Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie Wydział IV Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 r. w Lubinie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko S. S.Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatek za pracę w godzinach nocnych

I zasądza od strony pozwanej S. S.Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz powódki E. K. kwotę 17.999,66 zł brutto (siedemnaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt sześć groszy) - tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatek za pracę w godzinach nocnych wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 1435,84 zł od dnia 11.02.2014 r. do dnia zapłaty,

- 428,27 zł od dnia 11.03.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1642,80 zł od dnia 11.04.2014 r. do dnia zapłaty,

- 954,90 zł od dnia 12.05.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1081,25 zł od dnia 11.06.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1415,60 zł od dnia 11.07.2014 r. do dnia zapłaty,

- 269,60 zł od dnia 11.08.2014 r. do dnia zapłaty,

- 601,28 zł od dnia 11.09.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1073,75 zł od dnia 13.10.2014 r. do dnia zapłaty,

- 889,64 zł od dnia 12.11.2014 r. do dnia zapłaty,

- 1774,84 zł od dnia 11.12.2014 r. do dnia zapłaty,

- 758,09 zł od dnia 12.01.2015 r. do dnia zapłaty,

- 1504,52 zł od dnia 11.02.2015 r. do dnia zapłaty,

- 745,73 zł od dnia 11.03.2015 r. do dnia zapłaty,

- 580,14 zł od dnia 13.04.2015 r. do dnia zapłaty,

- 1362,75 zł od dnia 11.05.2015 r. do dnia zapłaty,

- 1480,66 zł od dnia 1.06.2015 r. do dnia zapłaty,

II umarza postępowanie w zakresie ograniczonego powództwa,

III zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

IV nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Lubinie) kwotę 900,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od uiszczenia której powódka była zwolniona oraz kwotę 1071,91 zł tytułem zwrotu wydatków.

UZASADNIENIE

Powódka E. K. w pozwie skierowanym przeciwko S. S. sp. z o.o. w W. po ostatecznym sprecyzowaniu żądania pozwu domagała się zasądzenia kwoty 17.999,66 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych za okres od stycznia 2014r. do maja 2015r. W uzasadnieniu podała, że była zatrudniona u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę w okresie od listopada 2013r. do 31 maja 2015r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pracownika ochrony na obiektach K. (...) SA (...) P. S.. Wskazała, że świadczyła pracę nie tylko w ustawowym wymiarze czasu pracy, ale stale pracowała w godzinach nadliczbowych. Wykonywała pracę w niedziele i święta oraz w godzinach nocnych. Otrzymywała wynagrodzenie zasadnicze oraz niewielką część dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych i nocnych. Strona pozwana zobowiązana była do wykonywania planu ochrony na rzecz K. (...) SA. Zatrudniała jednak zbyt małą liczbę pracowników, aby zapewnić całodobową ochronę tych obiektów zgodnie z planem ochrony. Aby uniknąć zwiększenia zatrudnienia, stale polecała swoim pracownikom pracę w godzinach nadliczbowych. Nie chciała jednak wypłacać z tego tytułu wynagrodzenia zgodnie z przepisami kodeksu pracy regulującymi wypłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. W tym celu pracownicy podpisywali umowy-zlecenia ze spółką córką strony pozwanej i za pracę w godzinach nadliczbowych otrzymywali jedynie wynagrodzenie wynikający z tych umów. Całość wynagrodzenia wypłacana była w 2 transzach od strony pozwanej w kwocie wynikającej w podpisanej umowy o pracę oraz od A. S..

Powódka świadczyła cały czas taką samą pracę, na tych samych obiektach, które podlegały ochronie wykonywanej przez stronę pozwaną. Korzystała z ubrań strony pozwanej, broni strony pozwanej, wypełniała takie same książki służb. Polecenia wydawał stale ten sam przełożony, a do pracy przychodziło się wg jednego grafiku, który był rozpisany tak , że pracownik musiał w miesiącu przepracować stale około 240 godzin.

Praca świadczona była w systemie 3 dni zmian dziennych po 12 godzin, a następnie 3 dni zmian nocnych również po 12 godzin. Zmiana trwała od godziny 18.00 – 6.00, a od maja 2013 roku od 19.00 do 7.00. Pracownicy nie otrzymywali dni wolnych za przepracowane godziny nadliczbowe. Zgodnie z ustną umową pomiędzy powodem, a stroną pozwaną wynagrodzenie powoda było wypłacane w kwocie 9 zł netto za każdą przepracowaną godzinę. Tak też faktycznie rozliczano przepracowane godziny. Wypłacano wynagrodzenie w kwocie równej iloczynowi przepracowanych godzin i stawki 9 zł netto , w 2 transzach jedna od strony pozwanej, druga odA. S..

Powódka zarzuciła, że zawarcie umów zlecenia miało na celu obejście przepisów prawa pracy o czasie pracy i wynagrodzeniu za godziny nadliczbowe oraz dodatku za pracę w godzinach nocnych.

Strona pozwana S. S. sp. z o.o. w W. wniosła o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu wskazała, że kwestionuje wyrażone przez powoda w pozwie stanowisko, jakoby strony ustaliły stawkę godzinową wynagrodzenia w wysokości 9 zł netto. Wynagrodzenie za pracę zostało ustalone pomiędzy stronami w umowie o pracę i w takiej kwocie było mu wypłacane. Strona pozwana zakwestionowała również wskazane w pozwie dochodzone kwoty wynagrodzenia przepracowanych godzin nadliczbowych i nocnych.

W zarzuciła również, że powód błędnie utożsamia pracę w pozwanej spółce z jednoczesną współpracą realizowaną przez niego z A. S. sp. z o.o. Powód bezpodstawnie traktuje czas wykonywania obowiązków wynikających z umowy cywilnoprawnej jako pracę w godzinach nadliczbowych w ramach zatrudnienia w pozwanej spółce. Zarzuciła, że w umowa cywilnoprawna została przez powoda zawarta z inną spółką, która wypłacała powodowi wynagrodzenie za pracę świadczoną na jej rzecz na podstawie tejże umowy. Powód był świadomy konsekwencji związanych z cywilnoprawnym stosunkiem kształtowanym w oparciu o zawartą umowę cywilną. Strona pozwana wskazała, że pozwana oraz A. S. są odrębnymi osobami prawnymi bez powiązań kapitałowych i osobowych.

Strona pozwana na rozprawie w dniu 16.11 2017r. podniosła zarzut przedawnienia roszczenia za okres od 1 stycznia do 24 stycznia 2014r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka E. K. była zatrudniony u strony pozwanej S. S. sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę zawartej w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pracownika ochrony w okresie 14 listopada 2014r. do 31 maja 2015r. Pracę wykonywała na terenach K. (...) SA (...) P. S.. Powódka podpisał umowę o pracę ze stroną pozwaną, w której wskazano, że wypłacane wynagrodzenie będzie równe wysokości minimalnego wynagrodzenia.

Dowód: - umowy o pracę , k. 6, 8,

Podpisywanie dokumentów związanych z przyjęciem do pracy odbywało się w L. w biurze regionalnym spółki S. S.sp. z o.o. W tym dniu powodowi przedłożono do podpisu plik dokumentów związanych z zatrudnieniem. Części dokumentów dotyczyła firmy S. S. , a część A. S.. Powód podpisał w dniu 15.11. 2013 roku umowę zlecenia , w której zobowiązała się do zapewnienia ochrony mienia uzgodnionych obiektów ( nie wskazano jakich ) wskazanych przez zleceniodawcę, za wynagrodzeniem 9 zł /godz.

Taka sama sytuacja dotycząca pozostałych pracowników strony pozwanej.

Dowód; - umowa zlecenia , k.100,

- zeznania świadków:

- I. G., k. 108,

- A. S., k.109-110,

- J. M., k. 111,

- zeznania powoda, k. 112

Ustne ustalenia w pomiędzy pracownikami, a przedstawicielem strony pozwanej w zakresie należnego pracownikom wynagrodzenia za pracę odbiegały od kwoty wskazanej w umowie o pracę. Z powodem ustalono, że będzie wynagradzany stawką 9 zł netto za każdą przepracowaną godzinę. Po przepracowaniu 240 godz. wynagrodzenie zwiększano o 0,50 zł każdą godzinę.

Powódka oraz inni pracownicy strony pozwanej świadczyli pracę na podstawie miesięcznie sporządzanych przez dowódcę grafików, w których odnotowywano pracę w rozłożeniu na cały miesiąc. Grafik był ogólnie dostępny dla pracowników ochrony. Pracownicy odnotowywali swoje stawiennictwo pracy, przebieg i zakończenie służby w książce służb znajdującej się na danym obiekcie, gdzie świadczyli pracę. Odzwierciedlała ona faktyczne godziny pracy pracownika od momentu rozpoczęcia do zakończenia służby.

Strona pozwana sporządzała listy płac, w których wskazywała wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę. Sporządzała również karty ewidencji czasu pracy, które co do zasady nie wykazywały nadgodzin bądź też ich niewielką ilość.

SpółkaA. S. nie ewidencjonowała godzin pracy pracowników wykonujących ochronę na terenie K. (...).

Wynagrodzenie powoda oraz pozostałych pracowników było wypłacane, w dwóch transzach przelewem bankowym. Suma wypłaconych kwot była równa iloczynowi przepracowanych godzin i stawki umówionej - godzinowej określonej u powoda na 9 zł netto za godzinę. Pierwsza transza wypłacana była przez S. S. spółka z o.o. w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, druga transza wskazana jako wypłata od A. S.za pracę z umowy zlecenia.

Dowód: - zeznania świadków:

- I. G., k. 108,

- A. S., k.109-110,

- J. M., k. 111,

- zeznania powoda, k. 112

- informacja z dn. 16.01.2014r., k. 11

Plan ochrony był dokumentem, z którego wynikała liczba godzin do wypracowania przez pracowników na poszczególnych posterunkach. Strona pozwana z góry wiedziała, ilu pracowników będzie potrzebowała dla zrealizowania planu ochrony. Strona pozwana nie była w stanie przy wykorzystaniu zatrudnionych pracowników wykonać planu ochrony, zatrudniając ich w normatywnym czasie pracy. Pracownicy strony pozwanej stale świadczyli pracę w godzinach nadliczbowych, wypracowując miesięcznie min. 240 godz.

S. S. i A. S. zawarły w dniu 1 marca 2004 roku umowę o współpracy przy wykonywaniu usług. Zgodnie z jej treścią spółka jako główny realizator zadań wynikających z umów zawieranych pomiędzy spółką, a jej kontrahentami, zobowiązuje się część lub całość tych zadań przekazać do realizacji wykonawcy umowy, czyli A. S.. Przekazywanie tych zadań miało następować w formie załączników do umowy.

Dowód: - umowa z dnia 1 marca 2004 roku, k. 25,

- zeznania świadków:

- I. G., k. 108,

- A. S., k.109-110,

- J. M., k. 111,

- zeznania powoda, k. 112

Powódka w okresie objętym pozwem przepracował w łącznie 3604 godzin, w tym 1208 godzin nadliczbowych oraz 1376 godzin, za które przysługuje dodatek nocny. Należne powodowi wynagrodzeniem za przepracowane godziny nadliczbowe i nocne, za które strona pozwana nie zapłaciła powodowi wynosiło łącznie 18.331,47 zł brutto .

Dowód: - opinia biegłego, k. 130-142

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie jest ustalenie, czy powodowi przysługuje uzasadnione roszczenie o wynagrodzenie za pracę wykonywaną w ramach zawieranych umów zlecenia z A. S. sp. z o.o. w W. , oraz czy zasadnym jest, aby wypracowane w ramach tych umów godziny zostały uznane jako godziny nadliczbowe wypracowane na rzecz strony pozwanej.

Strona pozwana twierdziła, że powódka w okresie zatrudnienia u strony pozwanej zawierała kolejne umowy-zlecenia ze spółką A. S. sp. z o.o. w W. oraz, że praca świadczona na podstawie tychże umów została zgodnie z zawartą umową rozliczona.

Sąd uznał po przeprowadzeniu postępowania dowodowego , na podstawie zgodnych zeznań świadków i powoda , że praca świadczona przez powoda, a polegająca na ochronie obiektówK. (...) S.A. była w rzeczywistości pracą świadczoną na rzecz strony pozwanej w całości, którą to należało kwalifikować, jako pracę w godzinach nadliczbowych. W ocenie Sądu powód nie wykonywał żadnej umowy zlecenia na rzecz A. S.. Nikt z ramienia tej spółki nie zlecał powodowi wykonywania określonej pracy, nikt jej nie nadzorował. W ocenie Sądu powód pozostawał przez cały okres zatrudnienia w relacjach pracowniczych wyłącznie ze stroną pozwaną. Zależność bowiem pomiędzy stroną pozwaną, a powodem była właściwa dla stosunku pracy określonego art. 22 kp. Powód świadczył pracę pod nadzorem strony pozwanej, zgodnie z jej wytycznymi w/g comiesięcznie sporządzanego grafiku. Praca, jaką wykonywał była cały czas pracą tego samego rodzaju pod tym samym kierownictwem pracowników S. S.. Sam fakt wypłaty części wynagrodzeń za pracę przez spółkę A. S. na rzecz powoda nie mogło rodzić odrębnego stosunku zobowiązaniowego pomiędzy powodem a Agencją. W ocenie Sądu wynagrodzenie to stanowiło część wynagrodzenia za pracę wykonaną przy ochronie obiektów K. (...) na podstawie ustalonego grafiku na rzecz strony pozwanej. Formalne dzielenie tegoż wynagrodzenia i dokonywanie przelewów przez 2 różne spółki w ocenie Sądu nie może przesądzić o charakterze prawnym zawartej umowy. Pozostawało to bowiem bez wpływu dla ustalenia, że to spółka strony pozwanej przez cały czas pozostawała pracodawcą powoda i wykonywała obowiązki pracodawcy w stosunku do pracownika. Praca powoda skoro była wykonywana zgodnie z wymogami określonymi w art. 22 kp, to w konsekwencji spółka strony pozwanej ponosi odpowiedzialność za własne zobowiązania wobec powoda jako pracodawca.

Konsekwencją powyższego jest uznanie, że wszystkie czynności, jakie wykonywała powódka w ramach realizowania planu ochrony obiektów K. (...), stanowiły czynności wykonywane w ramach stosunku pracy. Również ponad normy czasu pracy. Nie wpływa na to fakt ujęcia godzin ponadnormatywnych w sposób odmienny, przypisując je umowie zlecenia i kwalifikując je , jako wykonywanie umowy-zlecenia na rzecz innego podmiotu. Zawierane umowy czy też ich kwalifikowanie w ramach stosunku cywilnoprawnego nie może być sprzeczne z przepisami regulującymi zatrudnienie w ramach stosunku pracy oraz wynagrodzenia za czas pracy w tym przypadku za godziny nadliczbowe. Pozwana spółka pełniła stale funkcje kierownicze i nadzorcze wobec powoda oraz pozostałych pracowników. Natomiast kwestia jedynie technicznego rozdzielenia wykonanej przez powoda pracy i przypisanie tej pracy A. S.co do pracy wykonanej ponad kodeksowe normy czasu pracy, nie może skutecznie przekreślić pracowniczego charakteru wykonywanej pracy na rzecz strony pozwanej. Zarówno bowiem powód jak i pozostali pracownicy w takim rozliczaniu godzin nie uczestniczyli. Nie decydowali o takiej sytuacji, a jedyny sygnał, jaki otrzymywali co do sposobu rozliczania swojej pracy otrzymywali w momencie, kiedy wpływało wynagrodzenie na ich rachunek bankowy od A. S..

Takie zachowania strony pozwanej były z góry założone i wynikały z potrzeby minimalizacji kosztów i uniknięcia wynagradzania pracowników za pracę w godzinach nadliczbowych. Już bowiem w momencie podpisywania umowy na ochronę obiektów miała ona świadomość, że stan kadrowy , jakim dysponowała jest niewystarczający dla zrealizowania planu ochrony bez zatrudnia pracownikach w godzinach nadliczbowych.

Konsekwencją powyższych ustaleń jest to, że całość pracy wykonanej przez powoda w ramach wykonywania planu ochrony na obiektachK. (...) kwalifikowane było jako świadczenie pracy na rzecz spółki strony pozwanej i w konsekwencji po przekroczeniu limitów czasu pracy wskazanych w kodeksie pracy, kwalifikowanie dalszej pracy jako pracy w godzinach nadliczbowych.

W ocenie Sądu zasadnym również było przyjęcie sposobu rozliczenia wynagrodzenia za czas przepracowany wg stawki, w jakiej faktycznie powód był wynagradzany przez stronę pozwaną. Była to stawka 9 zł za godzinę i różniła się od stawki wskazanej w umowie o pracę. Wszyscy przesłuchani w sprawie świadkowie wskazali, że taki sposób wynagradzania obowiązywał powoda i pozostałych pracowników. W ocenie Sądu nie było zatem podstaw, aby przyjmować za podstawę rozliczenia stawkę wskazaną w umowie o pracę, skoro strony umówiły się odmiennie, jak również realizowały te odmienne ustalenia.

Celem ustalenia wynagrodzenia należnego powodowi za przepracowane godziny nadliczbowe i nocne Sąd zlecił biegłemu wydanie opinii. Opinia wydana przez biegłego była sporządzona w sposób skrupulatny , była logiczna i spójna. Biegła w sposób szczegółowy wskazała sposób, w jaki dokonała wyliczenia wynagrodzenia za pracę powoda w godzinach nadliczbowych i nocnych. Podstawę wyliczeń co do ilości przepracowanych godzin stanowiły sumaryczne dane, co do przepracowanych godzin przedłożone przez stronę pozwaną jak również A. S.. Obliczenia biegłej, co do sposobu rozliczania powoda za przepracowane godziny potwierdziły fakt, że powódka wynagradzana był stawką 9 zł netto za godzinę.

W ocenie Sądu jakiekolwiek zarzuty strony pozwanej co do ilości przepracowanych przez powoda godzin nie mogą znaleźć racjonalnego uzasadnienia. Przede wszystkim strona pozwana, jako pracodawca zobowiązana była do ewidencjonowania czasu pracy w sposób rzetelny. W ocenie Sądu przedłożone ewidencje czasu pracy zostały sporządzone już post factum i zostały technicznie rozdzielone na pracę wykonywaną w ramach nominalnego czasu pracy, a pozostałe godziny w ramach pełnych dniówek przypisane A. S.. Strona pozwana zobowiązana była przez Sąd do przedłożenia książek służb, które w sposób jasny i klarowny potwierdziłyby faktyczny czas pracy powoda. Każde rozpoczęcie ich zakończenie zmiany było bowiem w tych książkach odnotowywane. Zarówno w tej sprawie jak i w każdej kolejnej, która toczy się przed tutejszym Sądem strona pozwana tego obowiązku nie wypełniła. Nie może zatem powoływać się skutecznie na to , że , aby powód w tych dniach i godzinach pracy nie świadczył.

Sąd również uznał, że biegły prawidłowo w opinii uwzględnił wszystkie składniki wypłacone zarówno przez stronę pozwaną jak i A. S. powodowi. Zarzut niezasadnego doliczenia ekwiwalentu za pranie i dniówek urlopowych był niezasadny. Biegły nie doliczał tychże kwot. Z wyliczeń i uzasadnienia opinii wynika, że biegły dokonując ubruttowienia stawek musiał kwoty te odliczyć od kwoty netto , po to aby następnie doliczyć je w kwocie netto do obliczonej kwoty brutto.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy artykuł 151 ¹ , 151 ⁸ § 1 , 151 ¹¹§ 2 kp.

Wszelkie wyżej ustalone okoliczności, zostały dokonane w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zgodnych zeznań wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków. Świadkowie ci w sposób zgodny i logiczny przedstawili okoliczności zatrudnienia ich u strony pozwanej, wskazali na okoliczności dotyczące zawierania umów o pracę i podpisywania deklaracji do umów zlecenia, a nadto w sposób zgodny wypowiedzieli się co do sposobu wynagradzania i wypłacania wynagrodzenia przez stronę pozwaną, jak i A. S.. Na podstawie tych zeznań Sąd zakwestionował poprawność przedłożonej ewidencji czasu pracy , uznając godziny wypracowane przez powoda zostały jedynie formalnie i to post factum rozdzielone na wypracowane godziny zgodne z miesięczną normą czasu pracy. Ewentualne nadgodziny wynikały jedynie z faktu nierozdzielania wypracowanych godzin bezpośrednio po przekroczeniu limitu czasu pracy w danej dobie. W niniejszej sprawie brak było jakichkolwiek dowodów przeciwnych świadczących o tym, aby pracę powoda i pozostałych pracowników zakwalifikować inaczej niżej w ramach umowy o pracę.

Zatem mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd zasądził powodowi kwotę wynikającą z opinii biegłego i ograniczoną przez powoda w piśmie z dn. 25.09.2017r. to jest 17.999,66 zł wraz ustawowymi odsetkami. Podstawą zasądzenia odsetek stanowił art. 481 kc.

Sąd nie znalazł podstaw aby uznać za zasadny podniesiony zarzut przedawnienia. Wynagrodzenie za styczeń 2014r. jest bowiem wypłacane do dnia 10 lutego 2014r.. Nie może być mowy o tym, że odrębnie przedawnia się wynagrodzenie za przepracowany każdy dzień miesiąca.

O kosztach zastępstwa procesowego rozstrzygnięto na podstawie art. 98 k.p.c. Rozstrzygnięcie o obowiązku uiszczenia opłaty sądowej oraz zwrotu wydatków wydano na podstawie art. 113 u.k.s.c. w zw. z art. 98 k.p.c.