Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 1 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała

Protokolant: stażysta Patryk Kupis

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej Z. P. (1)

przeciwko D. H. (1) (poprzednio Ł.)

o ustalenie ojcostwa i roszczenia z tym związane

I.  ustala, że pozwany D. H. (1), z domu Ł., syn R. i J., ur. (...) w S., jest ojcem małoletniej Z. P. (1), ur. (...) w G., córki M. P., której akt urodzenia sporządzony został w USC w G. za numerem (...);

II.  nadaje małoletniej powódce nazwisko; (...);

III.  pozbawia pozwanego D. H. (1) władzy rodzicielskiej nad małoletnią Z. H.;

IV.  zasądza od pozwanego D. H. (1) na rzecz małoletniej powódki Z. H. rentę alimentacyjną w kwocie po 500 (pięćset) złotych miesięcznie płatną z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 9 sierpnia 2017 r.;

V.  w pozostałej części powództwo oddala;

VI.  zasądza od pozwanego D. H. (1) na rzecz małoletniej powódki kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych z tytułu kosztów sądowych;

VII.  nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

VIII.  wyrokowi w pkt. IV nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 391/17

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka Z. P. (2), reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego i zastępowania przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o ustalenie, że pozwany D. Ł. (H.) jest jej ojcem; nienadawanie małoletniej Z. P. (1) nazwiska ojca; orzeczenie, że pozwanemu nie będzie przysługiwała władza rodzicielska nad małoletnią powódką; zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej kwoty po 800 zł miesięczni, płatnej z góry do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in., że rodzice małoletniej pozostawali w nieformalnym związku w latach 2005-2006. W okresie koncepcyjnym matka małoletniej powódki współżyła tylko z pozwanym. W trakcie ciąży pozwany D. H. (1) poniżał M. P..

W toku postępowanie nie udało się ustalić adresu zamieszkania pozwanego, dlatego też zarządzeniem z dnia 24 maja 2018 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu D. H. (1) kuratora procesowego.

Kurator procesowy wniósł o oddalenie powództwa oraz o przyznanie wynagrodzenia według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódki Z. P. (1) (wcześniej B.) urodziła się (...) i jest córką M. P..

Dowód:

-

Odpis zupełny aktu urodzenia małoletniej – k. 6.

M. P. pozostawała w związku z pozwanym od stycznia 2005 r. do 20 czerwca 2006 r. W okresie koncepcyjnym matka małoletniej współżyła tylko z D. H. (1). Pozwany został przez M. P. poinformowany o ciąży, ucieszył się na informację o zastaniu ojcem. Odwiedził matkę dziecka w szpitalu po porodzie. W czasie ciąży pozwany dwukrotnie uderzył M. P., groził jej także pozbawieniem życia. Po urodzeniu małoletniej pozwany nie interesował się córką. Nie wyraził zgody na uznanie małoletniej powódki przez Kierownikiem S. C.. Od tego czasu nie interesował się losem dziewczynki, nie łożył na jej utrzymanie.

M. P. w dniu 10 lipca 2015 r. zawarła związek małżeński, zaś w dniu 30 września 2015 r. mąż matki małoletniej powódki nadał swoje nazwisko Z.. Matka małoletniej w 2017 r. rozwiodła się. Z jej związku małżeńskiego pochodzi 2,5 letnia córką E..

Matka małoletniej aktualnie nie pracuje. Z dniem 23 lutego 2017 r. uznana została za osobę bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Początkowo matka małoletniej wynajmowała mieszkanie, natomiast aktualnie mieszka wraz ze swoim partnerem w mieszkaniu zakupionym za kredyt przez partnera (rata 1500 zł miesięcznie). Konkubent M. P. pracuje jako spawacz i za wykonywaną pracę uzyskuje dochód w wysokości ok. 4000 zł miesięcznie. Nie posiada na swoim utrzymaniu żadnych dzieci.

M. P. wraz z dziećmi utrzymuje się ze świadczenia rodzinnego 500 zł (2x = 1000 zł), alimentów na młodszą córkę E. – 500 zł, zasiłku rodzinnego – 240 zł. M. P. partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania i przekazuje swojemu partnerowi 500 zł miesięcznie.

Dowód:

-

Decyzja z dnia 23.02.2017 r. – k. 7.

-

Rachunek, faktury, umowa najmu – k. 8-15.

Małoletnia Z. P. (1) uczęszcza do 6 klasy szkoły podstawowej. Dziewczynka choruje na atopowe zapalenie skóry i astmę oskrzelową. Na chrzcinach małoletniej obecna była rodzina pozwanego. Miesięczny koszt utrzymania małoletniej wynosi ok. 800 zł., na powyższa kwotę składają się następujące składniki:

-

167 zł – partycypowanie w kosztach utrzymania mieszkania;

-

400 zł – zakup żywności;

-

100 zł – zakup odzieży;

-

50 zł – zakup środków chemicznych i higienicznych;

-

50 zł – koszty związane z edukacją małoletniej, rada rodziców, ubezpieczenie, zakup przyborów szkolnych itd.

-

25 zł – zakup lekarstw,

Pozwany D. H. (1) urodzi się (...) w S.. Pozwany przebywał w zakładzie karnym, a w dniu 3 sierpnia 2012 r. został zwolniony z placówki. Pozwany w trakcie trwania znajomości z matką małoletniej pracował jako lakiernik samochodowy. Pozwany posiada na swoim utrzymaniu oprócz małoletniej powódki, jeszcze dwójkę innych dzieci.

Dowód:

-

Zeznania M. P. – k. 110-111.

-

Dowód odpis zupełny aktu urodzenia – k. 59.

-

Wiadomość ze służby więziennej – k. 70.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych dowodów w oparciu o art. 233 § 1 k.p.c. Strona powodowa i kurator procesowy ustawiony dla nieobecnego pozwanego nie kwestionowały prawdziwości przedkładanych w toku postępowania dokumentów, kwestia ta nie budziła także wątpliwości Sądu. Sąd dał wiarę zeznaniom przedstawicielki ustawowej, w których wskazano okoliczność zawarcia znajomości z pozwanego, pozostawania w związku nieformalnym, zakończenia znajomości, w końcu braku udziału pozwanego w życiu małoletniej oraz sytuację majątkową i zarobkową przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda. Powyższe zeznania korespondowały także z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, a nadto z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, które obrazują wysokość kosztów związanych z zakupem poszczególnych dóbr i usług na lokalnym rynku, czy też, które obrazują możliwości uzyskania określonych dochodów z danej pracy.

Powództwo małoletniej Z. P. (1) zostało oparte o przepis art. art. 84 k.r.o.

Zgodnie z przepisem art. 84 § 1 k.r.o, sądowego ustalenia ojcostwa może żądać dziecko, jego matka oraz domniemany ojciec dziecka. Jednakże matka ani domniemany ojciec nie mogą wystąpić z takim żądaniem po śmierci dziecka lub po osiągnięciu przez nie pełnoletności. W myśl § 2 powołanego artykułu, dziecko albo matka wytacza powództwo o ustalenie ojcostwa przeciwko domniemanemu ojcu, a gdy ten nie żyje - przeciwko kuratorowi ustanowionemu przez sąd opiekuńczy. Domniemywa się, że ojcem dziecka jest ten, kto obcował z matką dziecka nie dawniej niż w trzechsetnym, a nie później niż w sto osiemdziesiątym pierwszym dniu przed urodzeniem się dziecka, albo ten, kto był dawcą komórki rozrodczej w przypadku dziecka urodzonego w wyniku dawstwa partnerskiego w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji (art. 85 § 1 k.r.o.).

Należy mieć na względzie, iż nauka na obecnym poziomie pozwala na ustalenie w toku postępowania dowodowego, że dany mężczyzna jest ojcem dziecka. Poszukiwany "dowód pozytywny" zawiera w sobie jako konieczny element wynik badań DNA, stanowiąc spójny logicznie łańcuch przesłanek, pozwalający w sposób pewny wyeliminować możliwość, że ojcem jest być może jakiś inny mężczyzna (H. Dolecki (red), komentarz do art. 85 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, LEX 86609). W niniejszej sprawie jednak z uwagi na brak możliwości ustalenia miejsca pobytu pozwanego nie udało się przeprowadzić powyższego dowodu. Sąd także oddalił wniosek pełnomocnika powódki o przeprowadzenie dowodu z badań genetycznych małoletniej powódki i J. Ł.. Sąd dał jednak wiarę zeznaniom przedstawicielki małoletniej, iż to pozwany jest ojcem Z. P. (1). Nadto niewątpliwe podobieństwo dziewczynki z babcią ze strony ojca potwierdza ten fakt.

Zważyć również należało, iż zgodnie z art. 89 § 1 k.ro., jeżeli ojcostwo zostało ustalone przez uznanie, dziecko nosi nazwisko wskazane w zgodnych oświadczeniach rodziców, składanych jednocześnie z oświadczeniami koniecznymi do uznania ojcostwa. Rodzice mogą wskazać nazwisko jednego z nich albo nazwisko utworzone przez połączenie nazwiska matki z nazwiskiem ojca dziecka. Jeżeli rodzice nie złożyli zgodnych oświadczeń w sprawie nazwiska dziecka, nosi ono nazwisko składające się z nazwiska matki i dołączonego do niego nazwiska ojca. Do zmiany nazwiska dziecka, które w chwili uznania już ukończyło trzynaście lat, jest potrzebna jego zgoda.

W przedmiotowej sprawie rodzice nie złożyli zgodnych oświadczeń co do nazwiska dziecka. Strona powodowa domagała się bowiem, aby dziecko w dalszym ciągu nosiło obecne nazwisko, zaś ustawiony dla pozwanego kurator wniósł o oddalenie powództwami. Uwzględniając okoliczność, iż rodzice nie złożyli zgodnych oświadczeń w sprawie nazwiska dziecka, to małoletniej powódce należało - zgodnie z art. 89 § 1 zd. 3 w zw. z art. 89 § 2 zd. 1 k.r.o. - nadać nazwisko (...).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie II wyroku.

Stosownie do treści art. 93 k.r.o. władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom (§ 1). Jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu, ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców. Przepisy art. 107 i art. 109-111 stosuje się odpowiednio (§ 2).

Zgodnie z art. 107 k.r.o., jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia (§ 1). W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (§ 2).

Sąd przeanalizował stosunek ojca do małoletniej Z. P. (1) fakt, że ma świadomość, iż jest jej ojcem, nie utrzymuje z małoletnią kontaktów, nie angażuje się w jej wychowanie, nie partycypuje w kosztach jej utrzymania, a przede wszystkim wziął pod uwagę stanowisko przedstawicielki ustawowej postępowania w tym względzie. Matka małoletniej bowiem wnioskowała o pozbawienie D. H. (2) władzy rodzicielskiej.

Zgodnie z art. 111 § 2 k.r.o. w razie ustania przyczyny, która była podstawą pozbawienia władzy rodzicielskiej, sąd opiekuńczy może władzę rodzicielską przywrócić. Powyższe oznacza, że w sytuacji, gdy pozwany nawiąże prawidłowe relację z córką i odbuduje relacji z dzieckiem, czy też zacznie dobrowolnie i systematycznie uczestniczyć w kosztach jej utrzymania, to Sąd może postanowić, że w odniesieniu do D. H. (1) ustały przyczyny, które były podstawą pozbawienia go władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką.

Z tych względów orzeczono jak w punkcie III wyroku.

Na podstawie przytoczonych powyżej przepisów prawa i okoliczności sprawy Sąd uznał, iż D. H. (2) jest ojcem małoletniej powódki, a zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Określenie zakresu obowiązku alimentacyjnego powinno być dokonane przy uwzględnieniu przepisu art. 135 § 1 k.r.o., z którego wynika, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Wedle art. 96 k.r.o. obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku "troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka" i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, w tym termin dojścia przez uprawnionego do pełnoletniości. Jedyną decydującą okolicznością warunkującą trwanie bądź ustanie obowiązku alimentacyjnego jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie. Zakres świadczeń alimentacyjnych jest natomiast podwójnie uzależniony - z jednej strony zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej strony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Przez możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego należy rozumieć te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć bieżące potrzeby w zakresie utrzymania (tj. mieszkania, wyżywienia, ubrania itd.) oraz w zakresie wychowania (tj. odpowiednie wykształcenie, rozwijanie zainteresowań i uzdolnień itd.). Podkreślić trzeba, że niezdolne do samodzielnego utrzymania dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Dzieci wychowujące się w danej rodzinie także powinny żyć w zasadzie na równej stopie, ale z uwagi na ich odmienny poziom potrzeb chodzi tutaj o "odpowiednio" równą stopę. Poziom konsumpcji dzieci w proporcji do konsumpcji rodziców w typowej sytuacji jest niższy z uwagi na wydatki rodziców związane z wykonywaniem pracy zarobkowej oraz wyższe ceny i poziom usług świadczonych zwykle na rzecz dorosłych osób.

Zdaniem Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki i we wskazanej tam wysokości (tj. łącznie ok 800 zł miesięcznie), są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dzieci. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb dziecka przy uwzględnieniu jego wieku, stanu zdrowia, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dzieci, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dzieci, potrzeby stymulowania ich rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, ani za zbyt niską.

Ustalając usprawiedliwione wydatki na małoletnią powódkę, Sąd oparł się przede wszystkim o wskazania doświadczenia życiowego, które pozwalały na oszacowanie usprawiedliwionych wydatków na dziecko w wieku powódki. I tak, za uzasadnione Sąd uznał wydatki na wyżywienie w kwocie ok. 400 zł miesięcznie. Powyższa kwota nadto została wskazana przez przedstawiciela ustawowego małoletniej, który niewątpliwie zdaje sobie doskonale sprawę ile środków fin nowych przeznacza na zakup żywności dla córki. W zakresie dotyczącym wydatków na odzież i obuwie za uzasadniony Sąd uznał wydatek w kwocie ok. 100 zł miesięcznie. Nie może ulegać wątpliwości, że dziecko rośnie, co wymaga cyklicznej wymiany odzieży i obuwia. Z drugiej strony obowiązkiem rodzica jest dostosowanie związanych z tym wydatków do poziomu życia rodziny, tak by wskazany wydatek był racjonalny i nie nosił cech zbytku. Przy wskazanym założeniu należało w ocenie Sądu wydatki na zakup odzieży i obuwia dla małoletniej oszacować właśnie na kwotę ok. 100 zł miesięcznie. Z kolei na zakup środków czystości racjonalna w ocenie Sądu pozostaje kwota ok. 50 zł. Małoletnia uczęszcza do szkoły, co wiąże się z pewnymi koszami (rada rodziców, ubezpieczanie, zakup niezbędnych akcesoriów piśmienniczych itd.). W toku postępowania nie przedłożono żadnego zaświadczenia lekarskiego wykazującego, że małoletnia powódka cierpi na jakąkolwiek chorobę przewlekłą, wymagającą stałego (lub choćby długotrwałego) podawania leków. Jednak małoletnie dzieci często bowiem łapią infekcje wirusowo - bakteryjne, co skutkuje koniecznością zakupu odpowiednich lekarstw, czy witamin wzmacniających odporność. Za uzasadniony Sąd uznał także wydatek na leki dla małoletniej w wysokości ok. 25 zł miesięcznie. Małoletnia także winna partycypować w kosztach utrzymania mieszkania w wysokości 167 zł.

Sąd uznał więc, iż kwota 500 zł miesięcznie jest w granicach możliwości finansowych pozwanego. Sąd miał przede wszystkim na uwadze, iż pełnomocnik ustawowy małoletniej nie podał żadnych informacji dotyczących pozwanego, a odnoszących się do jego wykształcenia, zdolności zarobkowych, wyuczonego zawodu i dochodów z niej uzyskiwanych. Przedstawiciela małoletniej wskazała tylko, iż pozwany w trakcie trwania ich związku, nie pracował zarobkowo, tylko malował samochodu. Nadto pozwany oprócz małoletniej powódki ma także na utrzymaniu dwójkę innych dzieci. Sąd mając na uwadze uprzednią karalność pozwanego uznał, iż pozwany mógłby liczyć początkowo na wynagrodzenie nie przewyższające kwoty ok. 2100 zł brutto miesięcznie. Na taką właśnie kwotę Sąd ustalił obecne możliwości zarobkowe pozwanego, a więc możliwości istniejące w dacie ogłoszenia wyroku.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej powódki tytułem alimentów kwoty po 500 zł miesięcznie, poczynając od dnia 9 sierpnia 2017 r. tj. od daty złożenia pozwu, płatne w sposób szczegółowo opisany w pkt I sentencji wyroku, zaś dalej idące powództwo oddalił.

Z tych względów Sąd orzekł jak w punkcie IV i V wyroku.

Sąd obciążył pozwanego D. H. (1) obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na rzecz małoletniej powódki w wysokości 480 zł. Wysokość wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika strony powodowej będącego adwokatem wynika z § 4 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Zgodnie z powołanym unormowaniem, stawki minimalne wynoszą w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego o: ustalenie ojcostwa, zaprzeczenie ojcostwa, ustalenie bezskuteczności uznania dziecka oraz rozwiązanie przysposobienia - 480 zł. Stawki określone w ust. 1 pkt 5 obejmują w sprawach o ustalenie ojcostwa również roszczenia majątkowe strony powodowej.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak punkcie VI wyroku.

Sprawowanie wymiaru sprawiedliwości przez organy państwowe pociąga za sobą powstanie określonych kosztów, w tym kosztów związanych z prowadzeniem postępowania. Ciężar ich uiszczenia z reguły spoczywa na podmiotach bezpośrednio zainteresowanych rozstrzygnięciem sprawy. Przez pojęcie kosztów postępowania cywilnego należy rozumieć więc wszelkie koszty ponoszone przez podmioty postępowania (względnie Skarb Państwa) w związku z jego tokiem. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych do uiszczenia kosztów sądowych obowiązana jest strona, która wnosi do sądu pismo podlegające opłacie (np. pozew) lub powodujące wydatki, chyba że ustawa stanowi inaczej. Z mocy ustawy, tj. na podstawie art. 96 u.k.s.c. w całości zwolniona jest od kosztów sądowych między innymi strona dochodząca ustalenia ojcostwa oraz roszczeń z tym związanych, strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Za stronę, która z mocy ustawy nie miała obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, koszty te ponosi tymczasowo Skarb Państwa. Orzeka o nich Sąd na podstawie art. 113 u.k.s.c., zgodnie z którym kosztami sądowymi (opłatami i wydatkami), których nie miała obowiązku uiścić strona, Sąd obciąża jej przeciwnika, stosując zasady obowiązujące przy zwrocie kosztów procesu określone w art. 98-110 k.p.c.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 u.k.s.c. opłata od pozwu w sprawie o ustalenie ojcostwa opiewa na kwotę 600 zł. Nadto nieuiszczone koszty sądowe (stricte opłata od pozwu) w zakresie zgłoszonego żądania przez stronę powodową (alimenty) opiewają na kwotę 300 zł. Zgodnie bowiem z art. 22 k.p.c. w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok (12 x 500 zł = 6000 zł), a stosownie do treści art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu. Kolejno należy wskazać, iż w niniejszej sprawie strona powodowa żądała ograniczenia pozwanego władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką. Opłata od wniosku o ograniczenie władzy rodzicielskiej wynosi zaś 40 zł. Na koszty procesu należne od pozwanego składa się ponadto opłata od wniosku o wydanie rozstrzygnięcia w istotnych sprawach dziecka (nadanie dziecku nazwiska) w kwocie 40 zł.

Sąd uznał jednak, że obciążenie pozwanego obowiązkiem zwrotu tych kosztów mogłoby znaczenie utrudnić pozwanemu partycypowanie w kosztach utrzymania małoletniej córki. Z tych też względów - na podstawie art. 102 k.p.c. - Sąd odstąpił od obciążania pozwanego nieuiszczonymi kosztami sądowymi.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak punkcie VII wyroku.

W przedmiocie rygoru natychmiastowego wykonalności Sąd orzekł w punkcie VIII wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., w myśl którego sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty, co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa.