, będzie kara łączna w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Pomimo faktu, iż oskarżony był uprzednio karany, w ocenie Sądu ocena wszystkich ujawnionych okoliczności daje podstawę do orzeczenia kary ograniczenia wolności.

Dotychczas orzeczone kary ograniczenia wolności oskarżony wykonywał. W oświadczeniu złożonym na potrzeby sprawy zadeklarował, że nie ma żadnych przeciwwskazań i jest zdolny do wykonywania wszelkich prac społecznych. Chce i może takie prace wykonywać w ramach kary ograniczenia wolności, ponadto taki wniosek złożył przed Sądem. Oskarżony jest osobą bezrobotną, bez zobowiązań zatem nie ma przeszkód by pracę wykonywał.

Zdaniem Sądu wymierzona kara ograniczenia wolności, połączona z obowiązkiem świadczenia kontrolowanej pracy będzie najefektywniejszą represją wobec J. J. (1) i wywoła pożądane przemyślenia w przyszłym postępowaniu oskarżonego o braku opłacalności przestępczych zachowań. Praca będzie stanowiła większą dolegliwość dla oskarżonego, niż chociażby orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności. Ponadto praca ma ogromny walor wychowawczy, ma za zadanie kształtować świadomość społeczną.

Sąd określił wymiar orzeczonej kary na dość długi okres, bo na 1 rok i 6 miesięcy ograniczenia wolności, co w przypadku uchylenia się od jej wykonania, rodzi konieczność zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności po myśli art. 65§1kkw.

W oparciu o treść art. 46§1 kk. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 600 zł na rzecz pokrzywdzonego.

O kosztach sądowych orzeczono zgodnie z art. 624§1 kpk zwalniając oskarżonego w całości od ich ponoszenia. Sąd miał na uwadze, iż oskarżony nie posiada stałego dochodu.