Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Lidia Merska

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.- -----------

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2019 roku sprawy na rozprawie

D. K.

urodz.(...) w W.

syna Z. i E. zd. K.

oskarżonego o to, że:

W dniu 01 maja 2019 roku około godziny 10:35 w G. na ul. (...), kierując motocyklem marki K. o nr rej. (...) nie stosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 04 września 2018 roku Sadu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny sygn. akt 157/18 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych

tj. o czyn z art. 244 kk

1.  Oskarżonego D. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia i za to na podstawie art. 244 kk przy zastosowaniu art. 37a kk w zw. z art. 33§1 i 3kk skazuje go na karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych przyjmując, iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

2.  Na podstawie art. 42§1a pkt 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzy) lat.

3.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200,00 złotych tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 70,00 złotych.

Sygn. akt IIK 326/19

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 423 §1 a kpk uzasadnienie dotyczy rozstrzygnięcia o karze zawartego w wyroku wydanym dnia 13.11.2019r odnośnie oskarżonego D. K..

W art. 244 kk spenalizowane zostało nierespektowanie orzeczeń sądowych statuujących określony rodzaj zakazu, w tym m. in. naruszenie zakazu prowadzenia pojazdów. Omawiany występek ma charakter umyślny, a zatem podmiotową przesłanką odpowiedzialności jest świadomość sprawcy, iż narusza ciążący na nim z mocy orzeczenia sądu zakaz. W grę wchodzą obie formy umyślności, zarówno zamiar bezpośredni naruszenia zakazu, jak zamiar ewentualny, gdy sprawca uświadamia sobie możliwość, iż narusza zakaz lub obowiązek orzeczony przez Sąd i z tym się godzi (zob. A. Marek, Komentarz do art. 244 kodeksu karnego [w:] Kodeks karny. Komentarz, LEX 2007). W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego sprawstwo i wina D. K. w zakresie popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony pomimo prawomocnego orzeczenia Sądu zakazującego mu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, z którego doskonale zdawał sobie sprawę - zakaz ten świadomie złamał (k. 5).

Wymierzając oskarżonemu D. K. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące oraz stopień społecznej szkodliwości czynu.

Sąd ocenił, iż stopień społecznej szkodliwości czynu dokonanego przez oskarżonego jest znaczny. Oskarżony nie zatrzymał się do kontroli drogowej, doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie może jeździć motocyklem. Oskarżony jest zatrudniony w firmie (...), osiąga stały dochód, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu.

Zdaniem Sądu orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 40,00 (czterdzieści) złotych jest wystarczająco dolegliwa, uwzględniająca stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień winy. Orzeczona kara grzywny będzie karą natychmiast odczuwalną, realnie i wystarczająco dolegliwą, a także uwzględniająca sytuację majątkową oskarżonego.

Orzekanie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowy zawieszeniem jej wykonania byłoby w ocenie Sądu karą nadmiernie surową, natomiast kara ograniczenia wolności kolidowałaby z jego obowiązkami pracowniczymi.

Na podstawie art. 42§1a pkt 2 kk Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w razie skazania za przestępstwo określone w art. 244kk, jeżeli czyn sprawcy polegał na niezastosowaniu się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zakaz ten orzeka się w rozmiarze od roku do lat 15 – art. 43§1kk.

Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, albowiem zdaniem Sądu jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary – prewencji szczególnej, tak aby ponownie nie popełnił tego rodzaju przestępstwa. Sąd ograniczył zakres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do ruchu lądowego ponieważ tego zachowania dotyczyło przestępstwo popełnione przez oskarżonego. Zadaniem Sądu to dookreślenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jest uzasadnione ze względu na dolegliwość dla oskarżonego – art. 53kk. Określenie jedynie „wszelkich pojazdów mechanicznych” byłoby nadmierną represją w sytuacji gdyby oskarżony chciał prowadzić pojazd mechaniczny w ruchu wodnym czy powietrznym.

Sąd obciążył oskarżonego opłatą sądową, której wysokość ustalono na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r (Dz. U. nr 49, poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) oraz kosztami postępowania (k. 53 – koszty postępowania przygotowawczego 50,00zł i dodatkowo 20 zł ryczałt za doręczenia korespondencji), gdyż osiągane przez oskarżonego dochody pozwalają na ich uiszczenie.