Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Zachorowska

Protokolant: Barbara Podstawek

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2018 roku w Gliwicach

na rozprawie sprawy z powództwa I. C.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  powództwo oddala;

2.  zasądza od powoda I. C. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 69,22 zł (sześćdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia dwa grosze) tytułem wydatków.

SSR Joanna Zachorowska

Sygn. akt I C 139/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 lutego 2017 roku I. C. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 3 000 zł tytułem zadośćuczynienia za skutki wypadku drogowego z dnia 23 września 2016 roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 31 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że jego roszczenie wynika z faktu, że w dniu 23 września 2016 roku w G. doszło do wypadku komunikacyjnego, którego sprawcą był kierujący samochodem marki R. o nr rej. (...), doprowadzający do zderzenia z samochodem marki O. o nr rej. (...), kierowanym przez powoda. W dacie wypadku samochód sprawcy był ubezpieczony u pozwanej. Odpowiedzialność została uznana przez pozwaną poprzez wypłatę na rzecz powoda należnego mu odszkodowania z tytułu uszkodzeń pojazdu i części należnego mu odszkodowania z tytułu utraconych dochodów. Powód wskazał, że w wyniku zdarzenia z dnia 23 września 2016 roku doznał ogólnych potłuczeń ciała, jak również przeżył stres związany z udziałem w zdarzeniu drogowym. W związku z tym uzasadnione jest żądanie zadośćuczynienia za ból i cierpienie w wysokości 3 000 zł, albowiem zadośćuczynienie ma służyć zrekompensowaniu cierpień i bólu, których doznał powód w wyniku wypadku. Pismem z dnia 20 grudnia 2016 roku I. C. wezwał pozwaną do dobrowolnej zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 3 000 zł.

W odpowiedzi (...) S.A. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu według norm prawem przypisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że powód nie wykazał, aby w następstwie przedmiotowego wypadku doznał jakichkolwiek obrażeń ciała. Pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, które nie potwierdziło doznania przez powoda jakichkolwiek obrażeń ciała na skutek zdarzenia z dnia 23 września 2016 roku. Powód nie przedłożył żadnej dokumentacji medycznej z procesu leczenia obrażeń po zdarzeniu z dnia 23 września 2016 roku, która poświadczałaby fakt istnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy doznanymi obrażeniami a zaistniałym zdarzeniem. Ponadto pozwana zaprzeczyła, jakoby uznała swoją odpowiedzialność w postępowaniu likwidacyjnym za zdarzenie z dnia 23 września 2016 roku i z tego tytułu wypłaciła jakąkolwiek kwotę. Zakwestionowała również roszczenie odsetkowe wskazując, że powód nie współdziałał z pozwanym, do czego zobowiązuje go przepis art. 354 k.c. oraz nie przedłożył dokumentacji medycznej związanej w wypadkiem z dnia 23 września 2016 roku, a to na nim ciążył ów obowiązek.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 23 września 2016 roku w G. na ulicy (...) doszło do kolizji drogowej – B. D., kierujący pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) doprowadził do zderzenia z pojazdem marki O. o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez powoda.

Sprawca zdarzenia posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wykupioną w (...) Spółce Akcyjnej w W..

/okoliczności bezsporne, a nadto dowód: notatka informacyjna o zdarzeniu (k. 7-9), oświadczenie dotyczące okoliczności zdarzenia (k. 35-35v)/

Bezpośrednio po zdarzeniu I. C. nie odczuwał żadnych dolegliwości. Kilka godzin po wypadku zaczął boleć go kręgosłup lędźwiowy oraz bark. Nie zgłosił się do lekarza. Miał przy sobie środki przeciwbólowe.

Od 2012 roku powód leczy się na kręgosłup u ortopedy i neurologa. Podczas jazdy samochodem po 6 godzinach zaczyna drętwieć mu prawa noga. Dolegliwość tę nabył zanim rozpoczął leczenie.

I. C. ma 54 lata. W marcu 2017 r. nadal odczuwał dolegliwości, które utrzymywały się na tym samym poziomie.

/dowód: przesłuchanie powoda (k. 45-45v)/

Powód zgłosił szkodę u pozwanej. (...) Spółka Akcyjna w W. przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego nie znalazła podstaw do wypłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Poszkodowany nie posiadał dokumentacji z procesu leczenia obrażeń po wypadku. Ponadto pozwana w piśmie wskazała, że zarówno Policja, jak i sprawca zdarzenia nie potwierdzili, aby w wypadku z dnia 23 września 2016 roku poszkodowany doznał jakichkolwiek obrażeń ciała bądź rozstroju zdrowia.

/okoliczności bezsporne, a nadto dowód: zgłoszenie szkody (k. 32-33), pismo z dn. 01.03.2017 r. (k. 38), pismo z dn. 24.01.2017 r. (k. 39)/

Pismem z dnia 20 grudnia 2016 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 3 000 zł tytułem zadośćuczynienia za ból i cierpienia fizyczne jakich doznał na skutek zdarzenia z dnia 23 września 2016 roku, wyznaczając termin zapłaty na dzień 30 stycznia 2017 roku. Wezwanie w tym zakresie okazało się bezskuteczne.

/okoliczności bezsporne, a nadto dowód: wezwanie do zapłaty z dn. 20.12.2016r. (k. 10-12)/

Treść dokumentacji medycznej nie potwierdza, że w zdarzeniu z dnia 23 wrześnie 2016 roku powód doznał uszkodzeń narządu ruchu. W bezpośrednim okresie powypadkowym nie zgłosił się do lekarza, nie wdrożono leczenia. Nie wykonywał badań diagnostycznych. Brak jest obiektywnych przesłanek, aby potwierdzić związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy zgłaszanymi przez powoda dolegliwościami a zdarzeniem wypadkowym. Leczenie powoda nie miało związku z doznanymi obrażeniami ciała, a było związane z manifestacją kliniczną choroby zwyrodnieniowo – dyskopatycznej kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Brak podstaw, by stwierdzić u powoda procentowy uszczerbek na zdrowiu.

/dowód: opinia biegłego sądowego (k. 134-145), dokumentacja medyczna powoda (k. 51-60, 72-90, 93, 97-99v, 101-104, 107, 110-111v, 114-114v)/

Powyższy stan faktyczny był między stronami w części bezsporny. W pozostałej części został ustalony przez Sąd na podstawie wyszczególnionych powyżej dowodów
z dokumentów oraz przesłuchania powoda.

Ponadto Sąd swe ustalenia poczynił w oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii, która w ocenie Sądu była pełna, logiczna i fachowa, a ponadto odpowiadała na zadane biegłemu pytania. Strony jej nie podważały.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo musiało ulec oddaleniu w całości.

(...) Spółka Akcyjna w W. ubezpieczała sprawcę zdarzenia z dnia 23.9.2016 roku od odpowiedzialności cywilnej.

W myśl art. 822 § 1 i 4 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz kwoty 3 000 zł zadośćuczynienia za ból i cierpienie, jakich doznał na skutek wypadku z dnia 23 września 2016 roku.

Zasada odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej wynika z przepisów przewidujących obowiązek naprawienia szkody (w tym zadośćuczynienia krzywdzie) w reżimie odpowiedzialności ex delicto, do których należą przepisy art. 444 § 1 k.c. oraz art. 445 § 1 k.c. W myśl tychże przepisów w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. W wypadku takim Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie pieniężne może być fakultatywnie przyznane poszkodowanemu w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy zaproponowany przez strony nie dał Sądowi podstawy do ustalenia, że w wyniku wypadku komunikacyjnego I. C. doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Nie potwierdziła tego ani dokumentacja medyczna ani opinia biegłego sądowego. I. C. w bezpośrednim okresie powypadkowym nie zgłosił się do lekarza, nie wdrożono leczenia. Nie wykonano badań diagnostycznych. Bezpośrednio po zdarzeniu powód nie odczuwał żadnych dolegliwości. Kilka godzin po wypadku zaczął odczuwać ból w okolicy kręgosłupa lędźwiowego oraz barku. Nie zgłosił się z nim jednak do lekarza. Od 2012 roku powód leczy się na kręgosłup u ortopedy i neurologa. Niektóre z dolegliwości nabył przed rozpoczęciem leczenia (drętwienie nogi podczas dłuższej jazdy samochodem).

Zgodnie z opinią biegłego brak jest obiektywnych przesłanek, aby potwierdzić związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy zgłaszanymi przez powoda dolegliwościami a zdarzeniem wypadkowym. Leczenie powoda nie miało związku doznanymi obrażeniami ciała, a było związane z manifestacją kliniczną choroby zwyrodnieniowo – dyskopatycznej kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Brak podstaw, by stwierdzić u powoda procentowy uszczerbek na zdrowiu.

To na powodzie obciążonym obowiązkiem dowodzenia wynikającym z przepisu art. 6 k.c. spoczywał ciężar wykazania, że zdarzenie komunikacyjne z dnia 23 września 2016 roku spowodowało u niego uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia. Tymczasem powód dowodów na te okoliczności nie przedstawił.

Zważywszy na powyższe, biorąc pod uwagę, że u powoda zgłaszane dolegliwości bólowe były spowodowane samoistnymi schorzeniami, że nie stwierdzono związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy zgłaszanymi dolegliwościami a zdarzeniem wypadkowym, Sąd oddalił powództwo w całości jako niewykazane (art. 6 k.c.), o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając je w całości na rzecz pozwanej od powoda, który przegrał spór. Na poniesione przez pozwaną koszty procesu złożyło się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 900 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W niniejszej sprawie do rozliczenia niepokrytych kosztów sądowych odpowiednie zastosowanie miał przepis art. 98 k.p.c. W konsekwencji Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 69,22 zł tytułem zwrotu wydatków na opinię biegłego, tymczasowo pokrytych ze środków Skarbu Państwa.

SSR Joanna Zachorowska