Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 maja 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił D. P. począwszy od dnia 1 czerwca 2018r., prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2017r., poz. 1383 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19 kwietnia 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Wspomniane orzeczenie zostało wydane w trybie nadzoru – po kontroli orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z 03.11.2017r., który uznał ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy do 30.11.2019r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w szczególności jest nadal osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w myśl art. 61 – prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje nadal jego częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji

- gastroenterologa,

- specjalisty medycyny pracy,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- steroidozależną chorobę Leśniowskiego – Crohna,

- przebytą operację usunięcia całego jelita grubego z jednoczasowym usunięciem śluzówki w kikucie odbytnicy.

Zdaniem biegłego gastroenterologa, długoletni przebieg choroby Leśniowskiego – Crohna oraz intensywność schorzenia – przebieg ciężki z koniecznością usunięcia jelita grubego w początkowej fazie choroby w sposób zdecydowany utrudnia możliwość świadczenia pracy przez ubezpieczonego w warunkach wolnego rynku pracy. Jak podał biegły, z przebiegu choroby można wnioskować, że prawdopodobnie nie będzie możliwości odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego i ubezpieczony będzie zdany na obecność sztucznego odbytu – stomii – do końca życia.

- dowód – opinia biegłego gastroenterologa ( k. 15 – 18 akt).

W odpowiedzi na zarządzenie Sądu dotyczące sprecyzowania opinii – biegły wskazał, że jego zdaniem ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od daty wydania orzeczenia przez Lekarza Orzecznika ZUS czyli 03.11.2017r. Biegły uznał przy tym, że musiało nastąpić pogorszenie w stanie zdrowia ubezpieczonego, skoro zwrócił się do ubezpieczyciela o rentę.

- dowód – opinia uzupełniająca ( k. 43 akt).

Natomiast w ocenie biegłego – specjalisty medycyny pracy ubezpieczony nie jest długotrwale niezdolny do pracy. Biegły podkreślił, iż ubezpieczony od lat pozostaje w zatrudnieniu, co oznacza, że pomyślnie został zakwalifikowany przez lekarza – podczas badań okresowych, przy czym nie wynika z akt, aby pracował na specjalnie przygotowanym stanowisku w zakładzie pracy chronionej.

- dowód – opinia biegłego specjalisty medycyny przemysłowej ( k. 28 i k. 46 akt).

Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy kluczowe znaczenie ma okoliczność, czy w okresach wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nastąpiło u ubezpieczonego istotne pogorszenie stanu zdrowia w ramach tego samego stopnia niezdolności do pracy, powodujące samodzielnie utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji, które ubezpieczony posiadał w okresie pracy zarobkowej ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22.11.1017r., sygn. akt. III AUa 1478/15 ). Trzeba bowiem mieć na uwadze, iż podejmując się zatrudnienia i objęcia z tego tytułu ubezpieczeniem społecznym, ubezpieczony był osobą cierpiącą na opisane przez biegłych sądowych schorzenia. W okresie od 1 października 2003r. do 30 listopada 2010r. ubezpieczony korzystał z renty socjalnej, zatem był uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Następnie, w wyniku wniesionego odwołania, biegły sądowy badając ubezpieczonego w lutym 2011r. nie stwierdził, aby był on całkowicie niezdolny do pracy . W konsekwencji, odwołanie ubezpieczonego, który domagał się przywrócenia renty socjalnej zostało oddalone wyrokiem z dnia 13 września 2012r., który uprawomocnił się 18 kwietnia 2013r. Jak wynika z Informacji o okresach składkowych i nieskładkowych ubezpieczony pozostaje w zatrudnienia od 1 lipca 2010r. W niniejszej sprawie biegły specjalista medycyny pracy nie stwierdził aby doszło do istotnego pogorszenia stanu zdrowia ubezpieczonego, które uniemożliwiłoby mu kontynuowanie dotychczasowej pracy. Natomiast biegły gastroenterolog nie potrafił jednoznacznie stwierdzić, kiedy i w jakim stopniu doszło do pogorszenia stanu zdrowia ubezpieczonego w okresie jego zatrudnienia, bowiem jak podał, następowało ono stopniowo. Dla biegłego gastroenterologa kluczowe znaczenie miała okoliczność, iż ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie renty, jednak, jak już wyjaśniono wyżej, okoliczność ta nie jest kluczowa dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd pozytywnie ocenił opinię specjalisty medycyny przemysłowej oraz gastroenterologa, z wyjątkiem tej części, w której biegły sądowy wskazał datę początkową stwierdzonej niezdolności do pracy na 3 listopada 2017r. Wspomniane opinie zostały bowiem sporządzone przez specjalistów, dysponujący fachową wiedzą medyczną i doświadczeniem, jednak w zakresie przyjętej przez gastroenterologa daty początkowej niezdolności do pracy opinia w ocenie Sądu nie była przekonująca i opierała się na błędnym założeniu, iż skoro ubezpieczony zdecydował się wystąpić z wnioskiem o rentę, to znaczy, że doszło do istotnego pogorszenia stanu jego zdrowia.

Jednocześnie należy ponownie zauważyć, iż w przypadku schorzeń, które istniały przed objęciem ubezpieczeniem – jedynie w sytuacji, gdy następuje ich pogorszenie skutkujące utratą zdolności do pracy dotychczas wykonywanej, mieszczącej się w jego kwalifikacjach zawodowych ( w tym kwalifikacji nabytych podczas kilkuletniego zatrudnienia ) – można mówić, iż data tego pogorszenia jest to datą początkowa stwierdzonej ( całkowitej lub częściowej ) niezdolności do pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. wniesione odwołane oddalił.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz