Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2019 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Wołczyńska – Kalus

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2019 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa Klubu Sportowego (...) z siedzibą w W.

przeciwko Klubowi (...) z siedzibą w W.

o ochronę dóbr osobistych

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda Klubu Sportowego (...) z siedzibą w W. na rzecz pozwanego Klubu (...) z siedzibą w W. kwotę 3.602,81 (trzy tysiące sześćset dwa złote osiemdziesiąt jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 1.620,00 (jeden tysiąc sześćset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 381/18

UZASADNIENIE

W pozwie powód Klub Sportowy (...) z siedzibą w W. wnosił o:

1) zobowiązanie pozwanego Klubu (...) z siedzibą w W. do opublikowania w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku w lokalnej prasie to jest w gazetach (...) oraz (...) w rubryce ogłoszeniowej jak również na głównej stronie bloga Klubu (...) (...). (...) Klubu (...) na portalu F. (...) oświadczenia następującej treści: „Działając w imieniu Klubu (...) na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia … (tu właściwa data), sygn. akt … (tu właściwa sygnatura) przepraszam Klub Sportowy (...) za umieszczenie na F.’u Klubu (...) na portalu F. nieprawdziwych treści dotyczących zakazania przez Klub Sportowy (...) udziału w organizowanym przez siebie turnieju zawodnikom Klubu (...) i tym samym naruszenie dóbr osobistych Klubu Sportowego (...). Przyznaję, że Zarząd Klubu (...) otrzymał wcześniej informację, że ww. turniej miał charakter zamknięty, w związku z czym udział w nim mogły wziąć jedynie zaproszone kluby sportowe.” – podpisane pełnym imieniem i nazwiskiem prezesa zarządu Klubu (...) na koszt pozwanego,

2) zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zadośćuczynienia za krzywdę doznaną z tytułu naruszenia dóbr osobistych w postaci dobrego imienia, dobrej sławy i renomy w kwocie 2.000,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wymagalności świadczenia do dnia zapłaty,

3) zobowiązanie pozwanego do zaprzestania naruszeń dóbr osobistych powoda w postaci działań polegających na rozpowszechnianiu nieprawdziwych i godzących w dobre imię powoda informacji przed przedstawicielami administracji publicznej w W.,

4) zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew-k.3-10)

W odpowiedzi na pozew pozwany wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew- k.64-74)

Na rozprawach w dniach 26 kwietnia 2019 r. i 2 sierpnia 2019 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa.

(protokół rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:03:51 – 00:05:14- koperta k.104, protokół rozprawy z dnia 2 sierpnia 2019 r. na płycie CD 00:06:12 – 00:06:43- koperta k.104)

Na rozprawie w dniu 11 października 2019 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo i wnosił o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego a pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania zgodnie ze złożonym przez niego spisem kosztów.

(protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:02:06 – 01:11:37- koperta k.104)

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Powód Klub Sportowy (...) w W. i Klub (...) z siedzibą w W. są klubami sportowymi, które trenują zawodników karate (...). Prezes i Wiceprezes Zarządu pozwanego klubu – R. G. i R. K. byli wcześniej członkami powodowego klubu ale 6 lat temu odeszli z tego klubu i założyli pozwany klub. Powodowy klub działa na terenie W. a pozwany klub działa poza tą miejscowością ale na ternie tego samego powiatu. Oba kluby nie współpracują ze sobą.

(bezsporne, zeznania świadka P. M.- protokół rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 01:11:47 – 01:33:13, zeznania reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:50:21 – 00:51:27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:05:14 – 00:43:49- koperta k.104, zeznania reprezentującego pozwanego Wiceprezesa Zarządu R. K.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:51:27 – 00:53:15 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:43:49 – 01:10:40- koperta k.104)

Klub Sportowy (...) w W. organizował w W. w dniu 26 maja 2018 r. zamknięty turniej testowy pod nazwą „Turniej K. Karate o Puchar W.”. Był to pierwszy turniej organizowany pod taką nazwą. Ponieważ turniej miał charakter zamknięty mogli w nim wziąć udział jedynie zawodnicy zaproszonych na ten turniej klubów. Klub (...) z siedzibą w W. nie został zaproszony na ten turniej.

(zeznania świadków: P. M.- protokół rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 01:11:47 – 01:33:13, K. C.- protokół rozprawy z dnia 2 sierpnia 2019 r. na płycie CD 00:07:40 – 00:38:00, zeznania reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:50:21 – 00:51:27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:05:14 – 00:43:49- koperta k.104, zeznania reprezentującego pozwanego Wiceprezesa Zarządu R. K.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:51:27 – 00:53:15 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:43:49 – 01:10:40- koperta k.104)

Ponieważ z nazwy trofeum, jakie można było wywalczyć na organizowanym przez powoda turnieju, wynikało, iż jest to puchar finansowany przez Miasto i Gminę W. a w materiałach promujących turniej na stronie powoda na F. nie było informacji, że jest to turniej zamknięty Wiceprezes pozwanego klubu w dniu 10 maja 2018 r. skontaktował się telefonicznie z trenerem powodowego klubu (...), gdyż chciał zgłosić zawodników pozwanego klubu do tego turnieju i chciał uzyskać informację jak ich zgłaszać. Podczas rozmowy z nim dowiedział się, że turniej ma charakter zamknięty. Po powzięciu tej informacji nikt z pozwanego klubu nie dowiadywał się u Burmistrza Miasta i Gminy W. czy organizowany przez powodowy klub turniej jest dotowany albo sponsorowany przez Miasto i Gminę W. i nikt nie zgłaszał wobec niego skarg, że zawodnicy pozwanego klubu nie mogą wziąć udziału w tym turnieju.

(zeznania świadka P. M.- protokół rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 01:11:47 – 01:33:13,zeznania reprezentującego pozwanego Wiceprezesa Zarządu R. K.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:51:27 – 00:53:15 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:43:49 – 01:10:40- koperta k.104, kserokopia pisma powoda- k.46-47)

W związku z organizacją turnieju zamkniętego przez powoda i firmowaniem tej imprezy przez Burmistrza W. zawodniczka pozwanego klubu mailowo zgłosiła do Urzędu Miasta i Gminy zarzut co do wykorzystania logo gminy w promocji tego turnieju, w którym nie mogą wziąć udziału wszyscy zawodnicy karate z terenu gminy W.. Po zgłoszeniu tego zarzutu u Burmistrza W. z jego inicjatywy odbyło się spotkanie z udziałem przedstawicieli powoda i pozwanego, na którym miały zostać wyjaśnione kwestie przyznawania logo gminy w celu promocji imprez sportowych.

(zeznania świadków: częściowo P. M.- protokół rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 01:11:47 – 01:33:13, zeznania świadka R. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:03:27 – 00:49:07zeznania reprezentującego pozwanego Wiceprezesa Zarządu R. K.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:51:27 – 00:53:15 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:43:49 – 01:10:40- koperta k.104, protokół ze spotkania- k.37-45)

W dniu 26 maja 2018 r. na terenie W. organizowany był tylko jeden turniej sportowy – „Turniej K. Karate o Puchar W.”. Salę na ten turniej udostępniła powodowemu klubowi dyrektorka gimnazjum, które jest szkołą gminną. W materiałach promocyjnych tego turnieju było logo Miasta i Gminy W..

(zeznania reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:50:21 – 00:51:27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:05:14 – 00:43:49- koperta k.104)

Zawodnicy pozwanego klubu nie wzięli udziału w turnieju organizowanym przez powodowy klub w dniu 26 maja 2018 r. W tym dniu wzięli oni natomiast udział w turnieju karate zorganizowanym w T.. W tym też dniu na fanpage’u pozwanego klubu na portalu F. zostało umieszczone zdjęcie z turnieju w T. i wpis o treści „Chcieliśmy walczyć u siebie ale nam nie pozwolono, walczyliśmy tutaj, (...). Pod tym wpisem pojawiły się trzy komentarze osób, które podpisały się z imienia i nazwiska. Dwie z tych osób były rodzicami dzieci trenujących w pozwanym klubie. Jedna z nich jest członkiem zarządu pozwanego klubu i żoną Wiceprezesa tego klubu. Komentująca wpis matka zawodnika pozwanego klubu (...) napisała: „zdobywamy medale…, niesportowe zachowanie organizatorów klubu (...). Przykro.” a komentujący wpis ojciec zawodnika pozwanego klubu napisał: „No tego bym się po Husarii nie spodziewał ale cóż olać, idziemy do przodu”. M. K. (1), żona Wiceprezesa pozwanego klubu nie użyła nazwy powodowego klubu w swoim wpisie.

(zeznania świadka P. M.- protokół rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 01:11:47 – 01:33:13, zeznania reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:50:21 – 00:51:27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:05:14 – 00:43:49- koperta k.104, zeznania reprezentującego pozwanego Wiceprezesa Zarządu R. K.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:51:27 – 00:53:15 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:43:49 – 01:10:40- koperta k.104, wydruk z fanpage’u Klubu (...) z siedzibą w W.- k.32)

W dniu 27 maja 2018 r., gdy na fanpage’u powodowego klubu na portalu F. zostało umieszczone zdjęcie z Turnieju o Puchar W. pod tym wpisem pojawił się komentarz zamieszczony przez M. K. (2) o treści „Szkoda, że nie wszyscy mogli w nim wziąć udział. Przykre postępowanie.” Ta sama osoba dodała też komentarz na profilu R. K. na F. o treści „Gratuluję, szkoda, że (...) nie wspiera swoich talentów ale inaczej… Nie wszyscy są tak samo traktowani, gratuluję jeszcze raz.” Na tym samym profilu A. L. zamieścił wpis „Bo to zagrywka stara jak świat… zaprosić słabych aby móc wygrać”.

(wydruk z (...) Klubu Sportowego (...) z siedzibą w W.- k.35, wydruk z profilu R. K. na portalu F.- k.34, k,36)

Na którejś z sesji Rady Miasta i Gminy W. będąca radną i jednocześnie członkiem zarządu pozwanego klubu (...) zadawała pytania o finansowanie przez Gminę działalności powodowego klubu oraz innych klubów a także wydarzeń na terenie gminy.

(zeznania świadka R. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:03:27 – 00:49:07)

Pismem z dnia 30 maja 2018 r. powód wezwał pozwanego do niezwłocznego zaniechania naruszeń jego dóbr osobistych w postaci dobrego imienia i czci poprzez podawanie nieprawdziwych informacji za pomocą portalu F., iż członkom pozwanego klubu nie pozwolono brać udziału w turnieju organizowanym przez pozwany klub w dniu 26 maja 2018 r. Twierdził w nim, iż w wyniku podania tej nieprawdziwej informacji został wezwany do złożenia wyjaśnień w Urzędzie Miasta i Gminy W.. Wezwał też pozwanego do publikacji w prasie lokalnej w terminie 4 dni roboczych od otrzymania tego pisma oświadczenia odwołującego nieprawdziwe informacje informując go, iż w razie niespełnienia wskazanych w piśmie powinności wystąpi na drogę postępowania sądowego.

(bezsporne, zeznania reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:50:21 – 00:51:27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:05:14 – 00:43:49- koperta k.104, kserokopia pisma powoda- k.46-47, zeznania reprezentującego pozwanego Wiceprezesa Zarządu R. K.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:51:27 – 00:53:15 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:43:49 – 01:10:40- koperta k.104)

W odpowiedzi na to pismo pozwany zaprzeczył, by jakiekolwiek jego działania naruszały dobra osobiste powoda.

(bezsporne, zeznania reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:50:21 – 00:51:27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:05:14 – 00:43:49- koperta k.104, kserokopia pisma pozwanego wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru- k.75-77)

Ponieważ na (...) powodowego klubu w dniu 4 czerwca 2018 r. pojawiła się informacja, że R. K. w rozmowie telefonicznej z D. (...) Miasta i Gminy W. odbytej w dniu 28 maja 2018 r. podważał zasadność przyznawania przez Burmistrza Miasta i Gminy W. podziękowań zawodnikom powodowego klubu, którzy wywalczyli miejsca na podium w „Turniej K. Karate o Puchar W.”, R. K., który poczuł się dotknięty tą informacją, poprosił Burmistrza W. o zorganizowanie spotkania i wyjaśnienie tej sytuacji z udziałem jego, przedstawiciela powodowego klubu, Burmistrza i pracownicy D. (...) Urzędu Miasta i Gminy W., która według oświadczeń powodowego klubu miała temu klubowi przekazać taką informację. Spotkanie takie odbyło się w Urzędzie Miasta i Gminy W. i było ono protokołowane przez pracownika tego urzędu.

(zeznania świadków: K. C.- protokół rozprawy z dnia 2 sierpnia 2019 r. na płycie CD 00:07:40 – 00:38:00, R. P.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:03:27 – 00:49:07, zeznania reprezentującego pozwanego Wiceprezesa Zarządu R. K.- protokół rozprawy z dnia 11 października 2019 r. na płycie CD 00:51:27 – 00:53:15 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r. na płycie CD 00:43:49 – 01:10:40- koperta k.104, protokół ze spotkania- k.37-45)

Zawodnicy powodowego klubu, którzy wywalczyli miejsca na podium w „Turniej K. Karate o Puchar W.” otrzymali od Burmistrza W. podziękowania na Sesji Rady Miasta i Gminy W., na której corocznie są wręczane podziękowania dla zawodników klubów sportowych z terenu powiatu.

(zeznania świadka K. C.- protokół rozprawy z dnia 2 sierpnia 2019 r. na płycie CD 00:07:40 – 00:38:00)

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd nie dał wiary zeznaniom reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P., iż po wpisie na fanpage’u pozwanego Burmistrz W. wycofał się z tego aby turniej odbywał się pod auspicjami Gminy W. i wycofał się z ufundowania nagród na ten turniej. Skoro wpis na fanpage’u powoda pojawił się w dniu 26 maja 2018 r. a wiec po turnieju, oczywistym jest, iż nie mógł on mieć związku z wycofaniem się Burmistrza z objęcia patronatem turnieju.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P., iż po wpisie na funpage’u pozwanego zmniejszyła się liczba zawodników powodowego klubu oraz że zawodnicy tego klubu nie chcą teraz startować w turniejach. Jego twierdzenia zarówno w zakresie zmniejszenia się liczby zawodników powodowego klubu po dniu 26 maja 2018 r. jak i w zakresie przyczyny tego ewentualnego zmniejszenia się liczby zawodników pozostawały bowiem całkowicie gołosłowne a przy tym pozostawały one w sprzeczności z zeznaniami świadka P. M., z których wynikało, iż żaden z zawodników po tym wpisie nie odszedł do innego klubu. Z zeznań tego świadka wynikało przy tym, iż dopiero pod koniec roku szkolnego było mniej zawodników w tym klubie ale zdarza się tak, że pod koniec roku szkolnego tak bywa. Podobnie całkowicie gołosłowne były też twierdzenia reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P., gdy chodzi o kwestię obecnej niechęci zawodników powodowego klubu do udziału w turniejach i jej przyczynach.

Podobnie Sąd nie dał wiary zeznaniom reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P., iż przed turniejem będąca członkiem zarządu pozwanego klubu (...) dzwoniła do Burmistrza W. i podważała organizację turnieju o Puchar W.. Jego zeznania w tym zakresie nie znalazły potwierdzenia w żadnym z przedstawionych dowodów i jako takie pozostały nieudowodnione.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P., iż M. K. (1) sugerowała, że powodowy klub nielegalnie wydaje pieniądze przekazywane mu przez Miasto i Gminę W.. Zeznaniom tym przeczą bowiem zeznania świadka R. P., z których nie wynika, by M. K. (1) kiedykolwiek podnosiła kwestię nieprawidłowego wykorzystywania dotacji gminnych przez powodowy klub. Z zeznań tych wynika natomiast, iż osoba ta jako radna interesowała się kwestią wydawania przez Gminę pieniędzy na działalność nie tylko powodowego klubu ale i innych stowarzyszeń i finansowania przez nią wydarzeń na terenie gminy do czego jako radna Rady Miasta i Gminy W. miała zresztą prawo.

Sąd nie dał ponadto wiary zeznaniom reprezentującego powoda Prezesa Zarządu J. P., iż na skutek szkalowania powodowego klubu przez pozwany klub (...) zrobił zebranie. Jego zeznania w tym zakresie były bowiem całkowicie gołosłowne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie powód dochodził zobowiązania pozwanego do opublikowania oświadczenia o przeproszeniu powoda za naruszenie jego dóbr osobistych poprzez umieszczenie na F.’u Klubu (...) na portalu F. nieprawdziwych treści dotyczących zakazania przez Klub Sportowy (...) udziału w organizowanym przez siebie turnieju zawodnikom Klubu (...) oraz do zaprzestania naruszeń dóbr osobistych powoda w postaci działań polegających na rozpowszechnianiu nieprawdziwych i godzących w dobre imię powoda informacji przed przedstawicielami administracji publicznej w W. oraz wnosił o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z naruszeniem dóbr osobistych. Powód twierdził, iż swym działaniem pozwany naruszył jego dobra osobiste w postaci czci i dobrego imienia. Swoje roszczenia zatem powód wywodził z art. 23 kc i 24 kc w zw. z art. 448 kc.

Art. 23 kc stanowi, iż dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Zgodnie natomiast z art. 24 § 1 kc ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków w szczególność ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Mając na uwadze katalog wymienionych w tym przepisie dóbr osobistych ciężko stwierdzić, iż regulacja ta odnosi się również bezpośrednio do osoby prawnej, która wszak nie posiada takich przymiotów jak zdrowie, wolność czy swoboda sumienia. Dobra osobiste osoby prawnej zostały jednak uregulowane w orzecznictwie. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 listopada 1986 r., II CR 295/86, OSNCP 1988, Nr 2–3, poz. 40 wskazał, iż dobra osobiste osób prawnych zostały zdefiniowane jako wartości niemajątkowe, dzięki którym osoba prawna może funkcjonować zgodnie ze swym zakresem działań. Zgodnie natomiast z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 1995 roku, I ACR 1013/95 za jedno z podstawowych dóbr osobistych osoby prawnej uznaje się renomę (dobre imię, prestiż) przedsiębiorstwa rozumianą jako ogół pozytywnych wyobrażeń i ocen konsumentów odpowiadających czci osoby fizycznej. Prawo ma gwarantować osobie prawnej, by nie formułowano pod jej adresem ocen narażających ją na utratę dobrego imienia. Rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji lub formułowanie ocen, które nie mieszczą się w granicach dopuszczalnej krytyki, stanowi naruszenie dobrego imienia osoby prawnej, która może wtedy poszukiwać ochrony przewidzianej w art. 24 kodeksu cywilnego.

Utrwalone jest stanowisko Sądu Najwyższego, że ze względu na treść art. 43 kc, w stosunku do osób prawnych możliwe jest stosowanie wprost jedynie art. 24 kc, natomiast pozostałe przepisy o ochronie dóbr osobistych mogą być stosowane jedynie odpowiednio. Odpowiednie stosowanie oznacza, że prawo uznaje istnienie dóbr osobistych osoby prawnej, oraz, że wyłączone jest automatyczne stosowanie przepisów o ochronie tych dóbr ze względu na różnice wynikające z odmienności strukturalnej i funkcjonalnej osób fizycznych i osób prawnych, a ponadto, że art. 23 kc ma charakter blankietowy i nie przesądza, jakie dobra osoby prawnej podlegają ochronie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2006 r., I CSK 169/06, niepubl.).

Obecnie w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego przeważa pogląd, że przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra osobistego, decydujące znaczenie ma nie tyle subiektywne odczucie osoby żądającej ochrony prawnej, ile to, jaką reakcją wywołuje w społeczeństwie to naruszenie. Miernika pozwalającego na ustalenie czy naruszone zostało dobro osobiste należy więc poszukiwać w tzw. opinii publicznej, będącej wyrazem poglądów powszechnie przyjętych i akceptowanych przez społeczeństwo i funkcjonujących w nim wzorców. Przy ocenie, czy doszło do naruszenia dobra, którego ochrony domaga się osoba zgłaszająca żądanie, należy brać przy tym pod uwagę całokształt okoliczności konkretnego stanu faktycznego. Sąd na tle konkretnego stanu faktycznego ocenia – stosując kryteria obiektywne – czy doszło do naruszenia dobra osobistego i czy zachodzą przesłanki do zastosowania któregoś ze środków ochrony prawem przewidzianych.

Ustawodawca w art. 24 § 1 kc jednoznacznie wskazał, że bezprawność działania jest przesłanką konieczną do udzielenia ochrony prawnej przewidzianej w tym przepisie. Jednocześnie w sposób szczególny ukształtowany został ciężar dowodowy w procesie o ochronę dóbr osobistych przez wprowadzenie zasady domniemania bezprawności działania. Wobec tego powód musi w procesie jedynie wykazać, że doszło do naruszenia lub zagrożenia jego dóbr osobistych cudzym działaniem, natomiast na pozwanym ciąży obowiązek wykazania istnienia okoliczności usprawiedliwiających to działanie a więc wyłączających bezprawność. Za okoliczności takie na ogół uznaje się działanie w ramach porządku prawnego to jest działanie dozwolone przez obowiązujące przepisy prawa, wykonywanie prawa podmiotowego, zgodę pokrzywdzonego oraz działanie w obronie uzasadnionego interesu. Działanie w ramach obowiązującego porządku prawnego, czy wykonywanie własnych praw podmiotowych musi mieścić się w pewnych granicach, których przekroczenie wyłącza możliwość powołania się na nie, jako na przyczynę egzoneracyjną. Gdy dochodzi do wkroczenia w sferę cudzego prawa lub dobra, konieczne jest zbadanie, czy zachodzą okoliczności uzasadniające lub usprawiedliwiające działanie sprawcy, i to pozwany zgodnie z rozkładem ciężaru dowodowego powinien je wykazać w toku procesu o naruszenie dóbr osobistych.

Powód wskazywał, iż pozwany naruszył jego dobra osobiste wpisem na swoim (...) na portalu F.. Wpis, którym miały być naruszone dobra osobiste powoda, brzmiał „chcieliśmy walczyć u siebie ale nam nie pozwolono”. Przeciętny odbiorca takiej wiadomości, wbrew twierdzeniom powoda, nie mógł odczytać jej jako naruszającej dobre imię powoda. Nie ma w niej bowiem żadnej wzmianki na temat powoda i nie pada tam jego nazwa. Nie byłby on zatem w żaden sposób w stanie powiązać tej informacji z powodem i jego działalnością. Informacja zamieszczona na fanpage’u powoda mogła być natomiast połączona z powodem i jego działalnością jedynie dla bardzo wąskiego grona osób, które interesują się karate i stąd tylko mogły wiedzieć o organizowaniu przez powodowy klub (...) o Puchar W.”. Z treści postów zamieszczonych pod tym wpisem wynika, że też tylko takie osoby z działalnością powoda wpis ten powiązały. I choć w postach tych osób pada nazwa powodowego klubu, która pozwala osobom niezainteresowanym karate połączyć wpis powoda z działalnością powodowego klubu, to jednak nie działania pozwanego naprowadzają na ten klub a działania osób będących autorami postów i stąd za ich działania pozwany odpowiedzialności ponosić nie może.

Niezależnie od tego stwierdzić należy, iż choć wpis na fanpage’u pozwanego mimo nie użycia w nim nazwy powoda dla osób zainteresowanych karate mógł być i był zrozumiany w taki sposób, iż to powód nie pozwolił zawodnikom pozwanego walczyć w W. w „Turnieju K. Karate o Puchar W.”, to i tak nie można uznać, by wpis ten naruszał dobre imię powoda, jako że był on prawdziwy. To powód bowiem zadecydował o tym, że wskazany turniej miał charakter zamknięty i to on nie zaprosił do udziału w nim pozwanego klubu. Tym samym skoro on decydował kto może a kto nie może wziąć w nim udział, to na skutek jego decyzji pozwany nie mógł wziąć w nim udziału.

Jeśli zaś chodzi o dyskredytowanie powoda przez pozwanego przed przedstawicielami administracji publicznej w W. powód nie wykazał w żaden sposób aby ktokolwiek z zarządu pozwanego działając w imieniu pozwanego podejmował wobec przedstawicieli administracji publicznej w W. jakiekolwiek działania, które by podważały wiarygodność, autorytet lub wartość powodowego klubu. Nie można bowiem traktować jako tego rodzaju działań zadawanych na sesjach Rady Miasta i Gminy W. przez radną M. K. (1), będącą też w zarządzie pozwanego klubu, pytań o kwestię wykorzystywania dotacji gminnych przez powodowy klub. Osoba ta zadawała te pytania jako radna, do czego miała prawo a jej pytania nie dotyczyły tylko wydatków powodowego klubu ale też i innych podmiotów dotowanych przez gminy a przy tym nie wykazano, by były one powiązane z jakimiś sugestiami, że powodowy klub dokonuje wydatków nieprawidłowo. Poza tym M. K. (1) zadawała te pytania nie w imieniu pozwanego klubu ale w imieniu Rady Miasta i Gminy W..

Jeśli zaś chodzi o spotkanie organizowane przez Burmistrza Miasta i Gminy W. na wniosek R. K., to stwierdzić należy, iż prosił on o organizację tego spotkania jako osoba prywatna, która uważała, iż naruszono jej dobra osobiste i w drodze tego spotkania chciała wyjaśnić kto je naruszył a nie w imieniu pozwanego klubu. Brak natomiast jest dowodów na to, by pozwany klub żądał od Burmistrza nie nagradzania zawodników powodowego klubu, gdyż okoliczności takiej zaprzeczył sam Burmistrz W.. Zresztą samo tego rodzaju żądanie, nawet gdyby było zgłoszone, nie mogłoby być potraktowane jako działanie naruszające dobra osobiste powoda.

Ponieważ zatem powód nie wykazał, by pozwany naruszył jego dobra osobiste, Sąd oddalił jego powództwo jako niezasadne.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.602,81 zł, na którą złożyły się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 720,00 zł ustalone stosownie do treści w § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst. jedn. Dz.U z 2018 r. poz. 265) związane z roszczeniem o ochronę dóbr osobistych, wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 900,00 zł ustalone stosownie do treści w § 2 pkt 2 tego samego rozporządzenia, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz wynikający ze złożonego spisu kosztów złożonego przez pozwanego koszt dojazdu jego pełnomocnika na trzy rozprawy określony w tym spisie na kwotę 1.965,81 zł. Ponieważ przy wyliczeniu kosztów dojazdu pełnomocnika pozwanego na rozprawy nie przekroczono stawki 0,8358 za kilometr Sąd uznał je za wyliczone prawidłowo i podlegające zwrotowi jako koszty celowe. Sąd nie przyjął natomiast, by celowym kosztem poniesionym przez pozwanego było poniesienie opłaty skarbowej od pełnomocnictwa substytucyjnego. Ustanowienie jednego pełnomocnika było bowiem wystarczające do prowadzenia sprawy.