Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2019 r. w Legnicy

sprawy z wniosku Z. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o rekompensatę z tytułu pracy w szczególnych warunkach

na skutek odwołania Z. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 27 listopada 2018 r.

znak (...)

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 27 listopada 2018 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy Z. W. prawo do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach,

II.  stwierdza, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia.

SSO Regina Stępień

Sygn. akt V U 779/18

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 27 listopada 2018r. znak: (...) przyznał Z. W. prawo do emerytury w wieku powszechnym i jednocześnie odmówił mu prawa do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, iż ubezpieczony nie spełniła przesłanek do przyznania rekompensaty, albowiem wobec wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach udowodnił jedynie 7 lat, 11 miesięcy i 17dni. Decyzję tę organ rentowy wydał w oparciu o art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Odwołanie od tej decyzji wniósł Z. W.. Domagał się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do rekompensaty. Podniósł, iż decyzja organu rentowego jest błędna bowiem do okresów pracy w szczególnych warunkach winno zostać mu uwzględnione zatrudnienie od 13 kwietnia 1984r. do 3 listopada 1991r. i od 4 listopada 1991r. do 18 sierpnia 1992r. D..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu powołał te same okoliczności, które zostały wskazane w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił:

Wnioskodawca Z. W. urodził się (...) Ma prawo do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym od (...).

Organ rentowy uznał mu łącznie 7 lat, 11 miesięcy i 17 dni okresów pracy w szczególnych warunkach.

W dniu 15 listopada 2018r. złożył wniosek o przyznanie mu emerytury i rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach rekompensaty. Skarżoną decyzją organ rentowy przyznał mu prawo do emerytury od dnia ukończenia 65 roku życia i odmówił mu prawa do rekompensaty.

/bezsporne, a nadto dokumenty z akt ubezpieczeniowych wnioskodawcy/

Z. W. był zatrudniony:

- w Zakładach (...) we W. od 13 kwietnia 1984r. do 3 listopada 1991r. - na stanowisku malarza

- w (...) Przedsiębiorstwie (...) Spółce z o. o. we W. od 4 listopada 1991r. do 18 sierpnia 1992r. – na stanowisku dekarza.

(...) Przedsiębiorstwie (...)Spółce z o. o. we W. było następcą, po przekształceniach, Zakładów (...) we W..

W tym czasie ( w ramach urlopów bezpłatnych udzielanych przez macierzystą jednostkę) pracował na kontraktach zagranicznych:

- od 13 lipca 1986r. do 31 grudnia 1986r. na Węgrzech na stanowisku blacharz-izoler

- od 19 października 1987r. do 31 maja 1991r. w NRD: w tym do 31 grudnia 1987r. na stanowisku blacharz-izolarz, brygadzista ; od 7 grudnia 1988r. do 31 grudnia 1988r. w NRD – na stanowisku montera rusztowań, od 2 stycznia 1989r. – na stanowisku montera rusztowań.

Przy czym wykorzystywał urlop bezpłatny w zamian za ekwiwalent dewizowy i nadgodziny na budowie eksportowej - od 2 stycznia 1988r. do 25 stycznia 1988r. i od 26 stycznia 1988r. do 27 stycznia 1988r., od 1 czerwca 1991r. do 30 sierpnia 1991r.

W okresie pracy w firmie (...) i (...), będąc zatrudnionym na stanowisku malarza - malował konstrukcje stalowe. Najpierw je piaskował, potem malował minią i farbami antykorozyjnymi. Były to konstrukcje stalowe pod rurociągi, estakady, hale, taśmociągi, wewnątrz i na zewnątrz budynków przemysłowych (...), znacząca część z nich umiejscowiona była na wysokości.

Zaś w czasie zatrudnienia na stanowisku dekarza pracował przy wykonywaniu izolacji dachów, układał watę szklaną, na niej układał potem papę.

W czasie pracy na budowach eksportowych, będąc zatrudnionym na stanowisku montera rusztowań – montował na wysokości rusztowania stalowe, w okresie pracy jako blacharz- izolarz – pracował przy izolowaniu rurociągów watą szklana potem owijał je blachą alumniniową.

/dowody:

- akta osobowe: umowy u pracę, świadectwa pracy, rozliczenia prac na budowach zagranicznych

- akta ZUS: świadectwa pracy

- zeznania świadków:

e-protokół z 19 czerwca 2019r. (k.38-39) – T. B. 00:10:32-00:18:18

J. M. 00:18:18-00:23:36

W. H. (2) 00:23:36-00:31:27

- wyjaśnienia wnioskodawcy e-protokół jw.: 00:31:27-00:39:55/

Sąd zważył:

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (t.jedn.: Dz.U. z 2015.965 ze zm.), rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. Rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS (ust. 2).

W myśl art. 23 cyt. ustawy, ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę. Rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art. 173 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (ust. 2).

Rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury (a w niniejszej sprawie – prawo do rekompensaty), ustala się na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.8.43 ze zm.). Rozporządzenie to stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia (§ 1 ust. 1). Z kolei w myśl § 2 ust. 1 tego rozporządzenia – okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W rozpoznawanej sprawie kwestią sporną było, czy wnioskodawca posiada co najmniej 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach uprawniający go do rekompensaty w myśl cyt. wyżej przepisów ustawy o emeryturach pomostowych.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu, w szczególności zawarte w aktach - akta emerytalnych świadectwa pracy, oraz w aktach osobowych: świadectwa pracy, umowy o pracę, angaże, rozliczenia pracy na kontraktach w powiązaniu z zeznaniami świadków: T. B., J. M. i W. H. (2) i wyjaśnieniami wnioskodawcy – pozwoliły na uznanie, że wnioskodawca spełnia warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Należy bowiem jako takie uznać okres zatrudnienia wnioskodawcy w Zakładach (...) we W. od 13 kwietnia 1984r. do 3 listopada 1991r. (wraz z pracami na budowach zagranicznych). Wykonywał bowiem w tych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, prace szczególne ujęte w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zaatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - Wykazie A, dziale IV, poz. 38 (prace antykorozyjne i termoizolacyjne urządzeń i instalacji technologicznych oraz w dziale V poz. 5 (prace przy montażu konstrukcji stalowych na wysokości), poz. 6 (prace malarskie konstrukcji na wysokości). Zaś w (...)Przedsiębiorstwie (...) Spółce z o. o. we W. od 4 listopada 1991r. do 18 sierpnia 1992r. prace ujęte w wykazie A, dziale V p. 9 (prace dekarskie).

Łącznie jest to okres 8 lat, 4 miesięcy i 6 dni. Przy czym należy go pomniejszyć o okres urlopów pokontraktowych, których łączny wymiar to 3 miesiące i 26 dni. (2.011.1988r. -27.01.1988; 1.06.1991r.-30.08.1981r.). Co daje 8 lat i 10 dni okresów pracy w szczególnych warunkach, które po zsumowaniu z okresami uznanymi przez organ rentowy wynoszą łącznie 15 lat, 11 miesięcy i 27 dni.

Wnioskodawca ma wymagany 15 letni okres pracy w szczególnych warunkach.

Dlatego też w rozpoznawanej sprawie były podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji, i ustalenie, iż wnioskodawcy przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Wobec czego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc sąd zmienił zaskarżoną decyzje i orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Stosownie do treści art. 118 ust. 1a ustawy emerytalnej, sąd orzekając o prawie do emerytury lub jej wysokości ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Z uwagi na okoliczność, iż w niniejszej sprawie ustalenie prawa do rekompensaty wnioskodawcy możliwe było dopiero na etapie postępowania sądowego, w oparciu m. in. zeznania świadków i analizę akt osobowych - sąd nie obciążył organu rentowego odpowiedzialnością za opóźnienie w ustaleniu wysokości emerytury wnioskodawcy i orzekł jak w pkt II wyroku.