Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie Wydział IV Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2016 r. w Lubinie

na rozprawie sprawy

z powództwa W. N., M. P.

przeciwko A. K., "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P.

o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, godzinach nocnych oraz w niedziele i święta

I zasądza od strony pozwanej A. K. oraz "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. solidarnie na rzecz powoda W. N. kwotę 26 662, 83 zł (dwadzieścia sześć tysięcy sześćset sześćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt trzy grosze) tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w niedzielę i święta a także w godzinach nocnych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

-

856,47 zł od dnia 12.12.2011 r. do dnia zapłaty,

-

861,31 zł od dnia 11.01.2012 r. do dnia zapłaty,

-

1918, 62 zł od dnia 13.02.2012 r. do dnia zapłaty,

-

488,47 zł od dnia 12.03.2012 r. do dnia zapłaty,

-

711,00 zł od dnia 11.04.2012 r. do dnia zapłaty,

-

635,97 zł od dnia 11.05.2012 r. do dnia zapłaty,

-

2434,77 zł od dnia 11.06.2012 r. do dnia zapłaty,

-

941,29 zł od dnia 11.07.2012 r. do dnia zapłaty,

-

662,00 zł od dnia 13.08.2012 r. do dnia zapłaty,

-

734,85 zł od dnia 11.09.2012 r. do dnia zapłaty,

-

1944,01 zł od dnia 11.10.2012 r. do dnia zapłaty,

-

1028,53 zł od dnia 12.11.2012 r. do dnia zapłaty,

-

635,37 zł od dnia 11.12.2012 r. do dnia zapłaty,

-

828,09 zł od dnia 11.01.2013 r. do dnia zapłaty,

-

819,46 zł od dnia 11.02.2013 r. do dnia zapłaty,

-

517,00 zł od dnia 11.03.2013 r. do dnia zapłaty,

-

1052, 43 zł od dnia 11.04.2013 r. do dnia zapłaty,

-

697,82 zł od dnia 13.05.2013 r. do dnia zapłaty,

-

3823, 50 zł od dnia 11.06.2013 r. do dnia zapłaty,

-

1009,00 zł od dnia 11.07.2013 r. do dnia zapłaty,

-

568,55 zł od dnia 12.08.2013 r. do dnia zapłaty,

-

984,37 zł od dnia 11.09.2013 r. do dnia zapłaty,

-

2509,95 zł od dnia 01.10.2013 r. do dnia zapłaty,

II zasądza od strony pozwanej "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz powoda W. N.kwotę 12 088,18 zł ( dwanaście tysięcy osiemdziesiąt osiem złotych osiemnaście groszy ) tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w niedzielę i święta a także w godzinach nocnych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

-

700,36 zł od dnia 12.11.2013 r. do dnia zapłaty,

-

765.01 zł od dnia 11.12.2013 r. do dnia zapłaty,

-

871,50 zł od dnia 13.01.2014 r. do dnia zapłaty,

-

2293,50 zł od dnia 11.02.2014 r. do dnia zapłaty

-

714,53 zł od dnia 11.03.2014 r. do dnia zapłaty,

-

1021,00 zł od dnia 11.04.2014 r. do dnia zapłaty,

-

1233,00 zł od dnia 12.05.2014 r. do dnia zapłaty,

-

3554,25zł od dnia 11.06.2014 r. do dnia zapłaty,

-

935,03 zł od dnia 30.06.2014 r. do dnia zapłaty,

III zasądza od strony pozwanej A. K. oraz "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. solidarnie na rzecz powoda M. P.kwotę 24 824, 63 zł ( dwadzieścia cztery tysiące osiemset dwadzieścia cztery złote sześćdziesiąt trzy grosze) tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w niedzielę i święta, a także w godzinach nocnych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

-

946, 98 zł od dnia 12.12.2011 r. do dnia zapłaty,

-

790,77 zł od dnia 11.01.2012 r. do dnia zapłaty

-

2315,09 zł od dnia 13.02.2012 r. do dnia zapłaty,

-

405,42 zł od dnia 12.03.2012 r. do dnia zapłaty,

-

518,01 zł od dnia 11.04.2012 r. do dnia zapłaty,

-

518,25 zł od dnia 11.05.2012 r. do dnia zapłaty,

-

1882, 90 zł od dnia 11.06.2012 r. do dnia zapłaty,

-

1063,21 zł od dnia 11.07.2012 r. do dnia zapłaty,

-

694,81 zł od dnia 13.08.2012 r. do dnia zapłaty,

-

779,16 zł od dnia 11.09.2012 r. do dnia zapłaty,

-

3065,39 zł od dnia 11.10.2012 r. do dnia zapłaty,

-

628,78 zł od dnia 12.11.2012 r. do dnia zapłaty,

-

239,77 zł od dnia 11.12.2012 r. do dnia zapłaty,

-

1250,03 zł od dnia 11.01.2013 r. do dnia zapłaty,

-

3153,78 zł od dnia 11.02.2013 r. do dnia zapłaty

-

532,00 zł od dnia 11.03.2013 r. do dnia zapłaty,

-

633,56 zł od dnia 13.05.2013 r. do dnia zapłaty,

-

1445,93 zł od dnia 11.06.2013 r. do dnia zapłaty,

-

905,00 zł od dnia 11.07.2013 r. do dnia zapłaty

-

890,45 zł od dnia 12.08.2013 r. do dnia zapłaty,

-

645, 46 zł od dnia 11.09.2013 r. do dnia zapłaty,

-

1519, 88 zł od dnia 11.10.2013 r. do dnia zapłaty,

IV. zasądza od strony pozwanej "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz powoda M. P.kwotę 9 973,98 zł (dziewięć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt trzy złote dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w niedzielę i święta, a także w godzinach nocnych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 710,36 zł od dnia 12.11.2013 r. do dnia zapłaty,

- 652,86 zł od dnia 11.12.2013 r. do dnia zapłaty,

- 882,00 zł od dnia 13.01.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1831,00 zł od dnia 11.02.2014 r. do dnia zapłaty,

- 717, 16 zł od dnia 11.03.2014 r. do dnia zapłaty,

- 940, 50 zł od dnia 11.04.2014 r. do dnia zapłaty,

- 794,00 zł od dnia 12.05.2014 r. do dnia zapłaty,

- 2342, 55 zł od dnia 11.06.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1103, 55 zł od dnia 11.07.2014 r. do dnia zapłaty,

V zasądza solidarnie od strony pozwanej A. K.i „E. (...)” Sp. z o.o. z siedziba w P. na rzecz powoda M. P.kwotę 1278,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz zasądza na rzecz powoda M. P.od strony pozwanej „E. (...)” Sp. z o.o. z siedziba w P. kwotę 522,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

VI zasądza solidarnie od strony pozwanej A. K. i „E. (...)” Sp. z o.o. z siedziba w P. na rzecz powoda W. N.kwotę 1350,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz zasądza na rzecz powoda W. N.od strony pozwanej „E. (...)” Sp. z o.o. z siedziba w P. kwotę 450,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

VII nakazuje stronie pozwanej A. K. i „E. (...)” Sp. z o.o. z siedziba w P. solidarnie uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Lubinie) kwotę 2955,00 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych na opinię biegłej oraz kwotę 2575,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od uiszczenia której powód był zwolniony,

VIII nakazuje stronie pozwanej „E. (...)” Sp. z o.o. z siedziba w P. uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Lubinie) kwotę 1265,00 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych na opinię biegłej oraz kwotę 1104,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od uiszczenia której powód był zwolniony.

UZASADNIENIE

Powód W. N.w pozwie skierowanym przeciwko A. K. i "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. domagał się:

-

zasądzenia od strony pozwanej A. K. oraz "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. solidarnie kwoty 26.662, 83 zł z ustawowymi odsetkami tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w niedzielę i święta a także w godzinach nocnych,

-

zasądzenia od "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwoty 12.088,18 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w niedzielę i święta a także w godzinach nocnych.

Powód M. P.w pozwie skierowanym przeciwko A. K. i "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. domagał się:

-

zasądzenia od strony pozwanej A. K. oraz "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. solidarnie kwoty 24.824,63 zł z ustawowymi odsetkami tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w niedzielę i święta a także w godzinach nocnych,

-

zasądzenia od "E. (...)" Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwoty 9.973,98 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w niedzielę i święta a także w godzinach nocnych.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że byli zatrudnieni w firmie transportowej z tym, że mniej więcej co 2 lata zmieniał się szyld tej firmy, a na samochodach zmieniały się naklejki. Wszystko pozostawało takie samo, tj. ten sam skład osobowy, te same pojazdy, ta sama organizacja pracy, która była świadczona na rzecz tych samych podmiotów. W okresie objętym żądaniem pozwu praca polegała na w kierowaniu samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 12 ton na potrzebyJ. (...). Praca ta polegała na wyjeżdżaniu w trasy, głównie na obszar południowo-zachodniej części Polski. Przewożono artykuły przemysłowe i spożywcze. Powodowie wyjeżdżali w trasy od 24 do 28 razy w miesiącu. Dobowy czas pracy wynosił 12-15 godz. W skali miesiąca powodowie spędzali tylko 4 noce w swoich domach. Praca wykonywana była na 2 zmiany od 3.00-14.00-15.00 i od 14.00 - 15.00 do 3.00..

Powód W. N.od 1.05. 2007 r. do 31.12. 2008 r. był zatrudniony w T. (...)Sp. komandytowo akcyjna jako kierowca, od 1.10.2007 r. do 30.09.2009 r. w E. (...)sp. z o.o., od 1.10.2009r. do 30.09.2012r. w E. (...) J. K., od 1.10.2012r. do 30.09.2013r. pracował w firmieE. A. K. i od 1.10.2013r. do 28.06.2014r. w E. (...)sp. z o.o.

M. P.pracował od 1.10.2009r. do 30.09.2012r. w E. (...) J. K., od 1.01.2012r. do 30.09. 2013r. w E. A. K., od 1.10.2013r. do 30.06. 2014r. jako kierowca w E. (...)spółka z o.o.

Powodowie nie otrzymywali należnego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, niedziele święta a także za pracę w godzinach nocnych. Za każdym razem dochodziło do przejęcia zakładu pracy ( art. 23 ¹ kp), toteż odpowiedzialność strony pozwanej winna kształtować się na zasadzie odpowiedzialności solidarnej.

Strona pozwana A. K.iE. (...)sp. z o.o. w P. wnieśli o oddalenie powództwa. Zarzucili, że nie doszło do przekazywania pracowników w trybie art. 23 ^{( 1)} kp , a stosunki pracy każdorazowo rozwiązywały się na mocy porozumienia stron. Podnieśli, że wskazana przez powodów ilość wyjazdów w trasy w miesiącu oraz wskazany przez nich dobowy czas pracy jest zawyżony. Podali, że powodom było naliczane i wypłacane wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych. Podali, że w zakładzie pracy obowiązywał czteromiesięczny okres rozliczeniowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód W. N.był zatrudniony jako kierowca od 1.10.2009r. do 30.09.2012r. w E. (...) J. K., od 1.10.2012r. do 30.09.2013r. pracował w firmie E. A. K.i od 1.10.2013r. do 28.06.2014r. w E. (...)sp. z o.o.

M. P.pracował od 1.10.2009r. do 30.09.2012r. w E. (...) J. K., od 1.10.2012r. do 30.09. 2013r. w E. A. K., od 1.10.2013r. do 30.06. 2014r. w E. (...)spółka z o.o.

Powodowie byli zatrudnieni na stanowisku kierowców. Pomimo zmiany po stronie pracodawców niezmiennie wykonywali takie same obowiązki, współpracowali z tymi samymi przełożonymi, wykorzystywali do pracy te same pojazdy - samochody ciężarowe i ten sam powierzony im sprzęt - telefony komórkowe.

W umowach o pracę powodów przewidziano wynagrodzenie zasadnicze w stawce miesięcznej równej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę. Zgodnie z ustnymi ustaleniami z pracodawcą, kierowcy byli wynagradzani wynagrodzeniem podstawowym w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz stawki za przejechany kilometr. Okres rozliczeniowy u strony pozwanej wynosił 4 miesiące.

Praca powodów polegała na kierowaniu samochodem ciężarowym o łącznej ładowność powyżej 12 ton na potrzeby J. (...). Samochodami przewożono artykuły przemysłowo-spożywcze , które dowożono do sieci sklepów „(...)”. Praca wykonywana była na 2 zmiany: I. zm. 3.00 do 14 - 15.00 i II zm. od 14-15.00 do 3.00.

Wynagrodzenie powodów było przelewane na rachunek bankowy. Powodowie podpisywali listy płac.

Pracodawca tworzył grafik, wg którego powodowie pracowali. Na grafikach wskazywane były godziny dostaw na dany sklep wraz z miejscowością, w której sklep się znajdował i gdzie miało nastąpić rozładowanie towaru. Wskazana była również liczba kilometrów pomiędzy bazą, a sklepem docelowym oraz przewidywany czas jazdy. Kierowcy w tym powodowie stawiali się w pracy przed zaplanowaną godziną wyjazdu, celem dokonania OC pojazdu. Dzienna obsługa pojazdu trwała średnio 15 minut

Zapisy w grafikach nie zawsze były zgodne z faktycznym czasem rozpoczęcia i zakończenia pracy. Bardzo często zdarzało się, że powodowie przychodząc do pracy zgodnie z godziną wyliczoną z grafiku nie wyjeżdżali z bazy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, to znaczy opóźnień w załadowaniu naczep. Kierowcy mieli do dyspozycji telefony komórkowe. Niejednokrotnie kontaktowali się z pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach ładowaczy - osób odpowiedzialnych za załadowanie naczepy, konsultując z nimi prawdopodobną godzinę wyjazdu, uzależnioną od załadowania naczepy i ewentualnych opóźnień. Nie zawsze jednak kontakt z ładowaczami był możliwy.

Czas pracy powodów był rejestrowany na kartach pracy kierowcy były one włączane przy wyjeździe z bazy oraz wyłączane po wjeździe do bazy. Po wjeździe do bazy obowiązkiem kierowcy było podstawienie naczepy do magazynu, celem rozładowania zwrotów. Czas oczekiwania na rozładowanie zwrotów wynosił średnio ok. godziny. Poza rozładowaniem zwrotów powodowie rozliczali się również z palet oraz z dokumentów.

Obowiązkiem kierowców było rozładowywanie towaru w miejscach docelowych - w sklepach (...). Czas rozładunku, wykonywanego przez kierowców był rejestrowany na karcie pracy kierowcy jako przerwa. Działo się tak na polecenie przełożonego powodów E. Ś.. Rejestrowanie czasu załadunku, jako praca skutkowałoby niemożliwością dalszej jazdy kierowcy do następnego miejsca rozładunku z uwagi na przekroczenia czasu pracy.

Pracodawcy nie wypłacali należnego powodom wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz za pracę, która odnotowana była na karcie pracy kierowcy jako odpoczynek, a stanowiła w rzeczywistości efektywną pracę.

Należne z tego tytułu wynagrodzenie za pracę W. N.za okres od listopada 2011r. do 30 września 2013r. wynosiło 26.862,83 zł, za okres od 1 października 2013r. do 28 czerwca 2014r. wynosiło 12.088, 18 zł.

Należne z tego tytułu wynagrodzenie za pracę przysługująceM. P.za okres od listopada 2011r. do 30 września 2013r. wynosiło 24. 824,63 zł, a za okres od października 2013r. do 30 czerwca 2014 - 9.973,98 zł.

Dowód: - akta osobowe powodów,

-

umowy o pracę , świadectwa pracy, porozumienie o zmianie pracodawcy, k. 11-26

-

kserokopie miesięcznych kart pracy powodów,

-

zestawienia wyjazdów , k. 143-224

- odczyty z elektronicznych kart pracy powodów rejestrowanych przez pracodawcę, ( płyta CD segregator)

-

zestawienia wypłaconych wynagrodzeń, segregator

-

grafiki pracy powodów, - segregator,

-

ewidencja czasu pracy strony pozwanej, płyta CD, k. 410,

-

listy wynagrodzeń, k. 422-443

-

zeznania świadków:

-

częściowo zeznania świadka E. Ś., k. 363v-365,

-

D. L., k. 134 - 135,

-

D. P., k. 136,

-

P. S., k. 136,

-

M. Ś., k. 137,

-T. W., k. 137-138,

-zeznania W. N., k. 365,

-

zeznania M. P., k. 365,

-

częściowo zeznania D. K., k. 366v.

-

opinia biegłego, k. 466-551, 589-597

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że Sąd uznał, że zmiany pracodawcy w okresie spornym były objęte normą z art. 23 ^{( 1)} kp . Zmiany pracodawców, jakie następowały w okresie zatrudnienia zostały zainicjowane i narzucone przez pracodawcę ( „porozumienie o zmianie pracodawcy”), jednocześnie nie skutkowały żadnymi zmianami w charakterze pracy powodów oraz w pełnionych przez nich obowiązkach. Powodowie do pracy wykorzystywali to samo powierzone im mienie w postaci samochodów ciężarowych oraz telefonów służbowych. Podlegali temu samemu przełożonemu E. Ś.. D. K., A. K. i J. K. to członkowie rodziny. Fakt zawierania nowych umów o pracę z innymi podmiotami, kontynuującej te same zlecenia skutkowało zastosowaniem normy z art. 23 ^{( 1)} kp. W konsekwencji powyższych ustaleń odpowiedzialność stron pozwanych A. K.i E. (...)spółka z o.o. w P. za zobowiązania nieuregulowane za okres od listopada 2011 r. do 30 września 2013r. jest solidarna. Powyższe wynika z normy art. 23 ^{( 1)} § 2 kp.

Sąd również ustalił, że powodowie w okresie spornym świadczyli pracę w godzinach nadliczbowych. Ewidencja czasu pracy prowadzona przez pracodawcę nie była rzetelna, albowiem była oparta na rejestrujących czas pracy tachografach ( elektronicznych kartach pracy) , które nie odzwierciedlały rzeczywistego czasu pracy kierowców. Same zapisy z tych kart nie mogły być z tego powodu podstawą do ustalenia godzin przepracowanych przez powodów, jak i wyliczenia należnego im wynagrodzenia. Powodowie przy pomocy zawnioskowanych świadków wykazali tę nierzetelność. Wykazali bowiem, że nie zawsze moment załączenia tachografu był tożsamy z momentem rozpoczęcia pracy. Bardzo często dochodziło do opóźnień w jeździe pojazdów poza bazę , z uwagi na opóźnienia w załadowaniu naczep. Tym samym powodowie, pomimo że , kierując się tworzonym przez pracodawcę grafikiem przychodzili do pracy o określonej godzinie, nie wyjeżdżali od razu w trasę z uwagi na konieczność oczekiwania na załadunek i gotowość naczepy.

Wbrew zarzutom pracodawcy telefony komórkowe, w które kierowcy byli wyposażeni nie dawała im jednoznacznie możliwości przyjścia do pracy po załadowaniu naczepy , ponieważ nie zawsze można było skontaktować się z osobą podstawiającą naczepy. Zdarzało się również, że podawane przez nich informacje, co do godziny załadunku okazywały się nierzetelne. Trudno jest przyjąć też, że gdyby taka obiektywna możliwość istniała nie tylko powodowie, ale również inni pracownicy celowo przychodzili do pracy wcześniej pomimo pewnej informacji o opóźnieniu załadunku. Ponadto zależało im na jak najszybszym wyjeździe, albowiem mieli wyznaczone godziny dostawy towaru na poszczególne sklepy (...).

W oparciu o powyższe Sąd uznał, że wyznacznikiem dla ustalenia godziny rozpoczęcia pracy są godziny wynikające z grafików pracy, nawet jeśli godzina rozpoczęcia pracy zgodna z kartą pracy jest późniejsza , pod warunkiem oczywiście, że grafik odpowiada rzeczywistej zmianie, na której wg zapisów na kartach powodowie pracę świadczyli. Dokumentacja ta przedłożona przez pracodawcę zawierała bowiem również rozbieżności. Natomiast w dniach, w których opóźnień nie było, godziny rozpoczęcia pracy odpowiadają tym z zapisów na kartach kierowcy. A zatem ustalenie momentu rozpoczęcia pracy znajduje oparcie w dokumentach przedłożonych przez zakład pracy. W tych dniach, co, do których grafiki pracy strona pozwana przedłożyła i były one czytelne, zasadne było skonfrontowanie godziny wyjazdu wynikającej z grafiku z godziną wynikającą z godziny zarejestrowanej na kartach cyfrowych , w pozostałym zakresie podstawą do ustalenia ilości przepracowanych przez powodów godzin pracy w była ewidencja czasu pracy pracodawcy.

Sąd uznał nadto, że do czasu pracy powodów należy doliczyć 15 minut przeznaczone przez nich codziennie na OC pojazdów ( kontrola pojazdu, wymiana i uzupełnienie płynów, wymiana żarówek, tankowanie , spięcie pojazdu). W tym zakresie Sąd przyjął, że taki czas pozwala na codzienne sprawdzenie pojazdu, jak i ewentualne zatankowanie lub dotankowanie pojazdów. Nadto należy mieć na uwadze, że o takiej ilości czasu mówił w swoich zeznaniach wnioskowany przez stronę pozwaną świadek E. Ś.. Zarejestrowana na kartach pracy „inna praca” , jako zdaniem strony pozwanej wliczona przez pracodawcę do czasu pracy na OC pojazdu, nie odzwierciedlała rzeczywistego czasu na to poświęconego, skoro jest to najczęściej 2 - 3 minuty. Należy zwrócić uwagę, że Sąd przyjął w tym zakresie wartości wskazane przez świadków w wartościach minimalnych oraz przyznawanych przez E. Ś.. Tenże ostatni wskazywał nawet na wartości wyższe 0,5 h.

Bezsporne było w sprawie, że to powodowie dokonywali rozładunku towaru po dotarciu do sklepów (...). Wykonywali wówczas, pomimo nieprowadzenia pojazdu, pracę na rzecz strony pozwanej i nie może być to z tego powodu kwalifikowane jako przerwa. Zeznający w sprawie kierowcy zeznali, że taka była praktyka u strony pozwanej. Tym samym bez znaczenia jest przyczyna takiej praktyki, skoro kierowcy nie odpoczywali w czasie rejestrowanym jako przerwa. Ten czas podlega wliczeniu do czasu pracy, albowiem nie może być kwalifikowany jako czas dyżuru, podczas którego kierowca pracy nie wykonuje w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców.

W ślad za twierdzeniami pozwu Sąd przyjął również, że praca powodów wbrew zapisom na kartach pracy nie kończyła się z chwilą powrotu na bazę. Kierowcy wyłączali wówczas tachografy z chwilą wjazdu na plac, a niejednokrotnie, w przypadku, kiedy zachodziła konieczność oczekiwania na wjazd na bazę również podczas oczekiwania w kolejce na wjazd ( co niejednokrotnie trwało ok. godziny lub więcej). Wyłączenia tachografów konieczne były, ponieważ w przeciwnym razie kierowcy nie mieliby zarejestrowanej przerwy, wymaganej przepisami prawa, w razie kontroli drogowej. Oczekiwanie na rozładowanie zwrotów trwało przeważnie od pół do 2 godzin, co potwierdzili zeznający w sprawie inni kierowcy zatrudnieniu u pozwanej. Po rozliczeniu zwrotów pojazdy były tankowane, niejednokrotnie myte oraz dokonywano rozliczeń dokumentacji. Z tych względów Sąd uznał, że czas oczekiwania na rozładunek zwrotów, podczas którego kierowcy czekali w kolejce do magazynu wynosił godzinę i ta godzina podlega wliczeniu do czasu pracy.

Reasumując, na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd przyjął, że do czasu pracy powodów, oprócz czasu, który jest zarejestrowany na karcie pracy należy doliczyć 15 minut na każdej zmianie na tzw. obsługę dzienną pojazdu , czas zarejestrowany jako przerwa, podczas której powodowie w rzeczywistości rozładowywali towary, a nie odpoczywali, czas oczekiwania na załadowanie pojazdów, ale także w sytuacjach rozbieżności pomiędzy godziną rozpoczęcia pracy, wywnioskowaną z grafiku, a zapisami na karcie pracy, oraz dodatkowo 1 godzinę, którą powodowie spędzali w kolejce do magazynu w oczekiwaniu na rozładowanie zwrotów. Fakt niepełnego rejestrowania czasu pracy kierowców na kartach pracy był wynikiem okoliczności leżących po stronie pracodawcy, tj. zorganizowania pracy pracowników w sposób uniemożliwiający wykorzystywanie wymaganych prawem przerw w pracy, zapewnienie dobowego wypoczynku. Nie wynikało to natomiast z niepoprawnego operowania przez kierowców cyfrową kartą pracy. Te dodatkowo wskazane okresy nie mogły być kwalifikowane jako czas dyżuru niewliczanego do czasu pracy. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców, czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego . Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się: czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy, nie usprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdów, czy też przerwy w pracy w systemie przerywanego czasu pracy. Powodowie w spornych godzinach pracę wykonywali, a jeśli chodzi o wliczone wcześniejsze przybycie do pracy i oczekiwanie na załadowanie naczepy, to nie było ono nieusprawiedliwione, bo wynikało z okoliczności leżących po stronie pracodawcy.

Wskazane wyżej ustalenia faktyczne znajdują oparcie w materiale dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie w postaci zeznań wszystkich świadków w sprawie, a także w sczytanej przez stronę pozwaną karty pracy kierowcy ( zapis na płycie CD gotowy do odczytu).

Przedłożone przez stronę zapisy na płytach CD pierwotnie były niemożliwe do odczytania, dlatego też Sąd zlecił w toku postępowania zakładowi pracy przedłożenia na płycie CD sczytanych kart pracy kierowcy. Strona pozwana czynność tę wykonała. Te dane były podstawą do ustalenia ilości przepracowanych godzin przez powodów. W tym kontekście zarzuty strony pozwanej, co do dokonania przez biegłą sądową wyliczeń na podstawie zapisów zawartych na niemożliwej do odczytania płycie CD są niezrozumiałe, skoro biegła korzystała z wersji gotowej do odczytu , przedłożonej przez stronę pozwaną. Ponad to Sąd zlecił biegłej sądowej dokonanie wyliczenia wynagrodzenia powodów za pracę w godzinach nadliczbowych wg sprecyzowanych danych, które określił w zleceniu, a które wynikało z przeprowadzonych dowodów. Biegła sądowa mając na uwadze te wytyczne, jak i dokumentację dotyczącą czasu pracy powodów przedstawioną przez stronę pozwaną , wydała rzetelną i skrupulatną opinię, którą Sąd w całości zaakceptował. Powodowie na podstawie wyliczeń biegłej sądowej ostatecznie sprecyzowali stanowisko w sprawie. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania opinii, zarówno jeśli chodzi o podstawę faktyczną i prawną będącą podstawą dokonania wyliczeń, jak i jeśli chodzi o jej stronę rachunkową.

W konsekwencji na podstawie art. 151 ¹ k.p. żądania powodów w zakresie zapłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych Sąd uwzględnił w całości wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności za poszczególne miesiące. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc w zw. z art. 300 kp.

Orzeczenie o kosztach postępowania znajduje oparcie w art. 98 k.p.c. oraz w art. 113 uksc w zw. z art. 98 k.p.c.. Na stronie pozwanej, która przegrywa proces ciąży obowiązek zwrotu kosztów zastępstwa procesowego należnych powodom oraz zwrotu kosztów sądowych w postaci opłaty sądowej od pozwu, od której uiszczenia powodowie byli zwolni oraz kosztów wydanej w sprawie opinii biegłej. Koszty te Sąd stosunkowo rozdzielił pomiędzy obie strony pozwane stosownie do ich procentowego udziału w sprawie.