Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2019 r. w Warszawie na posiedzeniu

sprawy z wniosku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko P. S.

w przedmiocie egzekucji świadczeń niepieniężnych

postanawia:

1.  oddalić wniosek o nakazanie dłużnikowi P. S. zapłaty na rzecz wierzyciela (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwoty 20.000,00 zł. (dwadzieścia tysięcy złotych 00/100);

2.  oddalić wniosek wierzyciela (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zapłaty przez dłużnika P. S. kwoty 1.000,00 zł (jedne tysiąc złotych 00/100) za każdy dzień kolejny naruszeń obowiązków;

3.  zasądzić na rzecz dłużnika P. S. od wierzyciela (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 900,00 zł (dziewięćset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt Po 25/18

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 23 marca 2018 roku (data na kopercie) wnioskodawca (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wniósł o nakazanie dłużnikowi P. S. zapłaty na swoją rzecz kwoty 20.000,00 zł za dokonane naruszenie obowiązku wynikającego z postanowienia Sądu Okręgowego w Ostrołęce z 21 grudnia 2017 roku oraz postanowienia Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 13 lutego 2018 roku.

W odpowiedzi na w/w pismo dłużnik P. S. nie uznał wniosku i wniósł o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym zwrotów kosztów zastępstwa adwokackiego.

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2017 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt III P 10/17, Sąd Okręgowy w Ostrołęce zabezpieczył powództwo poprzez zobowiązanie P. S. do niepodejmowania współpracy jako pracownik z jakąkolwiek spółką lub osobą prowadzącą działalność konkurencyjną wobec powoda i niepodejmowanie w ramach takiej umowy jakichkolwiek działań dotyczących produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna w szczególności z firmą (...) sp. z o.o. w W. – przez czas trwania postępowania, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 2018 roku oraz poprzez zobowiązanie P. S. do niepodejmowania współpracy na podstawie stosunków prawnych wynikających z umów cywilnych, w tym jako konsultant, pośrednik sprzedaży za wynagrodzeniem lub nie z jakąkolwiek spółką lub osobą prowadzącą działalność konkurencyjną wobec powoda i niepodejmowanie w ramach takiej umowy jakichkolwiek działań dotyczących produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna, w szczególności z firmą (...) sp. z o.o. w W. – przez czas trwania postępowania, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 2018 roku.

Postanowieniem z dnia 13 lutego 2018 roku, sygn. akt III APz 1/18 Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił powyższe postanowienie Sądu Okręgowego w Ostrołęce w punkcie I tylko w ten sposób, że zobowiązał P. S. do niepodejmowania współpracy na terenie Polski.

(postanowienie z dnia 21 grudnia 2017 roku wraz z postanowieniem z dnia 13 lutego 2018 roku – k. 21 – 21 verte)

P. S., jako osoba prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...), w dniu 2 października 2017 roku zawarł ze spółką (...) Italia (...) z siedzibą w M. umowę o świadczenie usług informatycznych na terytorium Włoch, Litwy, Łotwy, Estonii, Republiki Czeskiej i Słowacji oraz Polski, natomiast usług wsparcia technicznego z wyłączeniem Polski. Przedmiotem umowy zlecenia jest świadczenie usług informatycznych oraz wsparcia technicznego dla klientów zleceniodawcy. Umowa została zawarta na okres od 2 października 2017 roku do 1 października 2018 roku.

(umowa świadczenia usług z dnia 02.10.2017r. – k. 102 – 105 verte)

W styczniu 2018 roku dłużnik P. S. pojawiał się w spółce (...) sp. z o.o. w W. w celu wykonania zleconego mu przez R. Italia (...) zadania polegającego na modyfikacji i wdrożeniu nowego oprogramowania w polskiej spółce oraz w innych spółkach, z którymi współpracuje R. Italia (...). P. S. zajmował się przygotowywaniem infrastruktury sieciowej pod rozbudowę nowych stanowisk pracy, prowadził analizę aktualnych oprogramowań do wdrożenia w zakresie gospodarki magazynowej, jeśli chodzi o produkcję i jeśli chodzi o dział fakturowania. Oprogramowanie dla spółki (...) Italia (...), którym zajmował się P. S., miało zarządzać fakturowaniem, produkcją i gospodarką magazynową, miało docelowo być wprowadzone także w spółce (...). Ludzie, którzy w spółce (...) będą zajmować się sprzedażą farb i lakierów do drewna mają na bazie tego oprogramowania wystawiać faktury. Oprogramowanie to nie ma być używane w celu dystrybucji produktów marki R. w Polsce.

Spółka (...) nie produkuje żadnych farb, czy lakierów, wszystkie komponenty, którymi ta spółka handluje są sprowadzane ze spółki włoskiej R. Italia (...).

P. S. pracując w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zajmował się doradztwem technicznym z dziedziny lakierów do drewna.

(wyjaśnienia dłużnika P. S. – protokół posiedzenia jawnego z dnia 16.10.2018r. od 00:12:13 do 00:34:49)

Spółka (...) sp. z o.o. zajmuje się sprzedażą na terenie Polski lakierów i barwników do drewna, które są produkowane przez włoską spółkę matkę na terenie Włoch. Z kolei spółka (...) sp. z o.o. zajmuje się sprzedażą na terenie Polski lakierów i barwników do drewna, które są produkowane przez włoską spółkę matkę – R. Italia (...) na terenie W..

(wyjaśnienia prezesa zarządu wnioskodawcy A. H. - protokół posiedzenia jawnego z dnia 16.10.2018r. od 00:06:48 do 00:12:13, wyjaśnienia dłużnika P. S. – protokół posiedzenia jawnego z dnia 16.10.2018r. od 00:12:13 do 00:34:49)

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy oraz na podstawie wyjaśnień stron złożonych na posiedzeniu jawnym w dniu 16 października 2018 roku, szczególnie na podstawie wyjaśnień dłużnika P. S., który wyczerpująco wskazał jakie czynności wykonywał dla spółki (...) Italia (...) oraz jakie z tych czynności były wykonywane na terenie Polski. Wyjaśnienia złożone z kolei przez A. H. sprowadzały się, w materii istotnej dla sprawy, do wskazania, że dłużnik przebywał na terenie Polski i w siedzibie spółki (...) sp. z o.o., jednak A. H. nie była w stanie wskazać konkretnie jakie czynności dłużnik w tym czasie wykonywał na rzecz tej polskiej spółki.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem niniejszej sprawy jest kwestia egzekucji świadczenia niepieniężnego, określonego w treści postanowienia Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 21 grudnia 2017 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt III P 10/17, zmienionego w części postanowieniem z dnia 13 lutego 2018 roku, sygn. akt III APz 1/18, przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku. Wobec tego nie jest istotna analiza spełnienia przez zachowanie dłużnika przesłanek z art. 101 ² KP, bowiem przedmiotem sprawy nie jest rozpoznanie roszczenia o odszkodowanie z tytułu naruszenia zakazu konkurencji.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę przeanalizował materiał dowodowy pod kątem zachowań dłużnika w kontekście treści postanowienia o zabezpieczeniu. Tym samym analizie zostało poddane wykonywanie przez dłużnika na rzecz spółki włoskiej czynności na terenie Polski.

W punkcie pierwszym postanowienia o zabezpieczeniu Sąd Okręgowy w Ostrołęce wskazał, że zobowiązuje P. S. do niepodejmowania współpracy jako pracownik z jakąkolwiek spółką lub osobą prowadzącą działalność konkurencyjną wobec powoda i niepodejmowanie w ramach takiej umowy jakichkolwiek działań dotyczących produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna w szczególności z firmą (...) sp. z o.o. w W.. Z analizy akt sprawy wynika, że dłużnik nie miał zawartej umowy o pracę z podmiotem konkurencyjnym, a w szczególności nie miał takiej umowy zawartej ze spółką (...) sp. z o.o. w W.. Dłużnik nie naruszył więc obowiązku wskazanego w punkcie pierwszym postanowienia o zabezpieczeniu.

Odnośnie obowiązku z punktu drugiego postanowienia o zabezpieczeniu, Sąd miał na uwadze, że dotyczy ono zobowiązania P. S. do niepodejmowania współpracy na podstawie stosunków prawnych wynikających z umów cywilnych, w tym jako konsultant, pośrednik sprzedaży za wynagrodzeniem lub nie z jakąkolwiek spółką lub osobą prowadzącą działalność konkurencyjną wobec powoda i niepodejmowanie w ramach takiej umowy jakichkolwiek działań dotyczących produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna, w szczególności z firmą (...) sp. z o.o. w W., na terenie Polski.

Z ustaleń Sądu wynika, że dłużnik zawarł umowę o świadczenie usług, a więc umowę cywilnoprawną. Umowa ta została zawarta ze spółką (...) Italia (...). Jednocześnie brak jest w aktach sprawy jakiejkolwiek umowy łączącej dłużnika ze spółką (...) sp. z o.o. w W.. Za podmiot konkurencyjny dla spółki wnioskodawcy należy uznać spółkę (...) sp. z o.o., to ona bowiem zajmuje się handlem produktami grupy R. na terenie Polski, czyli działa na tym samym rynku, co wnioskodawca. Spółka (...) Italia (...) z kolei jest producentem produktów, które są sprzedawane przez spółkę (...) sp. z o.o. Nie stanowi ona bezpośredniego konkurenta dla wnioskodawcy, ale raczej dla spółki matki wnioskodawcy - (...) srl. Nie jest więc spełniona przesłanka podjęcia współpracy ze spółką prowadzącą działalność konkurencyjną wobec wnioskodawcy.

Dalej należy wskazać, że z treści umowy o świadczenie usług wynika, że dłużnik jest zobowiązany do świadczenia na terenie Polski jedynie usług informatycznych, a usługi wsparcia technicznego mają być przez niego świadczone z wyłączeniem terenu Polski. Oznacza to, że dłużnik na terenie Polski nie wykonuje żadnych działań dotyczących produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna. Podejmuje on działania dotyczące tylko usług informatycznych. Co prawda działania dłużnika w dalszej perspektywie ułatwiają niewątpliwie funkcjonowanie spółki (...) sp. z o.o. w W., która jest częścią grupy R., a która to spółka zajmuje się sprzedażą i dystrybucją lakierów oraz impregnatów do drewna na terenie Polski. Jednak w ocenie Sądu analizowane postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia ściśle odnosi się do działań w zakresie produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna. Sąd wydający postanowienie o zabezpieczeniu nie wskazał w nim na działania w zakresie usług informatycznych, stąd też nieuprawnionym byłaby rozszerzająca interpretacja obowiązku zakreślonego w postanowieniu o zabezpieczeniu.

Samo zawarcie więc umowy z podmiotem konkurencyjnym wobec wnioskodawcy nie wystarcza dla spełnienia przesłanek określonych w postanowieniu o zabezpieczeniu, spójnik „i” wyraża bowiem konieczność łącznego spełnienia również przesłanki niepodejmowania jakichkolwiek działań dotyczących produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna. W ocenie Sądu brak jest spełnienia w niniejszej sprawie obu przesłanek określonych w postanowieniu o zabezpieczeniu, co zostało wykazane wyżej. Nie mniej jednak gdyby nawet uznać R. Italia (...) za spółkę konkurencyjną wobec wnioskodawcy, to i tak spółka ta nie zlecała dłużnikowi wykonania na jej rzecz działań w zakresie produkcji, sprzedaży i dystrybucji lakierów oraz impregnatów do drewna, które to działania odbywałyby się na terenie Polski.

Reasumując powyższe Sąd uznał, że nie zostało wykazane, aby dłużnik naruszył obowiązek wyrażony w treści postanowienia o zabezpieczeniu Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 21 grudnia 2017 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt III P 10/17, zmienionego w części postanowieniem z dnia 13 lutego 2018 roku, sygn. akt III APz 1/18, przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku. Tym samym brak jest spełnienia przesłanki z art. 1051 ¹ § 1 KPC w postaci działania dłużnika wbrew obowiązkowi, co oznacza, że wniosek wierzyciela o zasądzenie na jego rzecz od dłużnika kwoty 20.000,00 zł tytułem dokonanych naruszeń podlega oddaleniu.

W tym miejscu należy również odnieść się do kwestii upływu terminu, na jaki wydano postanowienie o zabezpieczeniu. Warto bowiem zauważyć, że postanowienie to regulowało obowiązek dłużnika, ale tylko okresowo, tj. do dnia 30 września 2018 roku. Jednak sam fakt upływu okresu objętego postanowieniem o zabezpieczeniu nie oznacza, że Sąd w niniejszej sprawie nie może wydać postanowienia w przedmiocie nakazania dłużnikowi zapłaty określonej kwoty. Warto bowiem zwrócić uwagę na treść art. 1051 ¹ § 1 KP, który w stwierdzeniu, że dłużnik działał wbrew obowiązkowi - odnosi się do przeszłości. Ustawodawca nie wskazał w treści tej regulacji, że istotne jest, że dłużnik nadal działa wbrew obowiązkowi. Grzywna z art. 1051 KPC, czy kara pieniężna z art. 1051 ¹ KPC ma w ocenie Sądu charakter sanacyjny, nie jest zaś grzywną w celu przymuszenia. Tym samym zasadnym jest merytoryczne rozpoznawanie wniosku zgłoszonego przez wierzyciela, pomimo, że obowiązek nieczynienia któremu dłużnik miał się poddać, został określony czasowo tylko do dnia 30 września 2018 roku.

Sąd miał również na uwadze, że wierzyciel wnosił o zagrożenie dłużnikowi nakazaniem zapłaty kwoty 1.000,00 zł za każdy dzień kolejnych naruszeń obowiązku. Jak wskazano wyżej, Sąd nie stwierdził w niniejszej sprawie, aby dłużnik naruszył obowiązek wskazany w treści analizowanego postanowienia o zabezpieczeniu, wobec czego również i ten wniosek podlega oddaleniu.

Mając na uwadze powyższe wywody Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podst. art. 98 KPC oraz §8 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r., poz. 1800, ze zm.), zasądzając na rzecz dłużnika od wnioskodawcy kwotę 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego obliczanych w wysokości 25% od kosztów określonych w §2 tego rozporządzenia.

ZARZĄDZENIE

(...)