Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 sierpnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Elżbieta Domagalska

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.Elżbiety Dunaj-Wałach

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2019 sprawy

C. C.

syna S. i T. zd. W.

ur. (...) w M.

oskarżonego o to, że:

W dniu 10 stycznia 2019 r. około godz. 07:30 w msc. W. na ul. (...), droga (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,81 promila alkoholu etylowego we krwi prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy m-ki R. (...) o nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

1.  Oskarżonego C. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

2.  Na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzy) lat, na poczet którego w oparciu o art. 63§4 kk zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 10 stycznia 2019 r.

3.  Na podstawie art. 43a§2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

4.  Na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt IIK 88/19

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 stycznia 2019r. C. C. jechał przez W. w kierunku G. kierując samochodem osobowym marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Pasażerami tego pojazdu byli W. W., S. C. i D. C.. Około godziny 07:30 jechał ulicą (...) w W. drogą (...) i tu został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w G. M. L. i G. F., a następnie poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. C. C. spożywał wcześniej alkohol i urządzenie pomiarowe A. dało wyniki: 0,45 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 07:35 i 0,52 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 07:53. W czasie doprowadzania C. C. do KPP w G. uskarżał się on na ból w okolicy serca i w związku z tym funkcjonariusze M. L. i G. F. zawieźli go do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala (...). Tu o godz. 08:35 została mu pobrana krew do badania na zawartość alkoholu. Przeprowadzone przez Laboratorium Kryminalistyczne KWP w O. badanie jego krwi wykazało, iż miała ona zawartość 0,81 promila alkoholu etylowego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o protokół użycia alkostopu k.2, sprawozdanie z badania krwi z protokołem pobrania krwi k. 23-24, zeznania świadków M. L. k. 86, 26-27, G. F. k. 86-86v, 42-43 i W. W. k. 85v-86, 39-40.

Oskarżony C. C. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że poprzedniego dnia pił piwo i były to trzy półlitrowe piwa w ciągu dnia i trzy piwa między godziną 24:00 a 01:00 w nocy. Kiedy jechał w dniu 10 stycznia 2019r. przez W. to o godz. 07:30 został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji i poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, a następnie o godz. 08:35 pobrano mu krew do badań (k. 85v).

Wyjaśnienia oskarżonego co do samego faktu wcześniejszego spożywania przez niego alkoholu znajdują potwierdzenie w wynikach przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz krwi, z których jednoznacznie wynika, iż prowadząc samochód w dniu 10 stycznia 2019r. w W. znajdował się on w stanie nietrzeźwości. Potwierdzenie też znajdują w zebranych dokumentach i zeznaniach świadków fakt przeprowadzonej przez funkcjonariuszy o godz. 07:30 kontroli drogowej i poddanie oskarżonego badaniom na zawartość alkoholu.

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu (k.2) oraz sprawozdanie z przeprowadzonych badan krwi w celu oznaczenia zawartości alkoholu etylowego i protokół pobrania krwi (k.23-24) zostały sporządzone przez uprawnione osoby i ich treść nie budzi żadnych zastrzeżeń.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. L., G. F. i W. W.. Były one spójne, korespondowały ze sobą i nie zawierały żadnych treści wskazujących na nieszczerość ich relacji.

Ustalony wyżej stan faktyczny uzasadnia wniosek, iż C. C. swoim zachowaniem dopuścił się popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a§1 kk, którego istota polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. W rozumieniu art. 115§16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. A zatem już sam tylko fakt kierowania pojazdem mechanicznym w takim stanie pociąga za sobą wypełnienie znamion przestępstwa, chociażby pojazd był prowadzony całkowicie prawidłowo, sprawca nie naruszył żadnej innej zasady bezpieczeństwa w ruchu i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa.

Jak wykazało postępowanie dowodowe C. C. w dniu 10 stycznia 2019r. około godz. 07:30 w miejscowości W. na ul. (...) na drodze (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Badanie analizatorem wydechu wykazało, że o godz. 07:35 zaraz po zatrzymaniu miał on 0,45 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu co odpowiada 0,94 promilom alkoholu we krwi, a w pobranej o godz. 08:35 krwi stwierdzono zawartość 0,81 promila alkoholu etylowego. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się tego czynu z winy umyślnej. Jest on osobą dorosłą i poczytalną. Jak sam podał, przed tym zdarzeniem do późnych godzin nocnych spożywał alkohol, a zatem musiał on zdawać sobie sprawę z tego, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości, a mimo to zdecydował się na kierowanie samochodem.

Wymierzając oskarżonemu karę i środki karne Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 53§1 i §2 kk i baczył, by dolegliwości z nich wynikające nie przekraczały stopnia winy sprawcy, a jednocześnie uwzględniały stopień społecznej szkodliwości czynu. Za surowym ukaraniem przemawiał fakt, iż oskarżony kierując w stanie nietrzeźwości pojazdem złamał podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz stwarzał zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, w tym dla przewożonych pasażerów. Z drugiej jednak strony należało uwzględnić, iż wiedzie on ustabilizowany tryb życia i wcześniej nie był karany za przestępstwa (informacja z KRK k. 36, 83). Mając na uwadze wszystkie te okoliczności Sąd uznał, że kara 60 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu jednej stawki dziennej za równą kwocie 40 zł jest wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celu wychowawczego i zapobiegawczego i jest adekwatna do społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Przy ustalaniu stawki dziennej uwzględniono dochody oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

Zgodnie z treścią art. 42§2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, na poczet którego w oparciu o art. 63§4 kk zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 10 stycznia 2019r. Jest to w ocenie Sądu wystarczający okres wyeliminowania oskarżonego jako kierowcy pojazdów mechanicznych w tego rodzaju ruchu.

W myśl art. 43a§2 kk orzeczono nadto wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Mając na uwadze, że oskarżony nie posiada stałego źródła dochodu i utrzymuje się jedynie z prac dorywczych Sąd uznał, że uiszczenie przez niego opłaty i pozostałych kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe i w oparciu o art.624§1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił go z tego obowiązku.