Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Szarek

Protokolant – sekretarz sądowy E. S.

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. S. (1) oraz małoletniej M. S.

przeciwko R. O.

o ustalenie ojcostwa i roszczenia z tym związane oraz o podwyższenie alimentów

I  ustala, że pozwany R. O., syn W. i H., urodzony w dniu (...) w S. (PESEL (...)), jest ojcem małoletniej powódki M. S., urodzonej w dniu (...) w S., dla której to małoletniej został sporządzony w Urzędzie Stanu Cywilnego w S. akt urodzenia o oznaczeniu (...);

II  pozostawia małoletniej powódce M. S. nazwisko (...);

III  pozbawia pozwanego R. O. władzy rodzicielskiej nad małoletnią powódką M. S.;

IV  zasądza od pozwanego R. O. na rzecz małoletniej powódki M. S. alimenty w kwotach po 1 500 zł (jeden tysiąc pięćset złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 17 lipca 2018 r., płatne z góry do dnia 10. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, z prawem powoływania się przez pozwanego R. O. – w szczególności w toku ewentualnego postępowania egzekucyjnego – na kwoty spełnione przez niego tytułem zabezpieczenia alimentów;

V  oddala powództwo w pozostałej części;

VI  zasądza od pozwanego R. O. na rzecz powódki S. S. (1) kwotę 600 zł (sześciuset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

VII  przyznaje z sum budżetowych Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie (...) Uniwersytetowi Medycznemu w S. wynagrodzenie w kwocie 1 698 zł (jednego tysiąca sześciuset dziewięćdziesięciu ośmiu złotych) z tytułu opracowania pisemnej opinii w sprawie;

VIII  nakazuje pobrać od pozwanego R. O. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 2 410,31 zł (dwóch tysięcy czterystu dziesięciu złotych i trzydziestu jeden groszy) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych;

IX  wyrokowi w zakresie punktu IV (czwartego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 343/18

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka M. S. oraz powódka S. S. (1) (matka małoletniej powódki) wniosły pozew przeciwko R. O. o: 1) ustalenie, że pozwany jest ojcem małoletniej powódki; 2) nieprzyznawanie pozwanemu władzy rodzicielskiej nad małoletnią powódka; 3) zasądzenie na rzecz małoletniej powódki alimentów w kwotach po 5 000 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu m.in. wskazano: pozwany jest ojcem małoletniej powódki, a możliwości zarobkowe i majątkowe pozwalają pozwanemu na łożenie alimentów żądanej wysokości; wymieniono koszty związane z utrzymaniem dziecka (k. 4).

Na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2018 r. pełnomocnik strony powodowej sprecyzował żądanie pozwu wnosząc o pozbawienie pozwanego władzy rodzicielskiej nad małoletnią powódka oraz pozostawieniu dziecku dotychczasowego nazwiska, tj. S., (k. 68).

Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2018 r., wydanym w niniejszej sprawie, w przedmiocie zabezpieczenia, zobowiązano pozwanego do łożenia alimentów na rzecz małoletniej powódki w kwotach po 1 500 zł miesięcznie.

Na rozprawie w dniu 6 maja 2019 r. (k. 282) pełnomocnik pozwanego wskazał, że pozwany zgadza się na: pozbawienie go władzy rodzicielskiej; pozostawienie dziecku dotychczasowego nazwiska oraz alimenty na poziomie 1 000 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia M. S., urodzona w dniu (...) w S. jest córką R. O., syna H. i W., urodzonego w dniu (...) w S. oraz S. S. (1).

R. O. nie chce uczestniczyć w procesie wychowawczym ww. małoletniej i nie interesuje się sprawami dziecka.

Niesporne, a nadto:

-

odpis zupełny aktu urodzenia małoletniej M. S., k. 7,

-

odpis zupełny aktu urodzenia R. O., k. 95,

-

sprawozdanie z badań DNA, k. 213 – 217.

S. S. (1) zamieszkuje wraz z dwojgiem dzieci – w tym z małoletnią M. S. – w S. w lokalu stanowiącym własność jej małoletniego syna. Opłata eksploatacyjna za mieszkanie opiewa na kwotę 350 zł miesięcznie; opłata za energię elektryczną 300 zł, płatna co dwa miesiące; opłata za gaz 450 zł średniomiesięcznie (5 400 zł rocznie – w okresie zimowym łącznie 3 600 zł, a w okresie letnim łącznie 1 800 zł); opłata za wodę i odprowadzenia ścieków 1 500 zł rocznie (125 zł miesięcznie). Łączny średniomiesięczny koszt związany z utrzymaniem mieszkania wynosi 1 075 zł, a udział przypadający na jednego domownikach w przedmiotowych kosztach wynosi ok. 360 zł miesięcznie.

Średniomiesięczne usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej M. S. opiewają na kwotę ok. 1 500 zł miesięcznie i w szczególności w wymiarze średniomiesięcznym przedstawiają się następująco: 360 zł tytułem udziału przypadającego na małoletnią w kosztach utrzymania mieszkania; 160 zł tytułem kosztów zakupu mleka dla małoletniej; 300 zł tytułem kosztów zakupu pieluch, chusteczek wilgotnych; 100 zł tytułem kosztów zakupu kosmetyków do pielęgnacji dziecka; 100 zł tytułem kosztów szczepień prywatnych, odpłatnych wizyt lekarskich; 100 zł tytułem kosztów zakupu witaminy D3, lekarstw; 200 zł tytułem kosztów zakupu odzieży, bielizny dla dziecka; 200 zł tytułem udziału przypadającego na małoletnią w kosztach zakupu paliwa do samochodu.

S. S. (1): ma ukończone 34 lata; legitymuje się średnim wykształceniem; nigdzie nie pracuje.

Małoletnia M. S. nie posiada żadnego majątku.

Dowód:

-

zeznania powódki S. S. (1), k. 65 – 68, 162, 283,

-

zeznania świadka A. K., k. 162.

R. O.: ma ukończone 42 lata; był wielokrotnie karany, a obecnie ma do odbycia karę 5 lat pozbawienia wolności m.in. za oszustwa; jest przedsiębiorcą, którego sytuacja majątkowa pozwala na pokrywanie całości wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej córki M. O.; poza ww. małoletnią posiada synów: K. O., urodzonego w dniu (...) oraz małoletniego O. O. (2), urodzonego w dniu (...), na których ma zasądzone alimenty po 1 000 zł miesięcznie, a nadto syna B. P., urodzonego w dniu (...), na którego ma zasądzone alimenty w kwotach po 1 500 zł miesięcznie.

R. O. prowadzi działalność gospodarczą m.in. poprzez K (...) Sp. z o.o. Sp. Komandytową, która w okresie od kwietnia 2018 r. do czerwca 2018 r. przyniosła dochód w wysokości 1 308 177,55 zł. Przeciwko R. O., a nie ww. Spółce są prowadzone liczne postępowania egzekucyjne.

Dowód:

-

informacja z Krajowego Rejestru Karnego dotycząca R. O., k. 112 – 113,

-

wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 21 lutego 2014 r., k. 120 – 121,

-

wyrok zaoczny Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 6 lutego 2017 r., k. 122;

-

zestawienie dochodów spółki, k. 151,

-

dokumentacja dotycząca postępowań egzekucyjnych, k. 123 – 149, 291,

-

informacje o treści ksiąg wieczystych, k. 255 – 280.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniej M. S. oraz S. S. (1) o ustalenie ojcostwa i roszczenia z tym związane zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Ustalony powyżej stan faktyczny został oparty na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści powołanych dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania powódki S. S. (1) oraz świadka A. K., albowiem zeznania te korespondowały z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, które z wyżej podanych względów zostały uznane za przez Sąd za wiarygodne, a nadto korespondowały z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego, które obrazują wysokość kosztów związanych
z zakupem poszczególnych dóbr i usług na lokalnym rynku.

Kolejno należy wskazać, iż podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiła pisemna opinia z zakresu badań genetycznych. Opinia powyższa została bowiem sporządzona przez kompetentne osoby, dysponujące odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, a także odpowiednią infrastrukturą techniczną. Po drugie, przed przeprowadzeniem badań w sposób rzetelny zabezpieczono materiał genetyczny niezbędny do ich przeprowadzenia. Po trzecie, w opinii w sposób jasny i przekonujący przedstawiono metodologię i przebieg badań oraz argumenty, które legły u podstaw wniosków końcowych opinii.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanego uznając, że dalsze próby przeprowadzenia tegoż dowodu doprowadziłyby do zbędnej zwłoki w postępowaniu. Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, że na rozprawie w dniu 27 marca 2019 r. (k. 242) Sąd zakreślił – na podstawie art. 242 k.p.c. – termin do przeprowadzenia dowodu z przesłuchania pozwanego do dnia 6 maja 2019 r. i wobec niemożności przeprowadzenia tegoż dowodu na powołanym terminie rozprawy przedmiotowy dowód został pominięty. Konieczność zakreślenia terminu w trybie art. 242 k.p.c. wynikała z faktu, że pozwany nie stawiał się na terminy rozpraw, a tym samym Sąd nie miał podstaw do uznania, że kolejne odraczania terminów rozpraw umożliwiłyby przeprowadzenie dowodu z przesłuchania pozwanego. Truizmem przy tym jest stwierdzenie, że Sąd nie może w nieskończoność czekać na możliwość przeprowadzenia określonego dowodu, albowiem jest to całkowite zaprzeczenie jednej z podstawowych zasad postępowania sądowego, tj. konieczności sprawnego prowadzenia postępowania.

Powództwo w niniejszej sprawie dotyczące ustalenia ojcostwa i roszczeń z tym związanych zostało oparte o art. art. 84 § 1 i 2, 133 § 1 k.r.o.

Zgodnie z art. 84 k.r.o. sądowego ustalenia ojcostwa może żądać dziecko, jego matka oraz domniemany ojciec dziecka. Jednakże matka ani domniemany ojciec nie mogą wystąpić z takim żądaniem po śmierci dziecka lub po osiągnięciu przez nie pełnoletności (§ 1). Dziecko albo matka wytacza powództwo o ustalenie ojcostwa przeciwko domniemanemu ojcu, a gdy ten nie żyje – przeciwko kuratorowi ustanowionemu przez sąd opiekuńczy (§ 2).

Podstawę ustalenia ojcostwa pozwanego R. O. w stosunku do małoletniej powódki M. S. stanowiła pisemna opinii z zakresu badań genetycznych. Przedmiotowa opinii nie była kwestionowana przez strony niniejszego postępowania, a nadto – z wyżej podanych względów – Sąd uznał przedmiotową opinię za w pełni wiarygodną.

Uwzględniając całokształt powyższych okoliczności ustalono ojcostwo pozwanego w stosunku do małoletniej powódki, o czym orzeczono, jak w punkcie I wyroku.

Zgodnie z art. 89 § 1 k.r.o. jeżeli ojcostwo zostało ustalone przez uznanie, dziecko nosi nazwisko wskazane w zgodnych oświadczeniach rodziców, składanych jednocześnie z oświadczeniami koniecznymi do uznania ojcostwa. Rodzice mogą wskazać nazwisko jednego z nich albo nazwisko utworzone przez połączenie nazwiska matki z nazwiskiem ojca dziecka. Jeżeli rodzice nie złożyli zgodnych oświadczeń w sprawie nazwiska dziecka, nosi ono nazwisko składające się z nazwiska matki i dołączonego do niego nazwiska ojca. Do zmiany nazwiska dziecka, które w chwili uznania już ukończyło trzynaście lat, jest potrzebna jego zgoda.

Stosownie do treści art. 89 § 2 k.r.o. w razie sądowego ustalenia ojcostwa sąd nadaje dziecku nazwisko w wyroku ustalającym ojcostwo, stosując odpowiednio przepisy § 1. Jeżeli dziecko ukończyło trzynaście lat, do zmiany nazwiska jest potrzebna jego zgoda.

W niniejszej sprawie strony złożyły zgodne oświadczenia w sprawie nazwiska dziecka, tj. pozostawienie dziecku dotychczasowego nazwiska (...).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie II wyroku.

Stosownie do treści art. 93 k.r.o. władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom (§ 1). Jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu, ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców. Przepisy art. 107 i art. 109 – 111 stosuje się odpowiednio (§ 2).

Zgodnie z art. 111 § 1 k.r.o., jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców.

Z uwagi na to, że pozwany nie wykazuje zainteresowania dzieckiem i nie chce uczestniczyć w wychowaniu córki, to należy stwierdzić, że rażąco zaniedbuje swoje obowiązki rodzicielskie w rozumieniu art. 111 § 1 k.r.o., a tym samym ziściły się podstawy do pozbawienia go władzy rodzicielskiej nad małoletnią powódką.

Mając powyższe na względzie orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o., rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy przy tym podnieść, iż stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki opiewają na kwotę ok. 1 500 zł średniomiesięcznie, zaś pozwany winien i może w całości pokrywać koszty związane z utrzymaniem dziecka, albowiem nie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad dzieckiem i jednocześnie jego sytuacja majątkowa pozwala mu na uiszczenie alimentów na powyższym poziomie.

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców/rodzica dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniane przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniej powódki przy uwzględnieniu jej wieku, stanu zdrowia, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jej rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną.

Jednocześnie w ocenie Sądu nie ma przekonywujących dowodów, które by wskazywały, że koszty związane z utrzymaniem dziecka kształtują się na wyższym poziomie niż ustalony w stanie faktycznym. W szczególności nie ma dowodów z dokumentów, czy też innych dowodów, które by potwierdzały stanowisko powódki, że alimenty winny być ustalone na poziomie 5 000 zł miesięcznie, czy też zbliżonym do tej kwoty.

Ustalając wysokość alimentów należnych małoletniej powódce od jej ojca Sąd miał na uwadze okoliczność – co już sygnalizowano powyżej – że S. S. (1) zwalnia się w całości z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad córką w rozumieniu art. 135 § 2 k.r.o., a w konsekwencji ciężar utrzymania małoletniej powódki winien być w całości przerzucony na pozwanego.

Odnosząc się natomiast do możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego, to Sąd uznał, że pozwany ma możliwości zarobkowe, aby sprostać łożeniu alimentów na rzecz małoletniej powódki w kwotach po 1 500 zł miesięcznie. W szczególności należy wskazać, że pozwany prowadzi działalność gospodarczą w różnych formach i poprzez wiele podmiotów i chociaż przeciwko pozwanemu – jako osobie fizycznej – są prowadzone liczne postępowania egzekucyjne, to prowadzi również działalność za pośrednictwem Spółki K (...), która generuje znaczące dochody, które zapewne pozwolą R. O. na należyte wywiązywanie się z realizacji obowiązku alimentacyjnego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej powódki alimenty w kwotach po 1 500 zł miesięcznie, począwszy od dnia złożenia pozwu w sprawie, to jest od dnia 17 lipca 2018 r., a jednocześnie w celu uwzględnienia okoliczności, że pozwany łożył alimenty już w ramach zabezpieczenia, to Sąd dał temu wyraz również w sentencji punktu IV wyroku, aby uniknąć sytuacji, że pozwany – za ten okres – będzie zobowiązany do łożenia alimentów w oparciu o wyrok oraz o postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku, a w pozostałej części powództwo oddalono, o czym Sąd orzekł, jak w punkcie V wyroku.

Z uwagi na uwzględnienie żądań pozwu w przeważającej części, Sąd – w oparciu o normę prawną wyrażoną w art. 100 zdanie drugie in principio k.p.c. – zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 600 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika strony powodowej będącego adwokatem wynika z § 4 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800). Zgodnie z powołanym unormowaniem, stawki minimalne wynoszą w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego o: ustalenie ojcostwa, zaprzeczenie ojcostwa, ustalenie bezskuteczności uznania dziecka oraz rozwiązanie przysposobienia – 480 zł. Stawki określone w ust. 1 pkt 5 obejmują w sprawach o ustalenie ojcostwa również roszczenia majątkowe strony powodowej. W toku postępowania powódka była również reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika w postępowaniu zażaleniowym, gdzie wynagrodzenie pełnomocnika opiewało na kwotę 120 zł (§ 10 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie VI wyroku.

Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2018 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie dopuścił w niniejszej sprawie dowód z pisemnej opinii PUM w S. na okoliczność ustalenia, czy pozwany jest ojcem małoletniej powódki (k. 68).

W przepisanym terminie ww. jednostka organizacyjna przedłożyła w Sądzie pisemną opinię, w której udzieliła odpowiedzi na pytania Sądu, zawarte w treści postanowienia o dopuszczeniu dowodu z pisemnej opinii. Jednocześnie ww. jednostka organizacyjna złożyła fakturę VAT opiewającą na kwotę 1 698 zł za sporządzenie przedmiotowej opinii.

Stosownie do treści art. 291 k.p.c. oraz art. 90 u.k.s.c. instytut naukowy lub naukowo – badawczy może żądać wynagrodzenia za wykonaną pracę i za stawiennictwo swoich przedstawicieli. Wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę określa się, uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość wydatków niezbędnych do wykonania czynności – na podstawie złożonego rachunku.

Z uwagi na to, iż ww. jednostka organizacyjna prawidłowo wykonała nałożone na nią zobowiązanie, a kwota żądanego przez nią wynagrodzenia mieści się w przepisowych granicach, to ziściły się przesłanki do przyznania ww. jednostce organizacyjnej łącznej kwoty 1 698 zł tytułem zwrotu kosztów za sporządzenie opinii w sprawie.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie VII wyroku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 300) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie natomiast z treścią art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W myśl art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Pozwany R. O. przegrał proces w przeważającej części, natomiast strona powodowa była ustawowo zwolniona od kosztów sądowych na podstawie art. 96 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy. W konsekwencji – na podstawie art. 100 k.p.c. zdanie drugie in principio w zw. z art. 113 § 1 u.k.s.c. – pozwany został w całości obciążony wydatkami poniesionymi tymczasowo przez Skarb Państwa z tytułu prowadzonej sprawy, tj. wynagrodzenie PUM z tytułu opracowania opinii w zakresie badań DNA w kwocie 1 698 zł; zwrotu kosztów podróży i wynagrodzenia świadka w kwocie 112,31 zł (k. 226); a nadto nieuiszczoną opłatą od pozwu kwocie 600 zł ( vide: art. 26 ust. 1 pkt 6 u.k.s.c., tj. łącznie 2 410,31 zł.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie VIII wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IX wyroku.