Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2018r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Radosław Gluza

Protokolant: Julia Starzak

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 25 września 2018. i 25 października 2018r. w Ś.

sprawy

M. L. (L.) zd. J.

córki T. i A. z d. B.

ur. (...) w Ś.

obwinionej o to, że:

w dniu 3 marca 2018 roku około godziny 12.20 w Ś. na ul. (...) kierując pojazdem marki V. (...) nr. rej (...) nie upewniła się co do możliwości wykonania manewru skrętu w lewo w wyniku czego uderzyła w pojazd marki S. (...) nr rej. (...), którego kierujący wykonywał manewr wyprzedzania pojazdu przez nią kierowanego, czym stworzyła zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.;

orzeka:

I.  uznaje obwinioną M. L. za winną tego, że w dniu 03 marca 2018 roku, około godziny 12.20, w Ś., na ul. (...), kierując pojazdem marki V. (...) o nr. rej. (...), nie zachowała szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewr zmiany kierunku jazdy, w ten sposób, że sygnalizując za pomocą kierunkowskazu zamiar skrętu w lewo na drogę gruntową, nie upewniła się należycie co do możliwości jego bezpiecznego wykonania, w wyniku czego w czasie wykonywania tego manewru, kierowany przez nią samochód zderzył się z pojazdem marki S. (...) nr rej. (...), którego kierujący wyprzedzał samochód obwinionej, nie stosując się do znaku P-4, czym stworzyła zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i na podstawie art. 39 § 1 k.w. odstępuje od wymierzenia kary obwinionej;

II.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia obciąża obwinioną kosztami procesu, a w tym zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania i na podstawie art. 21 pkt. 2 w zw. z art. 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza jej opłatę w kwocie 30 zł.

SSR Radosław Gluza

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 03 marca 2018r., około godz. 12.00, obwiniona M. L. wracała z W. do swojego miejsca zamieszkania w Ś. przy ul. (...). Obwiniona kierowała samochodem m-ki V. (...) nr rej. (...).

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53.

Po zjechaniu z drogi (...) na ulicę (...) w Ś., do samochodu M. L. zbliżył się jadący w tym samym kierunku, pojazd m –ki S. (...) nr rej. (...). Samochodem tym kierował D. W., który podróżował wraz z żoną i córką, w stronę C..

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53,

częściowo zeznania świadka D. W., nośnik z zapisem k. 53.

Dojeżdżając do swojego miejsca zamieszkania, obwiniona zamierzał skręcić w lewo w drogę gruntową. W związku z tym zaczęła zwalniać i włączyła lewy kierunkowskaz. M. L. spojrzała we wsteczne lusterko i widząc, że za jej pojazdem porusza się samochód m-ki S. (...) spojrzała do przodu czy ma wolną drogę. W między czasie skinęła głową w stronę stojących na chodniku znajomych.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53,

zeznania świadka A. L., nośnik z zapisem k. 53,

zeznania świadka T. J., nośnik z zapisem k. 53,

częściowo zeznania świadka D. M., nośnik z zapisem k. 53.

W związku z tym, że pojazd V. (...) zaczął zwalniać, jadący za nim D. W., postanowił go wyprzedzić, mimo że w miejscu tym była wyznaczona na jezdni podwójna linia ciągła (znak poziomy P-4).

Dowód:

częściowo zeznania świadka D. W., nośnik z zapisem k. 53,

zeznania świadka K. N., nośnik z zapisem k. 53,

wydruk mapy, k. 48.

D. W. włączył kierunkowskaz i zjechał na lewy pas ruchu. W momencie gdy jego pojazd znalazł się na wysokości samochodu kierowanego przez obwinioną, ta wykonała skręt w lewo.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53,

częściowo zeznania świadka D. W., nośnik z zapisem k. 53.

M. L. dopiero po rozpoczęciu manewru zauważyła w bocznym lusterku wyprzedzający ją samochód i nacisnęła na hamulec. Mimo to, prowadzony przez nią samochód uderzył lewą częścią przedniego zderzaka oraz przednim lewym kołem w bok pojazdu m-ki S. (...), powodując zarysowanie karoserii.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53,

częściowo zeznania świadka D. W., nośnik z zapisem k. 53.

Do kolizji pojazdów m-ki V. (...) nr rej. (...) i S. (...) nr rej. (...) doszło na prostym odcinku drogi, na wysokości skrętu w drogę gruntową prowadzącą do posesji przy ul. (...). W czasie zdarzenia były dobre warunki drogowe, świeciło silnie słońce.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53,

częściowo zeznania świadka D. W., nośnik z zapisem k. 53,

zeznania świadka K. N., nośnik z zapisem k. 53,

wydruk mapy, k. 48,

karta zdarzenia drogowego, k. 7,

W wyniku zderzenia w pojeździe m-ki S. (...) doszło do zarysowania prawych przednich i tylnych drzwi oraz progu. W samochodzie m-ki V. (...) został natomiast uszkodzony przedni zderzak, lewe przednie koło oraz lewy przedni kierunkowskaz.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53,

częściowo zeznania świadka D. W., nośnik z zapisem k. 53,

dokumentacja fotograficzna, k. 55 – 59, 61 – 70.

Obwiniona M. L. ma 38 lat, pracuje jako specjalista w Izbie Administracji Skarbowej, zarabia ok. 4300 zł miesięcznie. Nie była karana sądownie.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej M. L., k . 15 oraz nośnik z zapisem k. 53.

Obwiniona M. L. w toku całego postępowania nie przyznała się do zarzucanego jej czynu, Oświadczyła że zaistniała kolizja wynikała z niezachowania szczególnej ostrożności przez kierującego samochodem m-ki S. (...), który wykonał manewr wyprzedzania jej pojazdu w miejscu niedozwolonym, pomimo sygnalizowania przez nią zamiaru zmiany kierunku jazdy. Wyjaśniła, że zbliżając się do miejsca skrętu w lewo włączyła kierunkowskaz, zmniejszyła prędkość swojego auta i zbliżyła się do środka jezdni. Dodała, że przed skrętem popatrzyła kilka – kilkanaście sekund wcześniej we wsteczne lusterko i samochód m-ki S. (...) znajdował się za jej pojazdem na prawym pasie ruchu. Obwiniona wyjaśniła, że zauważyła, iż pojazd ten wykonuje manewr wyprzedzania jej auta, dopiero wtedy gdy już rozpoczęła skręt w lewo.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny w sprawie, sąd oparł się wyjaśnieniach obwinionej M. L., oceniając je jako zasługujące na uwzględnienie. Sąd wziął po uwagę również zeznania świadka D. W., przy czym odmówił mu wiary w zakresie w jakim zaprzeczał on sygnalizowaniu skrętu w lewo za pomocą kierunkowskazu przez pojazd obwinionej. Zajmując powyższe stanowisko, sąd oparł się na odmiennych zeznaniach świadków A. L. i T. J., którzy kategorycznie potwierdzili fakt użycia przez obwinioną sygnalizatora skrętu w lewo. Dodatkowo sąd miał tu na względzie okoliczność podaną przez świadka K. N., będącą funkcjonariuszką Policji, przybyłą na miejsce zdarzenia po jego zaistnieniu. Mianowicie, świadek ta, opisując relacje złożone przez kierujących po kolizji, zeznała, że D. W. podał, iż nie widział aby kierująca samochodem V. (...) włączyła kierunkowskaz, gdyż raziło go słońce.

Odnosząc się do zeznań złożonych przez świadków G. S. i A. W., sąd ocenił je jako nieprzydatne w sprawie. W przypadku świadka G. S. podał on wyraźnie, w trakcie przesłuchania na rozprawie, że nie widział przebiegu kolizji, a informacje o niej posiada wyłącznie od jej uczestników. Z kolei świadek A. W. opisując zaistniałe zdarzenie, przedstawiła jego przebieg w sposób radykalnie odmienny od tego wynikające nie tylko z wyjaśnień obwinionej ale również zeznań D. W.. Powyższe dotyczyło przede wszystkim, rzekomego zatrzymania się pojazdu M. L. przez skrętem w lewo na okres kilku sekund, która to okoliczność nie znajduje potwierdzenia w przeprowadzonych dowodach. Tym samym zdaniem sądu brak jest podstaw aby ocenić zeznania złożone przez A. W. za miarodajną podstawę do dokonania ustaleń faktycznych w sprawie. Takie samo stanowisko sąd zajął w stosunku do zeznań świadka D. M., który również podał, że samochód obwinionej zatrzymał się przez skrętem w lewo.

Mając z kolei na uwadze zeznania złożone przez świadka M. S., sąd uznał, że nie zasługuje na uwzględnienie podana przez niego okoliczność niekorzystania z kierunkowskazu przez obwinioną. Zdaniem sądu umiejscowienie pojazdu tego świadka za samochodem D. W., w istotnym stopniu utrudniało mu możliwość poczynienia obserwacji wskazanej okoliczności, co powoduje że podane przez niego kategorycznie stwierdzenie, nie znajduje uzasadnienia.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sąd ustalił sprawstwo i winę M. L. w zakresie zarzucanego jej wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. Jednocześnie sąd dokonał modyfikacji opisu czynu przypisanego obwinionej, w stosunku do zawartego we wniosku o ukaranie. Sąd uznał, że M. L. kierując pojazdem m-ki V. (...) o nr. rej. (...), nie zachowała szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru zmiany kierunku jazdy, w ten sposób, że sygnalizując za pomocą kierunkowskazu zamiar skrętu w lewo na drogę gruntową, nie upewniła się należycie co do możliwości jego bezpiecznego wykonania, w wyniku czego w czasie wykonywania tego manewru, kierowany przez nią samochód zderzył się z pojazdem marki S. (...) nr rej. (...), którego kierujący wyprzedzał samochód obwinionej, nie stosując się do znaku P-4, czym stworzyła zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Stwierdzając naruszenie przez obwinioną zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, sąd uznał, że wskazują na to okoliczności ustalone w toku postępowania. Mianowicie z wyjaśnień M. L. wynika, że przed zmianą kierunku jazdy nie upewniła się ona w należyty sposób w zakresie sytuacji ruchowej z tyłu jej pojazdu. Obwiniona bezpośrednio przez rozpoczęciem skrętu nie spojrzała bowiem we wsteczne ani boczne lusterka, sprawdzając czy jej pojazd nie jest wyprzedzany przez inne auto. Czynność tę wykonała dużo wcześniej, w czasie jaki sama określiła na kilka – kilkanaście sekund przez skrętem. Powyższe powoduje zdaniem sądu iż obwinionej można postawić zarzut niedochowania szczególnej ostrożności, do czego obligował ją przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym. Stwierdzając powyższe sąd nie tracił z pola widzenia faktu, iż obwiniona sygnalizowała skręt w lewo kierunkowskazem, a bezpośrednio przed miejscem, w którym go wykonywała, jest wyrysowana na jezdni podwójna linia ciągła. Zdaniem sądu okoliczności te nie zwalniały jednak M. L. od obowiązku upewnienia się w sytuacji ruchowej z tyłu jej pojazdu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08.03.2006r., sygn. IV KK 416/05). Jednocześnie miała ona realną możliwość zauważenia, że jej auto jest wyprzedzane przez samochód S. (...), na co wskazuje to, że w momencie pierwszego kontaktu pojazdów, przednie drzwi samochodu kierowanego przez D. W., znajdowały się już na wysokości lewego przodu V..

Stwierdzając popełnienie przez M. L. wykroczenia z art. 86 § 1 k.w., sąd uznał, że zachodzą okoliczności z art. 39 § 1 k.w. przemawiające za odstąpieniem od wymierzenia kary obwinionej. Sąd wziął tu pod uwagę przede wszystkim to, że równoczesne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez kierującego S. (...), było o wiele poważniejsze, zaś uchybienie, którego dopuściła się obwiniona miało w stosunku do niego wtórny charakter. Zdaniem sądu główna odpowiedzialność za zaistniałą kolizję spoczywa na D. W., mimo że oskarżyciel publiczny stwierdził po jego stronie wyłącznie popełnienie wykroczenia o charakterze formalnym, za co został ukarany mandatem karnym. Wskazane powyżej ustalenia przemawiają za przyjęciem szczególnych okoliczności, które sprzeciwiają się wymierzeniu kary obwinionej, pomimo zrealizowania znamion zarzucanego jej wykroczenia.

Orzekając o kosztach procesu sąd zgodnie z art. 119 § 1 k.p.w. obciążył nimi obwinioną a w tym zasądził od niej na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 zł oraz wymierzył jej opłatę w wysokości przewidzianej ustawą.

SSR Radosław Gluza